FC: Ο Πελέ κουβαλάει ακόμα τη Βραζιλία!!

Πολλά χρόνια πριν το προσωνύμιο «μαύρο διαμάντι» κατακλύσει τα ελληνικά αθλητικά πρωτοσέλιδα, αναφερόμενο σε κάθε τυχάρπαστο που κατέφθανε στο πρωτάθλημά μας, ο ορίτζιναλ «Perola Negra» δοξαζόταν παγκοσμίως ως επίγειος θεός από τους ποδοσφαιρόφιλους.
Σχολιάζει ο Γιάννης Τσαούσης για το Fight Club.
Από την εποχή της ακμής του -μια σειρά χρόνων που υπήρξε το πιο αναγνωρίσιμο ίσως αθλητικό πρόσωπο στον κόσμο- μέχρι και σήμερα που κλείνει τα 72 του χρόνια, ο Πελέ παρέμεινε στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας. Κι αν ως ποδοσφαιριστής αυτό ήταν φυσικό επόμενο, οι ποικίλες δραστηριότητες που ανέπτυξε μετά το τέλος της καριέρας του είναι εξίσου εντυπωσιακές.

Το 1977, οπότε και αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο φορώντας τη φανέλα της New York Cosmos, o OHE τον ανακήρυξε «πολίτη του κόσμου». Έχοντας βαθιά συνείδηση της σημαίνουσας σημασίας που έχει η παρουσία του για το άθλημα, ο Πελέ αποφάσισε στην υπόλοιπη ζωή του να δώσει πίσω στο ποδόσφαιρο όσα κι αυτό του έδωσε στη διάρκεια της καριέρας του. Όχι ως προπονητής ή πρόεδρος όμως, αλλά περνώντας σε άλλο επίπεδο. Αυτό του συμβόλου-πρεσβευτή.

Το 1992 έγινε πρεσβευτής των Ηνωμένων Εθνών για την Οικολογία και το Περιβάλλον και τρία χρόνια αργότερα Πρέσβης Καλής Θέλησης της UNESCO. Την ίδια χρονιά τοποθετήθηκε στο πόστο του Υπουργού Αθλητισμού της Βραζιλίας, στο οποίο και παρέμεινε για έξι χρόνια. Ως πρέσβης, ο Πελέ ταξίδεψε για χρόνια στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη για να μιλήσει για ποδόσφαιρο και να βοηθήσει στην εξάπλωσή του.

Στο ενδιάμεσο, κατηγορήθηκε σφόδρα για συμβόλαια τα οποία υπέγραφε με εταιρίες, για τη συμμετοχή του σε διαφημίσεις και γενικώς ότι «πούλησε την ψυχή του στο διάολο του χρήματος και εκμεταλλεύεται το στάτους του κατά βάσιν για να πλουτίσει ο ίδιος». Όσο όμως αυτά συνέβαιναν, ο ίδιος συνέχισε να κάνει φιλανθρωπικό έργο, να δέχεται καραβιές τιμών και διακρίσεων και να εισπράττει αγάπη και θαυμασμό όπου πήγαινε, ακόμα και από ανθρώπους που τον έχουν γνωρίσει μόνο μέσα από τηλεοπτικά ασπρόμαυρα στιγμιότυπα.

Ενάμισι χρόνο πριν από το Μουντιάλ του 2014 και τριάμισι χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στη Βραζιλία οι συμπατριώτες του διάλεξαν και πάλι αυτόν ως κεντρικό πρόσωπο για να προβάλλει την εικόνα τους στον κόσμο, καθώς προ διμήνου ανακηρύχθηκε και επίσημα «πρέσβης επί τιμή» για αμφότερες τις διοργανώσεις. Αυτός, όχι ο Νεϊμάρ. Αυτός, ο πάντα γελαστός υπηρέτης του αθλήματος του οποίου τη δημοφιλία εκτόξευσε με το ταλέντο του. Αυτός, που ακόμα και σήμερα ο ώμος του είναι το πιο σταθερό μέρος για να ακουμπήσει το έθνος. Αυτός, σύμβολο και συνώνυμο της χώρας του ακόμα και σήμερα. Αυτός, που γεννήθηκε πριν 72 χρόνια σ’ ένα μέρος που σημαίνει «τρεις καρδιές» (Tres Coracoes) και τις χρησιμοποίησε και τις τρεις για να ομορφύνει τις ζωές μας μέσω της τέχνης του.

πηγή: sport-fm.gr