Παρί Σαιν Ζερμέν – Μπαρτσελόνα: 2-2 | Ο πιο καλός μαθητής είναι ο … Αντσελότι!!

Ο μύθος των τελευταίων ημερών έλεγε πως ο Μουρίνιο έχει χαρίσει στην Παρί το μυστικό της αντιμετώπισης της Μπαρτσελόνα… πέρα από το κωμικό του πράγματος για τους γνώστες-στην καλύτερη άλλο ένα mind game του Πορτογάλου-ο μεγάλος Αντσελότι διδάχθηκε και από την Μίλαν που νίκησε τους Καταλανούς στο Σαν Σίρο , και από τη Ρεάλ των ισπανικών μονομαχιών φυσικά… φέρνοντας ανασταλτικά το παιχνίδι στα μέτρα του-έως το σημείο που μίλησε το απρόβλεπτο της ποιότητας που κάνει και τη διαφορά στις μεγάλες διοργανώσεις (το εξωτερικό φάλτσο και η ακρίβεια της μεταβίβασης του Ντάνι Άλβες στο γκολ του Μέσι θα προβληθεί πολλές φορές στο διαδίκτυο, αφήστε τους άλλους να ασχολούνται με το οφ-σάιντ γκολ του Ιμπραίμοβιτς) ενώ όπως όλοι οι μεγάλοι δημιουργοί αντέγραψε και αυτός… τον συνάδελφο του Φέργκιουσον στον τρόπο χρησιμοποίησης και τον ειδικό ρόλο που έδωσε στον Μπέκαμ, αντίστοιχα όπως ο Σκωτζέζος στον Ράιαν Γκιγκς λίγες εβδομάδες πριν…

Η Παρί και ο Μπέκαμ
Η Παρί παρατάχθηκε με ένα κλασικό 4-4-2 με σχηματισμό της μεσαίας γραμμής σε ευθεία. Με αυτό τον τρόπο :

• ασκούσε ικανοποιητική πίεση στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο, στα όρια μεταξύ της πρώτης με την δεύτερη ζώνη επίθεσης ώστε να μην φτάσει εύκολα η μπάλα στον άξονα της μεσαίας γραμμή, καθυστερώντας την ανάπτυξη της Μπαρτσελόνα σε πρώτους χρόνους…
• δημιουργώντας πονοκέφαλο λόγω της ποιότητας των επιθετικών της, στερώντας έτσι τον παραπάνω παίκτη που βγάζουν οι Ισπανοί από την άμυνα, είτε για να έχουν την επί πλέον επιλογή όταν τα πράγματα δυσκολεύουν στην κατοχή κοντά στην αντίπαλη περιοχή, είτε για να διευκολύνουν την επανάκτησε άμεσο χρόνο και την εκδήλωση άμεσης επίθεσης…
• Η άμυνα ζώνης ,από την στιγμή που η Μπαρτσελόνα περνούσε πλέον τη μεσαία γραμμή, λειτούργησε αυστηρά, με όλους τους κανόνες και την συγκέντρωση που απαιτεί η εφαρμογή της. Συν μία λύση που περιόρισε αισθητά το μεγάλο όπλο των αντιπάλων της. Αυτό της κάθετης πάσας ανάμεσα σε δύο παίκτες στην δεύτερη ζώνη επίθεσης (χαρακτηριστικό γνώρισμα και της Εθνικής Ισπανίας, ο τρόπος που διέλυσε τους Ιταλούς στον πρόσφατο τελικό του EURO ίσως ήταν άλλο ένα μάθημα για τον Αντσελότι, στατιστικά άλλωστε αυτού του είδους οι μεταβιβάσεις μεταφράζονται σε ένα ποσοστό της τάξης του 60% στην επίτευξη γκολ…).
• Η λύση αυτή άκουγε στο όνομα Ντέιβιντ Μπέκαμ. Που θύμισε την τελευταία έκδοση του κινηματογραφικού Τζέημς Μποντ: ταλαιπωρημένος, πιο ευαίσθητος, πιο συνειδητοποιημένος και πιο σοφός σε νέα αποστολή, χωρίς να χάνει τις δεξιότητες του χρυσού παρελθόντος. Σε ρόλο κεντρικού μέσου, όταν η μπάλα έφτανε στους χώρους που η Μπαρτσελόνα αρχίζει να αναζητά τις λύσεις, ο Άγγλος ήταν εκεί σε ρόλο κλασικού λίμπερο στη μεσαία γραμμή. Με διαγώνιες κινήσεις, με εγκεφαλικό τρόπο άμυνας, καθορίζοντας με την θέση του και αυτές των κεντρικών αμυντικών δεν άφησε σε καμία περίπτωση ανοικτούς διαδρόμους.
• Με συνεργάτες τους ακραίους Παστόρε και Λούκας που πλαισίωναν τον Ματουιντί, παίζοντας δίπλα και κοντά του σαν δεύτερα αμυντικά χαφ πια ,περιόρισαν τις κινήσεις των αντιπάλων, αφήνοντας ελάχιστους χώρους στα άκρα, σχεδόν άχρηστους και κυρίως: κόβοντας κάθε οπτική ή άλλου είδους επαφή του Μέσι με την εστία, αποτρέποντας του την ευχέρεια να σκοράρει με σουτ έξω από την περιοχή (άλλο ένα μάθημα τα γκολ του Αργεντίνου στο Καμπ Νου απέναντι στη Μίλαν)….
• Η βοήθεια του Μπέκαμ δεν ήταν μόνο αυτή και σε καμία περίπτωση η συμμετοχή του δεν περιορίστηκε στις αναμενόμενα εξαιρετικές εκτελέσεις του σε όλες τις στατικές φάσεις όπως περίμεναν οι περισσότεροι: Σε ρόλο οργανωτή, ξεδίπλωσε αρκετές φορές και απεγκλώβισε το παιχνίδι των Γάλλων με τις πρώτες πάσες ,δίνοντας την ευκαιρία στους Ιμπραΐμοβιτς και Λαβέτζι να ξεκινήσουν από τα άκρα αντεπιθέσεις που έκοψαν αρκετές φορές την ανάσα των φιλοξενούμενων. Το ότι δεν προηγήθηκε σε αυτό το διάστημα οφείλεται στην πολύ καλή βραδιά που βρέθηκε ο Βαλντέζ..ενώ όταν έφτανε η μπάλα και κυκλοφορούσε στην δεύτερη ζώνη επίθεσης, με τον Ιμπραΐμοβιτς σε ρόλο ‘’πίβοτ’’ να δέχεται και να σπάει την μπάλα, ο Μπέκαμ ήταν ο τελευταίος παίκτης έτοιμος για βοήθειες

Όλα αυτά στο πρώτο ημίχρονο, αφού στο δεύτερο η αποχώρηση του Μέσι (όσο κι αν φαίνεται παράξενο μάλλον μπέρδεψε τους Γάλλους παρά τους ωφέλησε αφού είχαν προσαρμόσει επάνω του την άμυνα τους) σε συνδυασμό με το 0-1 το παιχνίδι άνοιξε για να γίνει στα τελευταία του λεπτά αυτό που στο ποδόσφαιρο χαρακτηρίζουμε ως ροντέο…

Τα στατιστικά του αγώνα από το uefa.com

Η Μπαρτσελόνα στο Παρίσι
Και στα δύο ημίχρονα τίποτε δεν διαφοροποιήθηκε για την Μπαρτσελόνα:

• η οποία παρατάχθηκε με την επιτυχημένη συνταγή-προβλεπόμενη μεν αλλά όχι πάντα ως προς τη χημεία των συστατικών της…
• Με εξαιρετικό για μία ακόμα φορά passing game-που δεν χάθηκε ούτε με την αποχώρηση του ‘’μικρού μάγου’’-έλεγξε το ρυθμό με εξαίρεση κάποια ενδιάμεσα τρίλεπτα της Παρί, σχεδόν σε όλο το διάστημα του αγώνα, όπου και το ποσοστό κατοχής έμενε σχεδόν αναλλοίωτο στο 65% υπέρ της… Φέρνοντας την μπάλα στα όρια της δεύτερης ζώνης επίθεσης, θυμίζοντας ως συνήθως παιχνίδι… μπάσκετ: οι αντίπαλοι οργανωμένοι σε διπλή ζώνη άμυνας, και η Μπαρτσελόνα με οργανωτές τους Τσάβι και Ινιέστα να αναζητά την τελική πάσα για να σκοράρει.
• Ανασταλτικά δε βρήκε λύσεις στο μαρκάρισμα του μεγάλου της μπελά Ιμπραΐμοβιτς, περιόρισε σημαντικά τον Λαβέτζι.
• Δημιούργησε τις περισσότερες φάσεις στο δεύτερο μέρος όταν και βρήκε τους χώρους να επιτεθεί τόσο από τα άκρα, κυρίως με τον Ντάνι Άλβεζ, όσο και από τον άξονα όπως στη φάση του πέναλτυ.
• Αντιμετώπισε ξανά το πρόβλημα του ‘’τι κάνω την μπάλα στα άκρα όταν δεν μπορώ να μπω στην μεγάλη περιοχή’’, αφού οι σέντρες που επιχειρεί ακόμα και σε μέσο ύψος δεν έχουν τύχη χωρίς κλασικό φορ..
• ενώ αυτή τη φορά ο Μέσι εξαιρετικά μπλοκαρισμένος, δεν κατάφερε να βρει χώρους στον άξονα.
• προβλημάτισε για μία ακόμα φορά η αντίδραση της στις στατικές φάσεις. Επιθετικά; Είναι ίσως κάτι που δεν την αφορά τόσο-στον ανασταλτικό τομέα όμως το θέμα είναι εμφανές…
• για άλλο ένα εκτός έδρας παιχνίδι δεν πίεσε στην δεύτερη και πρώτη ζώνη επίθεσης όταν χανόταν η κατοχή, ώστε να αποτρέψει την αντεπίθεση και κυρίως για να ξεκινήσει άμεσα επίθεση, ‘’πνίγοντας’’ όπως είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια τον αντίπαλο….

Το τέλος του αγώνα, με το τελευταίο τέταρτο ειδικά να χαρίζει στιγμές αντάξιες της λάμψης και της ποιότητας των αστέρων που φώτισαν και ζέσταναν το κρύο Παρίσι, βρήκε τους Γάλλους δικαιωμένους για τη μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλαν. Και την Μπαρτσελόνα πληγωμένη από τραυματισμούς, κάρτες και ένα γκολ εις βάρος της που δεν έπρεπε να μετρήσει: ένα πληγωμένο θηρίο που ως τώρα μαθαίνει να στέκεται όρθιο φέτος σε ανάλογες συνθήκες… απομένει να δούμε αν θα αγριέψει στον επαναληπτικό της επόμενης εβδομάδας -και πόσο σοφότερος έγινε ο Αντσελότι στο μεταξύ διάστημα…
Υ. Γ: Η κάθε άποψη είναι σεβαστή στο μαγικό κόσμο του ποδοσφαίρου ,καμία θέση άλλωστε δεν εξασφαλίζει την οπτική γωνία-εκείνη που χαρίζει το απόλυτο συμπέρασμα. Το να χαρακτηρίζεται όμως ο Βαλντέζ σε τηλεοπτική μετάδοση ως ‘’ο αδύναμος κρίκος αυτής της εξαιρετικής ομάδας’’ – ο Βαλντέζ που πέρα από το ότι έσωσε χθες την ομάδα του και δέχθηκε από κόντρα το γκολ της ισοφάρισης – είναι πολύτιμο και κρίσιμο ‘’ εργαλείο ‘’ ακόμα και για την επιθετική λειτουργία αυτής της ποδοσφαιρικής‘’ μηχανής’’ που έχουμε θαυμάσει – είναι κάτι που δεν βοηθά στην αντίληψη του τι συμβαίνει στον αγωνιστικό χώρο. Προσωπικά αισθάνομαι τυχερός που ο γιός μου κοιμόταν την ώρα του αγώνα και δεν άκουσε…
πηγή: overlap.gr