Ο Βασίλης Σπανούλης είπε πολλά
αμέσως μετά τον οριστικό αποκλεισμό της Εθνικής, όμως το πιο σημαντικό
απ' όλα είναι ότι παραμένει πιστός στρατιώτης αυτής της ομάδας. Στα 31
του, δίνει το πιο καλό παράδειγμα, δείχνει το δρόμος προς όλους τους
Ελληνες αθλητές. Ολα τα υπόλοιπα αποτελούν θέμα για συζήτηση, όμως αυτό
που είναι αδιαπραγμάτευτο έχει να κάνει με το... σκάρτο κομμάτι της
Εθνικής.
Φυσικά και χρειάζεται επανεκκίνηση σε διάφορα επίπεδα. Ομως το πιο σημαντικό είναι να γίνει ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ξεκαθάρισμα ρόλων, γιατί κάπου έχει μπερδευτεί το πράγμα. Η διοίκηση διοικεί. Ο προπονητής προπονεί και οι παίκτες παίζουν. Οποιος κάνει κάτι άλλο πέρα από το ρόλο του, χάνεται η συνοχή και το πράγμα παίρνει άλλο δρόμο. Πάμε παρακάτω. Η Εθνική αποκλείεται το επόμενο καλοκαίρι να είναι ίδια... Θα υπάρξουν πολλές αλλαγές σε πολλά επίπεδα, δίχως αυτό να σημαίνει ότι έχουν ληφθεί αποφάσεις.
Ομως είναι σαφές ότι η ομάδα δεν είχε την κατάλληλη χημεία μέσα και έξω από το γήπεδο. Από την ημέρα που ανέλαβε ο Τρινκιέρι άρχισαν τα όργανα και τελικά ο Ιταλός δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί. Προσπάθησε να συνθέσει πολλές διαφορετικές απόψεις, να τους έχει όλους ευχαριστημένους και το μόνο που κατάφερε είναι να τους δυσαρεστήσει όλους. Το κοουτσάρισμα και οι επιλογές του στο παιχνίδι είναι το τελευταίο πρόβλημα. Ομως ο Ιταλός ήταν ένας ξένος.
Προσπάθησε να βρει συμμάχους. Δεν ασχολήθηκε μόνο με το μπάσκετ, ασχολήθηκε με όλα. Εχει ευθύνη για την αποτυχία, όχι όμως γιατί δεν ξέρει να σταματήσει το πικ εντ ρολ... Αυτό ήταν το μικρότερο λάθος του. Ποιος τον έφερε; Η Ομοσπονδία φυσικά, που έχει τη δική της ευθύνη. Ο άνθρωπος που επέλεξε, δεν έφερε εις πέρας τη δουλειά... Κάθε μέρα που περνούσε, έχανε και περισσότερο τον έλεγχο. Συνέπεια; Να μείνει η Εθνική εκτός προημιτελικών, αν και νίκησε την Ισπανία, έχασε στη δεύτερη παράταση από την Κροατία παρότι όλα ήταν εναντίον της, κέρδισε Τουρκία και Ρωσία. Αν και τελικά ήρθε το δώρο της Ιταλίας στο ματς με την Ισπανία.
Γιατί; Γιατί στην πρώτη ήττα ήρθε η καταστροφή... Το ματς με την Ιταλία έκανε το μεγαλύτερο κακό, όχι με την Φινλανδία. Οι συνέπειες της ήττας από την Ιταλία, έκαναν την εμφάνισή τους 16 ώρες αργότερα. Εκεί ουσιαστικά ήρθε ο αποκλεισμός. Εκεί μείναμε εκτός 8αδας. Πάμε παρακάτω όμως... Το ξεκαθάρισμα πρέπει να γίνει και θα γίνει. Αλλά αν είναι να γίνει, να γίνει κανονικά. Σε αυτή την κατεύθυνση θα βοηθήσει η συμμετοχή στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ του 2015, όχι η wild card για το Παγκόσμιο. Βέβαια και σε περίπτωση παρουσίας στην Ισπανία το 2014 μπορεί να γίνει η δουλειά, αλλά με κάπως διαφορετικό τρόπο. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, το ρόστερ. Πρέπει να μείνει ο Τρινκιέρι; Ο Τρινκιέρι της πρώτης θητείας του στην Εθνική, με τίποτα.
Ενας άλλος Τρινκιέρι - αν υπάρχει τέτοιος - ναι. Εχοντας την εμπειρία, γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα, να πάρει τις σωστές αποφάσεις. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών χρειάζεται πρώτα απ' όλα και υπάρχει χρόνος για να γίνει. Δεν έτυχε, απέτυχε η Εθνική, γιατί όπως έστρωσε, κοιμήθηκε. Βέβαια αν είχε λίγη τύχη με το μέρος της, ίσως τώρα να είχε ξεπεράσει όλους τους σκόπελους. Αλλά θα το είχε κάνει μόνο από τύχη... Προς το παρόν μπορεί να βρει την εύκολη λύση και να επικαλεστεί την ατυχία της.
Το έργο ολοκληρώθηκε στη Λουμπλιάνα. Η αποστολή δεν εξετελέσθη, το μετάλλιο δεν ήρθε, ούτε καν η πρόκριση στο Παγκόσμιο... Ακόμα κι έτσι όμως, αυτή η Εθνική βρήκε τον τρόπο να μας χαρίσει μαγικές στιγμές. Με την Τουρκία, με την Ισπανία, ακόμα και με την κατάθεση ψυχής που έκανε κόντρα στην Κροατία... Κάτι θα μας μείνει τουλάχιστον από αυτό το Ευρωμπάσκετ... Στιγμές χαράς, που έχασε τη μεγάλη μάχη από τη στεναχώρια. Και για αυτές τις στιγμές και τα ωραία συναισθήματα, δεν έχουμε παρά να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους 12 παίκτες της Εθνικής...
Φυσικά και χρειάζεται επανεκκίνηση σε διάφορα επίπεδα. Ομως το πιο σημαντικό είναι να γίνει ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ξεκαθάρισμα ρόλων, γιατί κάπου έχει μπερδευτεί το πράγμα. Η διοίκηση διοικεί. Ο προπονητής προπονεί και οι παίκτες παίζουν. Οποιος κάνει κάτι άλλο πέρα από το ρόλο του, χάνεται η συνοχή και το πράγμα παίρνει άλλο δρόμο. Πάμε παρακάτω. Η Εθνική αποκλείεται το επόμενο καλοκαίρι να είναι ίδια... Θα υπάρξουν πολλές αλλαγές σε πολλά επίπεδα, δίχως αυτό να σημαίνει ότι έχουν ληφθεί αποφάσεις.
Ομως είναι σαφές ότι η ομάδα δεν είχε την κατάλληλη χημεία μέσα και έξω από το γήπεδο. Από την ημέρα που ανέλαβε ο Τρινκιέρι άρχισαν τα όργανα και τελικά ο Ιταλός δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί. Προσπάθησε να συνθέσει πολλές διαφορετικές απόψεις, να τους έχει όλους ευχαριστημένους και το μόνο που κατάφερε είναι να τους δυσαρεστήσει όλους. Το κοουτσάρισμα και οι επιλογές του στο παιχνίδι είναι το τελευταίο πρόβλημα. Ομως ο Ιταλός ήταν ένας ξένος.
Προσπάθησε να βρει συμμάχους. Δεν ασχολήθηκε μόνο με το μπάσκετ, ασχολήθηκε με όλα. Εχει ευθύνη για την αποτυχία, όχι όμως γιατί δεν ξέρει να σταματήσει το πικ εντ ρολ... Αυτό ήταν το μικρότερο λάθος του. Ποιος τον έφερε; Η Ομοσπονδία φυσικά, που έχει τη δική της ευθύνη. Ο άνθρωπος που επέλεξε, δεν έφερε εις πέρας τη δουλειά... Κάθε μέρα που περνούσε, έχανε και περισσότερο τον έλεγχο. Συνέπεια; Να μείνει η Εθνική εκτός προημιτελικών, αν και νίκησε την Ισπανία, έχασε στη δεύτερη παράταση από την Κροατία παρότι όλα ήταν εναντίον της, κέρδισε Τουρκία και Ρωσία. Αν και τελικά ήρθε το δώρο της Ιταλίας στο ματς με την Ισπανία.
Γιατί; Γιατί στην πρώτη ήττα ήρθε η καταστροφή... Το ματς με την Ιταλία έκανε το μεγαλύτερο κακό, όχι με την Φινλανδία. Οι συνέπειες της ήττας από την Ιταλία, έκαναν την εμφάνισή τους 16 ώρες αργότερα. Εκεί ουσιαστικά ήρθε ο αποκλεισμός. Εκεί μείναμε εκτός 8αδας. Πάμε παρακάτω όμως... Το ξεκαθάρισμα πρέπει να γίνει και θα γίνει. Αλλά αν είναι να γίνει, να γίνει κανονικά. Σε αυτή την κατεύθυνση θα βοηθήσει η συμμετοχή στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ του 2015, όχι η wild card για το Παγκόσμιο. Βέβαια και σε περίπτωση παρουσίας στην Ισπανία το 2014 μπορεί να γίνει η δουλειά, αλλά με κάπως διαφορετικό τρόπο. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, το ρόστερ. Πρέπει να μείνει ο Τρινκιέρι; Ο Τρινκιέρι της πρώτης θητείας του στην Εθνική, με τίποτα.
Ενας άλλος Τρινκιέρι - αν υπάρχει τέτοιος - ναι. Εχοντας την εμπειρία, γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα, να πάρει τις σωστές αποφάσεις. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών χρειάζεται πρώτα απ' όλα και υπάρχει χρόνος για να γίνει. Δεν έτυχε, απέτυχε η Εθνική, γιατί όπως έστρωσε, κοιμήθηκε. Βέβαια αν είχε λίγη τύχη με το μέρος της, ίσως τώρα να είχε ξεπεράσει όλους τους σκόπελους. Αλλά θα το είχε κάνει μόνο από τύχη... Προς το παρόν μπορεί να βρει την εύκολη λύση και να επικαλεστεί την ατυχία της.
Το έργο ολοκληρώθηκε στη Λουμπλιάνα. Η αποστολή δεν εξετελέσθη, το μετάλλιο δεν ήρθε, ούτε καν η πρόκριση στο Παγκόσμιο... Ακόμα κι έτσι όμως, αυτή η Εθνική βρήκε τον τρόπο να μας χαρίσει μαγικές στιγμές. Με την Τουρκία, με την Ισπανία, ακόμα και με την κατάθεση ψυχής που έκανε κόντρα στην Κροατία... Κάτι θα μας μείνει τουλάχιστον από αυτό το Ευρωμπάσκετ... Στιγμές χαράς, που έχασε τη μεγάλη μάχη από τη στεναχώρια. Και για αυτές τις στιγμές και τα ωραία συναισθήματα, δεν έχουμε παρά να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους 12 παίκτες της Εθνικής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου