Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για όσα πέτυχε ήδη ο Δέλλας με την αποδοχή της πρόσκλησης της ΑΕΚ, αλλά και για τα παρωχημένα περί μαστιγίων, λουκέτων και παιδονόμων που θα τραβήξουν αυτιά.
Πόση δουλειά θα μπορούσε να κάνει τούτη τη στιγμή ο Τραϊανός Δέλλας για την ΑΕΚ, η οποία να είχε πιθανότητες να “πιάσει” τόπο; Προφανώς δεν έχει να κάνει πολλά για να αλλάξει σχηματισμούς, να διδάξει τακτική, να δείξει κομπίνες στα στημένα, να αλλάξει τους τρόπους της άμυνας και της επίθεσης, δηλαδή όσα είχε προλάβει να δείξει και να περάσει στους ποδοσφαιριστές ο Εβαλντ Λίνεν. Θα ήταν, το λιγότερο, αφελής αν προσπαθούσε να κάνει τέτοιες απόπειρες τέσσερις ημέρες πριν από τον έναν εκ των δύο “τελικών” που έχουν να δώσουν οι ποδοσφαιριστές.
Την πιο σημαντική δουλειά και πιθανόν την πιο πολλή δουλειά ο Δέλλας ήξερε καλά ότι θα μπορούσε και μπορεί να την κάνει μόνο στην ψυχολογία των παικτών, της ομάδας, του οργανισμού της ΑΕΚ. Ε, σε αυτή την δουλειά έχει ήδη κάνει το πιο σημαντικό κομμάτι, αυτό που κάνει τη διαφορά.
Από την στιγμή της λήξης του ματς στα Γιάννινα και των όσων ακολούθησαν η διοίκηση της ΑΕΚ έψαξε τρόπους να “ψήσει” τον Δέλλα. Οσοι κινούνται εντός και παράλληλα της ΠΑΕ έβαλαν λυτούς και δεμένους για να επηρεάσουν τον πρώην διεθνή αμυντικό και να τον σπρώξουν προς την επιλογή να αποδεχθεί την πρόσκληση και να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά. Κι αυτό το έκαναν ακριβώς επειδή αντιλαμβάνονταν, όπως η λογική υπαγορεύει, ότι πολύ λίγοι στη θέση του Δέλλα θα έβρισκαν τούτη την ώρα νόημα και κίνητρο για να ρισκάρουν τη φθορά που θα φέρει στο ονοματεπώνυμό του ο υποβιβασμός της ΑΕΚ, αν κάτι δεν πάει καλά.
Τι είπε ο Δέλλας πάνω σε αυτό με την επιλογή του; Το-μέσα του- αυτονόητο. Εβαλε μπροστά την ανάγκη της ΑΕΚ να έχει την βοήθεια όλων, άφησε σε δεύτερη μοίρα όλες τις “έχεις πολλά να χάσεις, χωρίς λόγο, πας να πάρεις μια ευθύνη που δεν σου αναλογεί, σηκώνεις τον σταυρό των άλλων” σκέψεις, παραμέρισε όλες τις “για ποιο λόγο να ρισκάρεις να κάψεις έστω και λίγο τη δυναμική του ονόματός σου στη συνείδηση ανθρώπων που δεν θα θυμούνται ότι δεν έφταιγες και θα σε βαφτίσουν “λίγο” μολονότι δεν θα φταις;” ερωτήσεις, ανησυχίες, ενδοιασμούς και αμφιβολίες και πήγε να πάρει την μπάλα πάνω του τη στιγμή που καίει.
Σε αντίθεση με άλλους, που τούτη την ώρα, αν έπαιρναν την μπάλα στα πόδια θα φρόντιζαν να “δέσουν” ότι θα εισπράξουν σε αντάλλαγμα ένα συμβόλαιο εάν και εφόσον υπάρχει ΠΑΕ την επόμενη ημέρα, ο Δέλλας δεν το συζήτησε καν αυτό. Με κανέναν. Με όλη αυτή την επίδειξη ανιδιοτέλειας κατάφερε να δημιουργήσει ή να μεγαλώσει αυτό το “πάμε όλοι μαζί να βοηθήσουμε την ΑΕΚ να σωθεί” ρεύμα. Βοήθησε πολύ με το παράδειγμά του για να σηκωθούν πολλοί ΑΕΚτσήδες από τον καναπέ και να βρεθούν την Κυριακή στο ΟΑΚΑ για να βάλουν πλάτη και να σπρώξουν τους ποδοσφαιριστές προς τη νίκη, δίχως να τους βαρύνουν τα πόδια και να κάνουν την πίεση μεγαλύτερη από όση ήδη είναι.
Το έχει αλλάξει ήδη το κλίμα στην ΑΕΚ ο Δέλλας με την επιλογή του να ανταποκριθεί στο κάλεσμα. Μαζί του και ο Ζήκος και ο Μπορμπόκης. Κι ο κόσμος αντιδρά. Επειδή ο κόσμος νιώθει. Οπως ο κόσμος πήγε την περασμένη Δευτέρα στα Γιάννινα και αγόραζε με τα κιβώτια το απορρυπαντικό που έδινε δώρο ένα εισιτήριο του αγώνα, επειδή δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να αποκτήσει ΑΕΚτσής εισιτήριο, έτσι κι ο Δέλλας έκανε την δική του τρέλα, διότι περί τρέλας πρόκειται, να πάει να αναλάβει να σηκώσει ένα φορτίο που δεν του αναλογεί και που πιθανόν να τον πονέσει στη μέση.
Δεν είναι όμως πολλά αυτά που μπορούν να κάνουν αυτοί οι τρεις στο διάστημα των ωρών που απομένουν μέχρι το ματς με τον Πανθρακικό. Γι' αυτό και τους μοιάζουν, το λιγότερο, γραφικά όσα ακούν και διαβάζουν σχετικά με τα κεφάλια που θα πάρουν, τις κλειδαριές που θα αλλάξουν, τα αφτιά που θα κόψουν και την μπάλα που θα μάθουν στους ποδοσφαιριστές. Ολα αυτά τα παρωχημένα, οι φανφάρες και οι τυμπανοκρουσίες τεχνολογίας των προηγούμενων δεκαετιών όχι απλώς δεν θα συμβούν ποτέ στα Σπάτα στις επόμενες μέρες, αλλά θα πετύχουν και το αντίθετο από αυτό που επιδιώκουν. Αντί να βοηθήσουν τον Δέλλα, θα τον εμποδίσουν. Διότι ο Δέλλας δεν πήγε για να τρομάξει ή να κράξει τους ποδοσφαιριστές. Για να τους εμψυχώσει πήγε, για να σταθεί στο πλευρό τους, και για να τους παρασύρει με την ορμή του και το πνεύμα αυτοθυσίας που τον διέκρινε ως ποδοσφαιριστή.
Το πιο σημαντικό μέρος της δουλειάς ο Δέλλας το έκανε ήδη. Μένει να κάνει κάτι ακόμη στις κουβέντες και την συναναστροφή με τους ποδοσφαιριστές μέχρι το απόγευμα της Κυριακής, φροντίζοντας παράλληλα για να προπονηθούν σωστά. Και μετά είναι δουλειά του κόσμου και των παικτών, και της μπάλας, με την οποία συμβόλαιο για νίκες δεν μπόρεσε να κάνει ποτέ κανείς.