“Μπαμ”περγκ το…καμπανάκι!

Ο Παναθηναϊκός νίκησε με δυσκολία τη Μπάμπεργκ στο ΟΑΚΑ και ο Νίκος Ζέρβας αναλύει το πώς και το γιατί ένα φαινομενικά εύκολο βράδυ παραλίγο να γίνει…εφιάλτης.

Την ώρα που ξεκινούσε η μάχη, όπως αποδείχθηκε, του Παναθηναϊκού με την Μπάμπεργκ, τα νέα από την Ανδαλουσία ήταν κάτι παραπάνω από ευχάριστα για τους «πράσινους». Η σοβαρή όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια στην Ευρωλίγκα Εφές, νικούσε τη Μάλαγα και η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη θα υπερτερούσε δύο νίκες των δύο αντιπάλων του –Ουνικάχα και Ζαλγκίρις- για την είσοδο στα προημιτελικά. Εφόσον βέβαια, κατέβαλε την αντίσταση των μαχητικών παικτών του Κρις Φλέμινγκ. Το τέλος της βραδιάς επιβεβαίωσε αυτό το σενάριο, όμως η νίκη ήρθε μετά κόπων και βασάνων και αν αφαιρέσει κανείς την ουσία, μόνο προβληματισμό θα πρέπει να επιφέρει στις τάξεις των κυπελλούχων Ελλάδας.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Το παραλίγο κάζο, αποφεύχθηκε χάρη στον εξαιρετικό δημιουργό Δημήτρη Διαμαντίδη που στο τέλος έφτιαξε και εκτέλεσε σε δύο εξαιρετικά κρίσιμες για την τελική έκβαση φάσεις, τον υπεραθλητή Λάσμε που «σκέπασε» πολλάκις για ένα ακόμα βράδυ τα καλάθια και την –για τους μη γνωρίζοντες τις δυνατότητές του- αποκάλυψη της σεζόν, Μάικ Μπράμος. Μαζί με την ψυχραιμία του Μπανκς στις βολές, ήταν τα μοναδικά θετικά στοιχεία του Παναθηναϊκού, κόντρα σε μία ομάδα που πριν το παιχνίδι δεν είχε νίκη στο Top 16 και αγωνίστηκε απλά για την υστεροφημία της. Ίσως αυτή, σε συνδυασμό με το κρίσιμο ντέρμπι που ακολουθεί για την πρωτιά στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό, να ήταν και η παγίδα στην οποία έπεσε η ελληνική ομάδα.

Η χαλαρότητα, η αργή σε σκέψη άμυνα, τα πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, η κακή κυκλοφορία της μπάλας και ο δισταγμός, ήταν στοιχεία που διέκριναν τον Παναθηναϊκό στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Από τη στιγμή που το αγαπημένο παιχνίδι φέτος των τριπόντων δεν είχε ευτυχή κατάληξη, η ανάπτυξη γινόταν με δυσκολία, οι κακές επιλογές διαδέχονταν η μία την άλλη, η πρωτοβουλία και η οξυδέρκεια είχαν πάει περίπατο και η Μπάμπεργκ έπαιρνε ολοένα και πιο πολύ θάρρος ότι μπορεί να κάνει την έκπληξη. Οι περισσότεροι από τους παίκτες βγήκαν εκτός αγώνα –για αυτό και υπήρξε καταπόνηση και πάνω από 25 λεπτά συμμετοχής για πέντε- το άγχος άρχισε να βαραίνει το μυαλό και το σώμα και αν οι γερμανοί διέθεταν έναν ακόμα Νάχμπαρ, η πλάστιγγα θα είχε γύρει υπέρ τους.

Το μόνο που κρατάει ο Παναθηναϊκός είναι η νίκη, αλλά και χρήσιμα συμπεράσματα για τη συνέχεια. Τον περιμένουν δύσκολα παιχνίδια σε Μόσχα και Κάουνας, όπου για να σταθεί επάξια, θα πρέπει να αποφύγει όλες τις παραπάνω ανορθογραφίες. Παράλληλα, θα πρέπει να βάλει περισσότερους παίκτες στο παιχνίδι του. Με τους Καπόνο, Σχορτσανίτη, Γκιστ και Ούκιτς να έχουν ουσιαστικά απλή συμμετοχή, οι πιθανότητες επικράτησης στις επόμενες μάχες θα είναι λιγοστές και ο προς το παρών βατός προς τα προημιτελικά δρόμος, μπορεί να γίνει δύσβατος…

Υ.Γ. Ο Κρις Φλέμινγκ απέδειξε για ένα ακόμα βράδυ πόσο καλός προπονητής είναι. Με φθηνό ρόστερ χαμηλών δυνατοτήτων έχει φτιάξει μια μαχητική ομάδα και το κουοτσάρισμά του παίρνει άριστα, ασχέτως αποτελεσμάτων. Είμαι σίγουρος ότι στο άμεσο μέλλον θα μας απασχολήσει αρκετά.


πηγή: sport-fm.gr