Ο Θανάσης Ασπρούλιας και ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφουν στο gazzetta για την εντός προγράμματος ήττα του Παναθηναϊκού στη Μόσχα, αλλά και την παράλογη κριτική που γίνεται στον Αργύρη Πεδουλάκη.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Όλα πήγαν στραβά τελικά για τον Παναθηναϊκό το βράδυ της Πέμπτης, που έχασε με... 0-4. Και πλέον ετοιμάζεται για ένα ματς που μπορεί να κρίνει και την πρόκριση, την επόμενη εβδομάδα στο Κάουνας.
Η μέρα άρχισε άσχημα, όμως θα ήταν απίστευτη έκπληξη αν οι πράσινοι έφευγαν με το διπλό από την Μόσχα. Οχι ότι η ΤΣΣΚΑ είναι υπερομάδα, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο έπαιζε μπάσκετ παιδικής χαρά. Την κοιτούσες και απορούσες αν όντως κάθεται στον πάγκο της ο Ετορε Μεσίνα. Βέβαια στην επανάληψη πάτησε το γκάζι, είχε κέφια ο Τεόντοσιτς, ήταν τρομερός αμυντικά (αλλά και επιθετικά για τα δεδομένα του) ο Κάουν και η διαφορά μεγάλωσε. Ίσως δε να ήταν και μεγαλύτερη, αν οι Ρώσοι δεν χαλάρωναν όταν πλησίασαν στο +30. Οπως και να έχει, ο Παναθηναϊκός δεν ήταν έτοιμος για να κοιτάξει στα μάτια την ΤΣΣΚΑ, δεν είχε ούτε την ψυχολογία, αλλά ούτε και τις δυνάμεις για να τα καταφέρει. Χρειαζόταν άλλη μια υπερπροσπάθεια και τελικά δεν την είδαμε ποτέ. Είναι ξεκάθαρο ότι η ψυχή του Παναθηναϊκού είχε μείνει στο Ελληνικό, μόνο το σώμα ταξίδεψε στη Μόσχα.
Αλλά είπαμε, η ήττα στη Μόσχα δεν ήταν εκτός προγράμματος. Εκεί που πραγματικά μπορούσε να κερδίσει ο Παναθηναϊκός ήταν στα άλλα τρία παιχνίδια του ομίλου. Οχι τόσο στην Τουρκία, έστω κι αν θα τον βόλευε ήττα της Εφές, όσο στη Γερμανία. Οι πράσινοι ήθελαν ένα ή και δύο δώρα και τελικά δεν πήραν κανέναν. Και έφτασαν πάρα πολύ κοντά και στο Βερολίνο και στο Μπάμπεργκ. Μόνο που στο Βερολίνο ο Ουίλιαμς ευστόχησε στην εκπνοή στο μοναδικό του τρίποντο στο παιχνίδι και η Μάλαγα κέρδισε την Αλμπα, ενώ στο Μπάμπεργκ έγινε κάτι πιο... απίστευτο. Οι Γερμανοί ήταν μπροστά με δύο πόντους και στο... μηδέν, ο Πόποβιτς σηκώθηκε για τρίποντο. Εγινε φάουλ και με 3/3 βολές έδωσε τη νίκη στην Ζαλγκίρις. Οι Λιθουανοί επικράτησαν για πρώτη φορά σε ματς που κρίθηκε στο τέλος, παραλίγο να υποστούν άλλη μια ήττα σαν τις προηγούμενες. Ο Καουκένας είχε το τελευταίο σουτ στην κανονική διάρκεια και το έχασε.
Κάπως έτσι, ο Παναθηναϊκός αισθάνεται την καυτή ανάσα και της Ζαλγκίρις και της Μάλαγα και έχει να ταξιδέψει σε Λιθουανία και Ισπανία. Αν είχαν χάσει οι έτεροι διεκδικητές της 4ης θέσης, ο Αργύρης Πεδουλάκη και οι παίκτες του θα ήταν με το ένα πόδι στα πλέι οφ. Τώρα η δεύτερη φάση του Top 16 είναι γεμάτη τελικούς για τον Παναθηναϊκό, που είχε μια στραβή μέρα. Από κάθε άποψη. Το σημαντικό είναι ότι κρατάει την τύχη στα χέρια του και σαφώς ελπίζει να μην αντέξει η Ζαλγκίρις, που ταλαιπωρείται από πολλά οικονομικά προβλήματα. Ετσι όπως έχουν τα πράγματα, η ομάδα του Κάουνας έχει δείξει καλύτερη εικόνα ως τώρα. Εχει χάσει στις λεπτομέρειες σε ΟΑΚΑ, Μαδρίτη και Πόλη, η πρώτη φορά που της χαμογέλασε η τύχη ήταν στο Μπάμπεργκ.
ΥΓ.: Η Μακάμπι μάλλον τέθηκε νοκ άουτ μετά τη νέα ήττα της. Η Μπαρτσελόνα δεν χάνει την πρωτιά στον όμιλο, ο Ολυμπιακός με νίκες σε Μόσχα και Σιένα, θα πάρει τη 2η θέση. Αλλιώς, θα παλέψει με την Κάχα Λαμποράλ για την 4η θέση...

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Ελλάδα, η χώρα της παράνοιας...
Είναι λίγα πλέον αυτά που μου προκαλούν πραγματικά μεγάλη εντύπωση, αλλά μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα, αυτό που συμβαίνει είναι συνώνυμο της παράνοιας που επικρατεί στην Ελλάδα. Σε όλα τα επίπεδα. Και της ανοησίας. Ηττήθηκε ο Παναθηναϊκός από την ΤΣΣΚΑ. Με τα χέρια κάτω. Χωρίς να προβάλει ουσιαστικά καμία αντίσταση στο δεύτερο ημίχρονο. Και να λοιπόν, αμέσως μετά οι λογής λογής κριτές και αναλυτές των social media. Οι ίδιοι άνθρωποι, που ελάχιστες ημέρες πριν, μιλούσαν για τον εξάστερο, τον εφτάστερο και τον δεκάστερο, για την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, για τους κατακτητές της κορυφής και όλα αυτά τα ωραία, μέσα σε 4 μέρες άλλαξαν και πάλι ρότα. "Δεν κάνει ο Πεδουλάκης", "είναι άχρηστος ο Πεδουλάκης", "τι όνειρο είδε ο Αρτζι" αναφέρουν πολλοί. Και το αναφέρω ξανά... Οι ίδιοι άνθρωποι που λίγες ημέρες πριν, μιλούσαν για την κατάκτηση της Ευρωλίγκα.
Ε, όχι, ακόμα και η παράνοια, ακόμα κι όταν αυτή γίνεται σχιζοφρένεια, έχει τα όριά της. Κρίνεται ο Παναθηναϊκός και ο Πεδουλάκης επειδή ηττήθηκε με μεγάλη διαφορά και δεν έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ στη Μόσχα... Και μάλιστα με πολύ αυστηρές κουβέντες. Είναι παράνοια και ανοησία. Αποφάσισαν κάποιοι ότι ο Πεδουλάκης δεν κάνει επειδή ηττήθηκε η ομάδα του στη Μόσχα... Ο,τι πιο αρρωστημένο σε νοοτροπία μπορεί να εμφανιστεί.
Ακόμα και με το κύπελλο στα χέρια, ο Παναθηναϊκός δεν έγινε ξαφνικά μία μεγάλη ομάδα, που θα έχει το ειδικό βάρος να ταξιδέψει στη Μόσχα για να κερδίσει αυτή την (πολύ κακή στο πρώτο ημίχρονο) ΤΣΣΚΑ. Ούτε πριν ήταν, ούτε έγινε λόγω του κυπέλλου. Στην πραγματικότητα είναι μία ομάδα που έχει έναν τεράστιο παίκτη (Διαμαντίδης), έναν εξαιρετικό (Σόφο) και κάποιους που βρίσκονται σε ένα καλό επίπεδο. Κάποιοι σε καλύτερο και κάποιοι άλλοι σε λιγότερο καλό.
Είναι μία ομάδα που έχει στόχο σε κάθε παιχνίδι να παρουσιάζεται ανταγωνιστική, έχοντας σε πολλές περιπτώσεις να αντιμετωπίσει παίκτες με μεγαλύτερη εμπειρία, με περισσότερες παραστάσεις και φυσικά με ανώτερη ποιότητα. Οποιος πιστεύει ότι ο Παναθηναϊκός, επειδή πήρε τη κύπελλο, ή επειδή διεκδικεί ακόμα την πρόκριση στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας, έχει χρέος να παίξει στο Φάιναλ Φορ, είναι για γέλια. Επίσης, πόσοι από αυτούς τους ...αμετακίνητους κριτές θυμούνται τι ακριβώς έχει συμβεί στις πολύ μεγάλες ομάδες του Παναθηναϊκού στη Μόσχα; Προφανώς και ο Ζοτς δεν έκανε για το τριφύλλι. Ηταν λίγος κι άχρηστος.
Ο Πεδουλάκης προφανώς και δεν είναι Ζοτς, ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ. Το έχει δηλώσει και ο ίδιος με περίσσιο σεβασμό στον προκάτοχό του. Αλλά εξαρτάται τι ζητάει ο καθένας από τον προπονητή του και με ποια κριτήρια τον κρίνει. Ουδείς μπορεί να προβλέψει το μέλλον και η αλήθεια είναι ότι συχνά πυκνά οι ομάδες που μάχονται μέχρι τελικής πτώσεως, επιβραβεύονται. Από την άλλη μεριά, ο φετινός Παναθηναϊκός δεν είναι ομάδα Φάιναλ Φορ. Κι αν φτάσει έως εκεί, θα πρόκειται για μία τεράστια έκπληξη. Μακάρι να τα καταφέρει. Μπορεί προσωπικά να αποστρέφομαι του θεάματος που σε πολλές περιπτώσεις (δεν) προσφέρει η ομάδα του Πεδουλάκη, δεν έχω όμως παρά να αναγνωρίσω, πως όλοι, από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο παίκτη του τριφυλλιού, μάχονται, παλεύουν, ιδρώνουν και δίνουν όλο τον εαυτό τους για τη νίκη. Και συνήθως, αργά ή γρήγορα αυτοί οι παίκτες ανταμείβονται. Και ποτέ δεν αποτελούν εύκολο αντίπαλο για οποιαδήποτε ομάδα.
Υ.Γ. Για εμένα δεν υπάρχει θέμα αγώνος-φωτιά. Κάθε αγώνας από εδώ και και πέρα, είναι κρίσιμος. Πολύ κρίσιμος. Ο όμιλος έχει ισορροπία και ο Παναθηναϊκός μπορεί να κερδίσει τους πάντες και να χάσει από τους πάντες. Αρα, ακόμα και τα θεωρητικά (λιγότερο) δύσκολα ματς, θα είναι πολύ δύσκολα για τον Παναθηναϊκό.