Να το αναθεωρήσουν ή έστω να το συμπληρώσουν, διότι στο Τop-20 εκείνης της ιστορικής μελέτης συμπεριέλαβαν τέσσερις Ελληνες, οι οποίοι, ωστόσο, έχουν την ανάγκη ενός οδηγού!
Το εννοώ αυτό και μάλιστα στην κυριολεξία: αυτή η τετράδα χρειάζεται έναν guard και μάλιστα combo, όπως χαρακτηρίζουν οι Αμερικανοί εκείνους οι οποίοι μπορούν να παίξουν και στο «1» και στο «2»...
Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει, οπότε μετά τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Αρχιμήδη και τον Σωκράτη, το «Hall of Fame» της Παγκόσμιας Ιστορίας μπορεί, διάβολε, να εμπλουτιστεί και με τον Γκάλη!
Γελώ τώρα που το γράφω, ενώ κανονικά θα έπρεπε να κλαίω, διότι αυτή είναι όντως μια πονεμένη ιστορία: πονεμένη και ταυτόχρονα οξύμωρη, υπό την έννοια ότι η Ελλάδα προσδοκά και συνάμα απαιτεί από τους Αμερικανούς να κάνουν αυτό που δεν αξιώθηκε να κάνει η ίδια όχι μόνο για τον Γκάλη αλλά και για τους περισσότερους αθλητικούς ήρωές της!
Ως γνωστόν, ο «Nick the Greek» δεν είχε τη χαρά να τερματίσει ευδοκίμως τη λαμπρή σταδιοδρομία του: ο ίδιος είχε πει κάποτε ότι «η πρίζα θα βγει μόνη της», αλλά τη δική του κάποιοι την τράβηξαν απότομα κι έπεσε βαθύ σκοτάδι...
Δεν είναι βεβαίως και ο ίδιος άμοιρος ευθυνών: το ξέρει και το παραδέχθηκε σε μια άλλη εκ βαθέων συνέντευξη που είχα την τιμή να του πάρω πριν από τρία χρόνια, στην τριακοστή επέτειο από την πρώτη εμφάνισή του (στον αγώνα Αρης - Ηρακλής) στο ελληνικό μπάσκετ.
Τώρα το αν φταίει περισσότερο ο ίδιος ο Νίκος, ο Κώστας Πολίτης ή ο Παύλος Γιαννακόπουλος, αυτό είναι κάτι που δεν έχει μεγάλη σημασία: άλλωστε, όλα τα αδικήματα παραγράφονται μετά την παρέλευση κάποιου εύλογου χρονικού διαστήματος και ήδη από εκείνη την αποφράδα εσπέρα της 18ης Οκτωβρίου του 1994 στο Μετς (Αμπελόκηποι - Παναθηναϊκός) πέρασαν κιόλας 18 χρόνια...
Το ζητούμενο, λοιπόν, δεν είναι τι έγινε τότε, αλλά τι δεν έγινε από τότε!
Εδώ και 18 χρόνια πότε ο Γκάλης δεν μπορεί, πότε ο... κώλος μας πονεί: το γράφω χυδαία, αλλά ως σχήμα λόγου, διότι κατά καιρούς πολλοί του έταξαν διάφορες προσήκουσες τιμές αλλά ούτε φωνή ούτε ακρόαση...
Τον επόμενο χρόνο το νεότευκτο ΟΑΚΑ δεν επονομάστηκε «Νίκος Γκάλης», διότι αυτή η υπόθεση έπεσε στην κέντα της εσωκομματικής διαμάχης του τότε υπουργού Γιώργου Λιάνη με τον γενικό γραμματέα Αθλητισμού Γιώργο Βασιλακόπουλο!
Το ότι ο Βασιλακόπουλος εναντιώθηκε στη σφοδρή επιθυμία του (μεγάλου «Γκαλιστή») Λιάνη δεν είχε να κάνει με κάποια αντιπάθεια του ισχυρού ανδρός του ελληνικού μπάσκετ προς τον Νίκο, αλλά με την επιθυμία του να διατηρηθούν οι ισορροπίες στην εθνική ομάδα...
Βεβαίως, οι σχέσεις του Γκάλη με την ΕΟΚ έχουν περάσει από διάφορες διακυμάνσεις, με αποκορύφωμα τις φασαρίες του 1988 και του 1990, όταν την πρώτη φορά εντάχθηκε καθυστερημένα στην εθνική και τη δεύτερη απουσίασε από το Μουντομπάσκετ, αντιδρώντας στη μη εκπλήρωση των υπεσχημένων...
Πρόκειται για εκείνη την περιβόητη ιστορία με την ατέλεια ενός αυτοκινήτου μάρκας Mercedes, αλλά και αυτή πια είναι μια ξεχασμένη ιστορία.
Αντιθέτως, δεν έχουν πέσει στη λήθη οι αλλεπάλληλες ανακοινώσεις του Αρη και των «τα φαιά φορούντων» (με την καβαφική έννοια του όρου) του ελληνικού αθλητισμού για τη διοργάνωση ενός αγώνα προς τιμήν του Γκάλη...
Βεβαίως, από τον Γκάλη δεν έλειψαν οι (υπόλοιπες) τιμές: από τον δήμο Αθηναίων στο φάιναλ φορ του 2007, από τη FIBA, η οποία μετά από τέσσερις μήνες τον εισήγαγε δόξη και τιμή στο Ηall of Fame που στεγάζεται στο Αλκομπέντας της Μαδρίτης, από την Ευρωλίγκα το 2008, ακόμη και από την UEFA, ο πρόεδρος της οποίας (και δεδηλωμένος θαυμαστής του) Μισέλ Πλατίνι τον έχει προσκαλέσει ως guest star στον επόμενο τελικό του Champions League!
Α, για να μην το ξεχάσω: τον Γκάλη τον τίμησε δεόντως και η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, μάλιστα εκείνο το βράδυ της 13ης Αυγούστου (ομολογώ ότι) αισθάνθηκα απροσμέτρητη «μασονική» υπερηφάνεια και συνάμα ανατρίχιασα βλέποντάς τον να βγαίνει από την καταπακτή του ΟΑΚΑ και να κάνει έναν γύρο ως τελευταίος λαμπαδηδρόμος στην τελετή έναρξης!
Τώρα τον τιμά δεόντως η «Μέκκα του μπάσκετ»: το «Νaismith Memorial Basketball Hall of Fame» εδρεύει στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, όπου πριν από 122 χρόνια επινόησε το μπάσκετ ο Νέισμιθ: δεν ξέρω εάν εντέλει θα εισαχθεί στο «πάνθεον», αλλά και μόνο η υποψηφιότητά του αποτελεί ένα κορυφαίο παράσημο αναγνώρισης, σεβασμού και τιμής από τους «πατερούληδες» του μπάσκετ!
Πλάκα πλάκα, οι Αμερικανοί φαίνονται έτοιμοι να πληρώσουν -και μάλιστα μετά των νομίμων πρασαυξήσεων- το καθυστερημένο «Γκαλόσημο» που είχε πει ένα βράδυ στην ταβέρνα του «Βαλέσα» στη Νέα Σμύρνη ο Φάνης Χριστοδούλου!
Και ο Γκάλης από την πλευρά του φαίνεται έτοιμος να πάρει την μπάλα του και να κάνει παιχνίδι στο «Hall of Fame» της Παγκόσμιας Ιστορίας με τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Αρχιμήδη και τον Σωκράτη!
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου