Το... κοινό στοιχείο της Εθνικής ομάδας και του μπασκετικού Ολυμπιακού, η δήλωση-μήνυμα του Παναθηναϊκού και το μπίνγκο του Πεδουλάκη. Σχολιάζει ο Βασίλης Παπαθεοδώρου.
Οι προπονητές, με πρώτο τον Παναγιώτη Γιαννάκη συνηθίζουν να λένε ότι η επίθεση είναι σαν το χρηματιστήριο και η άμυνα λεφτά στην τράπεζα. Πολύ ωραία ατάκα, αλλά για άλλη εποχή. Η Εθνική άμυνα, η στιβαρή, εκείνη που δέχεται γκολ μόνο με αίμα, εξελίχθηκε σε σύγχρονη «Λαϊκή τράπεζα». Ο Τζέκο βρήκε μπόσικο τον ανέτοιμο Αβραάμ, που ελλείψει άλλου πήρε τη θέση του τραυματία Κυριάκου Παπαδόπουλου, και τον έκανε στις στημένες φάσεις να μοιάζει βιδωμένος στο χόρτο.
Έγινε και το αναίτιο πέναλτι του Τζαβέλλα, πλάσαρε και ο Τοροσίδης στην κενή εστία και το έργο έριξε αυλαία. Σε αυτό το επίπεδο 2-3 προσωπικά λάθη σημαίνει 2 με 3-0. Η πρόκριση δεν χάθηκε, ούτε η Εθνική χρεοκόπησε σαν την κυπριακή οικονομία, αλλά σίγουρα χάθηκε μια χρυσή ευκαιρία να αποφύγουμε μια φθηνή ήττα, καθώς ούτε καμία ιδιαίτερη πίεση δέχθηκε (όπως άλλες κι άλλες φορές που βλέπουμε τη μπάλα να σφυρίζει δίπλα από τα δοκάρια...), ούτε σε καμία φοβερή βραδιά βρέθηκαν οι αντίπαλοι...
Μόνιμα σβηστός, μόνιμα... κυνηγός!
Την ίδια ώρα που ο Αβραάμ έβλεπε τους Τζέκο να περνούν, στο ΣΕΦ γινόταν της... ισοβαθμίας το κάγκελο. Ο Ολυμπιακός σε κάθε ματς παίζει σβηστός, και προσπαθεί με δεκάλεπτες εκλάμψεις να κερδίσει παιχνίδια. Στη Ρωσία με την Κίμκι ήταν για 30 λεπτά τραγικός, στη Σιένα δεν βλεπόταν στο μεγαλύτερο διάστημα, αλλά ισάριθμες φορές αρκούσε ένα ξέσπασμά του για να καθαρίσει τη μπουγάδα. Πόσες φορές θα συμβεί το ίδιο όμως;
Οι παίκτες του Μπαρτζώκα «κλέβουν» σε κάθε ματς στην αμυντική προσπάθεια, και η Μακάμπι παίζοντας συγκεντρωμένα και με καλές επιλογές στην επίθεση είχε 40 λεπτά τον Ολυμπιακό στο καναβάτσο. Με 41 πόντους παθητικό στο πρώτο μέρος εντός έδρας δεν πας πουθενά! Και στο μόνο διάστημα που αποφάσισαν πάλι οι παίκτες του να δείξουν... μάτι που γυαλίζει, έβαλε ο Σμιθ το τρίποντο που μόνο με τον Θεό του μπάσκετ υπνωτισμένο μπαίνει και τελείωσε η ιστορία.
Κι έτσι, ο Ολυμπιακός πέταξε το ανέλπιστο δώρο της Μπεσίκτας, συνεχίζει να μην κρατάει την τύχη στα χέρια του μειονεκτώντας σε όλες τις ισοβαθμίες (πλην της Κίμκι με την οποία εκκρεμεί μεταξύ τους αγώνας), αλλά πιθανότατα το βαθμολογικό πρόβλημα δεν είναι το μεγαλύτερο. Διότι... μαθηματικά όλα μπορεί να συμβούν. Αγωνιστικά επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά ότι ΑΥΤΟΣ ο Ολυμπιακός, ο νωθρός, ο μονοδιάστατος επιθετικά, ο μόνιμα προβληματικός αμυντικά, δεν ανήκει στο τοπ επίπεδο της Ευρωλίγκα αλλά στο επίπεδο της Μακάμπι, της Σιένα, της Κίμκι, δηλαδή των ομάδων που βρίσκονται στο δεύτερο ράφι.
Και διόλου τυχαίο δεν είναι ότι σχεδόν και στα πέντε παιχνίδια με αυτές τις ομάδες, οι αγώνες κρίθηκαν στο τελευταίο λεπτό ή και στο τελευταίο σουτ. Οπότε τον Ολυμπιακό δεν πρέπει να τον ενδιαφέρει η όποια διασταύρωση είτε με την Εφές, είτε με τη Ρεάλ, είτε με την ΤΣΣΚΑ διότι έτσι όπως παίζει το πιθανότερο είναι πως θα αποκλειστεί με πλεονέκτημα ή μειονέκτημα έδρας. Αν γυρίσει τον διακόπτη και έχει παίκτες καμικάζι που δαγκώνουν, και δεύτερο πλάνο επιθετικής δημιουργίας (πλην του "πάρε Βασίλη τη μπάλα και κάνε ό,τι νομίζεις"), τότε το ξανασυζητάμε.
Παναθηναϊκός, ολοένα και πιο ανταγωνιστικός!
Εξίσου μικρή βαθμολογικά σημασία συγκριτικά με την ουσία της νίκης είχε και το διπλό του Παναθηναϊκού στη Μαδρίτη. Γιατί ήταν ένα αποτέλεσμα-μήνυμα! Μήνυμα ότι ο Παναθηναϊκός όσο περνάει ο καιρός γίνεται ολοένα και πιο ανταγωνιστικός απέναντι σε ομάδες με περισσότερο ταλέντο και ποιότητα όπως είναι η Μπάρτσα, η Ρεάλ, η ΤΣΣΚΑ.
Βαθμολογικά ελπίζει σε μεγάλη ανατροπή για να αποφύγει την 4η θέση που σε σειρά αγώνων με αντίπαλο τη Μπάρτσα θα τον καθιστά μεγάλο αουτσάιντερ. Αν όμως, την αποφύγει, όλα είναι ανοιχτά. Κι αν δεν την... αποφύγει πρέπει να απολαύσει κάθε ματς. Ο Παναθηναϊκός δείχνει ότι βάζει πιο γερές βάσεις για το φάιναλ φορ του 2014 παρά για το φετινό (εφόσον τερματίσει τέταρτος). Μια απουσία από φάιναλ φορ δεν λέει απολύτως τίποτα! Όσο σφυρηλατείται από όλα αυτά τα παιχνίδια, όσο «μεγαλώνει» σαν ομάδα μέσα από μεγάλα ματς, όσο έχει ταυτότητα, τόσο θα δίνει όραμα στον κόσμο του. Όραμα έλειπε το καλοκαίρι από τον κόσμο μετά την απομάκρυνση του Ομπράντοβιτς. Όχι τίτλοι. Ό-ρα-μα!
Όσα λάθη έγιναν όμως, το καλοκαίρι, άλλες τόσες ορθολογικές, διορθωτικές πράξεις έγιναν μετά το ξεκίνημα της σεζόν. Κι αν παραμονές του Top16 είχε γίνει και μια προσθήκη ποιοτικού γκαρντ, τότε οι πράσινοι θα αύξανε κατακόρυφα τις πιθανότητες πρόκρισης του φάιναλ φορ και κατάκτησης του πρωταθλήματος. Κρατήστε το τελευταίο ενδεχόμενο ανοιχτό γιατί χρόνος υπάρχει...
Κάτι... λέγαμε όμως περί άμυνας. Ο Παναθηναϊκός ακολούθησε υποδειγματικά επί 40 λεπτά το σχέδιο Πεδουλάκη που γνώριζε ότι η Ρεάλ στο σετ παιχνίδι θα είχε τεράστιο πρόβλημα. Την έβγαλε εκτός ρυθμού, την εκνεύρισε, αλλά δεν κέρδισε λόγω της άμυνας του που ως τώρα ήταν το σήμα κατατεθέν. Η Ρεάλ περίπου τόσους πόντους σκοράρει (77 μέσο όρο, 73 την Πέμπτη). Νίκησε γιατί πέρασε επιθετικά το δικό του «όριο νίκης» των 70 πόντων. Και στις πέντε ήττες του Top 16, ήταν από λίγο ως πολύ παρακάτω από το μαγικό «70».
ΥΓ1. Ο Πέρκινς ήρθε ως ο παίκτης που θα ανέβαζε επίπεδο τον Ολυμπιακό. Και χωρίς να είναι (βασικός) υπεύθυνος για την ήττα, κάθε στιγμή που βρίσκεται στο παρκέ, οι ερυθρόλευκοι παίζουν με παίκτη λιγότερο. Και μπορεί τα σουτ που επιχειρεί να είναι τούβλα, αλλά ο Μπαρτζώκας αδυνατεί ως τώρα να πάρει και τα καλά του στοιχεία...
ΥΓ2. Καμία φορά οι νίκες φέρνουν και έπαρση. Δώδεκα χρόνια στον Παναθηναϊκό ο Ομπράντοβιτς κι έχοντας κατακτήσει ό,τι... πετούσε και κολυμπούσε, δεν μίλησε ποτέ για... οργανωμένο σχέδιο κατά του Παναθηναϊκού. Κι ο Πεδουλάκης το είδε επειδή «φτιάχτηκε» βίντεο για τα αγγλικά του που «είχε σκοπό την... αποδόμηση του προέδρου και εμού του ιδίου». Μπίνγκο κόουτς...