Ομπράντοβιτς: «Αδερφός μου ο Ίβκοβιτς»

Στον Ντούσαν Ίβκοβιτς χρωστά σε μεγάλο βαθμό ό,τι έχει καταφέρει στην καριέρα του ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, όπως αποκάλυψε ο ίδιος σε ισπανικό τηλεοπτικό σταθμό.

Σαν τον μεγάλο του… αδερφό έχει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, καθώς ο Ζοτς αποκάλυψε σε ισπανικό τηλεοπτικό σταθμό πως ο Ντούντα έπαιξε σημαντικό ρόλο τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική του ζωή. Στη συνέχεια, ο πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να αναλάβει τον πάγκο κάποιας ομάδας του NBA, ενώ τέλος αναφέρθηκε και στα 13 χρόνια που πέρασε στο «τριφύλλι».

«Πραγματικά απολαμβάνω τη ζωή. Πήρα μία απόφαση να μην δουλέψω και είμαι μια χαρά», δήλωσε αρχικά ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην «Televisio de Badalona».

Για την προοπτική του NBA: «Εάν υπάρξει κάποια καλή πρόταση, τότε θα το σκεφτώ να πάω. Δεν αμφιβάλλω πως υπάρχουν αρκετοί Ευρωπαίοι προπονητές που μπορούν να αναλάβουν κάποια ομάδα. Βέβαια, εξαρτάται για το αν θες να πας εκεί και όχι να πας για το… κοστούμι. Στην Ευρώπη συνεργάστηκα με πολλούς αστέρες και τα κατάφερα. Γιατί να μην μπορώ να το κάνω και εκεί; Χαζός είμαι;».

Για τα 13 χρόνια στον Παναθηναϊκό: «Κέρδισα πολλά με τον Παναθηναϊκό. Αρχικά είχα υπογράψει για δύο χρόνια και στον πρώτο κατέκτησα την Ευρωλίγκα. Έκτοτε, συμμετείχαμε σε 29 τελικούς, κατακτώντας 23 τρόπαια. Πιστεύω πως άφησα έργο εκεί και ανθρώπους που με συμπαθούν. Όταν κερδίζεις, όλα γίνονται πιο εύκολα».

Για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς: «Ο Ίβκοβιτς είναι σαν το μεγάλο μου αδερφό, τον θαυμάζω. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επαγγελματική και προσωπική μου ζωή. Είχα κάποια προβλήματα, αλλά με κάλεσε στην εθνική ομάδα όταν ήμουν 28 ετών. Τότε έπαιζαν οι Πέτροβιτς, Κούκοτς, Ράτζα, Ντίβατς, Πάσπαλιε, Ζντοβτς… Μου είπε πως θα ήμουν ο προπονητής του παρκέ, γιατί από τότε σκεφτόμουν σαν προπονητής. Καταλάβαινα καλά το μπάσκετ, παρά το γεγονός πως δεν είχα τόση ποιότητα».

Για τους Ευρωπαίους παίκτες: «Υπάρχουν παίκτες που αγαπούν και καταλαβαίνουν το μπάσκετ, όπως ο Ναβάρο και ο Διαμαντίδης. Ο Ναβάρο δοκίμασε για έναν χρόνο το NBA, ενώ ο Διαμαντίδης δεν ήθελε. Αρκετοί καλοί Ευρωπαίοι παίκτες αποδέχονται προτάσεις από το NBA, πάνε εκεί και… τέλος. Μία μορφή “κλειστής Ευρωλίγκας” είναι το μέλλον για το καλό του ευρωπαϊκού μπάσκετ».