Ας υποθέσουμε ότι το πολυθρύλητο οικονομικό fair
play της UEFA δεν θα δημιουργήσει αξεπέραστα προβλήματα για τους
ενδιαφερόμενους Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Γράφει ο Δημήτρης Δραγώγιας.
Κι ότι τα χρήματα που λέει η UEFA πως οφείλονταν στους ποδοσφαιριστές
μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο είτε βρέθηκε λογιστική λύση είτε θα
βρεθεί με πωλήσεις παικτών και θα καλυφθούν.
Δεν είναι εύκολο. Ιδιαίτερα σε μια αγορά μισοπεθαμένη, με παίκτες που κάποιοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν, είναι μεγάλοι σε ηλικία ή θεωρούνται ακριβοί, δεν είναι εύκολο τον Ιανουάριο να πουλήσεις. Ούτε καν να ξεπουλήσεις. Ομως ας πάρουμε ως υπόθεση εργασίας ότι ο κανείς από τους τρεις δεν θα τιμωρηθεί...
Το ζητούμενο δεν είναι αν η UEFA τιμωρήσει. Αλλά αν οι διοικήσεις του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ πείσουν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά το κοινό των ομάδων τους, ότι έχουν σχέδιο δράσης χωρίς την παρουσία μεσσία εκ Σαουδικής Αραβίας, Τουρκίας, Αιγύπτου ή Αγίου Μαυρικίου.
Στον Παναθηναϊκό δεν έχει γίνει καμία κουβέντα όλο αυτό το διάστημα για τη ζωή χωρίς τους Αραβες όχι γιατί δεν επέτρεπε η φλυαρία του Τσάκα, αλλά κυρίως γιατί αυτό επέβαλε η σιωπή του Τζίγκερ. Κι αν ο Παναθηναϊκός πρωταγωνιστεί εντός τειχών οφείλεται στον επαγγελματισμό των παικτών του και τη μεθοδικότητα του προπονητή του ο οποίος –ευτυχώς για εκείνον και την ομάδα του– αδιαφόρησε για τους θεατρινισμούς του μεσολαβητή των Αράβων, που μπορεί τώρα να αντιμετωπίζεται περίπου με χλεύη αλλά αρχικά συναντούσε ευήκοα ώτα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εύρυθμη λειτουργία του αγωνιστικού τμήματος.
Στην ΑΕΚ, ο αυτόματος πιλότος παύει να χρησιμεύει όταν τελειώνουν τα καύσιμα. Η συσπείρωση τη στιγμή του κινδύνου είναι ευπρόσδεκτη και προφανής, αλλά δεν αρκεί για να ξεπεράσει τα εμπόδια άλλου ενός γύρου πρωταθλήματος μ’ αυτές τις συνθήκες. Σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, στην ΑΕΚ συζήτηση έγινε για το μέλλον χωρίς τον επενδυτή, αλλά το συμπέρασμα είναι τέτοιο που ουσιαστικά κατέστησε την κουβέντα άνευ αντικειμένου. No money no honey.
Στον ΠΑΟΚ όμως είναι απορίας άξιον γιατί δεν μιλά ο Ζαγοράκης. Οχι για να πει πόσα χρωστάει η ομάδα, αλλά για να γνωστοποιήσει στο κοινό το σχέδιό του. Αυτό που θα προβλέπει την πολιτική λιτότητας, βασισμένη πάνω σε ένα πλάνο το οποίο μπορεί να ευδοκιμήσει. Η διαφορά με τους άλλους έγκειται στο ότι ο οπαδός του ΠΑΟΚ είναι υποψιασμένος εδώ και καιρό, δεν περιμένει επενδυτές, γνωρίζει πως ο ίδιος χρηματοδοτεί την προσπάθεια.
Η ακριβή ζωή στον ΠΑΟΚ απλώς δεν αντέχεται. Το αν πωληθεί ο Βιεϊρίνια, ο Σαλπιγγίδης, ο Κοντρέρας, ή φύγουν ο Σπαντάτσιο και ο Φωτάκης, είναι ελάχιστο μπροστά στο κόστος που μπορεί να προκύψει από την ψευδαίσθηση της βεβαιότητας ότι η διοίκηση μπορεί να αντέξει συμβόλαια δεκάδων εκατομμυρίων.
Και το χειρότερο, εάν καταρρεύσει το οικοδόμημα, παίκτες όπως ο Αθανασιάδης, ο Σταφυλίδης, ο Γεωργιάδης και οι πιτσιρικάδες που απέδειξαν ότι μπορούν να αντέξουν την πίεση της φανέλας, θα παρασυρθούν από έναν Αρμαγεδώνα χωρίς έλεος. Ισως τώρα, προτού φύγει ο χρόνος, να ήρθε η στιγμή για να μιλήσει ο Ζαγοράκης χωρίς υπεκφυγές και υπονοούμενα.
Δυστυχώς, η οικονομική κρίση δεν αποτέλεσε ευκαιρία για καμία από τις διοικήσεις έτσι ώστε να μιλήσει με καθαρές κουβέντες στο κοινό. Η πολιτική που ακολουθούν ελάχιστα διαφέρει από την πολιτική της κυβέρνησης, που ακόμη και στον γκρεμό έψαχνε να βρει κατάλληλα λόγια για να πει στο λαό ότι τσακίζεται.
ΥΓ.: Ο Αρης διαγράφει καταστροφική πορεία. Η διαφορά με τη χρονιά του Χατζάρα και του υποβιβασμού στη Β’ Εθνική είναι ότι τώρα το υλικό είναι καλύτερο. Αυτό ίσως από μόνο του να μην αρκεί. Και από τη στιγμή που χρήματα για ενίσχυση τον Ιανουάριο δεν υπάρχουν, ας αξιοποιηθούν οι πιτσιρικάδες που εν αφθονία διαθέτει από τη β’ ομάδα. Από παίκτες που αμείβονται με εξαψήφιο αριθμό ευρώ, οι μικροί είναι πολυτιμότεροι και συμφέρουν.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν είναι εύκολο. Ιδιαίτερα σε μια αγορά μισοπεθαμένη, με παίκτες που κάποιοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν, είναι μεγάλοι σε ηλικία ή θεωρούνται ακριβοί, δεν είναι εύκολο τον Ιανουάριο να πουλήσεις. Ούτε καν να ξεπουλήσεις. Ομως ας πάρουμε ως υπόθεση εργασίας ότι ο κανείς από τους τρεις δεν θα τιμωρηθεί...
Το ζητούμενο δεν είναι αν η UEFA τιμωρήσει. Αλλά αν οι διοικήσεις του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ πείσουν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά το κοινό των ομάδων τους, ότι έχουν σχέδιο δράσης χωρίς την παρουσία μεσσία εκ Σαουδικής Αραβίας, Τουρκίας, Αιγύπτου ή Αγίου Μαυρικίου.
Στον Παναθηναϊκό δεν έχει γίνει καμία κουβέντα όλο αυτό το διάστημα για τη ζωή χωρίς τους Αραβες όχι γιατί δεν επέτρεπε η φλυαρία του Τσάκα, αλλά κυρίως γιατί αυτό επέβαλε η σιωπή του Τζίγκερ. Κι αν ο Παναθηναϊκός πρωταγωνιστεί εντός τειχών οφείλεται στον επαγγελματισμό των παικτών του και τη μεθοδικότητα του προπονητή του ο οποίος –ευτυχώς για εκείνον και την ομάδα του– αδιαφόρησε για τους θεατρινισμούς του μεσολαβητή των Αράβων, που μπορεί τώρα να αντιμετωπίζεται περίπου με χλεύη αλλά αρχικά συναντούσε ευήκοα ώτα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εύρυθμη λειτουργία του αγωνιστικού τμήματος.
Στην ΑΕΚ, ο αυτόματος πιλότος παύει να χρησιμεύει όταν τελειώνουν τα καύσιμα. Η συσπείρωση τη στιγμή του κινδύνου είναι ευπρόσδεκτη και προφανής, αλλά δεν αρκεί για να ξεπεράσει τα εμπόδια άλλου ενός γύρου πρωταθλήματος μ’ αυτές τις συνθήκες. Σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, στην ΑΕΚ συζήτηση έγινε για το μέλλον χωρίς τον επενδυτή, αλλά το συμπέρασμα είναι τέτοιο που ουσιαστικά κατέστησε την κουβέντα άνευ αντικειμένου. No money no honey.
Στον ΠΑΟΚ όμως είναι απορίας άξιον γιατί δεν μιλά ο Ζαγοράκης. Οχι για να πει πόσα χρωστάει η ομάδα, αλλά για να γνωστοποιήσει στο κοινό το σχέδιό του. Αυτό που θα προβλέπει την πολιτική λιτότητας, βασισμένη πάνω σε ένα πλάνο το οποίο μπορεί να ευδοκιμήσει. Η διαφορά με τους άλλους έγκειται στο ότι ο οπαδός του ΠΑΟΚ είναι υποψιασμένος εδώ και καιρό, δεν περιμένει επενδυτές, γνωρίζει πως ο ίδιος χρηματοδοτεί την προσπάθεια.
Η ακριβή ζωή στον ΠΑΟΚ απλώς δεν αντέχεται. Το αν πωληθεί ο Βιεϊρίνια, ο Σαλπιγγίδης, ο Κοντρέρας, ή φύγουν ο Σπαντάτσιο και ο Φωτάκης, είναι ελάχιστο μπροστά στο κόστος που μπορεί να προκύψει από την ψευδαίσθηση της βεβαιότητας ότι η διοίκηση μπορεί να αντέξει συμβόλαια δεκάδων εκατομμυρίων.
Και το χειρότερο, εάν καταρρεύσει το οικοδόμημα, παίκτες όπως ο Αθανασιάδης, ο Σταφυλίδης, ο Γεωργιάδης και οι πιτσιρικάδες που απέδειξαν ότι μπορούν να αντέξουν την πίεση της φανέλας, θα παρασυρθούν από έναν Αρμαγεδώνα χωρίς έλεος. Ισως τώρα, προτού φύγει ο χρόνος, να ήρθε η στιγμή για να μιλήσει ο Ζαγοράκης χωρίς υπεκφυγές και υπονοούμενα.
Δυστυχώς, η οικονομική κρίση δεν αποτέλεσε ευκαιρία για καμία από τις διοικήσεις έτσι ώστε να μιλήσει με καθαρές κουβέντες στο κοινό. Η πολιτική που ακολουθούν ελάχιστα διαφέρει από την πολιτική της κυβέρνησης, που ακόμη και στον γκρεμό έψαχνε να βρει κατάλληλα λόγια για να πει στο λαό ότι τσακίζεται.
ΥΓ.: Ο Αρης διαγράφει καταστροφική πορεία. Η διαφορά με τη χρονιά του Χατζάρα και του υποβιβασμού στη Β’ Εθνική είναι ότι τώρα το υλικό είναι καλύτερο. Αυτό ίσως από μόνο του να μην αρκεί. Και από τη στιγμή που χρήματα για ενίσχυση τον Ιανουάριο δεν υπάρχουν, ας αξιοποιηθούν οι πιτσιρικάδες που εν αφθονία διαθέτει από τη β’ ομάδα. Από παίκτες που αμείβονται με εξαψήφιο αριθμό ευρώ, οι μικροί είναι πολυτιμότεροι και συμφέρουν.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου