Η ομάδα του Μπίλιτς απέδειξε ότι διαθέτει ένα εξαιρετικό σύνολο και
αντιμετώπισε ως ίσος προς ίσο τους Ιταλούς αστέρες. Η Ιταλία, ελέω
προγράμματος, διατηρεί ακόμα τον πρώτο λόγο για την πρόκριση όμως η
Κροατία είναι ικανή για την έκπληξη και αποτελεί την ίσως πιο ευχάριστη
έκπληξη του τουρνουά μέχρι τώρα με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια.
’Α Ημίχρονο: 3-5-2 vs 4-4-2
Το πρώτο ημίχρονο χαρακτηρίστηκε από τις ενδιαφέρουσες τακτικές μονομαχίες που δημιουργεί η αντιπαράθεση των δύο εν λόγω τακτικών σχηματισμών. Το 3-5-2 του Πραντέλι δούλεψε πολύ σωστά απέναντι στο 4-4-2 του Μπίλιτς. Τα 3 στόπερ των Ιταλών αντιμετώπισαν σχετικά εύκολα τους Γέλαβιτς/Μάντζουκιτς – ο Ντε Ρόσι δεν αντιμετώπισε προβλήματα παρόμοια με αυτά του αγώνα απέναντι στην Ισπανία, διατήρησε την θέση του και εξασφάλισε αμυντική συνοχή για τους «ατζούρι».
Στην Ιταλική ανάπτυξη ο Πίρλο ανέλαβε ρόλο μαέστρου εκμεταλλευόμενος την αριθμητική υπεροπλία που προσφέρουν οι παραπάνω τακτικοί συσχετισμοί. Τα 3 χαφ της Ιταλίας υπερίσχυσαν των δύο κεντρικών χαφ της Κροατίας παρά τις πολύτιμες προσπάθειες του Ράκιτιτς να παίξει τον ρόλο του 3 κεντρικού χαφ στο μειωμένο αγωνιστικού πλάτους 4-4-2 του Μπίλιτς. Η Ιταλία επικράτησε στα χαφ, δημιούργησε συνθήκες υπεροχής στο γήπεδο, έκανε ευκαιρίες και εξασφάλισε την αμυντική της σταθερότητα διατηρώντας αριθμητική υπεροπλία στο… κουτί.
Η Κροατία από την άλλη δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί ορθά τα τακτικά
μειονεκτήματα του 3-5-2: την έλλειψη παικτών στα πλάγια και την
δυνατότητα αποτελεσματικής αντιμετώπισης των επιθετικών ενεργειών του
αντιπάλου στις πλευρές. Ο Σρνα παρουσίασε μειωμένη επιθετικότητα
στην πλευρά αφού Τζαγκερίνι και Κασάνο έπαιζαν συχνά στους χώρους
ευθύνης του Σρνα, ενώ ο Στρίνιτς δεν επέδειξε την επιθετικότητα που θα
άρμοζε σε ένα 4-4-2 που θέλει να δημιουργήσει αριθμητική υπεροπλία στα
φτερά απέναντι στον μοναδικό ακραίο μπακ-χαφ του 3-5-2.
‘Β Ημίχρονο: Η τακτική θεωρία στην υπηρεσία του Μπίλιτς
Ο Μπίλιτς διόρθωσε τα κακώς κείμενα του πρώτου ημιχρόνου και δικαιώθηκε για τις τακτικές διορθωτικές κινήσεις του επιχείρησε: Η Κροατία πήρε τα ηνία του αγώνα, πέτυχε την ισοφάριση και γενικότερα έδειξε ότι δεν υστερεί έναντι του αντιπάλου της. Η οδός προς τα παραπάνω ήταν η μετατροπή του 4-4-2 σε 4-2-3-1 (επίσης μειωμένου πλάτους… και ολίγον δυσκίνητο) με τον Μάντζουκιτς να μεταφέρεται στην δεξιά πλευρά, τον Ράκιτιτς στο κέντρο (εκεί που φύσει κινείται εν τέλει στο 4-4-2) και τον Μόντριτς να τοποθετείται εμφανώς πιο ψηλά στο γήπεδο. Οι πλάγιοι μπακ επιχείρησαν ουκ ολίγες κούρσες όντας απελευθερωμένοι.
Η παραπάνω κίνηση βοήθησε την Κροατία να εκμεταλλευτεί τις θεωρητικές αρχές που θέλουν το 4-2-3-1 να έχει συμβάλλει στην… απομυθοποίηση του 3-5-2.
Οι κουρασμένοι Κασάνο και Μπαλοτέλι (αντικαταστάθηκαν αμφότεροι στο
70′ και 83′) δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν το 2 vs. 2 στην αντίπαλη
άμυνα (Τσόρλουκα/Σίντεφέλντ), ο Πίρλο αντιμετώπισε δυσκολίες στην
δημιουργία του παιχνιδιού και η έλλειψη τέχνης στο παιχνίδι των Ιταλών
άρχισε να επηρεάζει την γενικότερη ομαδική λειτουργία.
Ο Μπίλιτς είχε κερδίσει την μάχη του δευτέρου ημιχρόνου αφού μπόρεσε και κέρδισε την μάχη του άξονα, ενώ εκμεταλλεύτηκε την επιθετική φύση των παικτών του απέναντι σε μία αμυντική ομάδα που κυρίως ήθελε να διατηρήσει το υπερ της 1-0.
Συμπέρασμα
Οι δύο προπονητές προσέφεραν ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι σε επίπεδο τακτικής κυρίως λόγω των τακτικών σχηματισμών που επέλεξαν. Το 3-5-2 εναντίον του 4-4-2 είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα τακτική ¨μονομαχία» σε επίπεδο θεωρίας. Η Ιταλία επικράτησε στο 1ο ημίχρονο ελέω αριθμητικής υπεροπλίας σε άμυνα και Χαφ την ώρα που το μειωμένου πλάτους 4-4-2 του Μπίλιτς αδυνατούσε να προβληματίσει τους αξιόλογους αμυντικούς των Ιταλών. Η επιστράτευση του 4-2-3-1 στο δεύτερο ημίχρονο από τον Μπίλιτς άλλαξε τα τακτικά δεδομένα και συνέβαλε τα μέγιστα για την διαμόρφωση του τελικού 1-1. Ένα πολύ καλό παιχνίδι.
πηγή: overlap.gr
’Α Ημίχρονο: 3-5-2 vs 4-4-2
Το πρώτο ημίχρονο χαρακτηρίστηκε από τις ενδιαφέρουσες τακτικές μονομαχίες που δημιουργεί η αντιπαράθεση των δύο εν λόγω τακτικών σχηματισμών. Το 3-5-2 του Πραντέλι δούλεψε πολύ σωστά απέναντι στο 4-4-2 του Μπίλιτς. Τα 3 στόπερ των Ιταλών αντιμετώπισαν σχετικά εύκολα τους Γέλαβιτς/Μάντζουκιτς – ο Ντε Ρόσι δεν αντιμετώπισε προβλήματα παρόμοια με αυτά του αγώνα απέναντι στην Ισπανία, διατήρησε την θέση του και εξασφάλισε αμυντική συνοχή για τους «ατζούρι».
Στην Ιταλική ανάπτυξη ο Πίρλο ανέλαβε ρόλο μαέστρου εκμεταλλευόμενος την αριθμητική υπεροπλία που προσφέρουν οι παραπάνω τακτικοί συσχετισμοί. Τα 3 χαφ της Ιταλίας υπερίσχυσαν των δύο κεντρικών χαφ της Κροατίας παρά τις πολύτιμες προσπάθειες του Ράκιτιτς να παίξει τον ρόλο του 3 κεντρικού χαφ στο μειωμένο αγωνιστικού πλάτους 4-4-2 του Μπίλιτς. Η Ιταλία επικράτησε στα χαφ, δημιούργησε συνθήκες υπεροχής στο γήπεδο, έκανε ευκαιρίες και εξασφάλισε την αμυντική της σταθερότητα διατηρώντας αριθμητική υπεροπλία στο… κουτί.
Η στατιστική απεικόνιση της Ιταλίας, ανά ημίχρονο
Τα κερδισμένα φάουλ της Ιταλίας και της Κροατίας
Ο Μπίλιτς διόρθωσε τα κακώς κείμενα του πρώτου ημιχρόνου και δικαιώθηκε για τις τακτικές διορθωτικές κινήσεις του επιχείρησε: Η Κροατία πήρε τα ηνία του αγώνα, πέτυχε την ισοφάριση και γενικότερα έδειξε ότι δεν υστερεί έναντι του αντιπάλου της. Η οδός προς τα παραπάνω ήταν η μετατροπή του 4-4-2 σε 4-2-3-1 (επίσης μειωμένου πλάτους… και ολίγον δυσκίνητο) με τον Μάντζουκιτς να μεταφέρεται στην δεξιά πλευρά, τον Ράκιτιτς στο κέντρο (εκεί που φύσει κινείται εν τέλει στο 4-4-2) και τον Μόντριτς να τοποθετείται εμφανώς πιο ψηλά στο γήπεδο. Οι πλάγιοι μπακ επιχείρησαν ουκ ολίγες κούρσες όντας απελευθερωμένοι.
Η παραπάνω κίνηση βοήθησε την Κροατία να εκμεταλλευτεί τις θεωρητικές αρχές που θέλουν το 4-2-3-1 να έχει συμβάλλει στην… απομυθοποίηση του 3-5-2.
- Τα 3 στόπερ της Ιταλίας είχαν πλέον 3 επιθετικούς να αντιμετωπίσουν
- Επήλθε αριθμητική ισορροπία στα χαφ (3 vs. 3), ένα σημείο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην υπεροχή της Ιταλίας στο πρώτο ημίχρονο
- Οι πλάγιοι μπακ πήραν μέτρα στο γήπεδο και δυσκόλεψαν την ανασταλτική λειτουργία των μπακ-χαφ
Που
κινήθηκαν οι Γέλαβιτς (αριστ. εικ.) και Μάντζουκιτς (δεξιά εικ.). Ο
Μάντζουκιτς κινήθηκε ως δεξιός μεσοεπιθετικός παρά ως κλασσικός
επιθετικός σε 4-4-2, μία κίνηση "κλειδί" στην αναμέτρηση
Ο Μπίλιτς είχε κερδίσει την μάχη του δευτέρου ημιχρόνου αφού μπόρεσε και κέρδισε την μάχη του άξονα, ενώ εκμεταλλεύτηκε την επιθετική φύση των παικτών του απέναντι σε μία αμυντική ομάδα που κυρίως ήθελε να διατηρήσει το υπερ της 1-0.
Η στατιστική απεικόνιση της Κροατίας, ανά ημίχρονο
Οι δύο προπονητές προσέφεραν ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι σε επίπεδο τακτικής κυρίως λόγω των τακτικών σχηματισμών που επέλεξαν. Το 3-5-2 εναντίον του 4-4-2 είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα τακτική ¨μονομαχία» σε επίπεδο θεωρίας. Η Ιταλία επικράτησε στο 1ο ημίχρονο ελέω αριθμητικής υπεροπλίας σε άμυνα και Χαφ την ώρα που το μειωμένου πλάτους 4-4-2 του Μπίλιτς αδυνατούσε να προβληματίσει τους αξιόλογους αμυντικούς των Ιταλών. Η επιστράτευση του 4-2-3-1 στο δεύτερο ημίχρονο από τον Μπίλιτς άλλαξε τα τακτικά δεδομένα και συνέβαλε τα μέγιστα για την διαμόρφωση του τελικού 1-1. Ένα πολύ καλό παιχνίδι.
πηγή: overlap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου