Ενα από τα κυρίαρχα θέματα στο δημόσιο διάλογο τις τελευταίες ημέρες
(πέρα από αυτό του σχηματισμού κυβέρνησης) έχει να κάνει με το αν το
προσεχές παιχνίδι της Εθνικής με τη Γερμανία σχετίζεται με την πολιτική.
Βασιλεύει η υποκρισία είναι το πρώτο συμπέρασμα. Ο Γιώργος Σαμαράς είπε ένα πολύ βολικό ψέμα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου την Τρίτη όταν ρωτήθηκε αν το ποδόσφαιρο εν γένει έχει σχέση με τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Το βιαστικό όχι του προφανώς τον έβγαλε από τη δύσκολη θέση, δεν εξέφρασε όμως κάποια αλήθεια.
Το ίδιο συνέβη και με τις δηλώσεις του Γιόακιμ Λεβ στο Contra.gr: "Δεν μιλάμε για πολιτική ενόψει του αγώνα μας με την Ελλάδα". Δεν πείθουν κανένα αυτοί οι ισχυρισμοί. Είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι μετά από δύο χρόνια έντασης στις σχέσεις μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας ένας ποδοσφαιρικός αγώνας υψηλού επιπέδου μεταξύ των δύο χωρών αντιμετωπίζεται μόνο ως τέτοιος;
Αφελές και ίσως ανιστόρητο, αν προκύπτει κάτι τέτοιο ως διαπίστωση. Το ποδόσφαιρο δεν ήταν, δεν είναι και δεν πρόκειται να είναι (όσο, τουλάχιστον, απευθύνεται σε πλατιές λαϊκές μάζες) αποκομμένο από το κοινωνικό γίγνεσθαι και τις εξελίξεις στον τομέας της πολιτικής. Αλλοτε χρησιμοποιήθηκε ως μέσο προπαγάνδας απολυταρχικών καθεστώτων (Μουντιάλ Αργεντινής 1978), πολύ συχνά έγινε τόπος έκφρασης για κοινωνικά ή πολιτικά μηνύματα (ποιος ξεχνάει το μήνυμα του Ρόμπι Φάουλερ για τους απολυμένους λιμενεργάτες του Λίβερπουλ), ακόμα και πόλεμος ξέσπασε στ' όνομά του.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι να εξοβελίσουμε την πολιτική από το ποδόσφαιρο αλλά το πως θα διαχειριστεί ο Φερνάντο Σάντος επί του προκειμένου την διαμορφωθείσα κατάσταση που θέλει τον αγώνα της Παρασκευής ιδιαίτερα φορτισμένο ακόμα και από πολιτικής άποψης.
Ο Πορτογάλος, έξυπνος και πρακτικός άνθρωπος, γνωρίζει καλά ότι οι παίκτες του μπορεί να έχουν ένα παραπάνω κίνητρο κόντρα στο μεγάλο αντίπαλό τους. Οχι επειδή αν επικρατήσουν θα βοηθήσουν τον Αντώνη Σαμαρά και την κατά Ευάγγελο Βενιζέλο εθνική διαπραγματευτική ομάδα (άλλο... φρούτο αυτό) στο έργο της για την υποτιθέμενη προσπάθεια απαγκίστρωσης από το μνημόνιο αλλά διότι θα χαρίσουν ένα αίσθημα πολύ μεγάλης ικανοποίησης σε 11.000.000 Ελληνες που τούτο το καιρό τα φέρνουν δύσκολα βόλτα (η πλειοψηφία τουλάχιστον). Τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο...
Πηγή: contra.gr
Βασιλεύει η υποκρισία είναι το πρώτο συμπέρασμα. Ο Γιώργος Σαμαράς είπε ένα πολύ βολικό ψέμα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου την Τρίτη όταν ρωτήθηκε αν το ποδόσφαιρο εν γένει έχει σχέση με τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Το βιαστικό όχι του προφανώς τον έβγαλε από τη δύσκολη θέση, δεν εξέφρασε όμως κάποια αλήθεια.
Το ίδιο συνέβη και με τις δηλώσεις του Γιόακιμ Λεβ στο Contra.gr: "Δεν μιλάμε για πολιτική ενόψει του αγώνα μας με την Ελλάδα". Δεν πείθουν κανένα αυτοί οι ισχυρισμοί. Είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι μετά από δύο χρόνια έντασης στις σχέσεις μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας ένας ποδοσφαιρικός αγώνας υψηλού επιπέδου μεταξύ των δύο χωρών αντιμετωπίζεται μόνο ως τέτοιος;
Αφελές και ίσως ανιστόρητο, αν προκύπτει κάτι τέτοιο ως διαπίστωση. Το ποδόσφαιρο δεν ήταν, δεν είναι και δεν πρόκειται να είναι (όσο, τουλάχιστον, απευθύνεται σε πλατιές λαϊκές μάζες) αποκομμένο από το κοινωνικό γίγνεσθαι και τις εξελίξεις στον τομέας της πολιτικής. Αλλοτε χρησιμοποιήθηκε ως μέσο προπαγάνδας απολυταρχικών καθεστώτων (Μουντιάλ Αργεντινής 1978), πολύ συχνά έγινε τόπος έκφρασης για κοινωνικά ή πολιτικά μηνύματα (ποιος ξεχνάει το μήνυμα του Ρόμπι Φάουλερ για τους απολυμένους λιμενεργάτες του Λίβερπουλ), ακόμα και πόλεμος ξέσπασε στ' όνομά του.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι να εξοβελίσουμε την πολιτική από το ποδόσφαιρο αλλά το πως θα διαχειριστεί ο Φερνάντο Σάντος επί του προκειμένου την διαμορφωθείσα κατάσταση που θέλει τον αγώνα της Παρασκευής ιδιαίτερα φορτισμένο ακόμα και από πολιτικής άποψης.
Ο Πορτογάλος, έξυπνος και πρακτικός άνθρωπος, γνωρίζει καλά ότι οι παίκτες του μπορεί να έχουν ένα παραπάνω κίνητρο κόντρα στο μεγάλο αντίπαλό τους. Οχι επειδή αν επικρατήσουν θα βοηθήσουν τον Αντώνη Σαμαρά και την κατά Ευάγγελο Βενιζέλο εθνική διαπραγματευτική ομάδα (άλλο... φρούτο αυτό) στο έργο της για την υποτιθέμενη προσπάθεια απαγκίστρωσης από το μνημόνιο αλλά διότι θα χαρίσουν ένα αίσθημα πολύ μεγάλης ικανοποίησης σε 11.000.000 Ελληνες που τούτο το καιρό τα φέρνουν δύσκολα βόλτα (η πλειοψηφία τουλάχιστον). Τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο...
Πηγή: contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου