Αυτό το clasico είχε ποδόσφαιρο!

Ο Αλέξης Σπυρόπουλος γράφει στο gazzetta.gr για το πρόσφατο ντέρμπι ανάμεσα στην Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα, το οποίο είχε πολύ ποδόσφαιρο.

Αυτό το clasico ήταν διαφορετικό. Είχε ποδόσφαιρο, πολύ ποδόσφαιρο, πάρα πολύ ποδόσφαιρο. Και, η διαφορά του απ’ τα προηγούμενα, μόνο ποδόσφαιρο. Η έκθεση του ποδοσφαίρου. Όχι ο πόλεμος του ποδοσφαίρου. Δίχως δηλητήριο στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, δίχως θεατρινισμούς και κακότητα, δίχως κτυπήματα κάτω απ’ τη ζώνη, δίχως διαιτησία στην ημερήσια διάταξη. Λίγα φάουλ, η Μπαρτσελόνα έκανε μόλις πέντε, αλλά κι η Ρεάλ για clasico…υστέρησε, όλα-όλα 19.

Θέαμα, για το θέαμα. Ατελείωτη δράση, απ’ τη μία άκρη ως την άλλην. Απορροφούσε τόσο, ώστε έχανε κανείς την αίσθηση του χρόνου που κυλούσε. Κυριολεκτικά, την έχανες. Δεν είχες ιδέα…σε ποιο λεπτό είναι το ματς. Όταν σήκωνες τα μάτια να το δεις στο χρονόμετρο, μια έκπληξη. Καλά, πότε πέρασε τόση ώρα; Ένα partidazo, που λέν’ οι Ισπανοί. Ένα partidazo που, πριν το ευχαριστηθούμε εμείς, πρώτοι το ευχαριστήθηκαν εκείνοι που το έπαιξαν. Πού ήσουν ρε Πέπε, να το χαλάσεις! Υπομονή, ως τη ρεβάνς.

Ένα partidazo που μπορεί να είναι partidazo, ιδού το μήνυμα της βραδυάς, ακόμη κι όταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο με τον Μέσι παίζουν, και οι δύο, μέσες-άκρες για έξι με άριστα το δέκα. Το άθλημα δεν είναι τένις, ένας εναντίον ενός. Εδώ, όταν αυτοί για κάποιους λόγους υποχωρούν απ’ την πρώτη γραμμή, τότε αυτομάτως αναδύονται άλλοι στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ενας Ινιέστα. Αναμενόμενο. Ενας Οζιλ. Αναμενόμενο, επίσης. Ενας Πουγιόλ. Πάντοτε must, ιδίως στο Μπερναμπέου. Και, φυσικά, το νέο talk-of-the-town. Ραφαέλ Βαράν. Το μωρό του Ζιντάν!

Η ταχύτητα του Γάλλου, τακτικά μιλώντας, ενέπνεε την ασφάλεια που έδωσε στη Ρεάλ τη σπάνια δυνατότητα ν’ ανεβάσει ψηλά, όσο ποτέ άλλοτε με αντίπαλο τη Μπαρτσελόνα, τις γραμμές της. Ξεκίνησαν να πιέζουν τη μπάλα της Μπαρτσελόνα, πρακτικά έξω απ’ την περιοχή του Πίντο. Οι αμυντικοί της Ρεάλ είχαν τοποθετηθεί στα 30-35 μέτρα μακρυά απ’ τον δικό τους τερματοφύλακα. Υπήρχε η εμπιστοσύνη ότι, και να βγουν φάσεις στην πλάτη, ο μικρός θα τις προλάβει. Ύστερα, ήταν η συγκέντρωση αυτού του παιδιού. Η ηρεμία της κίνησής του. Η ωριμότητα και το απέριττο. Το έγκαιρο διάβασμα των καταστάσεων του παιγνιδιού. Εννοείται, η αθλητικότητά του.

Για πρώτο clasico καριέρας, μια ηχηρή αποκάλυψη. Κολύμπησε στα θολά νερά με τους κροκόδειλους. Βγήκε στη στεριά, παλικάρι. Νικητής. Ένας μελαψός Πικέ! Διόλου τυχαία, ο Πικέ ήταν ο πρώτος, αλλ’ όχι και ο μοναδικός, αντίπαλος που μίλησε έπειτα γι’ αυτόν. «Τον σεβασμό μου. Εκανε σπουδαία εμφάνιση. Μπράβο του». Εκανε την εμφάνιση που οδηγεί αναπόφευκτα στην ιδέα, πώς θα είναι δίδυμο, συμπληρωματικό, ομοούσιο, αδιαίρετο, σε λίγον καιρό με τον Σέρχιο Ράμος στους στόπερ. Καμία σημασία, αν πήρε την ευκαιρία του λόγω των απουσιών. Κι ο Φαν Μπάστεν το ’88, στη Γερμανία πήγε ως αναπληρωματικός σέντερ-φορ της Ολλανδίας. Πώς έφυγε όμως απ’ τη Γερμανία, αυτό είναι που μετράει.

Σκέφτηκα αμέσως ότι, ενάμισι χρόνο στη Ρεάλ, ο Βαράν δεν έχει απασχολήσει κανένα και για τίποτα. Άλλο, από το ποδόσφαιρό του. Κατάλαβα, έτσι, γιατί η ίδια η Ρεάλ, απ’ τον Φλορεντίνο και τον Μπουτραγένιο ως τους προπονητές και τους συμπαίκτες, δεν έβαλαν κανένα φρένο επιφυλακτικότητας στα εγκώμιά τους γι’ αυτόν. Είναι απλό, δεν τον φοβούνται. Δεν φοβούνται το ενδεχόμενο να ξεφύγει. Ξέρουν, ύστερα απ’ αυτόν τον ενάμισι χρόνο, τον άνθρωπο. Ο Μουρίνιο δεν περίμενε την Τετάρτη, να μιλήσει για τον Βαράν. Το έχει κάνει, αν ανατρέξει κανείς, στον λεγόμενο ανύποπτο χρόνο. Την Τετάρτη, άλλωστε, ο Μουρίνιο δεν μίλησε…γενικώς. Εστειλε, ως συνήθως, τον Καράνκα.

Την πρόληψη, σπουδαίο ταλέντο αλλά το μυαλό κ.λπ. κ.λπ., είναι ένα πράγμα που την ίδια αυτή εποχή το παρατηρεί κανείς π.χ. μ’ ένα άλλο Γάλλο ενενηντατριάρη, τον Πογκμπά, στη Γιουβέντους. Εκεί, το μοτίβο που έχει επιβάλει ο Κόντε, και το τηρούν και ο Αλέσιο και όλοι γύρω-γύρω, είναι ακριβώς αυτό. «Ναι μεν αλλά». Φυλάγονται, διότι προφανώς ο Πογκμπά ακόμη δεν τους έχει πείσει πως ο εγκέφαλός του είναι αεροστεγής. Εδώ, με τον Βαράν, κανένα μοτίβο. Μονάχα αυθόρμητες κουβέντες, πηγαίες. Εκδηλώσεις αληθινού θαυμασμού.  


πηγή: gazzetta.gr