Υπάρχουν στιγμές που έρχονται να σε στιγματίσουν για μια ολόκληρη ζωή.
Φράσεις που μπορεί να σε ακολουθούν σε κάθε σου στιγμή. Στις 21
Σεπτεμβρίου του 1986 στο μικρό Παλμαρές, μια πόλη που κάποτε ήταν
διάσημη επειδή έβρισκαν καταφύγιο οι φυγάδες σκλάβοι, γεννήθηκε ο
Μαρινάλντο Σισέ Ντα Σίλβα. Σε εκείνες τις πρώτες ώρες της ζωής του, θα
ερχόταν η πρώτη στιγμή που θα έμελλε να τον ακολουθεί για χρόνια. «Ήμουν
ακόμα στο νοσοκομείο, όταν ένας συνάδελφος της μητέρας μου ήρθε να την
επισκεφτεί. Ζήτησε να με πάρει αγκαλιά και της είπε πως είμαι βαρύς σαν
το μόλυβδο. Και από τότε έτσι με φωνάζει».
Το νέο μέλος της οικογένειας είχε όνομα και περίμενε να αποκτήσει ζωή. Η επιλογή του δε θα διέφερε από τα περισσότερα παιδιά στην πατρίδα του. Ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο και ήταν διατεθειμένος να κάνει κάθε θυσία, προκειμένου να το καταφέρει. Μια εξ αυτών, θα του στερούσε το όνειρο στην πρώτη του ευρωπαϊκή απόπειρα. Στην φτάσει, όμως, να περάσει από τη μεγάλη στη μικρή Βραζιλία, θα γνώριζε τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Ο Σουμπίνιο ξεκίνησε την καριέρα του στη Σάο Πάουλο το 2002 και μετά από τρία χρόνια και 60 συμμετοχές έφυγε για την Κασίμα Άντλερς. Σύντομα θα επέστρεφε και πάλι στην πατρίδα του, όπου θα ακολουθούσε εκείνο που μοιάζει να είναι η μοίρα του. Θα άλλαζε διαρκώς ομάδες και μετά από πέντε διαφορετικές στάσεις θα επέστρεφε στη Σάο Πάουλο, πριν ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι.
Έγκλημα και τιμωρία…
Η Πορτογαλία φαντάζει πάντα ιδανικός προορισμός για τους Βραζιλιάνους. Είναι ένα πρωτάθλημα που μπορεί να τους αναδείξει και έχουν υψηλό βαθμό προσαρμοστικότητας, λόγω γλώσσας. Η Λεϊσόες ήταν ο παράδεισος του Σουμπίνιο, ο οποίος έφτασε εκεί τον Ιούλιο του 2008 κι ένιωθε να βάζει την πορεία του σε μια σειρά. «Δεν έχω καν λόγια να περιγράψω τι νιώθω. Η πόλη είναι όμορφη, ο σύλλογος σπουδαίος και είμαι έκπληκτος από τον ενθουσιασμό των οπαδών. Ονειρεύομαι να κάνω μια καλή σεζόν και να πάρω μεταγραφή σε μεγάλο σύλλογο, όμως δεν είναι στιγμή να τα συζητήσουμε». Η κατάλληλη στιγμή δεν θα ερχόταν ποτέ.
Σύντομα, θα γινόταν γνωστό πως η μεταγραφή ήταν άκυρη. Ο Σουμπίνιο φαινόταν στα χαρτιά να έχει πάρει τρεις μεταγραφές σε ένα χρόνο και η πορτογαλική ομοσπονδία του απαγόρευσε να παίξει ως τον Ιανουάριο. Κι αν η μία μεταγραφή ήταν στη Βραζιλία και η τρίτη στην Πορτογαλία, η δεύτερη ήταν το παιδικό αμάρτημα. Ένα λευκό χαρτί που υπέγραψε όταν ήταν 17 ετών, έγινε ξαφνικά συμβόλαιο και μια ομάδα 3ης κατηγορίας, η Σουμάρε, ισχυριζόταν ότι έχει δικαιώματα για τη μεταγραφή του. Το ψεύτικο συμβόλαιο, βέβαια, ακυρώθηκε την ίδια μέρα που τέθηκε σε ισχύ, όμως το κακό είχε γίνει.
Ο Σουμπίνιο, ο οποίος τους πρώτους μήνες παραμονής του στη Λεϊσόες είχε κερδίσει τον κόσμο έπρεπε να περιμένει μέχρι τον Δεκέμβριο. Η πορτογαλική ομάδα κυνήγησε την υπόθεση στη ΦΙΦΑ και κατόρθωσε να την κερδίσει, παράλληλα με το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τον Βραζιλιάνο μέσο. Το ντεμπούτο του ήρθε στις 21 Νοεμβρίου του 2008 και μέχρι το τέλος της σεζόν έπαιξε σε 19 παιχνίδια, σημειώνοντας δύο γκολ και τα δύο σ’ ένα παιχνίδι. Λίγο πριν το φινάλε της χρονιάς, όμως, θα κάνει το μεγάλο λάθος. Παραμονή της προτελευταίας αγωνιστικής για το πορτογαλικό πρωτάθλημα, θα αρνηθεί να ανέβει στο πούλμαν της ομάδας επικαλούμενο οικονομική καθυστέρηση. Την επόμενη μέρα θα έχει εξαφανιστεί…
«Ο Σουμπίνιο έφυγε για τη Βραζιλία το Σάββατο, χωρίς άδεια από την ομάδα του ή του προπονητή. Η συμπεριφορά του ποδοσφαιριστή είναι ασυνήθιστη και απροσδόκητη, ενώ άφησε ντροπιαστικές καταστάσεις πίσω του», ανέφερε το ρεπορτάζ της εποχής, βάσει του οποίου ο Βραζιλιάνος παράτησε το αυτοκίνητό του χωρίς βενζίνη και χρέος 500 ευρώ για κινητό τηλέφωνο. Τα δημοσιεύματα των ήθελαν να έχει σπίτι για οκτώ μέλη της οικογένειάς του και να προκαλεί μεγάλη ζημιά στο σύλλογο με την ξαφνική του φυγή… Λίγους μήνες μετά το πρόβλημα θα λυνόταν.
Ελληνική περιπέτεια…
«Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από το σύλλογο για τη ντροπή που προκάλεσα. Θέλω να τους ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου έδωσαν και δηλώνω μετανιωμένος για τις παρεξηγήσεις που δημιούργησα με τις συνεντεύξεις μου, προϊόν ανωριμότητας και νευρικότητας». Όταν, πλέον, ο Σουμπίνιο είχε βρει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, έστειλε επιστολή στην Λεϊσόες με την οποία απολογήθηκε για τη συμπεριφορά του. Έκλεισε το κεφάλαιο και άνοιγε ένα καινούργιο, το ελληνικό.
Φημολογείται πως το καλοκαίρι του 2009, ο Ατρόμητος ήταν η πρώτη ομάδα στην οποία προτάθηκε ο Σουμπίνιο. Οι Περιστεριώτες δεν πείστηκαν και πήρε σειρά ο Εθνικός, ο οποίος απέκτησε το 25% των δικαιωμάτων του, με το υπόλοιπο 75% να μένει στους μάνατζερ που τον εκπροσωπούσαν. Από την πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα, το όνομά του είχε κάνει γκελ. Με 13 γκολ σε 37 παιχνίδια άνοιξε την όρεξη πολλών ομάδων, αλλά και του Νίκου Πηρούνια, ο οποίος ήθελε να τον πουλήσει στον Ολυμπιακό. Η επιθυμία του, ιδίως έτσι όπως την είχε εκφράσει σε αθλητική εφημερίδα στις αρχές Αυγούστου του 2010, ήταν αφορμή να ξεσπάσει πόλεμος. «Πρόσεχε πού θα πουλήσεις τον Σουμπίνιο», προειδοποιούσαν οι οπαδοί του Εθνικού την επόμενη μέρα, με τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ να κάνει άνοιγμα στον Βαγγέλη Μαρινάκη.
«Είναι μια κίνηση από μέρους μου για την ενίσχυση στην προσπάθεια του Βαγγέλη Μαρινάκη στη νέα σελίδα του Ολυμπιακού Αν τον θέλει, ας τον πάρει με μορφή δανεισμού και με οψιόν αγοράς. Δεν με νοιάζει να πάρω τώρα λεφτά, είμαι τόσο σίγουρος για την αξία αυτού του ποδοσφαιριστή που είμαι βέβαιος ότι θα είναι μια λαμπρή μεταγραφή εκ του αποτελέσματος. Δηλαδή πάρτε τον, δείτε τι αξίζει και μου τα δίνετε μετά τα χρήματα! Πάρτε τον τώρα χωρίς λεφτά, να ξεφύγει το παιδί από τη Β' εθνική και να παίξει μπάλα εκεί που του αξίζει. Βάλτε οψιόν αγοράς και θα τα πούμε μετά!».
Η επιθυμία του θα γινόταν εν μέρει πραγματικότητα. Στις 18 Αυγούστου, ο Ολυμπιακός θα ανακοινώσει την απόκτηση του Σουμπίνιο για τέσσερα χρόνια, με τον πρόεδρο του Εθνικού να έχει απορρίψει προτάσεις από την ΑΕΚ, την Ξάνθη και τον Πανιώνιο. Ο λόγος; «Θέλω να γνωρίζω ότι όπου πάει ο ποδοσφαιριστής θα πρέπει να παίζει και όχι να πάει δανεικός με υποσχετικές. Αυτό είναι το βέτο που βάζω. Ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής είναι πολύ μεγάλου επιπέδου και για αυτό θέλω αν τον δώσω να πάει σε μια από τις δύο μεγαλύτερες ομάδες της χώρας και αυτός είναι και ο λόγος που δεν δέχτηκα τις άλλες προτάσεις που είχα». Ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει την αποφασιστικότητα που έπρεπε και ο Βραζιλιάνος στα 24 του χρόνια θα έκανε το μεγάλο άλμα. «Είχα κάποιες προτάσεις από ομάδες του Nτουμπάι και της Tουρκίας, αλλά μόλις άκουσα την πρόταση του Ολυμπιακού, ήξερα ότι δεν χρειαζόταν να σκεφτώ παραπάνω».
Ίσως θα έπρεπε… Οι «εντολές» του Νίκου Πηρούνια έπεσαν στο κενό και το ταξίδι του Σουμπίνιο ξεκινούσε. Πρώτος σταθμός ο Πανσερραϊκός, όπου ένα γκολ σε 24 παιχνίδια στη Super League δεν έφταναν ούτε για τον ίδιο, ούτε για την ομάδα του. Επέστρεψε και δούλεψε με τον Ερνέστο Βαλβέρδε, όμως απέτυχε να τον πείσει. ΟΦΗ, 13 συμμετοχές και ένα γκολ μέχρι τον Ιανουάριο του 2011. «Είμαι πολύ καλά, εδώ στο Ηράκλειο. Στόχος μου είναι να βοηθήσω στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό την ομάδα μου να φθάσει όσο πιο ψηλά γίνεται στο βαθμολογικό πίνακα. Μέσα από την προαναφερόμενη προσπάθεια θέλω να βελτιωθώ και να γίνω καλύτερος». Η συνέχεια είχε Λιβαδειά. Εκεί, θα έκανε το μεγάλο «μπαμ». Σε είκοσι παιχνίδια θα πετύχει εννέα γκολ, θα δώσει τρεις ασίστ και θα κερδίσει δύο πέναλτι, βοηθώντας την ομάδα της Λιβαδειάς να μείνει στην κατηγορία.
«Νιώθω πιο έτοιμος από ποτέ να επιστρέψω στον Ολυμπιακό και να εκμεταλλευτώ όποια ευκαιρία μου δοθεί. Θέλω να βρίσκομαι σε μια ομάδα που θα μου δίνει ευκαιρίες, αλλά όπως απέδειξα και φέτος θα κάνω ό,τι μου πει ο Ολυμπιακός», θα πει τον Απρίλιο κι ενώ τον Φεβρουάριο θα έχει αφιερώσει «σε όλους τους γαύρους» τη νίκη επί του Παναθηναϊκού. Η μάχη για το όνειρό του θα ξεκινούσε εκ νέου το καλοκαίρι. «Θέλω να πείσω μέσω των εμφανίσεών μου τον κ. Ζαρντίμ και τους ανθρώπους του Ολυμπιακού ότι αξίζω μια θέση στην ομάδα. Το όνειρό μου είναι να παίξω στον Ολυμπιακό». Το όνειρό του θα έμενε και πάλι ανεκπλήρωτο.
Στα μέσα Αυγούστου, ήρθε η πρόταση από τον Ατρόμητο. «Είναι η μόνη ομάδα στην Ελλάδα, μετά τον Ολυμπιακό, που θα συνέχιζα την καριέρα μου», θα δήλωνε ο Σουμπίνιο στην παρουσίασή του και το ταξίδι συνεχίζεται. Έστω κι αν ο επιθυμητός προορισμός παραμένει μακριά…
πηγή: gazzetta.gr
Το νέο μέλος της οικογένειας είχε όνομα και περίμενε να αποκτήσει ζωή. Η επιλογή του δε θα διέφερε από τα περισσότερα παιδιά στην πατρίδα του. Ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο και ήταν διατεθειμένος να κάνει κάθε θυσία, προκειμένου να το καταφέρει. Μια εξ αυτών, θα του στερούσε το όνειρο στην πρώτη του ευρωπαϊκή απόπειρα. Στην φτάσει, όμως, να περάσει από τη μεγάλη στη μικρή Βραζιλία, θα γνώριζε τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Ο Σουμπίνιο ξεκίνησε την καριέρα του στη Σάο Πάουλο το 2002 και μετά από τρία χρόνια και 60 συμμετοχές έφυγε για την Κασίμα Άντλερς. Σύντομα θα επέστρεφε και πάλι στην πατρίδα του, όπου θα ακολουθούσε εκείνο που μοιάζει να είναι η μοίρα του. Θα άλλαζε διαρκώς ομάδες και μετά από πέντε διαφορετικές στάσεις θα επέστρεφε στη Σάο Πάουλο, πριν ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι.
Έγκλημα και τιμωρία…
Η Πορτογαλία φαντάζει πάντα ιδανικός προορισμός για τους Βραζιλιάνους. Είναι ένα πρωτάθλημα που μπορεί να τους αναδείξει και έχουν υψηλό βαθμό προσαρμοστικότητας, λόγω γλώσσας. Η Λεϊσόες ήταν ο παράδεισος του Σουμπίνιο, ο οποίος έφτασε εκεί τον Ιούλιο του 2008 κι ένιωθε να βάζει την πορεία του σε μια σειρά. «Δεν έχω καν λόγια να περιγράψω τι νιώθω. Η πόλη είναι όμορφη, ο σύλλογος σπουδαίος και είμαι έκπληκτος από τον ενθουσιασμό των οπαδών. Ονειρεύομαι να κάνω μια καλή σεζόν και να πάρω μεταγραφή σε μεγάλο σύλλογο, όμως δεν είναι στιγμή να τα συζητήσουμε». Η κατάλληλη στιγμή δεν θα ερχόταν ποτέ.
Σύντομα, θα γινόταν γνωστό πως η μεταγραφή ήταν άκυρη. Ο Σουμπίνιο φαινόταν στα χαρτιά να έχει πάρει τρεις μεταγραφές σε ένα χρόνο και η πορτογαλική ομοσπονδία του απαγόρευσε να παίξει ως τον Ιανουάριο. Κι αν η μία μεταγραφή ήταν στη Βραζιλία και η τρίτη στην Πορτογαλία, η δεύτερη ήταν το παιδικό αμάρτημα. Ένα λευκό χαρτί που υπέγραψε όταν ήταν 17 ετών, έγινε ξαφνικά συμβόλαιο και μια ομάδα 3ης κατηγορίας, η Σουμάρε, ισχυριζόταν ότι έχει δικαιώματα για τη μεταγραφή του. Το ψεύτικο συμβόλαιο, βέβαια, ακυρώθηκε την ίδια μέρα που τέθηκε σε ισχύ, όμως το κακό είχε γίνει.
Ο Σουμπίνιο, ο οποίος τους πρώτους μήνες παραμονής του στη Λεϊσόες είχε κερδίσει τον κόσμο έπρεπε να περιμένει μέχρι τον Δεκέμβριο. Η πορτογαλική ομάδα κυνήγησε την υπόθεση στη ΦΙΦΑ και κατόρθωσε να την κερδίσει, παράλληλα με το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τον Βραζιλιάνο μέσο. Το ντεμπούτο του ήρθε στις 21 Νοεμβρίου του 2008 και μέχρι το τέλος της σεζόν έπαιξε σε 19 παιχνίδια, σημειώνοντας δύο γκολ και τα δύο σ’ ένα παιχνίδι. Λίγο πριν το φινάλε της χρονιάς, όμως, θα κάνει το μεγάλο λάθος. Παραμονή της προτελευταίας αγωνιστικής για το πορτογαλικό πρωτάθλημα, θα αρνηθεί να ανέβει στο πούλμαν της ομάδας επικαλούμενο οικονομική καθυστέρηση. Την επόμενη μέρα θα έχει εξαφανιστεί…
«Ο Σουμπίνιο έφυγε για τη Βραζιλία το Σάββατο, χωρίς άδεια από την ομάδα του ή του προπονητή. Η συμπεριφορά του ποδοσφαιριστή είναι ασυνήθιστη και απροσδόκητη, ενώ άφησε ντροπιαστικές καταστάσεις πίσω του», ανέφερε το ρεπορτάζ της εποχής, βάσει του οποίου ο Βραζιλιάνος παράτησε το αυτοκίνητό του χωρίς βενζίνη και χρέος 500 ευρώ για κινητό τηλέφωνο. Τα δημοσιεύματα των ήθελαν να έχει σπίτι για οκτώ μέλη της οικογένειάς του και να προκαλεί μεγάλη ζημιά στο σύλλογο με την ξαφνική του φυγή… Λίγους μήνες μετά το πρόβλημα θα λυνόταν.
Ελληνική περιπέτεια…
«Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από το σύλλογο για τη ντροπή που προκάλεσα. Θέλω να τους ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου έδωσαν και δηλώνω μετανιωμένος για τις παρεξηγήσεις που δημιούργησα με τις συνεντεύξεις μου, προϊόν ανωριμότητας και νευρικότητας». Όταν, πλέον, ο Σουμπίνιο είχε βρει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, έστειλε επιστολή στην Λεϊσόες με την οποία απολογήθηκε για τη συμπεριφορά του. Έκλεισε το κεφάλαιο και άνοιγε ένα καινούργιο, το ελληνικό.
Φημολογείται πως το καλοκαίρι του 2009, ο Ατρόμητος ήταν η πρώτη ομάδα στην οποία προτάθηκε ο Σουμπίνιο. Οι Περιστεριώτες δεν πείστηκαν και πήρε σειρά ο Εθνικός, ο οποίος απέκτησε το 25% των δικαιωμάτων του, με το υπόλοιπο 75% να μένει στους μάνατζερ που τον εκπροσωπούσαν. Από την πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα, το όνομά του είχε κάνει γκελ. Με 13 γκολ σε 37 παιχνίδια άνοιξε την όρεξη πολλών ομάδων, αλλά και του Νίκου Πηρούνια, ο οποίος ήθελε να τον πουλήσει στον Ολυμπιακό. Η επιθυμία του, ιδίως έτσι όπως την είχε εκφράσει σε αθλητική εφημερίδα στις αρχές Αυγούστου του 2010, ήταν αφορμή να ξεσπάσει πόλεμος. «Πρόσεχε πού θα πουλήσεις τον Σουμπίνιο», προειδοποιούσαν οι οπαδοί του Εθνικού την επόμενη μέρα, με τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ να κάνει άνοιγμα στον Βαγγέλη Μαρινάκη.
«Είναι μια κίνηση από μέρους μου για την ενίσχυση στην προσπάθεια του Βαγγέλη Μαρινάκη στη νέα σελίδα του Ολυμπιακού Αν τον θέλει, ας τον πάρει με μορφή δανεισμού και με οψιόν αγοράς. Δεν με νοιάζει να πάρω τώρα λεφτά, είμαι τόσο σίγουρος για την αξία αυτού του ποδοσφαιριστή που είμαι βέβαιος ότι θα είναι μια λαμπρή μεταγραφή εκ του αποτελέσματος. Δηλαδή πάρτε τον, δείτε τι αξίζει και μου τα δίνετε μετά τα χρήματα! Πάρτε τον τώρα χωρίς λεφτά, να ξεφύγει το παιδί από τη Β' εθνική και να παίξει μπάλα εκεί που του αξίζει. Βάλτε οψιόν αγοράς και θα τα πούμε μετά!».
Η επιθυμία του θα γινόταν εν μέρει πραγματικότητα. Στις 18 Αυγούστου, ο Ολυμπιακός θα ανακοινώσει την απόκτηση του Σουμπίνιο για τέσσερα χρόνια, με τον πρόεδρο του Εθνικού να έχει απορρίψει προτάσεις από την ΑΕΚ, την Ξάνθη και τον Πανιώνιο. Ο λόγος; «Θέλω να γνωρίζω ότι όπου πάει ο ποδοσφαιριστής θα πρέπει να παίζει και όχι να πάει δανεικός με υποσχετικές. Αυτό είναι το βέτο που βάζω. Ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής είναι πολύ μεγάλου επιπέδου και για αυτό θέλω αν τον δώσω να πάει σε μια από τις δύο μεγαλύτερες ομάδες της χώρας και αυτός είναι και ο λόγος που δεν δέχτηκα τις άλλες προτάσεις που είχα». Ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει την αποφασιστικότητα που έπρεπε και ο Βραζιλιάνος στα 24 του χρόνια θα έκανε το μεγάλο άλμα. «Είχα κάποιες προτάσεις από ομάδες του Nτουμπάι και της Tουρκίας, αλλά μόλις άκουσα την πρόταση του Ολυμπιακού, ήξερα ότι δεν χρειαζόταν να σκεφτώ παραπάνω».
Ίσως θα έπρεπε… Οι «εντολές» του Νίκου Πηρούνια έπεσαν στο κενό και το ταξίδι του Σουμπίνιο ξεκινούσε. Πρώτος σταθμός ο Πανσερραϊκός, όπου ένα γκολ σε 24 παιχνίδια στη Super League δεν έφταναν ούτε για τον ίδιο, ούτε για την ομάδα του. Επέστρεψε και δούλεψε με τον Ερνέστο Βαλβέρδε, όμως απέτυχε να τον πείσει. ΟΦΗ, 13 συμμετοχές και ένα γκολ μέχρι τον Ιανουάριο του 2011. «Είμαι πολύ καλά, εδώ στο Ηράκλειο. Στόχος μου είναι να βοηθήσω στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό την ομάδα μου να φθάσει όσο πιο ψηλά γίνεται στο βαθμολογικό πίνακα. Μέσα από την προαναφερόμενη προσπάθεια θέλω να βελτιωθώ και να γίνω καλύτερος». Η συνέχεια είχε Λιβαδειά. Εκεί, θα έκανε το μεγάλο «μπαμ». Σε είκοσι παιχνίδια θα πετύχει εννέα γκολ, θα δώσει τρεις ασίστ και θα κερδίσει δύο πέναλτι, βοηθώντας την ομάδα της Λιβαδειάς να μείνει στην κατηγορία.
«Νιώθω πιο έτοιμος από ποτέ να επιστρέψω στον Ολυμπιακό και να εκμεταλλευτώ όποια ευκαιρία μου δοθεί. Θέλω να βρίσκομαι σε μια ομάδα που θα μου δίνει ευκαιρίες, αλλά όπως απέδειξα και φέτος θα κάνω ό,τι μου πει ο Ολυμπιακός», θα πει τον Απρίλιο κι ενώ τον Φεβρουάριο θα έχει αφιερώσει «σε όλους τους γαύρους» τη νίκη επί του Παναθηναϊκού. Η μάχη για το όνειρό του θα ξεκινούσε εκ νέου το καλοκαίρι. «Θέλω να πείσω μέσω των εμφανίσεών μου τον κ. Ζαρντίμ και τους ανθρώπους του Ολυμπιακού ότι αξίζω μια θέση στην ομάδα. Το όνειρό μου είναι να παίξω στον Ολυμπιακό». Το όνειρό του θα έμενε και πάλι ανεκπλήρωτο.
Στα μέσα Αυγούστου, ήρθε η πρόταση από τον Ατρόμητο. «Είναι η μόνη ομάδα στην Ελλάδα, μετά τον Ολυμπιακό, που θα συνέχιζα την καριέρα μου», θα δήλωνε ο Σουμπίνιο στην παρουσίασή του και το ταξίδι συνεχίζεται. Έστω κι αν ο επιθυμητός προορισμός παραμένει μακριά…
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου