Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης
Πρόκειται για τον Γκρεγκ Πόποβιτς, τον από χθες βραβευμένο ως κορυφαίο προπονητή της σεζόν. Η τιμητική αυτή διάκριση απλώς αποτέλεσε αφορμή για το κείμενο αυτό. Γιατί αιτίες έχουν δοθεί πολλές και συνεχίζουν να δίνονται από το ίδιο το έργο του.
Τα εισαγωγικά στη λέξη Ευρωπαίος είναι για τυπικούς λόγους. Γιατί έχει γεννηθεί μεν στην Ιντιανάπολις, αλλά από Σέρβο πατέρα και κροατικής καταγωγής μητέρα, ενώ η μπασκετική νοοτροπία του είναι καθαρά ευρωπαϊκή.
Τι κάνει τον Γκρεγκ Πόποβιτς να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους του σιναφιού του και να θεωρείται πιθανώς ο κορυφαίος προπονητής της τελευταίας 20ετίας στο ΝΒΑ;
Σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων του, είναι το απόλυτο αφεντικό στην ομάδα του. Κανένας πρόεδρος ή τζένεραλ μάνατζερ δεν έχει «βαρύτερο» λόγο από το δικό του σε όλες τις αποφάσεις που λαμβάνονται. Σωστές (ως συνήθως) ή λανθασμένες (σπανίως), όλες οι επιλογές είναι δικές του.
Επίσης κόντρα στο ρεύμα των περισσοτέρων άλλων προπονητών, δεν είναι ένας απλώς… διαχειριστής των τερτιπιών του/των σταρ της ομάδας και οι οδηγίες του δεν περιορίζονται ποτέ στο «δώστε την μπάλα στον τάδε κι αυτός ας κάνει ό,τι νομίζει». Το αμερικανικό αθλητικό ρητό «There’s no ‘I’ in the word ‘Team’» μένει στα λόγια για τους περισσότερους, όχι όμως για τον Πόποβιτς. Πιθανώς ορμώμενος και από τη στρατιωτική παιδεία του (επί σειρά ετών υπηρετούσε στην αεροπορία των ΗΠΑ), δεν επιτρέπει σε κανένα «εγώ» να μπει πάνω από το «εμείς». Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του έχει καταφέρει να τιθασεύσει «τρελοκομεία» όπως ο Ντένις Ρόντμαν και ο Στίβεν Τζάκσον και πιέζοντας τα κατάλληλα κουμπιά , να τους βγάλει τον καλύτερο εαυτό.
Ο Γκρεγκ Πόποβιτς μπήκε στον κόσμο του ΝΒΑ με ορισμένες αρχές και αυτές δεν αλλοιώθηκαν ούτε στο ελάχιστο. Ευφυέστατος ων (είχε σκεφτεί νεότερος ακόμη και να ακολουθήσει καριέρα στη CIA), έμαθε τους παίκτες του όχι απλώς να τρέχουν και να πηδούν, αλλά προπαντός να σκέφτονται. Οι Σπερς που ο ίδιος δημιούργησε-μετατρέποντας μία παρηκμασμένη στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ομάδα σε μία σύγχρονη υπερδύναμη με τέσσερα πρωταθλήματα επί των ημερών του-είναι η πλέον... σκεπτόμενη ομάδα του ΝΒΑ. Οι παίκτες του, παρότι δεν υπολείπονται ατομικών αρετών των περισσότερων αντιπάλων τους, δεν έχουν το βλέμμα κολλημένο στην μπάλα και το καλάθι. «Διαβάζουν» το παιχνίδι και την αντίπαλη άμυνα, εφαρμόζουν το πλάνο του προπονητή, ψάχνουν την καλύτερη δυνατή επιλογή και-κάτι που σπανίζει για ομάδες του ΝΒΑ-παίζουν άμυνα.
Η ευρωπαϊκή του μπασκετική φιλοσοφία γίνεται εμφανής όχι απλώς από τον τρόπο λειτουργίας και παιχνιδιού της ομάδας, αλλά και από τη στελέχωση του ρόστερ. Διατηρεί εδώ και χρόνια έναν εξαιρετικό κορμό (ένα από τα λίγα λάθη του ίσως είναι ότι έχει αργήσει να προχωρήσει σε ανανέωση), με βασικούς πυλώνες τους Τιμ Ντάνκαν, Τόνι Πάρκερ και Μάνου Τζινόμπιλι, κάποιους «εργάτες» με συγκεκριμένο ρόλο που φέρνουν εις πέρας την αποστολή τους δίχως να ενδιαφέρονται για τη στατιστική τους και χωρίς απλώς να κάνουν τα… ρεπό των σταρ, δεν κάνει αχρείαστα trade και συνηθίζει να βρίσκει «χρυσάφι» στο… πουθενά. Απλώς αναλογιστείτε ότι επέλεξε τον Μάνου Τζινόμπιλι στο νούμερο 57 και τον Τόνι Πάρκερ στο νούμερο 28 των ντραφτ.
Μετρά 16 συναπτά έτη στον πάγκο των Σπερς (περισσότερα από κάθε άλλον στο ΝΒΑ αλλά επίσης σε NFL και NHL), με τέσσερα πρωταθλήματα (1999, 2003, 2005, 2007), 15 συνεχείς παρουσίες στα play offs, μόνο μία σεζόν (την πρώτη του στην ομάδα) με αρνητικό ρεκόρ, συνολικά 847 νίκες και 399 ήττες (ποσοστό επιτυχίας 68%) σε κανονική περίοδο και ρεκόρ 108-73 στα play offs (ποσοστό επιτυχίας 59,7%). Ο Γκρεγκ Πόποβιτς τόλμησε και τολμά να διδάσκει στο ΝΒΑ ένα διαφορετικό μπάσκετ. Και δικαιώνεται…
πηγή: sportfm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου