Ο Χρήστος Σταθόπουλος δεν στέκεται στην ατομική προβληματική
απόδοση των παικτών του Ολυμπιακού κόντρα στη Λεβάντε. Κάνει rewind στο
πλάνο των «ερυθρολεύκων» και βρίσκει απαντήσεις.
Τέλος και το Europa League για τον Ολυμπιακό. Οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν
με κάτω τα χέρια από τη Λεβάντε και τώρα το μόνο που τους απασχολεί
είναι το ελληνικό πρωτάθλημα. Ούτως ή άλλως, βέβαια, αυτός είναι ο
πρωταρχικός στόχος των μόνιμων πρωταθλητών.Η αλήθεια είναι ότι η κακή βραδιά φάνηκε γρήγορα. Γκολ με το… καλησπέρα και στη συνέχεια τα σφυρίγματα του Γερμανού διαιτητή να κάνουν τις δηλώσεις Μέρκελ και Σόιμπλε για την Ελλάδα, να ακούγονται σα… γλυκά νανουρίσματα.
Επαιξαν ρόλο οι αποφάσεις του… άρχοντα; Σαφώς και έπαιξαν. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αν στα δύο πέναλτι που δεν… παίρνεις και όρκο για την ύπαρξή τους, προσθέσεις την αποβολή του πιο σταθερού φέτος παίκτη των «ερυθρολεύκων», του Αμπντούν, τότε ο Ολυμπιακός ήταν χαμένος από χέρι, πόδι και ό,τι άλλο βρίσκεται στον ανθρώπινο οργανισμό.
Επειδή, όμως, δεν είμαι από εκείνους που στέκονται στον διαιτητή, θα πω ότι οι Πειραιώτες πλήρωσαν για άλλη μια φορά τα μόνιμα προβλήματά τους. Ας αφήσουμε στην άκρη πόσο τους έχει στοιχίσει ο μηδαμινός ανταγωνισμός στη Super League. Δεν είναι δα όλα στις δικές τους… αρμοδιότητες.
Θα σταθώ στην έλλειψη πλάνου. Ο Ολυμπιακός από την αρχή της χρονιάς μου δημιούργησε την εντύπωση ότι δεν πατούσε σε γερές βάσεις, σε σταθερά θεμέλια που θα τον διατηρούσαν σε ένα αξιοπρεπές, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, επίπεδο.
Από την επιλογή Ζαρντίμ θα ξεκινήσουμε, με την απώλεια του Μέλμπεργκ θα συνεχίσουμε και στη μη ενίσχυση με έναν νέο Ιμπαγάσα θα καταλήξουμε. Μετά Χριστόν προφήτης; Όχι. Τα γραπτά στη στήλη του editorial εδώ στο gazzetta υπάρχουν για να αποδειχθεί του λόγου το αληθές.
Ουδείς αμφισβητεί, από την άλλη πλευρά, τις προθέσεις και το όραμα του Βαγγέλη Μαρινάκη. Του ανθρώπου που ήρθε για να συνεχίσει την αυτοκρατορία που έχτισε ο Σωκράτης Κόκκαλης. Ο ιδιοκτήτης της ομάδας έχει ρίξει χρήμα και μόνο η αγορά της ομάδας με το μισό γήπεδο, τα λένε όλα.
Όμως, για έναν Ολυμπιακό της Ευρώπης αυτά δεν είναι αρκετά και εδώ ακριβώς είναι το μεγάλο δίλημμα, όχι μόνο για τον άνθρωπο που ηγείται της μεγαλύτερης ελληνικής ομάδας, αλλά για το οποιοδήποτε επιχειρηματικό μυαλό.
Να επενδύσει ακόμα περισσότερο έστω κι αν τα ακριβά «προϊόντα» κινδυνεύουν να μην αποδώσουν στη χειμαζόμενη αγορά της χώρας μας αλλά με αυξημένες πιθανότητες στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, ή να παραμείνει στο ίδιο σχέδιο, δηλαδή παντοκρατορία εντός κι όπου βγει εκτός, σε συνδυασμό με καλύτερη δικτύωση στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα του ποδοσφαίρου;
Οι δύο δρόμοι, νομίζω, είναι ξεκάθαροι. Εκείνος αποφασίζει.
ΥΓ. Φυσικά και οι περισσότεροι παίκτες είναι υπεύθυνοι για την τριάρα. Θα τα διαβάσετε στην ανάλυση του gazzetta.gr γύρω από το παιχνίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου