Τι τα θες, τι τα γυρεύεις τώρα… μπλέξαμε! Αφού βρεθήκαμε στα μπαράζ και χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία να έχουμε ήδη ξεκινήσει να κοιτάζουμε χάρτες, ξενοδοχεία και πόλεις στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, με τα μπαγκάζια αμπαλαρισμένα για την κορυφαία ποδοσφαιρική γιορτή του ερχόμενου καλοκαιριού.
Υπό την έννοια ότι δεν είμαστε αυτή τη στιγμή «αραχτοί», προγραμματίζοντας ξέχωρα από τα προβλεπόμενα του ταξιδιού της ελληνικής αποστολής στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τα φιλικά και τους αντιπάλους που θα κλείσουν ο Σάντος και η ΕΠΟ για την κατάλληλη αγωνιστική προπαρασκευή στην αντίστροφη μέτρηση για την παρουσία της Εθνικής μας στα βραζιλιάνικα γήπεδα, δεν κάναμε και καμιά grand επιτυχία που τερματίσαμε 2οι σ’ αυτό τον τόσο βατό όμιλο. Με ομάδες στα μέτρα μας και χαμηλότερα από αυτά.
Από την άλλη και με το ποτήρι να το κοιτάζουμε μισογεμάτο αντί για μισοάδειο, είμαστε ζωντανοί στη σκηνή, διατηρούμε τις ελπίδες μας για την επίτευξη του μεγάλου στόχου μέσω μιας δεύτερης ευκαιρίας και αισιοδοξούμε. Ότι θα έχουμε, πρωτίστως, έστω και λίγη από τη χρυσόσκονη της τύχης που κουβαλάει διαρκώς αυτή η ομάδα από το 2004, με το αγαπημένο μας «τζίνι» του Ρεχάγκελ να μην μας αφήνει ποτέ παραπονεμένους για εγκατάλειψη, οπότε όλο και κάτι καλό θα προκύψει από τα μπαλάκια της κλήρωσης, για να μας διευκολύνει στο διπλό αγωνιστικό ντέρμπι πρόκρισης του Νοεμβρίου.
Ισλανδία με κλειστά μάτια
Από την 4άδα των πιθανών αντιπάλων της Ελλάδας στα μπαράζ, η Γαλλία λόγω brand name και η Σουηδία του Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς και ένα σωρό ακόμα εξαιρετικών ποδοσφαιριστών που κάνουν σπουδαία καριέρα στην Ευρώπη, είναι το… απευκταίο δίδυμο.
Ίσως μάλιστα οι Σκανδιναβοί – αν εξαλείψει κανείς τον… τρόμο που βγάζουν στο άκουσμα τους οι Παγκόσμιοι και Ευρωπαίοι πρωταθλητές «τρικολόρ» με μια… αρμάδα γητευτών της μπάλας – να αποτελούν ρεαλιστικά ακόμα μεγαλύτερο φόβητρο. Ως πιο ολοκληρωμένο, «γεμάτο», δεμένο σύνολο.
Μακριά κι από τους δύο σε κάθε περίπτωση οπότε… ρίχνουμε τα ζάρια ανάμεσα σε Ισλανδία και Ρουμανία.
Οι γενικές απόψεις διίστανται. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι Βαλκάνιοι δεν έχουν αυτή την εποχή να επιδείξουν κάτι «συνταρακτικό» ως ποιότητα ομάδας, ενώ στερούνται και από αστέρια.
Δεν διαφωνώ. Ωστόσο, με την απαραίτητη σημείωση ότι ούτε καν διανοούμαστε σ’ αυτό το καθοριστικό σταυροδρόμι για τη Βραζιλία να την υποτιμήσουμε, τι καλύτερο να προσδοκούμε από το αντάμωμά μας με τους Ισλανδούς;
Δεν πάει να έχουν Σίγκουρτσον και Γκούντχιονσεν. Και λοιπόν; Μια τόσο δα «σταχτοπούτα», μια χώρα-κουκίδα στον ευρωπαϊκό χάρτη, με πληθυσμό 260 χιλιάδες όλους κι όλους κατοίκους (οι 95.000 διαμένουν στο Ρέικιαβικ) που η πλειοψηφία τους είναι ψαράδες, απόγονοι των Βίκινγκς, τι… τρέμουλο δηλαδή να σου μεταδίδει;
Και στο τέλος, αν παρ’ ελπίδα δεν πας Mundial και στη θέση σου βρεθεί και η Ισλανδία μετά τη Βοσνία, τότε είσαι άξιος της τύχης σου και… τσιμουδιά. Κάθεσαι στα αβγά σου.
Ο «γέρο Γιώργης» και κανά δύο άλλοι
-Λίγο από το πείσμα, τον εγωισμό, το πάθος και τα αποθέματα δυνάμεων του «γέρο Γιώργη» του Καραγκούνη, άντε και λίγο φιλότιμο από Χολέβα και Σαλπιγγίδη, αν είχαν και οι υπόλοιποι διεθνείς, δεν θα παρακολουθούσαμε για δεύτερη φορά μέσα σε 4 ημέρες αυτό το διόλου ελκυστικό θέαμα πάλι!
Με το Λιχτενστάιν παίζεις, τελευταία αγωνιστική, απαλλαγμένος από άγχος καθώς ότι βρέξει ας κατεβάσει ήταν στη Λιθουανία και δεν παίζεις λίγη μπαλίτσα της προκοπής! Να ρίξεις τουλάχιστον 4-5 «τεμάχια» - όταν δε ξεκινάς με γκολ από τα αποδυτήρια – να το ευχαριστηθούν όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι. Πότε πια θα κάνεις μια άνετη νίκη συνοδευμένη και, επιτέλους, από μια ποδοσφαιρική παράσταση;
Προς τιμή του, ο κόσμος που πήγε ξανά στο Καραϊσκάκη (και δεν ήταν λίγος) καταχειροκρότησε τους διεθνείς. Δεν γκρίνιαξε, δεν «μανούριασε» με ό,τι έβλεπε, ούτε κλάσμα του δευτερολέπτου.
Ας του δώσει τουλάχιστον την υπέρτατη ηδονή η Ελλάδα στα μπαράζ. Ας τον βγάλει πάλι στους δρόμους αλλόφρονα από χαρά και πλημμυρισμένο υπερηφάνεια για την πρόκριση από το… παράθυρο.
Μπορεί; Θα πω ναι, ανεξαρτήτως αντιπάλου, στηριζόμενος στη βεβαιότητα ότι η Εθνική μας σ’ αυτή την τελική διπλή αγωνιστική πράξη του άλλου μήνα στο κυνήγι του ταξιδιού στη Βραζιλία, δεν θα έχει καμία σχέση με όσα είδαμε ως τώρα στον προκριματικό όμιλο.
Τα…γάλατα σφίξανε. Κι ο καθένας, κάθε παίκτης ξεχωριστά, γουστάρει, πέρα από τη δόξα του εθνόσημου, να είναι παρών στο Mundial για τον εαυτό του. Για την πάρτη του. Την προσωπική καριέρα του.Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου