Αν θέλετε, είναι το μοναδικό σοβαρό επιχείρημα όσον αφορά τις μέτριες εμφανίσεις στα παιχνίδια μας με Πολωνία και Τσεχία.
Δύο αμυντικοί μπορούν να χαλάσουν την ομοιογένεια ενός συνόλου; Μπορούν και παραμπορούν. Και οι δύο είναι ποδοσφαιριστές που μαρκάρουν ψηλά και διακρίνονται για την ικανότητά τους να παράγουν ποδόσφαιρο απ' τα μετόπισθεν. Αυτό όμως είναι το μοναδικό γεγονός που μπορούμε να επικαλεστούμε και έχει άμεση σχέση με την αγωνιστική συμπεριφορά του συνόλου.
Από εκεί και πέρα οφείλουμε να περάσουμε στην άλλη μεριά του φεγγαριού, στη σκοτεινή. Γιατί αν θέλουμε να δούμε τα γεγονότα ρεαλιστικά, το ποδόσφαιρο παίζεται με δύο ομάδες. Πάντα υπάρχει και ο αντίπαλος. Και η αγωνιστική συμπεριφορά της Εθνικής, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τα δύο πρώτα παιχνίδια, φανερώνει –εκτός από τις όποιες αδυναμίες μας– το γεγονός της έλλειψης γνώσης για το παιχνίδι του αντιπάλου.
Είναι αδύνατον να έχουμε ακτινογραφήσει Πολωνία και Τσεχία, να τους έχουμε περάσει κόσκινο, να τους έχουμε κάνει «κομματάκια» χωρίς να επισημάνουμε τις δυνατότητές τους, τα προσόντα τους, τα προτερήματά τους. Αν η μισή προετοιμασία μιας ομάδας αναλώνεται στο κομμάτι της τακτικής, αυτό το ίδιο το κομμάτι στο άλλο το μισό έχει να κάνει με την αγωνιστική συμπεριφορά του αντιπάλου.
Δεν είναι δηλαδή μόνο το γεγονός ότι αυτοί μας είχαν διαβάσει απέξω και ανακατωτά, ήξεραν τις αδυναμίες μας –ας πούμε, στην αριστερή πλευρά– και κοίταξαν να μας τρυπήσουν από το αδύνατο σημείο. Αυτό ήταν κάτι που οφείλαμε εμείς να το γνωρίζαμε καλύτερα από τους ίδιους, θωρακίζοντας εκείνη την πλευρά. Αλλά εκτός του ότι δεν προστατεύσαμε τις δικές μας αδυναμίες, φάνηκε περισσότερο και απ' αυτό ότι αγνοούσαμε τα δυνατά σημεία του αντιπάλου.
Συζητούσαμε π.χ. στο παιχνίδι με την Τσεχία να παίξουμε με κάθετες μπαλιές. Οι κάθετες μπαλιές στον πίνακα ανάπτυξης παιχνιδιού των προπονητών είναι μια κάθετη γραμμή με κιμωλία. Αλλά στον αγωνιστικό χώρο, επί του πρακτέου δηλαδή, στη μάχη με τα πραγματικά πυρά, η κιμωλία είναι άχρηστη. Πρέπει πρώτα να βρεθούν οι παίκτες που θα κάνουν τις πάσες και φυσικά να επιτρέπει η αμυντική λειτουργία του αντιπάλου την εφαρμογή ενός τέτοιου συστήματος.
Αν είδατε εσείς την Τσεχία ομάδα που μπορείς να την τρυπήσεις με κάθετες μπαλιές, εγώ δεν την είδα και δεν φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο. Ακόμα και με την Πολωνία οι αδυναμίες της δεν είχαν μελετηθεί. Οταν δεν ξέρεις τα μονοπάτια που θα σε οδηγήσουν στην καρδιά της αντίπαλης περιοχής, είναι λογικό ή να αυτοσχεδιάζεις ή να παίζεις με γιόμες. Και φυσικά όλα αυτά οφείλεις να τα έχεις χαρτογραφήσει πριν πάρεις το αεροπλάνο και πετάξεις για τη χώρα που φιλοξενεί τον θεσμό.
Γιατί ανάλογα με αυτούς που έχεις να αντιμετωπίσεις, θα διαλέξεις και τους κατάλληλους παίκτες, εφαρμόζοντας συγχρόνως και δοκιμάζοντας τον ανάλογο τρόπο ανάπτυξης. Η Εθνική δεν είναι ότι έχασε το κρίσιμο παιχνίδι με την Τσεχία και πέταξε ένα ημίχρονο με την Πολωνία. Αυτό που προβληματίζει είναι ότι δεν έχει ταυτότητα. Το πείσμα και η θέληση είναι ένα κομμάτι από τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν την ταυτότητα μιας ομάδας. Αλλά από μόνα τους, χωρίς την προσθήκη ενός αγωνιστικού πλάνου, αμυντικογενούς, επιθετικογενούς, μένουν λειψά.
Με τη Ρωσiα, λοιπόν, ένα παιχνίδι εκ προοιμίου δύσκολο, μπορεί να γίνει ακόμα πιο δύσκολο αν δεν καταφέρουμε να αποκτήσουμε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πρόσωπο. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ακόμα και αν παίξουν αυτοί που πρέπει να παίξουν και στις θέσεις που τους ταιριάζει και μπορούν να ανταποκριθούν, η κάθε προσπάθεια θα είναι εις μάτην.
Πηγή: Sportday
Δύο αμυντικοί μπορούν να χαλάσουν την ομοιογένεια ενός συνόλου; Μπορούν και παραμπορούν. Και οι δύο είναι ποδοσφαιριστές που μαρκάρουν ψηλά και διακρίνονται για την ικανότητά τους να παράγουν ποδόσφαιρο απ' τα μετόπισθεν. Αυτό όμως είναι το μοναδικό γεγονός που μπορούμε να επικαλεστούμε και έχει άμεση σχέση με την αγωνιστική συμπεριφορά του συνόλου.
Από εκεί και πέρα οφείλουμε να περάσουμε στην άλλη μεριά του φεγγαριού, στη σκοτεινή. Γιατί αν θέλουμε να δούμε τα γεγονότα ρεαλιστικά, το ποδόσφαιρο παίζεται με δύο ομάδες. Πάντα υπάρχει και ο αντίπαλος. Και η αγωνιστική συμπεριφορά της Εθνικής, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τα δύο πρώτα παιχνίδια, φανερώνει –εκτός από τις όποιες αδυναμίες μας– το γεγονός της έλλειψης γνώσης για το παιχνίδι του αντιπάλου.
Είναι αδύνατον να έχουμε ακτινογραφήσει Πολωνία και Τσεχία, να τους έχουμε περάσει κόσκινο, να τους έχουμε κάνει «κομματάκια» χωρίς να επισημάνουμε τις δυνατότητές τους, τα προσόντα τους, τα προτερήματά τους. Αν η μισή προετοιμασία μιας ομάδας αναλώνεται στο κομμάτι της τακτικής, αυτό το ίδιο το κομμάτι στο άλλο το μισό έχει να κάνει με την αγωνιστική συμπεριφορά του αντιπάλου.
Δεν είναι δηλαδή μόνο το γεγονός ότι αυτοί μας είχαν διαβάσει απέξω και ανακατωτά, ήξεραν τις αδυναμίες μας –ας πούμε, στην αριστερή πλευρά– και κοίταξαν να μας τρυπήσουν από το αδύνατο σημείο. Αυτό ήταν κάτι που οφείλαμε εμείς να το γνωρίζαμε καλύτερα από τους ίδιους, θωρακίζοντας εκείνη την πλευρά. Αλλά εκτός του ότι δεν προστατεύσαμε τις δικές μας αδυναμίες, φάνηκε περισσότερο και απ' αυτό ότι αγνοούσαμε τα δυνατά σημεία του αντιπάλου.
Συζητούσαμε π.χ. στο παιχνίδι με την Τσεχία να παίξουμε με κάθετες μπαλιές. Οι κάθετες μπαλιές στον πίνακα ανάπτυξης παιχνιδιού των προπονητών είναι μια κάθετη γραμμή με κιμωλία. Αλλά στον αγωνιστικό χώρο, επί του πρακτέου δηλαδή, στη μάχη με τα πραγματικά πυρά, η κιμωλία είναι άχρηστη. Πρέπει πρώτα να βρεθούν οι παίκτες που θα κάνουν τις πάσες και φυσικά να επιτρέπει η αμυντική λειτουργία του αντιπάλου την εφαρμογή ενός τέτοιου συστήματος.
Αν είδατε εσείς την Τσεχία ομάδα που μπορείς να την τρυπήσεις με κάθετες μπαλιές, εγώ δεν την είδα και δεν φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο. Ακόμα και με την Πολωνία οι αδυναμίες της δεν είχαν μελετηθεί. Οταν δεν ξέρεις τα μονοπάτια που θα σε οδηγήσουν στην καρδιά της αντίπαλης περιοχής, είναι λογικό ή να αυτοσχεδιάζεις ή να παίζεις με γιόμες. Και φυσικά όλα αυτά οφείλεις να τα έχεις χαρτογραφήσει πριν πάρεις το αεροπλάνο και πετάξεις για τη χώρα που φιλοξενεί τον θεσμό.
Γιατί ανάλογα με αυτούς που έχεις να αντιμετωπίσεις, θα διαλέξεις και τους κατάλληλους παίκτες, εφαρμόζοντας συγχρόνως και δοκιμάζοντας τον ανάλογο τρόπο ανάπτυξης. Η Εθνική δεν είναι ότι έχασε το κρίσιμο παιχνίδι με την Τσεχία και πέταξε ένα ημίχρονο με την Πολωνία. Αυτό που προβληματίζει είναι ότι δεν έχει ταυτότητα. Το πείσμα και η θέληση είναι ένα κομμάτι από τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν την ταυτότητα μιας ομάδας. Αλλά από μόνα τους, χωρίς την προσθήκη ενός αγωνιστικού πλάνου, αμυντικογενούς, επιθετικογενούς, μένουν λειψά.
Με τη Ρωσiα, λοιπόν, ένα παιχνίδι εκ προοιμίου δύσκολο, μπορεί να γίνει ακόμα πιο δύσκολο αν δεν καταφέρουμε να αποκτήσουμε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πρόσωπο. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ακόμα και αν παίξουν αυτοί που πρέπει να παίξουν και στις θέσεις που τους ταιριάζει και μπορούν να ανταποκριθούν, η κάθε προσπάθεια θα είναι εις μάτην.
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου