Και δεν θα είχε νόημα, ακόμη κι αν ο Κώστας έπαιζε «κανονικά» στη Φούλαμ κι έβαζε και γκολ-που αν δεν είχε κάποιες συγκυρίες (κυρίως τραυματισμοί, αλλά κι αλλαγή προπόνησης στη Φούλαμ, αλλαγή στη συνέχεια προπονητή στη Φούλαμ κλπ, κλπ), λογικά θα έπαιζε βασικότατος και θα έβαζε και τα γκολάκια του.
Εδώ τώρα που δεν παίζει το παιδί, γιατί ουσιαστικά δεν παίζει στη Φούλαμ, και υπάρχει η παραφιλολογία, «αν τον είχαμε το Μήτρογλου, ένα γκολ στο Μάντσεστερ θα έβαζε και θα περνάγαμε»!
Για καθίστε ρε παιδιά. Κατ΄αρχήν τα γκολ δεν έρχονται με…παραγγελία στο ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός χωρίς τον Κώστα πέτυχε πέντε γκολ σε δύο παιχνίδια του στο Τσάμπιονς Λιγκ (τρία στην Άντερλεχτ και δύο στη Γιουνάϊτεντ). Το ξεχάσαμε; Κι αν θέλουμε να πάμε και πιο κάτω, από τα πέντε παιχνίδια που έπαιξε ο Κώστας στο Τσάμπιονς Λιγκ, στα τέσσερα δεν σκόραρε-και δη στα τέσσερα πιο δύσκολα (με Παρί μέσα κι έξω και με Μπενφίκα μέσα κι έξω). Μάλιστα, τόσο στη Λισσαβώνα, όσο και στο Παρίσι έχασε συνολικά πέντε-έξι ευκαιρίες. Στις Βρυξέλλες έκανε το μπαμ με το χατ τρικ.
Έχω λάθος; Ο Μανωλάς (δύο), ο Τσόρι κι ο Βάϊς είχαν βάλει τα γκολ σε εκείνα τα τέσσερα παιχνίδια με Παρί και Μπενφίκα. Κι ο Τσόρι με τον Κάμπελ έβαλαν τα γκολ εδώ με τη Γιουνάϊτεντ. Δεν λέω ότι ο Μήτρογλου δεν είναι παικταράς και γκολτζής. Αλλά ο Μήτρογλου δεν είναι πλέον στον Ολυμπιακό. Και δεν ήταν ούτε στο 2-0 με τη Γιουνάϊτεντ. Ήταν ο Ολαϊτάν. Ο οποίος αναδείχθηκε και «βγήκε» επειδή πήγε ο Μήτρογλου στην Αγγλία. Όπως «βγήκε» ο Μήτρογλου, όταν έφυγε ο Τζιμπούρ. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα στο ποδόσφαιρο. Τις περισσότερες φορές για να αναδειχθεί ένας παίκτης, πρέπει να φύγει κάποιος άλλος της ίδιας θέσης.
Ο δε Μήτρογλου έχει θέμα τραυματισμού πάλι εδώ και δύο εβδομάδες. Εκτός αποστολής είναι συνέχεια στη Φούλαμ. Και θυμόμαστε όλοι πόσο αγνώριστος ήταν κι όταν έπαιξε στον Ολυμπιακό τρία παιχνίδια το Γενάρη, επιστρέφοντας από την επέμβασή του. Γιατί δεν ήταν παίξε γέλασε παιδιά ο τραυματισμός του με την Παρί. Χειρουργείο έκανε. Και μηνίσκο και έσω πλάγιο. Άλλο ο τωρινός Μήτρογλου, άλλο ο Μήτρογλου του Νοέμβρη και του Οκτώβρη. Καμία σχέση. Αυτό που πρέπει να ευχόμαστε όλοι είναι ο Κώστας να γίνει πάλι απολύτως καλά και να είναι έτοιμος ενόψει του Μουντιάλ.
Αν έβαζε ένα γκολ ο Πέρεζ η, ο Φουστέρ η, ο Τσόρι στο Όλντ Τράφορντ, ουδείς θα θυμόταν τον Μήτρογλου. Αλλά και τώρα που τον θυμηθήκαμε, είναι χωρίς κανένα νόημα. Τουλάχιστον να έπαιζε στη Φούλαμ, να σκόραρε, να χάλαγε κόσμο, θα μπορούσε κάποιος να πει, «α ρε και να τον είχαμε με τη Γιουνάϊτεντ»-που και πάλι ποδοσφαιρική λογική δεν έχει, αλλά τέλος πάντων.
Μην την ψάχνετε φίλοι μου. Ο Ολαϊτάν έλειψε από τον Ολυμπιακό-για να μην πω κι ο Σαβιόλα, γιατί αυτός έλειπε ένα μήνα. Κι έλειψε πολύ ο Ολαϊτάν, αφενός μεν γιατί η ομάδα επί τρεισήμιση μήνες (μετά τον τραυματισμό του Μήτρογλου στο Παρίσι τέλη Νοέμβρη) είχε πλέον αλλάξει τρόπο παιχνιδιού και δεν έπαιζε με κλασικό φορ, αλλά με τον σούπερ κινητικό Ολαϊτάν, αλλά και γιατί ο Βαλντέζ στο κρίσιμο β΄ ημίχρονο δεν μπόρεσε παρά μία-δύο στιγμές να ξεμπλοκαριστεί. Κι είχε μηδέν τελικές.
Αλλά μην κυνηγάμε φαντάσματα με τον Μήτρογλου. Δεν του έκατσε το ματς του Ολυμπιακού-σε αντίθεση με άλλα ματς που του είχαν κάτσει καλά φέτος στην Ευρώπη-και δεν πέρασε. Τέλος. Όλα τα άλλα είναι να είχαμε να λέγαμε.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου