Στο
ποδόσφαιρο πολλά μπορεί να συμβούν που δεν έχει προγραμματίσει και
σίγουρα δεν έχεις προβλέψει. Η περίπτωση Στέφενς για τον ΠΑΟΚ είναι η
ενδεικτική. Ο ΠΑΟΚ στη μετά Δώνη εποχή και αφού έβγαλε τη χρονιά με τον
ΓΧ, ήθελε έναν προπονητή που να απορροφά τους κραδασμούς και την πίεση
που υπάρχει για διάκριση. Τριάντα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα, έντεκα χωρίς
κύπελλο, πρώτη φορά η ΠΑΕ με πολλά λεφτά, είναι ένας συνδυασμός που
θέλει μεγάλο όνομα στον πάγκο. Δεκτό.
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν έκλεισε τον Στέφενς ο οποίος ως προσωπικότητα δεν
μπορεί να αμφισβητηθεί. Στο ποδόσφαιρο όμως υπάρχει και ο τρόπος που
στήνεις μία ομάδα. Υπάρχει ενδεχόμενο να μην ταιριάξει ο προπονητής,
ανεξαρτήτου προσωπικότητας. Υπομονή με τους προπονητές εγώ προσωπικά
έχω, όπως και δύσκολα θα εμπιστευτώ κρίσεις ποδοσφαιριστών μετά από τόσα
χρόνια στη δουλειά. Η απορία μου, ξεκίνησε από την προετοιμασία όταν
καθόμασταν με τον Τσορμπατζόγλου και βλέπαμε προπόνηση προηγούμενων
δεκαετιών. Το περιβόητο πέντε – δύο – κορόιδο ουσιαστικά – και
τελειώματα, λίγες στημένες μπάλες πριν τα φιλικά. Πηγαίναμε σαν τους
χαζούς και ρωτούσαμε αν θα κάνουμε ποτέ τακτική και μας έλεγαν πως
μιλάει για αυτή στις ομιλίες πριν την προπόνηση. Όταν ξεψαρώσαμε και
μαζί του, τον ρωτήσαμε και αυτόν, μας είπε το ίδιο.
Η αλήθεια είναι πως δεν το είχαμε ξανασυναντήσει αυτό, αλλά είχε δόση λογικής. Επαγγελματίες είναι οι παίκτες, μπορούν να αφομοιώσουν κάποια πράγματα στο μιλητό. Η ομάδα συνέχιζε να μη δουλεύει τακτική και άρχισε τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις. Για ένα ημίχρονο κατάπιε την Μέταλιστ αλλά τελικά έχασε 0-2 στη Τούμπα, πήγε στη Σάλκε πήρε ισοπαλία στη κορυφαία στιγμή του Στοχ στην ομάδα και στον επαναληπτικό, ενώ το παιχνίδι είναι στο 1-1 και ο αντίπαλος τρώει κόκκινη, φαίνεται η πρώτη έλλειψη τακτικής συνείδησης. Αυτό το κλίμα μας συνόδεψε μέχρι και προχθές. Μία ομάδα που έπαιζε κάτι αδιευκρίνιστο, που δεχόταν γκολ με πανομοιότυπους τρόπους, μία ομάδα χωρίς κορμό, μία ομάδα που έχει τον τρόπο να κάψει ακόμη και τα στελέχη της που ήρθαν τον Γενάρη στην ομάδα και έχουν αρκετά ενδιαφέρον βιογραφικό.
Αυτό που επίσης προβλημάτιζε είναι η δυσφορία των παικτών. Το γεγονός πως δεν υπάρχει κορμός, πως δεν μπορούν να τον πιάσουν ούτε με εικοσιμία, έχει φέρει εκνευρισμό μέσα στην ομάδα. Μία ομάδα που κάποτε ανέτρεπε τα παιχνίδια και τώρα της τα ανατρέπουν. Ένα από τα δείγματα της έλλειψης πίστης στο όποιο πλάνο κι αν υπήρχε, είναι αυτό. Ένα άλλο δείγμα πως η ομάδα δεν ήξερε τι έπαιζε, φαινόταν από τους διαλόγους εντός του γηπέδου. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ μιλούσαν περισσότερο από σαπουνόπερα, από τη Χουάνα την Παρθένα και την Μιλάγκρος την Ατίθαση. Βαρέθηκα να τους βλέπω να προσπαθούν να συνεννοηθούν για το τι θα παίξουν.
Όποιος προπονητής μας έπαιζε, έκανε το απλό. Πίεζε ψηλά και ουσιαστικά όχι μόνο δεν μας άφηνε να αναπτυχθούμε, αλλά μας έκανε και φάσεις από ασίστ που απλόχερα δίναμε εμείς. Πάμε για παράδειγμα τον Ουζουνίδη που ο Στέφενς αντιμετώπισε τελευταίο. Στον πάγκο του Πλατανιά, έρχεται στη Τούμπα και μας εξαφανίζει. Δεν μπορούμε να κάνουμε φάση και χωρίς να έχει καλούς παίκτες μπροστά πάει για ένα ξεκούραστο Χ. Μπαίνει απλά ο Βούκιτς, κάνει την γκολάρα που είναι ξεκάθαρα ατομική προσπάθεια και παίρνουμε το παιχνίδι.
Με τον Εργοτέλη, έχει περάσει στην ομάδα του πως ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί την πίεση και όταν καταφέρνει να την βγάλει στο γήπεδο σωστά, γυρίζει παιχνίδι από 0-2 και πάει να το πάρει κιόλας. Μάλιστα, ισχυρίζεται πως δεν είναι και ικανοποιημένος, κάτι που πιστεύω νομιμοποιείται να το πει. Ο Αναστόπουλος και αυτός το ίδιο έκανε, όπως και ο Μάντζιος στη Τούμπα που εκμεταλλεύτηκε την αλλαγή του Βούκιτς στο ημίχρονο και μας έκανε γιο-γιο στο δεύτερο. Καλά που ήρθε η πατσαβουριά του Κάτσε και πήραμε το παιχνίδι.
Το γεγονός πως δεν πήραμε ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι μέχρι τώρα, τα λέει όλα. Έχουμε σταθεί σε αυτά της Σάλκε, στα ελληνικά ντέρμπι, έχουμε μείνει στο κατά λάθος Χ με την Άλκμααρ στη Τούμπα, ξεχνώντας προφανώς πως αν είχαμε νικήσει την μισή Μακάμπι Χάιφα θα θέλαμε ισοπαλία με τους Ολλανδούς. Ισοπαλία που αρκούσε αν ήταν 1-1 και με το Χ της Μακάμπι. Μου αρέσει που με ειρωνευόντουσαν κάποιοι όταν μουρμούριζα πως δεν δουλεύει τακτική. Το κατάλαβαν στη συνέχεια.
Εννοείται πως δεν φταίει μόνο ο Στέφενς για αυτό. Το λάθος ξεκινά από πέρυσι όταν σε μία σεζόν χαμηλών προσδοκιών όπως ξεκίνησε, η ομάδα δέχεται μεγάλη πίεση για αποτέλεσμα. Αυτό οδηγεί τον Σαββίδη και την διοίκηση στο να προσεγγίσουν έναν προπονητή που θα απορροφήσει τους κραδασμούς, όμως το έργο δεν κόλλησε. Καλή η απορρόφηση κραδασμών, αλλά χρειάζονται και άλλα πράγματα.
Υπήρχαν και άλλα παράλογα, όπως πχ πως την ώρα που ο Σαββίδης δήλωνε το καλοκαίρι πως θέλει το πρωτάθλημα, λίγα λεπτά μετά μιλούσε για αύξηση του μπάτζετ 20% και το αποτέλεσμα ήταν να τηρηθεί σχετικά αυτή η προσέγγιση και τον χειμώνα να κάνουμε μεταγραφές που κόστισαν περισσότερο από αυτές του καλοκαιριού.
Στα σοβαρά μαγαζιά αυτά δε γίνονται, αλλά ήλπιζες πως λόγω του επιπέδου του πρωταθλήματος θα μπορέσεις να διαχειριστείς αυτό το πράγμα. Τελικά δεν μπόρεσες και δεν είναι τυχαίο πως η περίοδος του Γενάρη για όλα τα προηγμένα πρωταθλήματα είναι μία σχεδόν άκυρη. Και πάμε στην υπόθεση… κλίκες. Πρώτα απ όλα οι πάντες χρεώνονται στον ΠΑΟΚ για μία κακή επιλογή όπως αποδείχτηκε του Στέφενς, αλλά εδώ το πράγμα έχει ξεφύγει. Οι κλίκες των ποδοσφαιριστών έφαγαν τον Στέφενς, λέει η μία πλευρά. Κάπου το άκουσε και του άρεσε μάλλον. Αρχικά, αυτή η κλίκα αποτελούνταν από τους Έλληνες διεθνείς. Κάθεσαι και τα βάζεις κάτω και τους μετράς. Ο Κατσουράνης, ο Σαλπιγγίδης, ο Νίνης, ο Τζαβέλλας, βάλε και τον Γλύκο που αν δεν ήταν στον ΠΑΟΚ θα μετρούσαμε άλλες τρεις τουλάχιστον ήττες. Ο Νίνης στόμα έχει μιλιά δεν έχει, ο Σάλπι ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο όχι στον ΠΑΟΚ αλλά πουθενά, ο Τζαβέλλας ότι μπορούσε να παίξει το έπαιζε, άρα μας μένει ο Κατσουράνης. Δηλαδή ο μεγάλος και έμπειρος Στέφενς που κέρδισε το ΟΥΕΦΑ, φαγώθηκε από έναν παίκτη.
Τον έφαγε η κλίκα των παραγόντων. Ο ΠΑΟΚ ξόδεψε περισσότερα χρήματα για μεταγραφές τον Γενάρη, γιατί έτσι ήθελε ο προπονητής του. Ποτέ δεν έβγαλαν καμία δυσφορία προς τα έξω, ακόμη και εχθές στο αεροδρόμιο μιλούσαν για την προσωπικότητα του Ολλανδού και το πόσο καλός άνθρωπος είναι. Ο Βρύζας με το ζόρι μπορεί να φάει Κινέζικο, θα φάει τον Στέφενς. Πέρυσι, όταν ο Βρύζας ήταν πρόεδρος, τα μισά γραφεία τον τρυπούσαν και δεν έφαγε κανέναν. Ο Τσιστιακόφ ήταν αυτός που στο τέλος της σεζόν έδωσε μια δυο εντολές. Ποιον άλλον παράγοντα έχουμε που αποφασίζει χωρίς την έγκριση Σαββίδη; Μάλλον κανέναν.
Έχει κουράσει αυτό το κυνήγι φαντασμάτων στον ΠΑΟΚ. Αυτή η υπερβολή, αυτός ο διαγωνισμός πως εγώ ξέρω τα περισσότερα από τον άλλο, πως έχω άνθρωπο μέσα που μου τα λέει. Πόσο αηδία…
Την ΠΑΕ ΠΑΟΚ μπορώ να την κατηγορήσω για το επικοινωνιακό της, μπορώ να την κατηγορήσω για την αφέλειά της, για τον τρόπο που ανέχεται τα όσα γίνονται σε ΕΠΟ και Λίγκα, για το πώς διαχειρίζεται τις κρίσεις, για το πώς δεν ξέρει να περάσει προς τα έξω τα όσα κάνει.
Να την κατηγορήσω πως έφαγε έναν προπονητή που για να τον στηρίξει έχει φτάσει το μπάτζετ στα 20εκατ. ευρώ, μάλλον θα είμαι άδικος και εκτός πραγματικότητας. Τέλος, είμαι κάθετα αντίθετος με την παρουσία του ΓΧ στον πάγκο της ομάδας. Αυτό το απαίσιο κλίμα που υπάρχει, θα του δώσει την ταμπέλα του θύματος σε περίπτωση στραβής που είναι βέβαια και πολύ πιθανή. Κανονικά τον ρόλο του κασκαντέρ πρέπει να τον παίξει άλλος, όμως το πρόβλημα στη προκειμένη περίπτωση είναι πως κανένας δεν υπογράφει συμβόλαιο για τρεις μήνες. Ο ΠΑΟΚ θέλει να κλείσει τον Σάντος αυτό το έχουν καταλάβει όλοι. Δεν τον έχει κλείσει, δε μίλησε μαζί του ακόμη, δεν θα αργήσει όμως να το κάνει. Καλή δύναμη στον Γεωργιάδη και ελπίζω να υποστηριχτεί κυρίως από τους παίκτες. Τον κόσμο πρέπει να τον κερδίσει.
ΥΓ Μπράβο στον Παναθηναϊκό που απέδειξε πως παρά τα προβλήματα παραμένει μεγάλο κλαμπ.
ΥΓ Δεν ξέρω τι έχει ο Ολαϊτάν, γιατρός δεν είμαι, μακάρι το παιδί να είναι καλά, μα αν αργήσει να μπει θα περάσουν από το μυαλό μου διάφορα.
ΥΓ Την Κυριακή προσέξτε ποιον θα βάλετε και πως θα παίξει, γιατί βλέπω να μένουμε κανά διήμερο στο γήπεδο αν γίνει καμιά διαιτητική βλαχομαγκιά. Στους …αήττητους αναφέρομαι.
Η αλήθεια είναι πως δεν το είχαμε ξανασυναντήσει αυτό, αλλά είχε δόση λογικής. Επαγγελματίες είναι οι παίκτες, μπορούν να αφομοιώσουν κάποια πράγματα στο μιλητό. Η ομάδα συνέχιζε να μη δουλεύει τακτική και άρχισε τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις. Για ένα ημίχρονο κατάπιε την Μέταλιστ αλλά τελικά έχασε 0-2 στη Τούμπα, πήγε στη Σάλκε πήρε ισοπαλία στη κορυφαία στιγμή του Στοχ στην ομάδα και στον επαναληπτικό, ενώ το παιχνίδι είναι στο 1-1 και ο αντίπαλος τρώει κόκκινη, φαίνεται η πρώτη έλλειψη τακτικής συνείδησης. Αυτό το κλίμα μας συνόδεψε μέχρι και προχθές. Μία ομάδα που έπαιζε κάτι αδιευκρίνιστο, που δεχόταν γκολ με πανομοιότυπους τρόπους, μία ομάδα χωρίς κορμό, μία ομάδα που έχει τον τρόπο να κάψει ακόμη και τα στελέχη της που ήρθαν τον Γενάρη στην ομάδα και έχουν αρκετά ενδιαφέρον βιογραφικό.
Αυτό που επίσης προβλημάτιζε είναι η δυσφορία των παικτών. Το γεγονός πως δεν υπάρχει κορμός, πως δεν μπορούν να τον πιάσουν ούτε με εικοσιμία, έχει φέρει εκνευρισμό μέσα στην ομάδα. Μία ομάδα που κάποτε ανέτρεπε τα παιχνίδια και τώρα της τα ανατρέπουν. Ένα από τα δείγματα της έλλειψης πίστης στο όποιο πλάνο κι αν υπήρχε, είναι αυτό. Ένα άλλο δείγμα πως η ομάδα δεν ήξερε τι έπαιζε, φαινόταν από τους διαλόγους εντός του γηπέδου. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ μιλούσαν περισσότερο από σαπουνόπερα, από τη Χουάνα την Παρθένα και την Μιλάγκρος την Ατίθαση. Βαρέθηκα να τους βλέπω να προσπαθούν να συνεννοηθούν για το τι θα παίξουν.
Όποιος προπονητής μας έπαιζε, έκανε το απλό. Πίεζε ψηλά και ουσιαστικά όχι μόνο δεν μας άφηνε να αναπτυχθούμε, αλλά μας έκανε και φάσεις από ασίστ που απλόχερα δίναμε εμείς. Πάμε για παράδειγμα τον Ουζουνίδη που ο Στέφενς αντιμετώπισε τελευταίο. Στον πάγκο του Πλατανιά, έρχεται στη Τούμπα και μας εξαφανίζει. Δεν μπορούμε να κάνουμε φάση και χωρίς να έχει καλούς παίκτες μπροστά πάει για ένα ξεκούραστο Χ. Μπαίνει απλά ο Βούκιτς, κάνει την γκολάρα που είναι ξεκάθαρα ατομική προσπάθεια και παίρνουμε το παιχνίδι.
Με τον Εργοτέλη, έχει περάσει στην ομάδα του πως ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί την πίεση και όταν καταφέρνει να την βγάλει στο γήπεδο σωστά, γυρίζει παιχνίδι από 0-2 και πάει να το πάρει κιόλας. Μάλιστα, ισχυρίζεται πως δεν είναι και ικανοποιημένος, κάτι που πιστεύω νομιμοποιείται να το πει. Ο Αναστόπουλος και αυτός το ίδιο έκανε, όπως και ο Μάντζιος στη Τούμπα που εκμεταλλεύτηκε την αλλαγή του Βούκιτς στο ημίχρονο και μας έκανε γιο-γιο στο δεύτερο. Καλά που ήρθε η πατσαβουριά του Κάτσε και πήραμε το παιχνίδι.
Το γεγονός πως δεν πήραμε ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι μέχρι τώρα, τα λέει όλα. Έχουμε σταθεί σε αυτά της Σάλκε, στα ελληνικά ντέρμπι, έχουμε μείνει στο κατά λάθος Χ με την Άλκμααρ στη Τούμπα, ξεχνώντας προφανώς πως αν είχαμε νικήσει την μισή Μακάμπι Χάιφα θα θέλαμε ισοπαλία με τους Ολλανδούς. Ισοπαλία που αρκούσε αν ήταν 1-1 και με το Χ της Μακάμπι. Μου αρέσει που με ειρωνευόντουσαν κάποιοι όταν μουρμούριζα πως δεν δουλεύει τακτική. Το κατάλαβαν στη συνέχεια.
Εννοείται πως δεν φταίει μόνο ο Στέφενς για αυτό. Το λάθος ξεκινά από πέρυσι όταν σε μία σεζόν χαμηλών προσδοκιών όπως ξεκίνησε, η ομάδα δέχεται μεγάλη πίεση για αποτέλεσμα. Αυτό οδηγεί τον Σαββίδη και την διοίκηση στο να προσεγγίσουν έναν προπονητή που θα απορροφήσει τους κραδασμούς, όμως το έργο δεν κόλλησε. Καλή η απορρόφηση κραδασμών, αλλά χρειάζονται και άλλα πράγματα.
Υπήρχαν και άλλα παράλογα, όπως πχ πως την ώρα που ο Σαββίδης δήλωνε το καλοκαίρι πως θέλει το πρωτάθλημα, λίγα λεπτά μετά μιλούσε για αύξηση του μπάτζετ 20% και το αποτέλεσμα ήταν να τηρηθεί σχετικά αυτή η προσέγγιση και τον χειμώνα να κάνουμε μεταγραφές που κόστισαν περισσότερο από αυτές του καλοκαιριού.
Στα σοβαρά μαγαζιά αυτά δε γίνονται, αλλά ήλπιζες πως λόγω του επιπέδου του πρωταθλήματος θα μπορέσεις να διαχειριστείς αυτό το πράγμα. Τελικά δεν μπόρεσες και δεν είναι τυχαίο πως η περίοδος του Γενάρη για όλα τα προηγμένα πρωταθλήματα είναι μία σχεδόν άκυρη. Και πάμε στην υπόθεση… κλίκες. Πρώτα απ όλα οι πάντες χρεώνονται στον ΠΑΟΚ για μία κακή επιλογή όπως αποδείχτηκε του Στέφενς, αλλά εδώ το πράγμα έχει ξεφύγει. Οι κλίκες των ποδοσφαιριστών έφαγαν τον Στέφενς, λέει η μία πλευρά. Κάπου το άκουσε και του άρεσε μάλλον. Αρχικά, αυτή η κλίκα αποτελούνταν από τους Έλληνες διεθνείς. Κάθεσαι και τα βάζεις κάτω και τους μετράς. Ο Κατσουράνης, ο Σαλπιγγίδης, ο Νίνης, ο Τζαβέλλας, βάλε και τον Γλύκο που αν δεν ήταν στον ΠΑΟΚ θα μετρούσαμε άλλες τρεις τουλάχιστον ήττες. Ο Νίνης στόμα έχει μιλιά δεν έχει, ο Σάλπι ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο όχι στον ΠΑΟΚ αλλά πουθενά, ο Τζαβέλλας ότι μπορούσε να παίξει το έπαιζε, άρα μας μένει ο Κατσουράνης. Δηλαδή ο μεγάλος και έμπειρος Στέφενς που κέρδισε το ΟΥΕΦΑ, φαγώθηκε από έναν παίκτη.
Τον έφαγε η κλίκα των παραγόντων. Ο ΠΑΟΚ ξόδεψε περισσότερα χρήματα για μεταγραφές τον Γενάρη, γιατί έτσι ήθελε ο προπονητής του. Ποτέ δεν έβγαλαν καμία δυσφορία προς τα έξω, ακόμη και εχθές στο αεροδρόμιο μιλούσαν για την προσωπικότητα του Ολλανδού και το πόσο καλός άνθρωπος είναι. Ο Βρύζας με το ζόρι μπορεί να φάει Κινέζικο, θα φάει τον Στέφενς. Πέρυσι, όταν ο Βρύζας ήταν πρόεδρος, τα μισά γραφεία τον τρυπούσαν και δεν έφαγε κανέναν. Ο Τσιστιακόφ ήταν αυτός που στο τέλος της σεζόν έδωσε μια δυο εντολές. Ποιον άλλον παράγοντα έχουμε που αποφασίζει χωρίς την έγκριση Σαββίδη; Μάλλον κανέναν.
Έχει κουράσει αυτό το κυνήγι φαντασμάτων στον ΠΑΟΚ. Αυτή η υπερβολή, αυτός ο διαγωνισμός πως εγώ ξέρω τα περισσότερα από τον άλλο, πως έχω άνθρωπο μέσα που μου τα λέει. Πόσο αηδία…
Την ΠΑΕ ΠΑΟΚ μπορώ να την κατηγορήσω για το επικοινωνιακό της, μπορώ να την κατηγορήσω για την αφέλειά της, για τον τρόπο που ανέχεται τα όσα γίνονται σε ΕΠΟ και Λίγκα, για το πώς διαχειρίζεται τις κρίσεις, για το πώς δεν ξέρει να περάσει προς τα έξω τα όσα κάνει.
Να την κατηγορήσω πως έφαγε έναν προπονητή που για να τον στηρίξει έχει φτάσει το μπάτζετ στα 20εκατ. ευρώ, μάλλον θα είμαι άδικος και εκτός πραγματικότητας. Τέλος, είμαι κάθετα αντίθετος με την παρουσία του ΓΧ στον πάγκο της ομάδας. Αυτό το απαίσιο κλίμα που υπάρχει, θα του δώσει την ταμπέλα του θύματος σε περίπτωση στραβής που είναι βέβαια και πολύ πιθανή. Κανονικά τον ρόλο του κασκαντέρ πρέπει να τον παίξει άλλος, όμως το πρόβλημα στη προκειμένη περίπτωση είναι πως κανένας δεν υπογράφει συμβόλαιο για τρεις μήνες. Ο ΠΑΟΚ θέλει να κλείσει τον Σάντος αυτό το έχουν καταλάβει όλοι. Δεν τον έχει κλείσει, δε μίλησε μαζί του ακόμη, δεν θα αργήσει όμως να το κάνει. Καλή δύναμη στον Γεωργιάδη και ελπίζω να υποστηριχτεί κυρίως από τους παίκτες. Τον κόσμο πρέπει να τον κερδίσει.
ΥΓ Μπράβο στον Παναθηναϊκό που απέδειξε πως παρά τα προβλήματα παραμένει μεγάλο κλαμπ.
ΥΓ Δεν ξέρω τι έχει ο Ολαϊτάν, γιατρός δεν είμαι, μακάρι το παιδί να είναι καλά, μα αν αργήσει να μπει θα περάσουν από το μυαλό μου διάφορα.
ΥΓ Την Κυριακή προσέξτε ποιον θα βάλετε και πως θα παίξει, γιατί βλέπω να μένουμε κανά διήμερο στο γήπεδο αν γίνει καμιά διαιτητική βλαχομαγκιά. Στους …αήττητους αναφέρομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου