Η απόλυτη «βουτιά». Από τον Ιούνιο του 2006 και
τα... πανηγύρια για την πολυπόθητη- αλλαγή σελίδας, με τον Κωνσταντίνο
Τσακίρη να παίρνει στην κατοχή του το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του
Πανιωνίου από τον Αχιλλέα Μπέο στον Νοέμβριο του 2011.
Από το όραμα και (κυρίως) το «ζεστό» χρήμα στις τσέπες του Τσακίρη, στα
άδεια ταμεία και στο... Πρωτοδικείο. Ο ορισμός της ανώμαλης προσγείωσης
για τον κόσμο του Πανιώνιου, που βιώνει ενδεχομένως τις δυσκολότερες
στιγμές στην αιωνόβια και πλέον ιστορία του.
Ενα «φλας-μπακ» στον χρόνο ή ακριβέστερα σε αυτήν την τελευταία πενταετία από την ημέρα που ο Κωνσταντίνος Τσακίρης ανέλαβε τον «ιστορικό» μέχρι και σήμερα που οι Νεοσμυρνιώτες ζουν... επικινδύνως και ακροβατούν καθημερινά πάνω σε τεντωμένο σκοινί, καταδεικνύει πολλά.
Ο μεγαλομέτοχος της «κυανέρυθρης» ΠΑΕ Ηλίας Λιανός παρομοίασε τον Πανιώνιο με την... Ελλάδα, στην έρευνα που πραγματοποίησε το «Goal» για να ρίξει «φως» στα αίτια που έφεραν τον ιστορικό σύλλογο στο «σημείο μηδέν».
Ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη Βασίλης Τσάβαλος, παράλληλα, επανέλαβε αυτό που είχε δηλώσει στη γενική συνέλευση της 14ης Νοεμβρίου: Οτι ο Πανιώνιος είχε μάθει να ζει πάνω από την πραγματικότητα και τώρα βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με αυτή. Αμφότεροι, όπως αποδεικνύεται από τα πεπραγμένα των τελευταίων πέντε ετών, μάλλον έχουν δίκιο...
Οι καλές ημέρες
Ο Πανιώνιος το 2006 βρέθηκε να έχει από το... πουθενά στην «οικογένειά» του ως ?ίσως? θεόσταλτο δώρο έναν άνθρωπο με χρήματα. Ο Κωνσταντίνος Τσακίρης, όπως προαναφέραμε, προσωποποιούσε τα πάντα για τον κόσμο του «ιστορικού». Την ελπίδα και το όραμα για μία ομάδα που θα μπορούσε να μπει «σφήνα» στους παραδοσιακά μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου, αφού το... παντελόνι του Τσακίρη άντεχε τα πάντα. Τα πάντα; Μάλλον όχι, όπως αποδείχθηκε.
Ο Τσακίρης στα δύο πρώτα χρόνια ακολούθησε τον δρόμο της χρηστής διαχείρισης. Δίνοντας τα «κλειδιά» στον Εβαλντ Λίνεν και «φωνάζοντας» όποτε του δινόταν η ευκαιρία ότι «εγώ δεν ξέρω ποδόσφαιρο». Με το υψηλότερο συμβόλαιο (όπως ο ίδιος αποκαλύπτει στο «Goal») του Μαρσέλο Πλετς να ανέρχεται στις 140.000 ευρώ, οι «κυανέρυθροι», με πλήρη συναίσθηση του ποιοι πραγματικά... ήταν, έφτασαν δύο φορές στην πεντάδα του πρωταθλήματος και ισάριθμες φορές στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ολα πήγαιναν «ρολόι»...
Η εύθραυστη ψυχολογία
Κάπου εκεί, το καλοκαίρι του 2008 (άλλοι υποστηρίζουν και λίγο νωρίτερα) το πράγμα άρχισε να διαφοροποιείται. Η συμπεριφορά και οι κινήσεις του Τσακίρη δεν βασίζονταν σε μία λογική συνέχεια και συνέπεια. Οπως, επί παραδείγματι, σε μία οποιαδήποτε επιχείρηση από έναν δυνατό επιχειρηματία. Η ψυχολογία του ισχυρού άνδρα του Πανιώνιου άρχισε να είναι εύθραυστη και οι απόψεις του για τον Πανιώνιο μεταβάλλονταν συνεχώς.
Η σχέση του με τους οργανωμένους ήταν λάθος, ενώ η εκτίναξη του μπάτζετ (έφτασε στα 10 εκατ. ευρώ), σε συνδυασμό με την άφιξη του Αλβάρο Ρεκόμπα και αμέσως του Εστογιανόφ, έδειχναν ότι το πράγμα... ξεφεύγει από τη χρηστή διαχείριση και τα προσεκτικά βήματα των δύο πρώτων ετών. Ο Λίνεν έφυγε και η ύπαρξη του Ρεκόμπα έφερνε προσδοκίες που ο Πανιώνιος δεν μπορούσε να προσεγγίσει...
Ο Κιντής και ο... Ερασιτέχνης
Ο Τσακίρης, αν και δημιουργεί το «Απήλιον» (τεράστια παρακαταθήκη για τον σύλλογο) ήδη έχει τάσεις φυγής. Προσπαθεί να απεμπλακεί και το 2010 το «σωσίβιό» του έχει ονοματεπώνυμο: Γιώργος Κιντής. Οι επιλογές που γίνονται, τόσο σε παίκτες όσο και στον προπονητή, αποδεικνύονται πέρα για πέρα λανθασμένες. Το πρόβλημα γιγαντώνεται, οι γκρίνιες πλέον γίνονται... κραυγές και ο Τσακίρης θέλει όπως όπως να φύγει. Ακόμα και η επιλογή Ψωμιάδη καταδεικνύει την «σπασμένη» ψυχολογία του. Στο μυαλό του φάνταζε ως η καλύτερη λύση.
Τότε, διότι αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη φυλακή. Τα γεγονότα που συνέβησαν πριν από έναν χρόνο, με τον κόσμο να βγαίνει στους δρόμους και τον Ερασιτέχνη να αναλαμβάνει τα ηνία, συμπληρώνουν το τελευταίο κομμάτι του «παζλ». Ο Πανιώνιος καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, αφού είχε «μεγαλώσει» με τρόπο που δεν είχε συνηθίσει. Αγωνιστικά, ο «ιστορικός» πετυχαίνει το θαύμα της παραμονής το καλοκαίρι του 2011, πλην όμως το οικονομικό άνοιγμα διευρύνεται ταχύτατα με τα τωρινά αποτελέσματα: Των σφραγισμένων επιταγών, της εικόνας διάλυσης σε όλα τα επίπεδα και του φάσματος του Πρωτοδικείου...
Πηγή: Goal
Ενα «φλας-μπακ» στον χρόνο ή ακριβέστερα σε αυτήν την τελευταία πενταετία από την ημέρα που ο Κωνσταντίνος Τσακίρης ανέλαβε τον «ιστορικό» μέχρι και σήμερα που οι Νεοσμυρνιώτες ζουν... επικινδύνως και ακροβατούν καθημερινά πάνω σε τεντωμένο σκοινί, καταδεικνύει πολλά.
Ο μεγαλομέτοχος της «κυανέρυθρης» ΠΑΕ Ηλίας Λιανός παρομοίασε τον Πανιώνιο με την... Ελλάδα, στην έρευνα που πραγματοποίησε το «Goal» για να ρίξει «φως» στα αίτια που έφεραν τον ιστορικό σύλλογο στο «σημείο μηδέν».
Ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη Βασίλης Τσάβαλος, παράλληλα, επανέλαβε αυτό που είχε δηλώσει στη γενική συνέλευση της 14ης Νοεμβρίου: Οτι ο Πανιώνιος είχε μάθει να ζει πάνω από την πραγματικότητα και τώρα βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με αυτή. Αμφότεροι, όπως αποδεικνύεται από τα πεπραγμένα των τελευταίων πέντε ετών, μάλλον έχουν δίκιο...
Οι καλές ημέρες
Ο Πανιώνιος το 2006 βρέθηκε να έχει από το... πουθενά στην «οικογένειά» του ως ?ίσως? θεόσταλτο δώρο έναν άνθρωπο με χρήματα. Ο Κωνσταντίνος Τσακίρης, όπως προαναφέραμε, προσωποποιούσε τα πάντα για τον κόσμο του «ιστορικού». Την ελπίδα και το όραμα για μία ομάδα που θα μπορούσε να μπει «σφήνα» στους παραδοσιακά μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου, αφού το... παντελόνι του Τσακίρη άντεχε τα πάντα. Τα πάντα; Μάλλον όχι, όπως αποδείχθηκε.
Ο Τσακίρης στα δύο πρώτα χρόνια ακολούθησε τον δρόμο της χρηστής διαχείρισης. Δίνοντας τα «κλειδιά» στον Εβαλντ Λίνεν και «φωνάζοντας» όποτε του δινόταν η ευκαιρία ότι «εγώ δεν ξέρω ποδόσφαιρο». Με το υψηλότερο συμβόλαιο (όπως ο ίδιος αποκαλύπτει στο «Goal») του Μαρσέλο Πλετς να ανέρχεται στις 140.000 ευρώ, οι «κυανέρυθροι», με πλήρη συναίσθηση του ποιοι πραγματικά... ήταν, έφτασαν δύο φορές στην πεντάδα του πρωταθλήματος και ισάριθμες φορές στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ολα πήγαιναν «ρολόι»...
Η εύθραυστη ψυχολογία
Κάπου εκεί, το καλοκαίρι του 2008 (άλλοι υποστηρίζουν και λίγο νωρίτερα) το πράγμα άρχισε να διαφοροποιείται. Η συμπεριφορά και οι κινήσεις του Τσακίρη δεν βασίζονταν σε μία λογική συνέχεια και συνέπεια. Οπως, επί παραδείγματι, σε μία οποιαδήποτε επιχείρηση από έναν δυνατό επιχειρηματία. Η ψυχολογία του ισχυρού άνδρα του Πανιώνιου άρχισε να είναι εύθραυστη και οι απόψεις του για τον Πανιώνιο μεταβάλλονταν συνεχώς.
Η σχέση του με τους οργανωμένους ήταν λάθος, ενώ η εκτίναξη του μπάτζετ (έφτασε στα 10 εκατ. ευρώ), σε συνδυασμό με την άφιξη του Αλβάρο Ρεκόμπα και αμέσως του Εστογιανόφ, έδειχναν ότι το πράγμα... ξεφεύγει από τη χρηστή διαχείριση και τα προσεκτικά βήματα των δύο πρώτων ετών. Ο Λίνεν έφυγε και η ύπαρξη του Ρεκόμπα έφερνε προσδοκίες που ο Πανιώνιος δεν μπορούσε να προσεγγίσει...
Ο Κιντής και ο... Ερασιτέχνης
Ο Τσακίρης, αν και δημιουργεί το «Απήλιον» (τεράστια παρακαταθήκη για τον σύλλογο) ήδη έχει τάσεις φυγής. Προσπαθεί να απεμπλακεί και το 2010 το «σωσίβιό» του έχει ονοματεπώνυμο: Γιώργος Κιντής. Οι επιλογές που γίνονται, τόσο σε παίκτες όσο και στον προπονητή, αποδεικνύονται πέρα για πέρα λανθασμένες. Το πρόβλημα γιγαντώνεται, οι γκρίνιες πλέον γίνονται... κραυγές και ο Τσακίρης θέλει όπως όπως να φύγει. Ακόμα και η επιλογή Ψωμιάδη καταδεικνύει την «σπασμένη» ψυχολογία του. Στο μυαλό του φάνταζε ως η καλύτερη λύση.
Τότε, διότι αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη φυλακή. Τα γεγονότα που συνέβησαν πριν από έναν χρόνο, με τον κόσμο να βγαίνει στους δρόμους και τον Ερασιτέχνη να αναλαμβάνει τα ηνία, συμπληρώνουν το τελευταίο κομμάτι του «παζλ». Ο Πανιώνιος καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, αφού είχε «μεγαλώσει» με τρόπο που δεν είχε συνηθίσει. Αγωνιστικά, ο «ιστορικός» πετυχαίνει το θαύμα της παραμονής το καλοκαίρι του 2011, πλην όμως το οικονομικό άνοιγμα διευρύνεται ταχύτατα με τα τωρινά αποτελέσματα: Των σφραγισμένων επιταγών, της εικόνας διάλυσης σε όλα τα επίπεδα και του φάσματος του Πρωτοδικείου...
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου