Η άνοδος λοιπόν είναι ένας στόχος που δεν υπήρχε ούτε μία στο εκατομμύριο να χαθεί και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί επιτυχία για κανέναν μέσα στην ομάδα. Αλλά πράγματα πρέπει να αποτελούν στόχο της ομάδας για να πετύχει.
Τα έχω γράψει πολλές φορές τα προηγούμενα, ας τα γράψω άλλη μία δεν πειράζει. Αλλά πειράζουνε.
Για παράδειγμα το ότι ο προπονητής της ΑΕΚ Τραϊανός Δέλλας μετά την λήξη του αγώνα δήλωσε: «τους είπα να παίξουν από τα άκρα και αυτοί έπαιζαν από τον άξονα» πειράζει πολύ περισσότερο από όλα. Γιατί φέτος το μεγάλο στοίχημα της ΑΕΚ είναι ο Δέλλας να δείξει πως μπορεί να σταθεί στο επίπεδο μιας τόσο μεγάλης ομάδας ώστε μέσα από την απόλυτη ντροπή και ταλαιπωρία της παρουσίας σε άγνωστες και ααταίριαστες με την ΑΕΚ κατηγορίες να προκύψει ένα έστω σημαντικό αγωνιστικό όφελος.
Γιατί θα είναι τεράστιο κέρδος να μπορούσε να βγάλει έναν δικό της προπονητή η ΑΕΚ επιπέδου πρωταθλητισμού στην μεγάλη κατηγορία γιατί αυτό ψάχνει αφού πάντα αυτό έψαχνε.
Οταν λοιπόν σε μια τόσο άθλια εμφάνιση έρχεται καπάκι αυτή η... δήλωση τότε φαίνεται πως η επιθυμία του Μελισσανίδη και όλων μας για ένα δικό μας παιδί – προπονητή έχει χλωμιάσει. Και έχει χλωμιάσει γιατί έχει φτάσει Μάρτιος και η εικόνα της ΑΕΚ απέναντι στον Ηρόδοτο είναι η μακράν πιο απογοητευτική της φετινής χρονιάς. Για τους ευνόητους λόγους, δηλαδή για το ότι έπαιζε με 10 παίκτες η ομάδα της Κρήτης τα δύο τρίτα του αγώνα και θα έφευγε με την ισοπαλία, φυσικά για τα δύο χαμένα πέναλτι αλλά και την... φρικτή μέρα που βρέθηκαν οι περισσότεροι παίκτες.
Και απέναντι σε αυτή την ομάδα, την σίγουρα καλύτερη που έχει περάσει από το ΟΑΚΑ με διαφορά, κι ας μην θέλω ούτε να βλέπω τον προπονητή της, η ΑΕΚ δεν κατάφερε ούτε για 10 λεπτά να μετατρέψει την κατοχή μπάλας σε παραγωγή ευκαιριών.
Ολόκληρο δεύτερο ημίχρονο με 11 εναντίον 10 και η κανονική ευκαιρία ήταν του Ντακόλ, πριν το γκολ του Πλατέλλα, και βέβαια το χαμένο πέναλτι του Γροντή που, κακά τα ψέμματα, λάθος του αμυντικού που το έκανε ήταν αφού δεν ήταν και η πιο απειλητική στιγμή της ΑΕΚ αυτή.
Απέναντι σε μια ομάδα λοιπόν κανονική αν και ερασιτεχνική η ΑΕΚ έδειξε τις μεγάλες αδυναμίες της. Και εκτός όλων των άλλων φαίνεται πως δεν υπάρχει και βελτίωση σε ατομικό επίπεδο.
Ο Γροντής π.χ που έχει πάρει απίστευτες ευκαιρίες με εμφανή στόχο να βγει ένας έστω παίκτης σε κάθε αγώνα γίνεται... χειρότερος αντί να βελτιώνεται. Επιθετικός με ένα γκολ όλη την χρονιά και χωρίς τελικές. Ο Τσουκαλάς επίσης με πάρα πολλές ευκαιρίες φέτος και προερχόμενες από παρουσίες και πέρυσι. Τίποτα.
Αλλά και ο Ρόβας, ο δήθεν έμπειρος, αναντικατάστατος και με συμβόλαιο μεγαλύτερο από του... Πλατέλλα χάρισε το γκολ στον Ηρόδοτο και δεν άφησε την ομάδα να χαρεί και να ηρεμήσει ούτε ένα λεπτό. Και δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά. Μιλάμε για εξαιρετικά λίγο παίκτη που δίπλα του ο Τσιρίλο που είναι 6-7 χρόνια μεγαλύτερος, και παίρνει και το... ένα πέμπτο για να τα λέμε όλα, μοιάζει... Μπαρέζι. Για όποιον απορεί γιατί λέμε πως οι τρεις στόπερ που έχουν αποκτηθεί για του χρόνου είναι λίγοι, το ότι ο Τσιρίλο είναι ο μακράν καλύτερος φέτος είναι η απάντηση.
Και όσο πάει πιο ψηλά ο πήχης υπάρχει ο Ανάκογλου. Ηγέτης και σκόρερ στο πρώτο, εξαφανισμένος στο δεύτερο. Ο Ντακόλ από τα τέσσερα γκολ στην μία... τελική κι αυτή στο 89. Ο Μπρέσεβιτς δεύτερο ματς μακριά από το γκολ. Πολύ μακριά. Σέντερ φορ στην ΑΕΚ της Γ Εθνικής είναι για αυτό είναι ανησυχητικό. Και για να επιστρέψουμε στην αρχή.
Ο στόχος θα επιτευχθεί σίγουρα, η ομάδα έχει ήδη βγει πρώτη και ανέβηκε. Η ομάδα όμως πιθανότατα θα αποτύχει. Και στα βήματα που περιμέναμε να κάνει ο Δέλλας, και στην παραγωγή και βελτίωση παικτών που να μπορούν να σταθούν και του χρόνου.
Με έναν έστω πιτσιρικά και 7-8 να έχουν πείσει ΞΕΚΑΘΑΡΑ πως είναι επιπέδου 18αδας Β Εθνικής θα ήμουν ευχαριστημένος φέτος. Δύσκολα...
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου