Με ένα λάθος πέταξε την εμφάνιση στα σκουπίδια!!

O Kώστας Γκόντζος γράφει για την τσάμπα ήττα του Παναθηναϊκού στη Τρίπολη, η οποία μπορεί να είναι σκληρή αλλά θα πρέπει να ξεχαστεί γιατί έρχεται ο ΠΑΟΚ!

Ότι και να πεις για την σημερινή ήττα του Παναθηναϊκού στην Τρίπολη είναι λίγο. Γιατί κυριολεκτικά δεν κέρδισε ο Αστέρας Τρίπολης. Αλλά ο Παναθηναϊκός... κατάφερε να χάσει. Γιατί πραγματικά πρόκειται περί κατορθώματος.

 

Να είσαι δηλαδή κυρίαρχος στο παιχνίδι για 60΄ τουλάχιστον λεπτά σε μια από τις πιο σκληρές έδρες του πρωταθλήματος. Να έχεις ευκαιρίες, ή έστω τις προϋποθέσεις για την δημιουργία σωρείας ευκαιριών και να μην σκοράρεις. Να έχεις τον αντίπαλο στο μισό γήπεδο, να μην σου έχει κάνει ούτε ΜΙΑ για δείγμα ευκαιρία ή επικίνδυνη επίσκεψη στην περιοχή σου και τελικά να φεύγεις από το γήπεδο νικημένος. Σκληρό πράγμα, αλλά τελικά καθαρά ποδοσφαιρικό.

 

Με την έννοια ότι συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο. Αλλά φυσικά για να συμβούν, πρέπει πάντα να βάζεις και εσύ το... χεράκι σου. Και ο Παναθηναϊκός το έβαλε και με το παραπάνω σήμερα. Για την ακρίβεια χρειάστηκε να μπουν... τρία δικά του χέρια ταυτόχρονα για να καταφέρει να χάσει.

 

Το πρώτο ήταν του Νάνο που έτσι χωρίς λόγο μετά από κόρνερ του Παναθηναϊκού και την μπάλα στην κατοχή του έξω από την περιοχή του Αστέρα, του ήρθε η... ιδέα να γυρίσει εβδομήντα μέτρα πίσω την μπάλα στον Καπίνο. Ο Καπίνο αντί να της δώσει μια να φύγει αφού έτσι κι αλλιώς συμπαίκτες και αντίπαλοι ήταν στο μισό γήπεδο προς την πλευρά του Αστέρα, την... περίμενε και μαζί περίμενε και κανα παίκτη του Αστέρα να τον πρεσάρει και να του δυσκολέψει την ζωή.

 

Κι όταν δυσκολεύτηκε η ζωή του χωρίς να καλοκοιτάξει την ξεφορτώθηκε στον Ζέκα τον οποίο ήδη έτρεχαν να πρεσάρουν οι παίκτες του Αστέρα.

Και κερασάκι στην τούρτα ο έμπειρος και αρχηγός Ζέκα θυμήθηκε να επιχειρήσει εκείνη την στιγμή την ντρίμπλα της ζωής του παίζοντας με την φωτιά και τελικά κάηκε κι αυτός κάηκε και ο Παναθηναϊκός από το πουθενά.
 

Κάπως έτσι έγινε η ιστορία στην Τρίπολη και από κει που ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να πάρει μια νίκη τεράστιας σημασίας κυρίως από πλευράς ψυχολογίας και αυτοεπιβεβαίωσης της ομάδας, κατάφερε να φύγει και ηττημένος. Κι όμως. Αν κάποιος δει με ψύχραιμο μάτι και πάρει υπ' όψιν του και τον αντίπαλο και την έδρα, ο Παναθηναϊκός έκανε ένα από τα καλύτερα και κυρίως πιεστικότερα πρώτα ημίχρονά του στην φετινή σεζόν.

 

Με πλήρη κυριαρχία στο γήπεδο, με ένα απίστευτο πρεσάρισμα στην μεσαία γραμμή και με πλαγιοκοπήσεις που κυριολεκτικά έκαναν τους αμυντικούς του Αστέρα να ψάχνουν από που τους έρχεται κάθε φορά.
 

Τι του έλειπε; Αυτή τη φορά του έλειψες ο καλός Μπεργκ. Του έλειψε επίσης... κλασσικά και ένας νορμάλ επότπης καθώς εκείνη η φάση στο δεκάλεπτο που έφευγε μόνος του ο Κλωναρίδης θα μπορούσε να αλλάξει τις ισοροπίες του αγώνα. Αυτά μέχρι το γκολ που δέχθηκε. Γιατί μετά του έλειψαν πολλά.

 

Με πρώτο και καλύτερο την εμπειρία και την ψυχραιμία να συνεχίσει στο ίδιο τέμπο το παιχνίδι του και να συνεχίσει να προσπαθεί ήρεμα και λογικά την ισοφάριση και γιατί όχι και την νίκη, αντί να προσπαθεί με απεγνωσμένες και βιαστικές ενέργειες να το καταφέρει.
 

Έφυγε λοιπόν ηττημένος τελικά ο Παναθηναϊκός από την Τρίπολη. Θα πρέπει να σκεφτεί επίσης και εδώ, ότι κάποια στιγμή θα έμπαινε σε ένα τέτοιο κύκλο παιχνιδιών, δηλαδή με αντιπάλους δύσκολους με τους οποίους τα ανόητα λάθη πληρώνονται και να ξαναδεί λίγο και την τακτική του και τις αντικειμενικές του δυνατότητες.

 

Ψύχραιμα όμως όλα αυτά, καθώς η ήττα είναι πάντα ήττα και η συγκεκριμένη και πικρή μάλιστα, αλλά δεν παύει να είναι μια ποδοσφαιρική ήττα, μια ήττα μέσα στο πρόγραμμα και κυρίως μια ήττα που μπορείς να την ξεπεράσεις με βάση την απόδοσή σου και το πως την πάτησες τελικά. Κι αυτό γρήγορα και χωρίς πολλά-πολλά,γιατί έρχονται αμέσως κρίσιμα παιχνίδια με πρώτο αυτό κόντρα στον ΠΑΟΚ σε τρεις περίπου μέρες.

Πηγή: sportdog.gr