Επί του... καναπέως!!

Ο Βασίλης Σκουντής, με αφορμή το ξέσπασμα Πεδουλάκη και τους τρεις ξένους του Περιστερίου που κοιμούνται σε καναπέ, γράφει για το μπάσκετ που... ψωμολυσσάει.

Tο 'γραψε κάποτε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος (και το μελοποίησε ο Μίμης Πλέσσας, για να το τραγουδήσουν ο Γιάννης Πουλόπουλος και ο Δημήτρης Μητροπάνος), αλλά ούτε και ο ίδιος δεν θα πίστευε πως οι στίχοι του θα ήταν τόσο επίκαιροι το 2011 και μάλιστα στις τάξεις του επαγγελματικού μπάσκετ.
Ο Θεός να το κάνει βεβαίως επαγγελματικό αυτό το μπάσκετ, στο οποίο ακόμη κι αυτή η (χιλιοτραγουδισμένη) «καμαρούλα μια σταλιά, δύο επί τρία» μοιάζει με πολυτέλεια!
Με περιττή πολυτέλεια κιόλας, διότι σύμφωνα με τη δραματική αποκάλυψη του Αργύρη Πεδουλάκη, μετά τον προχθεσινό αγώνα με το Ρέθυμνο, το Περιστέρι όχι καμαρούλα δεν έχει να διαθέσει στους ξένους παίκτες του αλλά ούτε καν ένα κρεβάτι
με αποτέλεσμα, λέει, να κοιμούνται τρεις μαζί σε έναν διθέσιο καναπέ!
Πάλι καλά, λέω εγώ τώρα, διότι η κατάσταση θα μπορούσε να είναι ακόμη χειρότερη και οι λεγάμενοι να την έβγαζαν όχι σε διθέσιο ή σε μονό καναπέ αλλά στρωματσάδα!
Απλώς, βλέποντας τη στατιστική των πέντε ξένων παικτών, που έχει το Περιστέρι στο ρόστερ του, δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιοι την έβγαλαν στον καναπέ, αλλά φαντάζομαι πως ένας απ' αυτούς πρέπει να είναι ο Ρόμπι, διότι προχθές έπαιξε μόλις 14 λεπτά και έβαλε πέντε πόντους!
Φαίνεται πως τον έβαλαν στην άκρη οι άλλοι δύο και δεν έκλεισε μάτι από την ταλαιπωρία
Αστειεύομαι βεβαίως, σε αντίθεση με τον Αργύρη που δεν έχει καμία όρεξη για αστεία, μάλιστα αρχίζω να αμφιβάλλω αν έχει και την όρεξη να συνεχίσει να κάνει όχι μόνο τον προπονητή αλλά και τον έφορο, και τον πρόεδρο, και τον μοναδικό χορηγό της αγαπημένης του ομάδας!
Το εννοώ αυτό, όπως το εννοεί και ο ίδιος, καθότι εκτός όλων των άλλων, προχθές αποκάλυψε ότι βάζει από την τσέπη του για να πληρώνονται οι αμοιβές των διαιτητών, χώρια τα υπόλοιπα έξοδα για τα οποία βγαίνει στη γύρα και κάνει ρεφενέ από τους φίλους του!
Ο tempora, o mores, όπως έλεγε και μια ψυχή στη Ρώμη, αλλά αυτό το (απόφθεγμα περί των καιρών και των ηθών) το ξέρουν καλά στο Περιστέρι από την εποχή -η οποία, διάβολε, δεν είναι δα και τόσο μακρινή, για να ξεχαστεί- που επέλεξαν τον θάνατο από την ατίμωση
Αν και αυτή η κουβέντα είναι μακάβρια, φοβάμαι ότι με όλα όσα τους συμβαίνουν, οι (χρεοκοπημένοι) πρίγκιπες της δυτικής όχθης ναι μεν ζωντάνεψαν την πρώτη φορά, αλλά κοντεύει η μέρα που θα γυρίσουν το remake της ταινίας «Die another day»
Παρεμπιπτόντως, αυτήν τη μέρα δεν ξέρω αν την έχει προβλέψει ο (σεσημασμένος για τις δυσάρεστες προφητείες του) Νοστράδαμος, αλλά την περιέγραψε και μάλιστα με τον πιο ζοφερό τρόπο ο Πεδουλάκης!
Το Περιστέρι όντως ψωμολυσσάει, αλλά δεν είναι η μόνη ομάδα της Α1 η οποία δεν έχει μαντίλι να κλάψει: ανάλογα περιστατικά συμβαίνουν και σε άλλες ομάδες, απλώς οι δικοί τους προπονητές δεν έχουν το θάρρος του Πεδουλάκη, ο οποίος όντας σαρξ εκ της σαρκός της ομάδας του μπορεί να στηλιτεύει τα κακώς κείμενα και να βγαίνει να ξεφωνίζει, όποτε το κρίνει σκόπιμο
Ως εκ τούτου, η υπόθεση δεν αφορά μόνο μία ομάδα, αλλά ένα ολόκληρο πρωτάθλημα, που ίσως βιώνει τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας, υπό αυτήν τη μορφή
Το πρελούδιο ήχησε από τον Οκτώβριο με την αποβολή του Πανελλήνιου και είναι πλέον φανερό ότι με τα συσσωρευμένα (από κακές παρελθούσες χρήσεις) χρέη, με την άτακτη υποχώρηση των χορηγών, με μοναδικές πηγές εσόδων τα λεφτά του ΟΠΑΠ και της ΕΡΤ, λίγες ομάδες μπορούν να επιβιώσουν
Δεν αναφέρω καθόλου την οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα, διότι είναι άδικο να της φορτώνουμε όλα τα δικά μας λάθη και τις παραλείψεις ή όπως ευστοχότατα το είχε πει πέρυσι ο Παπανικολάου, «δεν πρέπει να προσηλυτιζόμαστε σε μια δυσάρεστη πραγματικότητα και να παραιτούμαστε από κάθε προσπάθεια να ξεφύγουμε».
Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά τουλάχιστον ο φίλος μου ο Δημητράκης φάνηκε τυχερός, διότι αποχώρησε από την ενεργό δράση
αλλά επειδή έτυχε να κολλήσει τα τελευταία ένσημα της καριέρας του στο Περιστέρι, νομίζω ότι θα λυπάται που εκτός από το στίγμα του στην ομάδα δεν άφησε και κανέναν μεγαλύτερο καναπέ για να βολεύονται οι ξένοι παίκτες της!
Αφήνω κατά μέρος τα επεισόδια τα οποία συνέβησαν στο τέλος του αγώνα, διότι αυτά (όπως έλεγε ο συχωρεμένος ο πατέρας μου) είναι τα κερατιάτικα που δεν ξέρω αν θα 'χει για να τα πληρώσει ο Πεδουλάκης
άλλωστε κάποια στιγμή εξαντλείται η υπομονή και τότε οι ρομαντικοί γίνονται κορόιδα, για να μην πω τίποτε χειρότερο και μου κρατάει μούτρα ο Αργύρης!
Του φτάνουν, άλλωστε, τα μούτρα που του κρατάνε οι ξένοι παίκτες του από το τρικάβαλο επί του καναπέως, με το οποίο τη βγάζουν τα βράδια κι άντε μετά να ξεπιαστούν και να παίξουν μπάσκετ!
Πηγή: sentragoal.gr