Βαδίζοντας προς τις κάλπες ενισχύεται μέσα μου ολοένα και περισσότερο η
άποψη, ότι η πολιτική και το ποδόσφαιρο έχουν πολλά κοινά στοιχεία.
Όχι μόνον, λόγω της αναφοράς της Αλέκας Παπαρήγα ότι το ΚΚΕ είναι σαν την Μπάγερν Μονάχου ("επίθεση, επίθεση, επίθεση στο ξένο γήπεδο"), ούτε σαν την διαπίστωση που ακολούθησε του Αλέξη Τσίπρα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει σαν την Μπάρτσα πιά "9 φορές κερδίζει μία φορά χάνει…".
Αλλά, διότι η ελληνική κοινωνία, όπως και η ποδοσφαιρική, μου δίνουν την εντύπωση ότι έχουν παγιδευτεί. Πολλοί από αυτούς είναι οι ίδιοι άνθρωποι, αν υποθέσουμε ότι ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων, αποτελούν οπαδούς μίας ομάδας.
Το «άι σιχτίρ» μοιάζει να είναι η κοινή λέξη μεταξύ πολιτικής και ποδοσφαίρου, όπως και το γύρισμα της πλάτης. Οι πολιτικοί μας τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την υπογραφή του μνημονίου Νο1, χάνουν ολοένα την δύναμη της πειθούς. Ο κόσμος δεν τους πιστεύει και είναι εξοργισμένος, αφού βλέπει την ανεργία να καλπάζει σαν καθαρόαιμο άτι, την τσέπη να αδειάζει, τα μνημόνια να αυξάνονται και το καλάθι των νοικοκυραίων πιο άδειο από ποτέ. Στην Κατοχή είμαστε;
Στο ποδόσφαιρο τα γήπεδα αδειάζουν- χωρίς η κρίση να αποτελεί τον μοναδικό λόγο που συμβαίνει αυτό. Στην Ισπανία κρίση υπάρχει και δεν πέφτει… καρφίτσα, αλλά βλέπετε ο κόσμος εκεί, βλέπει διαστημική… μπάλα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κι εκεί, όπως και στην Πορτογαλία είναι όλα καλώς καμωμένα.
Όπως είπε και η γενική γραμματέας του ΚΚΕ «η σαπίλα υπάρχει και στην Ισπανία, αλλά εδώ την ζεις τόσο πολύ». Αν το δει κανείς επιφανειακά, θα πεί « έλα μωρέ ίσως είναι οπαδός του Παναθηναϊκού και τα λέει αυτά, επειδή χάνει το πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια». Εϊναι όμως τα πράγματα έτσι; Τι θα έλεγαν για παράδειγμα οι οπαδοί άλλων συλλόγων, όπως η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Αρης; ΄’Η ο Εργοτέλης, του οποίου ο πρόεδρος του συλλόγου και πρώην της Σούπερ Λίγκας, έχει υποσχεθεί ότι θα προβεί σε αποκαλύψεις;
Εμείς ξέρουμε την απάντηση, όπως και ο λαός του ποδοσφαίρου. Η εξυγίανση του ποδοσφαίρου θα πρέπει να γίνει σε βάθος, οι δικαστικές έρευνες, θα πρέπει να ολοκληρωθούν και η αξιοπιστία της στρογγυλής θεάς, να επιστρέψει.
Η άποψη να λέμε μόνον τα θετικά του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι μόνον η μία όψη του νομίσματος. Σε ένα νόμισμα δεν υπάρχει μόνον κεφάλι, υπάρχουν και… γράμματα, τα οποία λένε την αλήθεια και δεν αποτελούν το χαλί που θα κρύψεις από κάτω όλες τις βρωμιές.
Αν το ποδόσφαιρο λάμψει από καθαριότητα, όχι μόνο τα γήπεδα θα γεμίσουν, με τους Έλληνες να βγάζουν ακόμη και από τον κουμπαρά τους για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα, αλλά θα επιστρέψουν και οι επενδυτές, που ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους. Η βία θα εκλείψει, η νοοτροπία θα αλλάξει.
Για να υπάρξει η εξυγίανση όμως, χρειάζεται πολιτική βούληση! Όχι μόνον η τήρηση του νέου αθλητικού νόμου, αλλά και συνεχής ενημέρωση, καθώς παραθυράκια πάντα υπάρχουν και οι κυβερνήσεις θα πρέπει να τα κλείνουν, για να μη πω να τα… χτίζουν!
Πρέπει να υπάρξουν πολιτικοί, πρώτα από όλα άνθρωποι, που αγαπούν το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό και τολμούν. Δεν αβαντάρουν κάποιον σύλλογο, ακόμη κι αν πρόκειται για την αγαπημένη τους ομάδα. Που αντιμετωπίζουν όλους σαν ίσους και οι τιμωρίες δεν μπαίνουν στη… ζυγαριά χρωμάτων! Πολιτικοί, πρόεδροι στη Σούπερ Λίγκα και στην ΕΠΟ, αθλητικοί δικαστές, όλοι τους άτεγκτοι σε θέματα διαφθοράς, που διψούν για 50-50.
Τελικά, ποδόσφαιρο και πολιτική μοιάζουν πολύ, αλλά είναι και τόσο συνδεδεμένα. Νομίζω ότι, όπως και στη χώρα μας, έτσι και στο ποδόσφαιρό πρέπει να γίνει σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης και να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξή του. Η γιγάντωση του ενός, που κατά δεκαετίες μπορεί να αλλάζει χρώμα, η ατιμωρησία σε ένα πλαίσιο- ξέφραγο αμπέλι , φέρνουν πλουτοκρατία από τη μία και συνολική πτώχευση!
πηγή: gazzetta.gr
Όχι μόνον, λόγω της αναφοράς της Αλέκας Παπαρήγα ότι το ΚΚΕ είναι σαν την Μπάγερν Μονάχου ("επίθεση, επίθεση, επίθεση στο ξένο γήπεδο"), ούτε σαν την διαπίστωση που ακολούθησε του Αλέξη Τσίπρα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει σαν την Μπάρτσα πιά "9 φορές κερδίζει μία φορά χάνει…".
Αλλά, διότι η ελληνική κοινωνία, όπως και η ποδοσφαιρική, μου δίνουν την εντύπωση ότι έχουν παγιδευτεί. Πολλοί από αυτούς είναι οι ίδιοι άνθρωποι, αν υποθέσουμε ότι ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων, αποτελούν οπαδούς μίας ομάδας.
Το «άι σιχτίρ» μοιάζει να είναι η κοινή λέξη μεταξύ πολιτικής και ποδοσφαίρου, όπως και το γύρισμα της πλάτης. Οι πολιτικοί μας τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την υπογραφή του μνημονίου Νο1, χάνουν ολοένα την δύναμη της πειθούς. Ο κόσμος δεν τους πιστεύει και είναι εξοργισμένος, αφού βλέπει την ανεργία να καλπάζει σαν καθαρόαιμο άτι, την τσέπη να αδειάζει, τα μνημόνια να αυξάνονται και το καλάθι των νοικοκυραίων πιο άδειο από ποτέ. Στην Κατοχή είμαστε;
Στο ποδόσφαιρο τα γήπεδα αδειάζουν- χωρίς η κρίση να αποτελεί τον μοναδικό λόγο που συμβαίνει αυτό. Στην Ισπανία κρίση υπάρχει και δεν πέφτει… καρφίτσα, αλλά βλέπετε ο κόσμος εκεί, βλέπει διαστημική… μπάλα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κι εκεί, όπως και στην Πορτογαλία είναι όλα καλώς καμωμένα.
Όπως είπε και η γενική γραμματέας του ΚΚΕ «η σαπίλα υπάρχει και στην Ισπανία, αλλά εδώ την ζεις τόσο πολύ». Αν το δει κανείς επιφανειακά, θα πεί « έλα μωρέ ίσως είναι οπαδός του Παναθηναϊκού και τα λέει αυτά, επειδή χάνει το πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια». Εϊναι όμως τα πράγματα έτσι; Τι θα έλεγαν για παράδειγμα οι οπαδοί άλλων συλλόγων, όπως η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Αρης; ΄’Η ο Εργοτέλης, του οποίου ο πρόεδρος του συλλόγου και πρώην της Σούπερ Λίγκας, έχει υποσχεθεί ότι θα προβεί σε αποκαλύψεις;
Εμείς ξέρουμε την απάντηση, όπως και ο λαός του ποδοσφαίρου. Η εξυγίανση του ποδοσφαίρου θα πρέπει να γίνει σε βάθος, οι δικαστικές έρευνες, θα πρέπει να ολοκληρωθούν και η αξιοπιστία της στρογγυλής θεάς, να επιστρέψει.
Η άποψη να λέμε μόνον τα θετικά του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι μόνον η μία όψη του νομίσματος. Σε ένα νόμισμα δεν υπάρχει μόνον κεφάλι, υπάρχουν και… γράμματα, τα οποία λένε την αλήθεια και δεν αποτελούν το χαλί που θα κρύψεις από κάτω όλες τις βρωμιές.
Αν το ποδόσφαιρο λάμψει από καθαριότητα, όχι μόνο τα γήπεδα θα γεμίσουν, με τους Έλληνες να βγάζουν ακόμη και από τον κουμπαρά τους για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα, αλλά θα επιστρέψουν και οι επενδυτές, που ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους. Η βία θα εκλείψει, η νοοτροπία θα αλλάξει.
Για να υπάρξει η εξυγίανση όμως, χρειάζεται πολιτική βούληση! Όχι μόνον η τήρηση του νέου αθλητικού νόμου, αλλά και συνεχής ενημέρωση, καθώς παραθυράκια πάντα υπάρχουν και οι κυβερνήσεις θα πρέπει να τα κλείνουν, για να μη πω να τα… χτίζουν!
Πρέπει να υπάρξουν πολιτικοί, πρώτα από όλα άνθρωποι, που αγαπούν το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό και τολμούν. Δεν αβαντάρουν κάποιον σύλλογο, ακόμη κι αν πρόκειται για την αγαπημένη τους ομάδα. Που αντιμετωπίζουν όλους σαν ίσους και οι τιμωρίες δεν μπαίνουν στη… ζυγαριά χρωμάτων! Πολιτικοί, πρόεδροι στη Σούπερ Λίγκα και στην ΕΠΟ, αθλητικοί δικαστές, όλοι τους άτεγκτοι σε θέματα διαφθοράς, που διψούν για 50-50.
Τελικά, ποδόσφαιρο και πολιτική μοιάζουν πολύ, αλλά είναι και τόσο συνδεδεμένα. Νομίζω ότι, όπως και στη χώρα μας, έτσι και στο ποδόσφαιρό πρέπει να γίνει σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης και να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξή του. Η γιγάντωση του ενός, που κατά δεκαετίες μπορεί να αλλάζει χρώμα, η ατιμωρησία σε ένα πλαίσιο- ξέφραγο αμπέλι , φέρνουν πλουτοκρατία από τη μία και συνολική πτώχευση!
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου