Ουδείς προφήτης στον τόπο του κι αυτό ο Γιώργος Καραγκούνης -αρχηγός
στις καρδιές όλων στην Εθνική Ελλάδος- το έχει βιώσει στο πετσί του σε
τούτη την χώρα των (πολλών) άμπαλων και γεμάτων εμπάθεια ανθρώπων που
του' λαχε να γεννηθεί. Δεν χρειαζόταν να κάνω τη διαδυκτιακή βόλτα χθες,
μετά τη δημοσίευση του άρθρου-ύμνος της «Marca» για τον «Κάρα», ώστε να
καταλάβω ότι υπάρχουν αρκετοί των οποίων το κόμπλεξ για τον Καραγκούνη
είναι όσο το βάθος του ωκεανού: αμέτρητο. Ούτε βελτίωσε την άποψη που
έχω για εκείνον η επίσκεψή του στα παιδιά της Εθνικής ενόψει του πρώτου
ματς στη Λετονία για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2014. Γνώριζα και τις
δύο όψεις του νομίσματος.
Ο Γιώργος αυτός είναι. Αυθεντικός, μαχητής, γκρινιάρης, παραπονιάρης, ψυχούλα, παιχταράς, Λατρεύει την εθνική ομάδα περισσότερο από τον εαυτό του. Καταλαβαίνει, όσο κι αν αυτό τον πονάει, ότι τώρα δεν θα μπορούσε να είναι μέσα. Ισως ο Ρεχάγκελ να τον είχε πάρει μαζί του (όπως έκανε τότε που ο Τσιάρτας δεν είχε ομάδα) αλλά ο Σάντος διαθέτει λειτουργεί με τη δική του φιλοσοφία. Και ορθά πράττει. Οπως είμαι σίγουρος ότι θα τον ξανακαλέσει όταν -και αν- ο Γιώργος αποφασίσει να πάει σε κάποιο σύλλογο.
Ημουν βέβαιος επίσης ότι ο ύμνος που του αφιέρωσε η «Μarca» θα συνοδευόταν από αρκετά «σχόλια» ειρωνικά έως εμετικά, από εκείνα τα δυστυχισμένα καρφάκια του διαδικτύου που βαρόμετρο στη ζωή τους είναι ο οπαδισμός και δεν είναι άξια ούτε καν να δέσουν τα κορδόνια του Γιώργαρου. Αυτούς που τον «αποκαλούν»... Καραβούτα. Μερικοί μάλιστα έχουν και «δημοσιογραφική ταυτότητα» αλλά σε αυτή τη χώρα ό,τι δηλώσεις είσαι. Λες και ο Καραγκούνης δεν είναι ένας από τους ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ σύγχρονους Ελληνες χαφ επειδή γκρίνιαζε ή έπεφτε και φώναζε. Λες, π.χ., και ο Τζόλε δεν υπήρξε ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ παίκτης επειδή βουτούσε κάποιες φορές κι έπαιρνε πέναλτι-φάντασμα.
Υπάρχει, π.χ., ένας... σεσημασμένα ανόητος «επισκέπτης» του sentragoal, ο οποίος σε καθημερινή βάση εκτός του ότι βρίζει εμένα (δημιουργώντας μου, είναι αλήθεια, μεγάλη... στεναχώρια), λοιδορεί τον Καραγκούνη. Του στυλ «πόσες ομάδες του έκαναν πρόταση, δεν έχει πάει πουθενά» και άλλα παρόμοια... εμπνευσμένα. Αυτός δεν είναι άξιος όχι να σχολιάζει τον «Κάρα», ούτε τη λέξη «ποδόσφαιρο» να ψελλίσει μπροστά του. Ομως η μίζερη ζωή του φαίνεται πως παίρνει νόημα μέσα από την ιντερνετική προσβολή σε έναν ποδοσφαιριστή που έχει 120 συμμετοχές στην εθνική ομάδα της χώρας του. Είπαμε, όμως: ο τυφλός οπαδισμός έχει δημιουργήσει όντα με δύο πόδια, δύο χέρια και ούτε στάλα μυαλό...
Αντίθετα χαίρομαι εκείνους τους αναγνώστες-επισκέπτες οι οποίοι λένε με ειλικρίνεια ότι ο Καραγκούνης δεν ήταν ο παίκτης που τους ταίριαζε (ή τους άρεσε) το ποδοσφαιρικό του στυλ, αλλά του βγάζουν το καπέλο για όσα ΠΕΤΥΧΕ και όσα ΠΡΟΣΦΕΡΕ. Αυτό μάλιστα. Είναι άποψη. Είναι ορθό επιχείρημα. Είναι υγεία και ήθος. Δεν γίνεται όλοι να αρέσουν σε όλους, όμως ουδείς δικαιούται να απαξιώνει μια, δεδομένα, τεράστια καριέρα. Ούτε επειδή είναι Ολυμπιακός και ο «Κάρα» έπαιζε στον Παναθηναϊκό, ούτε επειδή είναι Παναθηναϊκός και θεωρεί ότι ο Γιώργος δεν μπορούσε πλέον να βρίσκεται στην ομάδα του.
Τα έχω γράψει και τα έχω πει πολλές φορές. Ο Καραγκούνης έπρεπε να μείνει στον Παναθηναϊκό γιατί αυτό θα αποτελούσε φάρο για το μέλλον του «τριφυλλιού», ειδικά σε ένα κλαμπ το οποίο δεν έχει τα τελευταία χρόνια και τις... καλύτερες των σχέσεων με τους παίκτες-σημαίες. Επρεπε και ο Φερέιρα να αναλογιστεί το μέγεθος Καραγκούνη αλλά και ο Γιώργος να συνυπολογίσει ότι τα χρόνια έχουν περάσει και ο ρόλος του στην ομάδα πρέπει να διαφοροποιηθεί. Ο εγωισμός όμως νίκησε την πραγματικότητα. Ο Φερέιρα δεν άφησε παρά μία χαραμάδα, ο περήφανος Καραγκούνης αισθάνθηκε προσβεβλημένος και εκεί τελείωσε -για την ώρα- η σχέση ζωής συλλόγου-ποδοσφαιριστή.
Δεν ξέρω αν τελικά ο Γιώργης θα αποφασίσει να πάει σε κάποια ομάδα, αυτό εξαρτάται όχι φυσικά από τα χρήματα αλλά από τον χρόνο που θα του «διαθέσουν» για να παίζει. Εκείνο που ξέρω είναι πως θα ήθελα το ποδοσφαιρικό του φινάλε να είναι αντάξιο μιας μεγάλης καριέρας, όποτε εκείνος κρίνει ότι ήρθε η ώρα να βγάλει τα παπούτσια. Επίσης είμαι βέβαιος πως ΟΣΑ χρόνια κι αν περάσουν ο Γιώργαρος θα κάνει τα καφράκια να πετάγονται στο άκουσμα του ονόματός του και τα «δημοσιογραφάκια» να ξεφτιλίζονται ακόμη περισσότερο στην προσπάθεια να απαξιώσουν κάτι που ΔΕΝ απαξιώνεται.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΑΓΟΡΑΚΗ
Για το ΜΕΓΑ θέμα που προέκυψε μετά την άσκηση ποινικής δίωξης σε βαθμό κακουργήματος εναντίον του Θοδωρή Ζαγοράκη καταθέτω την άποψή μου στο σημερινό Goal. Θέλω απλά να προσθέσω, με αφορμή τη δήλωσή του πρώην προέδρου του ΠΑΟΚ, ότι δεν του εκτόξευσε κανείς «λάσπη». Πρόκειται για πόρισμα ορκωτών ελεγκτών και του ΣΔΟΕ, τα στοιχεία του οποίου μπορεί ο Ζαγοράκης να πάει με αποδείξεις στον εισαγγελέα και να τα καταρρίψει.
Δουλειά των ελεγκτών είναι να ελέγχουν και της δικαιοσύνης να ερευνά σε βάθος. Είτε πρόκειται για τον Ζαγοράκη είτε για τον τελευταίο Ελληνα πολίτη. Για να μην ξεχνάμε, δηλαδή, ότι ακόμη ζούμε σε μία πολιτισμένη χώρα, στην οποία ουδείς (πρέπει να) καταδικάζεται ή να αθωώνεται με βάση το όνομά και το παρελθόν του...
Πηγή: Goal
Ο Γιώργος αυτός είναι. Αυθεντικός, μαχητής, γκρινιάρης, παραπονιάρης, ψυχούλα, παιχταράς, Λατρεύει την εθνική ομάδα περισσότερο από τον εαυτό του. Καταλαβαίνει, όσο κι αν αυτό τον πονάει, ότι τώρα δεν θα μπορούσε να είναι μέσα. Ισως ο Ρεχάγκελ να τον είχε πάρει μαζί του (όπως έκανε τότε που ο Τσιάρτας δεν είχε ομάδα) αλλά ο Σάντος διαθέτει λειτουργεί με τη δική του φιλοσοφία. Και ορθά πράττει. Οπως είμαι σίγουρος ότι θα τον ξανακαλέσει όταν -και αν- ο Γιώργος αποφασίσει να πάει σε κάποιο σύλλογο.
Ημουν βέβαιος επίσης ότι ο ύμνος που του αφιέρωσε η «Μarca» θα συνοδευόταν από αρκετά «σχόλια» ειρωνικά έως εμετικά, από εκείνα τα δυστυχισμένα καρφάκια του διαδικτύου που βαρόμετρο στη ζωή τους είναι ο οπαδισμός και δεν είναι άξια ούτε καν να δέσουν τα κορδόνια του Γιώργαρου. Αυτούς που τον «αποκαλούν»... Καραβούτα. Μερικοί μάλιστα έχουν και «δημοσιογραφική ταυτότητα» αλλά σε αυτή τη χώρα ό,τι δηλώσεις είσαι. Λες και ο Καραγκούνης δεν είναι ένας από τους ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ σύγχρονους Ελληνες χαφ επειδή γκρίνιαζε ή έπεφτε και φώναζε. Λες, π.χ., και ο Τζόλε δεν υπήρξε ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ παίκτης επειδή βουτούσε κάποιες φορές κι έπαιρνε πέναλτι-φάντασμα.
Υπάρχει, π.χ., ένας... σεσημασμένα ανόητος «επισκέπτης» του sentragoal, ο οποίος σε καθημερινή βάση εκτός του ότι βρίζει εμένα (δημιουργώντας μου, είναι αλήθεια, μεγάλη... στεναχώρια), λοιδορεί τον Καραγκούνη. Του στυλ «πόσες ομάδες του έκαναν πρόταση, δεν έχει πάει πουθενά» και άλλα παρόμοια... εμπνευσμένα. Αυτός δεν είναι άξιος όχι να σχολιάζει τον «Κάρα», ούτε τη λέξη «ποδόσφαιρο» να ψελλίσει μπροστά του. Ομως η μίζερη ζωή του φαίνεται πως παίρνει νόημα μέσα από την ιντερνετική προσβολή σε έναν ποδοσφαιριστή που έχει 120 συμμετοχές στην εθνική ομάδα της χώρας του. Είπαμε, όμως: ο τυφλός οπαδισμός έχει δημιουργήσει όντα με δύο πόδια, δύο χέρια και ούτε στάλα μυαλό...
Αντίθετα χαίρομαι εκείνους τους αναγνώστες-επισκέπτες οι οποίοι λένε με ειλικρίνεια ότι ο Καραγκούνης δεν ήταν ο παίκτης που τους ταίριαζε (ή τους άρεσε) το ποδοσφαιρικό του στυλ, αλλά του βγάζουν το καπέλο για όσα ΠΕΤΥΧΕ και όσα ΠΡΟΣΦΕΡΕ. Αυτό μάλιστα. Είναι άποψη. Είναι ορθό επιχείρημα. Είναι υγεία και ήθος. Δεν γίνεται όλοι να αρέσουν σε όλους, όμως ουδείς δικαιούται να απαξιώνει μια, δεδομένα, τεράστια καριέρα. Ούτε επειδή είναι Ολυμπιακός και ο «Κάρα» έπαιζε στον Παναθηναϊκό, ούτε επειδή είναι Παναθηναϊκός και θεωρεί ότι ο Γιώργος δεν μπορούσε πλέον να βρίσκεται στην ομάδα του.
Τα έχω γράψει και τα έχω πει πολλές φορές. Ο Καραγκούνης έπρεπε να μείνει στον Παναθηναϊκό γιατί αυτό θα αποτελούσε φάρο για το μέλλον του «τριφυλλιού», ειδικά σε ένα κλαμπ το οποίο δεν έχει τα τελευταία χρόνια και τις... καλύτερες των σχέσεων με τους παίκτες-σημαίες. Επρεπε και ο Φερέιρα να αναλογιστεί το μέγεθος Καραγκούνη αλλά και ο Γιώργος να συνυπολογίσει ότι τα χρόνια έχουν περάσει και ο ρόλος του στην ομάδα πρέπει να διαφοροποιηθεί. Ο εγωισμός όμως νίκησε την πραγματικότητα. Ο Φερέιρα δεν άφησε παρά μία χαραμάδα, ο περήφανος Καραγκούνης αισθάνθηκε προσβεβλημένος και εκεί τελείωσε -για την ώρα- η σχέση ζωής συλλόγου-ποδοσφαιριστή.
Δεν ξέρω αν τελικά ο Γιώργης θα αποφασίσει να πάει σε κάποια ομάδα, αυτό εξαρτάται όχι φυσικά από τα χρήματα αλλά από τον χρόνο που θα του «διαθέσουν» για να παίζει. Εκείνο που ξέρω είναι πως θα ήθελα το ποδοσφαιρικό του φινάλε να είναι αντάξιο μιας μεγάλης καριέρας, όποτε εκείνος κρίνει ότι ήρθε η ώρα να βγάλει τα παπούτσια. Επίσης είμαι βέβαιος πως ΟΣΑ χρόνια κι αν περάσουν ο Γιώργαρος θα κάνει τα καφράκια να πετάγονται στο άκουσμα του ονόματός του και τα «δημοσιογραφάκια» να ξεφτιλίζονται ακόμη περισσότερο στην προσπάθεια να απαξιώσουν κάτι που ΔΕΝ απαξιώνεται.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΑΓΟΡΑΚΗ
Για το ΜΕΓΑ θέμα που προέκυψε μετά την άσκηση ποινικής δίωξης σε βαθμό κακουργήματος εναντίον του Θοδωρή Ζαγοράκη καταθέτω την άποψή μου στο σημερινό Goal. Θέλω απλά να προσθέσω, με αφορμή τη δήλωσή του πρώην προέδρου του ΠΑΟΚ, ότι δεν του εκτόξευσε κανείς «λάσπη». Πρόκειται για πόρισμα ορκωτών ελεγκτών και του ΣΔΟΕ, τα στοιχεία του οποίου μπορεί ο Ζαγοράκης να πάει με αποδείξεις στον εισαγγελέα και να τα καταρρίψει.
Δουλειά των ελεγκτών είναι να ελέγχουν και της δικαιοσύνης να ερευνά σε βάθος. Είτε πρόκειται για τον Ζαγοράκη είτε για τον τελευταίο Ελληνα πολίτη. Για να μην ξεχνάμε, δηλαδή, ότι ακόμη ζούμε σε μία πολιτισμένη χώρα, στην οποία ουδείς (πρέπει να) καταδικάζεται ή να αθωώνεται με βάση το όνομά και το παρελθόν του...
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου