Ο Θανάσης Ασπρούλιας γράφει για την Μπάμπεργκ που φανέρωσε (κι αυτή στο ΟΑΚΑ) τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού, ο οποίος στερείται βασικών στοιχείων, όπως ρυθμού και δημιουργίας. Τόσο μπορεί όμως, τόσο παίζει...
Παλιότερα, το ΟΑΚΑ ήταν ένα εορταστικός χώρος απόλαυσης και καλλιέργειας γνώσεων. Για το μπάσκετ. Στη φετινή περίοδο, η φωλιά του τριφυλλιού εξελίσσεται στον απόλυτο χώρο απογύμνωσης των αδυναμιών του. Ποιος μπορεί να αμφιβάλει πια ότι ο Παναθηναϊκός αποδίδει καλύτερα μακριά από την έδρα του και όταν επιστρέφει σε αυτή, αισθάνεται σαν να μπαίνει ξαφνικά κάτω από ακτίνες λέιζερ που αποκαλύπτουν και την παραμικρή κακογραφία. Δεν είναι παράλογο τούτο. Στις εκτός έδρας αναμετρήσεις οι παίκτες του Πεδουλάκη παίζουν διαρκώς με τον αέρα του αουτσάιντερ, στις περισσότερες περιπτώσεις δίχως να έχουν κάτι να χάσουν. Το σκηνικό στο ΟΑΚΑ μετατρέπεται αναλογικά, μα αντιστρόφως. Ο Παναθηναϊκός νιώθει το "πρέπει" και την ανάγκη να κερδίσει. Ο αγώνας γίνεται κλεφτοπόλεμος με την υποσημείωση όμως, ότι η ελληνική ομάδα είναι αυτή που πρέπει να παίξει μπάσκετ και όχι ...κρυφτοκυνηγητό.
Όταν, τα πράγματα έρχονται σε αυτό το επίπεδο ο Παναθηναϊκός μοιάζει ανήμπορος. Απέναντι σε μία ομάδα που είχε διαβάσει πολύ καλά το παιχνίδι, που έδινε περιστροφές με κοντό παίκτη στους ψηλούς του Πεδουλάκη, που τρεις βασικοί παίκτες της χρεώθηκαν με δύο και τρία φάουλ πάρα πολύ νωρίς, αλλά κι απέναντι σε μία ομάδα που δεν είχε το παραμικρό σημείο αναφορά στην επίθεση, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε σαν να προσπαθεί να τρέξει ανάποδα στην ανηφόρα.
Το γεγονός ότι υπερτερεί μία ομάδα στους ψηλούς δε σημαίνει ότι με την πρώτη πάσα θα μπει καλάθι...
Το γεγονός ότι ο Γκιστ σούταρε (κι ευστόχησε σε ½) ξεμαρκάριστα τρίποντα στα κρίσιμα τελευταία λεπτά, δε σημαίνει ότι λειτούργησε υποδειγματικά η επίθεση του Παναθηναϊκού...
Αλλωστε, ποιος προπονητή συμφέρει περισσότερο να εκτελέσει ο Γκιστ για τρεις σε ένα μεγάλο σουτ; Τον Πεδουλάκη; Η τον αντίπαλο προπονητή (εν προκειμένω τον Φλέμινγκ), που προφανώς και ρίσκαρε πάνω στο μακρινό σουτ του Αμερικάνου.
Η Μπάμπεργκ, που δεν έχει και πολύ σπουδαίο ταλέντο στην επίθεση, έμεινε στο ματς με χαρακτηριστικά εύκολο τρόπο.
Χρησιμοποίησε με ευφυία τη δυνατότητα του φάουλ και ήταν σπάνιες οι περιπτώσεις που οι ψηλοί του Παναθηναϊκού "έβαλαν στο καλάθι" τον εκάστοτε κοντό της Μπάμπεργκ που βρισκόταν να τους μαρκάρει μετά από 4 ή 5 πάσες.
Ο Φλέμινγκ είχε δώσει εντολή στους δικούς του ψηλούς να δώσουν χώρο μακριά από το καλάθι στον Λάσμε και τον Σχορτσιανίτη κι ως εκ τούτου ή άμυνά του ήταν συμπαγής.
Τα τρίποντα του Παναθηναϊκού δε βρήκαν στόχο (με ομολογουμένως αισθητά πιο χαμηλά ποσοστά από τα συνηθισμένα) και το ματς κύλησε στην κόψη του ξυραφιού με...
* Τον Διαμαντίδη να παραμένει στο παρκέ πάνω από 30 λεπτά, παρότι το παλικάρι φαίνεται ότι είναι εκτός ρυθμού και δεν μπορεί να προσφέρει τα αναμενόμενα. ..
* Τον Ούκιτς, μετά από κάποια συμπαθητικά παιχνίδια, να παροπλίζεται στον πάγκο, παίζοντας μόλις 12 λεπτά.
* Τον Καπόνο να βρίσκει ξεμαρκάριστα σουτ μόνο απέναντι στη ζώνη των Γερμανών και μόνο μετά από κραυγαλέα λάθη των αντιπάλων.
* Τον Σχορτσιανίτη να έχει 2/3 σουτ, αλλά να παίζει μόνο έξι λεπτά...
Θεωρητικά και με βάση ότι ο Λάσμε δεν έχει στη φαρέτρα του το όπλο του παιχνιδιού με πλάτη, το παιχνίδι αυτό ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Σοφοκλή. Ο Πεδουλάκης όμως τον κράτησε έξω... Πιθανώς διότι η πίεση, όταν έπαιρνε τη μπάλα στο λόου ποστ ήταν ασφυκτική και εξαιτίας αυτής ο Σόφο υπέπεσε σε δύο λάθη. Δουλειά του προπονητή όμως, είναι να διαβάσει με σωστό τρόπο το παιχνίδι. Οταν ο Σχορτσιανίτης τροφοδοτείται στο λόου ποστ είναι λογικό να πέφτουν δύο παίκτες πάνω του και να τους κλείνουν το οπτικό πεδίο. Αν όμως, ο Σόφο πόσταρε το εκάστοτε αντίπαλό του μέσα στην καρδιά της ρακέτας και κάτω από το καλάθι, πως θα μπορούσαν οι Γερμανοί να τον σταματήσουν;
Ο Παναθηναϊκός στερείται... Γενικώς... Δημιουργίας, φάσεων, ρυθμού... Στερείται. Αυτό μπορεί όμως, αυτό παίζει. Κι αυτή η τακτική κάπου θα τον βγάλει. Που; Θα δείξει!
Υ.Γ. Η Μάλαγα πέταξε στα σκουπίδια τη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα και πλέον ο Παναθηναϊκός κάθεται γερά στην πρώτη τετράδα. Θεωρώ όμως ότι με τη νίκη των Τούρκων στην Ισπανία, οι πράσινοι δεν μπορούν να διεκδικήσουν τίποτα περισσότερο από την 4η θέση.