Όσοι γνωρίζετε τον τρόπο σκέψης μου το ξέρετε ήδη, στα νέα μέλη της παρέας οφείλω να ξεκαθαρίσω πως σπανίως ενθουσιάζομαι μετά από νίκες (το ίδιο συμβαίνει και με το αίσθημα της απογοήτευσης μετά από ήττες). Η Αναντολού Εφές δεν ήταν κάποιο μεγαθήριο, αλλά έπαιξε με τσαμπουκά. Έπαιξε για να διασκεδάσει μία αναμέτρηση με τον Πρωταθλητή Ευρώπης και χρειάστηκε προσπάθεια από τους «ερυθρόλευκους» για να κάμψουν την αντίστασή της.
Ο Ολυμπιακός ήταν σοβαρός στην μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού και έμοιαζε να ανεβάζει ταχύτητα όταν οι Τούρκοι πλησίαζαν στο σκορ. Ειδικά ο Σπανούλης έχει πετύχει τρία τρίποντα σε κομβικά σημεία (δύο στο τέλος της τρίτης περιόδου και ένα με την Εφές να έχει μειώσει στους 4 πόντους). Ο Ντάνστον με τον Λοτζέσκι και τον Σλούκα (ειδικά στην δεύτερη περίοδο αυτός) βοήθησαν αρκετά όπως και ο Σερμαντίνι ο οποίος «ταϊστηκε» στο ξεκίνημα του ματς. Γενικά ο Ολυμπιακός ακουμπάει με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα την μπάλα στη ρακέτα και μόνο κερδισμένος βγαίνει.
Όχι, τον Κόλινς δεν τον ξέχασα. Στο πρώτο του καλό παιχνίδι στους δύο μήνες, δε θα τον αποθεώσω επειδή επιτέλους έπαιξε καλά. Μακάρι όμως να αποτελέσει το συγκεκριμένο ματς, εφαλτήριο για την ψυχολογική του κυρίως ανάταση. Πραγματικά στην Κωνσταντινούπολη έκανε όλα εκείνα για τα οποία τον απέκτησε ο Μπαρτζώκας. Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη όλους τους παίκτες του. Και τον Κόλινς.
Το ερώτημα που απασχολεί άπαντες είναι Ρεάλ ή ΤΣΣΚΑ; Ποιος είναι πιο βατός αντίπαλος; Θα σας απογοητεύσω, αλλά υπάρχει χρόνος για να σας εξωτερικεύσω τις σκέψεις μου επί του θέματος. Όπως υπάρχει χρόνος (μία ολόκληρη εβδομάδα) για να μιλήσουμε για το ματς με τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, το οποίο μόνο αδιάφορο δεν είναι. Ακόμη και αποκλεισμένη να ήταν η μία ομάδα, ακόμη και τάβλι να έπαιζαν οι δύο σύλλογοι... δε γίνεται να υπάρξει αδιάφορο ματς μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού.
ΠΕΡΙ ΣΕΝΑΡΙΩΝ
Η μορφή του Top 16 απαγορεύει οποιοδήποτε σενάριο. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταλάβουν άπαντες. Μπορεί ως λαός να λατρεύουμε να βιαζόμαστε, αλλά δεν είναι έτσι. Σε 14 αγώνες είναι λογικό να υπάρχουν τραυματισμοί και σκαμπανεβάσματα σε όλες τις ομάδες (εκτός ίσως της Ρεάλ η οποία δεν είχε τραυματισμούς. Μόνο τον Κάρολ).
Πριν δύο εβδομάδες άπαντες «έκοβαν τα χέρια τους» πως στο ΣΕΦ ο νικητής θα προκρίνεται και ο ηττημένος θα αποχαιρετά. Σκεφτόντουσαν εκδίκηση, καζούρα, κλπ. Μάταια. Τελικά Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός πανηγυρίζουν μία εβδομάδα νωρίτερα και ας έχουν μειονέκτημα έδρας.
ΧΑΡΕΙΤΕ ΤΟ
Χαρείτε την προσπάθεια της ομάδας σας (είτε είστε Ολυμπιακός, είτε Παναθηναϊκός), μην κράζετε πρόσωπα τα οποία σας έχουν κάνει να κλάψετε από χαρά (κριτική φυσικά και να κάνετε) και θυμηθείτε πως δε γίνεται κάθε χρόνο η κούπα της Ευρωλίγκας να έρχεται στην Ελλάδα. Δε μπορεί να το λογίζεται ως αποτυχία. Μπάσκετ παίζουν και άλλες ομάδες.
ΣΑ ΝΑ ΕΠΑΙΖΕ ΣΤΟ ΣΕΦ
Save the best for last... Ο κόσμος του Ολυμπιακού μετέτρεψε μία ήρεμη έδρα σε... ΣΕΦ. 250 φίλοι των Πρωταθλητών Ευρώπης, με τους περισσότερους να ταξιδεύουν από τη χώρα μας για να σταθούν στο πλευρό της ομάδας, βοήθησαν τα μέγιστα στην εξέλιξη του αγώνα. Σε τόσο δύσκολους οικονομικά καιρούς πήραν μία γενναία απόφαση. Ίσως η διοίκηση της ΚΑΕ να πρέπει να σκεφτεί έναν τρόπο να τους ανταμείψει σε κάποια από τα επόμενα παιχνίδια.
ΥΓ: Να γκρινιάξω λίγο. Απαγορεύεται σε αυτό το επίπεδο τα τρία πρώτα ομαδικά φάουλ να στέλνουν τον αντίπαλο ισάριθμες φορές στη γραμμή των βολών. Ο Ολυμπιακός στην τελευταία περίοδο έδωσε στα πρώτα τρία φάουλ, 6 βολές στην Εφές.
ΥΓ 2: Η φωτογραφία δεν είναι τυχαία. Οταν πέφτει ένας, κάποιος είναι πάντα δίπλα να τον σηκώσει. Αυτός είναι ο μπασκετικός Ολυμπιακός. Αυτός είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που το τρόπαιο της Ευρωλίγκας είναι κάτοικος Πειραιά τους τελευταίους 23 μήνες. Η ΟΜΑΔΑ αυτή βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου