Γράφει ο Αντώνης Κατσαρός.
Ας συμφωνήσουμε τι θέλουμε! Να προσεγγίσουμε το νέο Παναθηναϊκό ως μία νέα ομάδα, η απειρία αρκετών παικτών της οποίας (Σισοκό, Μαυρίας, Φορναρόλι, Πίντο) «φωνάζει» την ώρα του αγώνα, με αποτέλεσμα και οι έμπειροι της ενδεκάδας φυσιολογικά αδυνατούν να κουβαλήσουν μόνοι το βάρος μίας εκτός έδρας αναμέτρησης σε Ισπανικό έδαφος ; Ή μήπως να μιλήσουμε -όπως πάντα- για την Ευρωπαϊκή αποστολή του Παναθηναϊκού, ξεχνώντας τις τεράστιες περιπέτειες που προηγήθηκαν στην ΠΑΕ, επειδή το όνομα του συλλόγου είναι πάντοτε σημαντικό σε τέτοιο επίπεδο και καθιστά ανάλογα παιχνίδια καθοριστικά για ενδεχόμενη αξιόλογη πορεία; Ό,τι και αν επιλέξει κάποιος ένα πράγμα είναι αδύνατον να αποφευχθεί. Να γίνει η κριτική του παιχνιδιού στη Μάλαγα, δικαιολογώντας καταστάσεις.
Το όνομα Παναθηναϊκός δεν το επιτρέπει! Τα «δεν πειράζει αποκτήσαμε εμπειρία» και τα «πάλι καλά, θα φεύγαμε με περισσότερα» δεν αντιστοιχούν στην ομάδα που όποτε αγωνίζεται σε Ευρωπαϊκό αγώνα οι ξένοι δημοσιογράφοι έχουν να θυμηθούν αγώνες της χωρίς να ρίξουν ούτε πρόχειρη ματιά στις σημειώσεις τους. Όποιοι ποδοσφαιριστές και αν φορέσουν τη φανέλα του, όσες διοικήσεις κι αν αλλάξουν. Το Ευρωπαϊκό προφίλ δεκαετιών απαιτεί λοιπόν από εκείνους που τον υπηρετούν να του συμπεριφέρονται ανάλογα. Στην Ισπανία κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Είμαι εύκαιρος να αποδεχθώ ότι οι παίκτες που φοράνε αυτή την ώρα την πράσινη φανέλα ΔΕΝ νιώθουν βολεμένοι πως θα έχουν (έτσι κι αλλιώς) δικαιολογία, ό,τι κι αν τους συμβεί. Εάν παρόλα αυτά πιστεύουν κάτι τέτοιο, πρόβλημα δικό τους θα είναι τελικά.
Οι ευκαιρίες, του Μαυρία και του ανίκανου κάθε φορά που βρίσκεται σε φάση τετ α τετ Τοτσέ, θα κριθούν κατά συνέπεια ως οι στιγμές που χάθηκαν οι μεγάλες πιθανότητες για να γινόταν η ρεβάνς του ΟΑΚΑ ανταγωνιστική και όχι ως εκείνες που απέδειξαν ότι αυτή η ομάδα απλώς προσπάθησε και έδειξε στοιχεία, τα οποία υπόσχονται καλύτερη συνέχεια. Αλίμονο… Τα μεγάλα κλαμπ έχουν και μεγάλες πορείες, όπως και μεγάλες χαμένες ευκαιρίες. Το ένα γκολ που δεν προέκυψε εξαφάνισε τις όποιες ελπίδες θα υπήρχαν στον επαναληπτικό.
Κι αν η συζήτηση, ο προβληματισμός πιο σωστά, για το αρχικό σχήμα είχε να κάνει αποκλειστικά με την επιλογή του Φορναρόλι ή του Τοτσέ ή και του Χριστοδουλόπουλου σε πιο ακραία για τη λογική Φερέϊρα περίπτωση (αφού ποτέ δεν ξεκινάει παίκτες που προέρχονται από τραυματισμό), το στοίχημα στο πρώτο ημίχρονο χάθηκε από την άμυνα. Η οποία δεν ακολούθησε -στην πρώτη περίπτωση- την απλή διαγώνια κίνηση (στα λίγα μέτρα εντός περιοχής) του Ντε Μικέλις, ο οποίος σκόραρε πιο εύκολα κι απ την προπόνηση. Ενώ στη δεύτερη έχασε την κίνηση του Ελισέου, ο οποίος εισέβαλε ανενόχλητος ως τρέϊλερ, με κίνηση που μαθαίνουν οι αμυντικοί στην πρώτη τους προπόνηση. Το χειρότερο είναι πως οι «πράσινοι» βρέθηκαν με δύο γκολ χάντικαπ στο πρώτο ημίχρονο, όχι επειδή παρουσιάστηκαν υποδεέστεροι ως ομάδα, αλλά γιατί όπως φάνηκε τα οικονομικά και διοικητικά προβλήματα που τους ταλαιπώρησαν το καλοκαίρι τους στερούν την απαραίτητη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση. Με αποτέλεσμα η ανασταλτική λειτουργία πριν την άμυνα, με δύναμη και πάθος να είναι έννοιες άγνωστες, εκθέτοντας τους παίκτες μπροστά από τον Καρνέζη.
Αυτή η αναξιόπιστη άμυνα της Μάλαγα σε άλλες εποχές με διαφορετικό Παναθηναϊκό στο γήπεδο, θα συζητούσαμε στο δεύτερο παιχνίδι στην Αθήνα πόσες φορές θα μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα…Οι Ισπανοί στο δεύτερο αγώνα θα είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι, γιατί θα επιλέξουν τις αντεπιθέσεις. Στο Ροσαλέδα σκόραραν τα δύο γκολ με κατοχή, οι πολλές τους ευκαιρίες όμως βγήκαν πιο εύκολα στο δεύτερο ημίχρονο, στην κόντρα.
Πηγή: pamesports.gr
Ας συμφωνήσουμε τι θέλουμε! Να προσεγγίσουμε το νέο Παναθηναϊκό ως μία νέα ομάδα, η απειρία αρκετών παικτών της οποίας (Σισοκό, Μαυρίας, Φορναρόλι, Πίντο) «φωνάζει» την ώρα του αγώνα, με αποτέλεσμα και οι έμπειροι της ενδεκάδας φυσιολογικά αδυνατούν να κουβαλήσουν μόνοι το βάρος μίας εκτός έδρας αναμέτρησης σε Ισπανικό έδαφος ; Ή μήπως να μιλήσουμε -όπως πάντα- για την Ευρωπαϊκή αποστολή του Παναθηναϊκού, ξεχνώντας τις τεράστιες περιπέτειες που προηγήθηκαν στην ΠΑΕ, επειδή το όνομα του συλλόγου είναι πάντοτε σημαντικό σε τέτοιο επίπεδο και καθιστά ανάλογα παιχνίδια καθοριστικά για ενδεχόμενη αξιόλογη πορεία; Ό,τι και αν επιλέξει κάποιος ένα πράγμα είναι αδύνατον να αποφευχθεί. Να γίνει η κριτική του παιχνιδιού στη Μάλαγα, δικαιολογώντας καταστάσεις.
Το όνομα Παναθηναϊκός δεν το επιτρέπει! Τα «δεν πειράζει αποκτήσαμε εμπειρία» και τα «πάλι καλά, θα φεύγαμε με περισσότερα» δεν αντιστοιχούν στην ομάδα που όποτε αγωνίζεται σε Ευρωπαϊκό αγώνα οι ξένοι δημοσιογράφοι έχουν να θυμηθούν αγώνες της χωρίς να ρίξουν ούτε πρόχειρη ματιά στις σημειώσεις τους. Όποιοι ποδοσφαιριστές και αν φορέσουν τη φανέλα του, όσες διοικήσεις κι αν αλλάξουν. Το Ευρωπαϊκό προφίλ δεκαετιών απαιτεί λοιπόν από εκείνους που τον υπηρετούν να του συμπεριφέρονται ανάλογα. Στην Ισπανία κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Είμαι εύκαιρος να αποδεχθώ ότι οι παίκτες που φοράνε αυτή την ώρα την πράσινη φανέλα ΔΕΝ νιώθουν βολεμένοι πως θα έχουν (έτσι κι αλλιώς) δικαιολογία, ό,τι κι αν τους συμβεί. Εάν παρόλα αυτά πιστεύουν κάτι τέτοιο, πρόβλημα δικό τους θα είναι τελικά.
Οι ευκαιρίες, του Μαυρία και του ανίκανου κάθε φορά που βρίσκεται σε φάση τετ α τετ Τοτσέ, θα κριθούν κατά συνέπεια ως οι στιγμές που χάθηκαν οι μεγάλες πιθανότητες για να γινόταν η ρεβάνς του ΟΑΚΑ ανταγωνιστική και όχι ως εκείνες που απέδειξαν ότι αυτή η ομάδα απλώς προσπάθησε και έδειξε στοιχεία, τα οποία υπόσχονται καλύτερη συνέχεια. Αλίμονο… Τα μεγάλα κλαμπ έχουν και μεγάλες πορείες, όπως και μεγάλες χαμένες ευκαιρίες. Το ένα γκολ που δεν προέκυψε εξαφάνισε τις όποιες ελπίδες θα υπήρχαν στον επαναληπτικό.
Κι αν η συζήτηση, ο προβληματισμός πιο σωστά, για το αρχικό σχήμα είχε να κάνει αποκλειστικά με την επιλογή του Φορναρόλι ή του Τοτσέ ή και του Χριστοδουλόπουλου σε πιο ακραία για τη λογική Φερέϊρα περίπτωση (αφού ποτέ δεν ξεκινάει παίκτες που προέρχονται από τραυματισμό), το στοίχημα στο πρώτο ημίχρονο χάθηκε από την άμυνα. Η οποία δεν ακολούθησε -στην πρώτη περίπτωση- την απλή διαγώνια κίνηση (στα λίγα μέτρα εντός περιοχής) του Ντε Μικέλις, ο οποίος σκόραρε πιο εύκολα κι απ την προπόνηση. Ενώ στη δεύτερη έχασε την κίνηση του Ελισέου, ο οποίος εισέβαλε ανενόχλητος ως τρέϊλερ, με κίνηση που μαθαίνουν οι αμυντικοί στην πρώτη τους προπόνηση. Το χειρότερο είναι πως οι «πράσινοι» βρέθηκαν με δύο γκολ χάντικαπ στο πρώτο ημίχρονο, όχι επειδή παρουσιάστηκαν υποδεέστεροι ως ομάδα, αλλά γιατί όπως φάνηκε τα οικονομικά και διοικητικά προβλήματα που τους ταλαιπώρησαν το καλοκαίρι τους στερούν την απαραίτητη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση. Με αποτέλεσμα η ανασταλτική λειτουργία πριν την άμυνα, με δύναμη και πάθος να είναι έννοιες άγνωστες, εκθέτοντας τους παίκτες μπροστά από τον Καρνέζη.
Αυτή η αναξιόπιστη άμυνα της Μάλαγα σε άλλες εποχές με διαφορετικό Παναθηναϊκό στο γήπεδο, θα συζητούσαμε στο δεύτερο παιχνίδι στην Αθήνα πόσες φορές θα μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα…Οι Ισπανοί στο δεύτερο αγώνα θα είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι, γιατί θα επιλέξουν τις αντεπιθέσεις. Στο Ροσαλέδα σκόραραν τα δύο γκολ με κατοχή, οι πολλές τους ευκαιρίες όμως βγήκαν πιο εύκολα στο δεύτερο ημίχρονο, στην κόντρα.
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου