Σε μία συνέντευξη του κάπου στα μέσα της προηγούμενης 10ετίας, του
ζήτησαν να μιλήσει για το δικό του αγωνιστικό προφίλ: «Δεν διαθέτω ούτε
το 1/10 από την τεχνική του Ρομάριο, την ταχύτητα του Οφερμαρς ή τη
φυσική δύναμη του Κλάιφερτ. Εχω δουλέψει όμως πολύ πιο σκληρά απ’ όλους
αυτούς. Είμαι σαν αυτούς τους όχι και τόσο έξυπνους μαθητές που δεν τα
παίρνουν με τη μία, αλλά στρώνουν των κώλο τους, ξεστραβώνονται,
επιμένουν και τελικά αποφοιτούν με καλό βαθμό!».
«Όταν νικάμε 3-0 και απομένουν δευτερόλεπτα για τη λήξη, εκείνος θα βάλει τις φωνές. Και εάν πάλι χάνουμε 4-0, θα εξακολουθεί να πιστεύει στη νίκη», πρόσθεσε χρόνια αργότερα ο Ζεράρ Πικέ, επιχειρώντας να αιτιολογήσει τον θαυμασμό του για τον Κάρλες Πουγιόλ. Η αλήθεια είναι πως μέσα σε όλες αυτές τις επιτυχίες της Μπαρτσελόνα, λίγοι είναι εκείνοι που κλέβουν κάμποση από την δόξα των κοντών (Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα) για να αποδώσουν τα εύσημα στον στυλοβάτη της άμυνας που επιτρέπει στα σούπερ νανάκια μπροστά να κάνουν ξέγνοιαστα τα… δικά τους.
Πλέον όμως ο αρχηγός των Μπλαουγκράνα πάτησε τα 34 και δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τον πανδαμάτορ χρόνο που είναι αμείλικτος για όλους. Οι τραυματισμοί έχουν αρχίσει εδώ και δύο χρόνια να ταλαιπωρούν το γεροδεμένο κορμί του, με τον τελευταίο (δύο μήνες εκτός), αυτόν του Σαββάτου στο ντέρμπι με την Εσπανιόλ να έρχεται για να του στερήσει το EURO. Αυτή θα ήταν η τελευταία μεγάλη διοργάνωση της καριέρας του, μα δεν θα δώσει τελικά το παρών.
Το ζήτημα αυτό όμως είναι άλλο και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ελάχιστα απασχολεί το σύλλογο του. Εκεί ήδη είναι αναγκασμένοι να σκεφτούν σοβαρά την επόμενη μέρα. Διάδοχη κατάσταση δεν υπάρχει. Δεδομένου ότι ο Ζεράρ Πικέ, ο οποίος μάλιστα μπορεί και να πωληθεί (ακούγεται αυτό το σενάριο στη Μπάρτσα), είναι διαφορετικού στιλ σέντερ μπακ και χρειάζεται στο πλάι του έναν… σκύλο που να ξέρει όμως και το τόπι. Τέτοιος μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί. Αυτή θα πρέπει να είναι λοιπόν η μεγάλη προτεραιότητα για τη νέα ομάδα που θα στήσει ο Τίτο Βιλανόβα. Αυτό άλλωστε πλήρωσε και φέτος η Μπάρτσα, την απουσία λύσεων στα μετόπισθεν.
Γενικότερα πόνεσε και πονάει στην άμυνα. Στα δεξιά ο Ντάνι Αλβες παίζει μόνος του. Και όταν δεν παίζει καλά όπως σε μεγάλο διάστημα της φετινής σεζόν, δεν υπάρχει καλός αναπληρωμαρτικός. Στα αριστερά (και στο κέντρο της άμυνας) δεν υπάρχει πλέον ο Ερίκ Αμπιντάλ εξαιτίας του σοβαρού προβλήματος υγείας του και ο Αντριάνο δεν είναι –σκέτο- μπακ και σίγουρα όχι για βασικός σε αυτό το επίπεδο. Οπότε η ομάδα απομένει με τους πιτσιρικάδες Μοντόγια, Μουνιέσα, Μπαρτρά, Φοντάς και τον Χαβιέρ Μασεράνο να παριστάνει ενίοτε τον στόπερ.
Με αυτό τον τρόπο η επόμενη σεζόν δεν πρόκειται να βγει. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που πλέον ο Πουγιόλ θα παίζει στα μισά ματς της περιόδου. Σίγουρα θα εξακολουθήσει να αποτελεί μία υπερπολύτιμη λύση, αλλά δεν θα είναι πια ο στυλοβάτης της Μπαρτσελόνα. Οπότε εκεί θα έπρεπε να πάει το μεγάλο πακέτο που θα δοθεί στις μεταγραφές. Αυτό υπολογίζεται στα 45 εκατ. ευρώ και μόνο δύο θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο του αρχηγού. Εάν λοιπόν ο σύλλογος θέλει να παραμείνει σε αυτό το επίπεδο, οφείλει να αγοράσει ή τον Νταβίδ Λουίζ ή τον Τιάγκο Σίλβα!!! Αυτή είναι οι κορυφαίοι στον κόσμο: τελεία και παύλα! Κάθε άλλη επιλογή θα είναι απλά ένα… μπάλωμα και όσο καλοί και να είναι οι μέσοι και οι επιθετικοί, δεν θα υπάρξει ισορροπία…
ΥΓ. Ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε πάντως έχει πάθει ένα σοκ. Περίμενε πως και πως την επιστροφή του Πουγιόλ στην Εθνική Ισπανίας (σ.σ.: μετά το Μουντιάλ είχε αποσυρθεί). Και τώρα που γύρισε, τραυματίστηκε. Ο εκλέκτορας-ταβερνιάρης θα πρέπει λοιπόν να διαβάσει το φλιτζάνι για να βρει την ιδανική αμυντική σύνθεση του. Το πρόβλημα είναι πως στο πλευρό του Πικέ ο δυναμικός Σέρχιο Ράμος μπορεί να ταιριάξει ιδανικά. Ελα όμως που αυτός προοριζόταν για τα δεξιά, όπου δεν υπάρχει κάποιος ισάξιος για να τον αναπληρώσει. Και εδώ λοιπόν ο Πουγιόλ αποδεικνύει το πόσο σημαντικός είναι όχι μόνο για την ομάδα του, μα για το ισπανικό ποδόσφαιρο γενικότερα που δεν φαίνεται να έχει βρει τον αντικαταστάτη του για τα χρόνια που ακολουθούν.
«Όταν νικάμε 3-0 και απομένουν δευτερόλεπτα για τη λήξη, εκείνος θα βάλει τις φωνές. Και εάν πάλι χάνουμε 4-0, θα εξακολουθεί να πιστεύει στη νίκη», πρόσθεσε χρόνια αργότερα ο Ζεράρ Πικέ, επιχειρώντας να αιτιολογήσει τον θαυμασμό του για τον Κάρλες Πουγιόλ. Η αλήθεια είναι πως μέσα σε όλες αυτές τις επιτυχίες της Μπαρτσελόνα, λίγοι είναι εκείνοι που κλέβουν κάμποση από την δόξα των κοντών (Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα) για να αποδώσουν τα εύσημα στον στυλοβάτη της άμυνας που επιτρέπει στα σούπερ νανάκια μπροστά να κάνουν ξέγνοιαστα τα… δικά τους.
Πλέον όμως ο αρχηγός των Μπλαουγκράνα πάτησε τα 34 και δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τον πανδαμάτορ χρόνο που είναι αμείλικτος για όλους. Οι τραυματισμοί έχουν αρχίσει εδώ και δύο χρόνια να ταλαιπωρούν το γεροδεμένο κορμί του, με τον τελευταίο (δύο μήνες εκτός), αυτόν του Σαββάτου στο ντέρμπι με την Εσπανιόλ να έρχεται για να του στερήσει το EURO. Αυτή θα ήταν η τελευταία μεγάλη διοργάνωση της καριέρας του, μα δεν θα δώσει τελικά το παρών.
Το ζήτημα αυτό όμως είναι άλλο και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ελάχιστα απασχολεί το σύλλογο του. Εκεί ήδη είναι αναγκασμένοι να σκεφτούν σοβαρά την επόμενη μέρα. Διάδοχη κατάσταση δεν υπάρχει. Δεδομένου ότι ο Ζεράρ Πικέ, ο οποίος μάλιστα μπορεί και να πωληθεί (ακούγεται αυτό το σενάριο στη Μπάρτσα), είναι διαφορετικού στιλ σέντερ μπακ και χρειάζεται στο πλάι του έναν… σκύλο που να ξέρει όμως και το τόπι. Τέτοιος μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί. Αυτή θα πρέπει να είναι λοιπόν η μεγάλη προτεραιότητα για τη νέα ομάδα που θα στήσει ο Τίτο Βιλανόβα. Αυτό άλλωστε πλήρωσε και φέτος η Μπάρτσα, την απουσία λύσεων στα μετόπισθεν.
Γενικότερα πόνεσε και πονάει στην άμυνα. Στα δεξιά ο Ντάνι Αλβες παίζει μόνος του. Και όταν δεν παίζει καλά όπως σε μεγάλο διάστημα της φετινής σεζόν, δεν υπάρχει καλός αναπληρωμαρτικός. Στα αριστερά (και στο κέντρο της άμυνας) δεν υπάρχει πλέον ο Ερίκ Αμπιντάλ εξαιτίας του σοβαρού προβλήματος υγείας του και ο Αντριάνο δεν είναι –σκέτο- μπακ και σίγουρα όχι για βασικός σε αυτό το επίπεδο. Οπότε η ομάδα απομένει με τους πιτσιρικάδες Μοντόγια, Μουνιέσα, Μπαρτρά, Φοντάς και τον Χαβιέρ Μασεράνο να παριστάνει ενίοτε τον στόπερ.
Με αυτό τον τρόπο η επόμενη σεζόν δεν πρόκειται να βγει. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που πλέον ο Πουγιόλ θα παίζει στα μισά ματς της περιόδου. Σίγουρα θα εξακολουθήσει να αποτελεί μία υπερπολύτιμη λύση, αλλά δεν θα είναι πια ο στυλοβάτης της Μπαρτσελόνα. Οπότε εκεί θα έπρεπε να πάει το μεγάλο πακέτο που θα δοθεί στις μεταγραφές. Αυτό υπολογίζεται στα 45 εκατ. ευρώ και μόνο δύο θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο του αρχηγού. Εάν λοιπόν ο σύλλογος θέλει να παραμείνει σε αυτό το επίπεδο, οφείλει να αγοράσει ή τον Νταβίδ Λουίζ ή τον Τιάγκο Σίλβα!!! Αυτή είναι οι κορυφαίοι στον κόσμο: τελεία και παύλα! Κάθε άλλη επιλογή θα είναι απλά ένα… μπάλωμα και όσο καλοί και να είναι οι μέσοι και οι επιθετικοί, δεν θα υπάρξει ισορροπία…
ΥΓ. Ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε πάντως έχει πάθει ένα σοκ. Περίμενε πως και πως την επιστροφή του Πουγιόλ στην Εθνική Ισπανίας (σ.σ.: μετά το Μουντιάλ είχε αποσυρθεί). Και τώρα που γύρισε, τραυματίστηκε. Ο εκλέκτορας-ταβερνιάρης θα πρέπει λοιπόν να διαβάσει το φλιτζάνι για να βρει την ιδανική αμυντική σύνθεση του. Το πρόβλημα είναι πως στο πλευρό του Πικέ ο δυναμικός Σέρχιο Ράμος μπορεί να ταιριάξει ιδανικά. Ελα όμως που αυτός προοριζόταν για τα δεξιά, όπου δεν υπάρχει κάποιος ισάξιος για να τον αναπληρώσει. Και εδώ λοιπόν ο Πουγιόλ αποδεικνύει το πόσο σημαντικός είναι όχι μόνο για την ομάδα του, μα για το ισπανικό ποδόσφαιρο γενικότερα που δεν φαίνεται να έχει βρει τον αντικαταστάτη του για τα χρόνια που ακολουθούν.
πηγή: Gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου