Ας
ξεκινήσουμε με μία ματιά στο αύριο. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στον
άλλον Όμιλο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο νικητής του ελληνικού ντέρμπι θα
ζευγαρώσει στα πλέι-οφ με την ΤΣΣΚΑ, ενώ ο ηττημένος με τη Ρεάλ
Μαδρίτης.
Αντίπαλο μπορεί να διαλέξει μόνο αυτός που θα καθίσει να χάσει, την ερχόμενη Πέμπτη στο Φάληρο. Τέτοιος, όμως, δεν υπάρχει.
Το πολύ πολύ, να χρησιμοποιηθεί η επιλογή αντιπάλου ως εύσχημη δικαιολογία για τον ηττημένο: «Δεν χτυπήσαμε το παιχνίδι, επειδή προτιμήσαμε την Ρεάλ από την ΤΣΣΚΑ. Ετσι αποφεύγουμε και τη Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό». Παραείναι χάρτινο για να γίνει πιστευτό.
Ή μήπως όχι; Το βράδυ της Πέμπτης, στην εκπομπή της Nova, το κονγκλάβιο συμφώνησε ότι η Ρεάλ είναι πιο βατός αντίπαλος για τις ελληνικές ομάδες, επειδή παίζει μπάσκετ πιο αφελές και χαρούμενο, επειδή ποντάρει λιγότερο στην τακτική, επειδή έχει Σχέδιο Α αλλά ουδέποτε έκανε τον κόπο να καταστρώσει Σχέδιο Β.
Προσθέτω, τώρα που αποχαιρετώ για τρίτη φορά φέτος τον φουρτουνιασμένο Βόσπορο, ότι η Ρεάλ είναι η λιγότερο σκληραγωγημένη ομάδα από εκείνες που θα διεκδικήσουν τον φετινό τίτλο.
Η πορεία της προς τα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας, αλλά και του ελληνικού πρωταθλήματος, εξελίχθηκε σε περίπατο. Ωστόσο, δεν αντέδρασε με πειστικό τρόπο τις λίγες φορές που βρέθηκε αντιμέτωπη με δύσκολα.
Γνώρισε συντριβή στη Μόσχα, έχασε στο Μόναχο, ζορίστηκε στο Τελ Αβίβ και στο Κράσνονταρ, γλίτωσε από θαύμα στον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου του Βασιλιά.
Το πρόβλημα για τον προσεχή της αντίπαλο, είναι ότι θα κληθεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά της Μαδρίτης, όπου η Ρεάλ εμφανίζεται αχτύπητη. Τη δυσκόλεψε, εκεί, μόνο η σκληροτράχηλη Γαλατασαράι.
Το modus operandi των Τούρκων, όχι μόνο στην Ισπανία αλλά και στη Μόσχα, μπορεί να γίνει πυξίδα για τον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό.
Ο Βαγγέλης Αγγέλου μου έλεγε στην Κωνσταντινούπολη, ότι «στις μάχες των 2ων με τους 3ους θα γίνει χαμός, ενώ το 1ος-4ος είναι πιο ξεκάθαρο». Με άλλα λόγια, θεωρεί τη Ρεάλ ακλόνητο φαβορί για πρόκριση έναντι του Δαναού που καταφτάνει στη Μαδρίτη, αλλά όχι την ΤΣΣΚΑ.
Η αρκούδα αγριεύει πότε πότε, αλλά δυσκολεύεται να δώσει τελειωτικά χτυπήματα. Η Φενέρμπαχτσε τη νίκησε τον Νοέμβριο μέσα στη Μόσχα. Η Λοκομοτίβ και η Γαλατασαράι έπαιξαν παράταση και έχασαν στο τελευταίο σουτ.
Ωστόσο, η ίδια ΤΣΣΚΑ νίκησε τη Ρεάλ με 14 πόντους, γελοιοποίησε τη Μακάμπι (100-64) και χρέωσε τη Μπαρτσελόνα με την τελευταία της ήττα μέχρι την επόμενη. Όταν βρυχάται, βρυχάται εκκωφαντικά.
Ο Μεσίνα γέμισε τη μπροστινή γραμμή με κορμιά (Κρστιτς, Κάουν, Χάινς, Χριάπα), πήρε σουτέρ για παρτενέρ του Ουίμς (Φρίτζον), απέκτησε γκαρντ ικανό να κάνει τον αγώνα άνω-κάτω (Πάργκο) και κράτησε τον Τζάκσον για να έχει αμυντικό εξολοθρευτή απέναντι σε παίκτες τύπου Σπανούλη.
Το πρόβλημά του ήταν, και παραμένει, ο αλλοπρόσαλλος Τεόντοσιτς. Οι αντίπαλοι έχουν μάθει να του πειράζουν το μυαλό και μετατρέπουν τις επιθυμιες του σε μπούμερανγκ. Ο Ολυμπιακός του οφείλει ένα άγαλμα για τον τελικό της Πόλης.
Στα χαρτιά η ΤΣΣΚΑ είναι πιο γεμάτη ακόμα και από τη Ρεάλ, αλλά κάτι δεν κάνει «κλικ» σε αυτή την ομάδα. Υποψιάζομαι ότι κατά βάθος αυτήν προτιμούν οι ομάδες μας και όχι την Ρεάλ Μαδρίτης. Άλλο ένα παιχνίδι, βλέπετε, και άλλο πέντε.
Ο Ολυμπιακός, βέβαια, τις έκανε πελάτισσες και τις δύο μέσα στην διετία που προηγήθηκε. Δεν αποτελεί ακριβώς επιβράβευση μιας τέτοιας πορείας το ζευγάρωμα με τον αίφνης φορμαρισμένο, παρά τις ελλείψεις του, πρωταθλητή Ευρώπης…
Οι ομάδες μας μπαίνουν στα πλέι-οφ πασπαλισμένες με μπαρούτι. Ακόμα και το μεταξύ τους ντέρμπι μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο, αφού είναι το πιο «θερμό» παιχνίδι προετοιμασίας που μπορεί να σκεφτεί κανείς.
Οι φανατικοί βγήκαν στα χαρακώματα και απαιτούν εποποιίες απέναντι στον προαιώνιο εχθρό, αλλά οι ίδιες οι ομάδες προετοιμάζονται για αυτόν τον ψευτοπόλεμο με γυαλί ηλίου και σαγιονάρες.
Ευτυχώς, οι προσευχές των νουνεχών εισακούστηκαν και το ντέρμπι θα είναι διαδικαστικού χαρακτήρα. Ποιος χρειάζεται μία τιτανομαχία ζωής και θανάτου στα μαρμαρένια αλώνια όταν υπάρχει η εναλλακτική λύση της διπλής επιβίωσης;
Ο ηττημένος του ελληνικού θα προκριθεί στα προημιτελικά με ρεκόρ 7-7. Ο Ολυμπιακός θα περνούσε και με 6-8, εάν έχανε τα δύο τελευταία παιχνίδια του!
Το προγνωστικό που διατύπωσα από τηλοψίας πριν ακόμη φτάσουμε στα μισά του Top-16, ότι το τελευταίο εισιτήριο θα το έπαιρνε ομάδα με 7 νίκες (και όχι με 8, πόσω μάλλον με 9, όπως υπολόγιζε ο φίλος Δημήτρης Καρύδας) δικαιώθηκε απόλυτα, όπως και το αντίστοιχο για τον αποκλεισμό της Φενέρμπαχτσε.
Εχω ρέντα, τελευταία, στα πονταρίσματά μου. Μήπως πρέπει να πάρω αντιαλλεργικά και να ξεκινήσω να παίζω στοίχημα; Μπααααα…
Έστησα ολόκληρη φάμπρικα στην Κωνσταντινούπολη, βράδυ Πέμπτης, για να παρακολουθήσω διαδικτυακώς τον αγώνα Παναθηναϊκού-Μάλαγα, είτε μέσω NovaGo είτε από κάποια ιστοσελίδα της «ελεύθερης» αγοράς.
Αμ δε. Ο μέγας σουλτάνος Ταγίπ μπλοκάρισε όχι μόνο το Twitter, αλλά και το YouTube και το live streaming και ο,τιδήποτε άλλο θα μπορούσε να σαμποτάρει την εκστρατεία του ή να αμαυρώσει την άμωμη εικόνα του.
Αφού αρέσει στους Τούρκους, εμάς μας περισσεύει. Τουλάχιστον αυτοί δεν στέλνουν χιτλερικούς στη Βουλή ούτε έχουν Μπαλτάκους και Φαήλους στο πηδάλιο της χώρας.
Τέλος πάντων, συγχύστηκα πάλι. Άλλο ξεκινούσα να γράψω. Πριν βρω, επιτέλους, εικόνα από το ΟΑΚΑ, με καθυστέρηση 15 ωρών, και πριν ακούσω την ανάλυση του Μάνου Μανουσέλη στη Nova, νόμιζα ότι ο Παναθηναϊκός είχε παίξει οικτρό μπάσκετ.
Οι ποταμοί της γκρίνιας, από καλομαθημένους οπαδούς, στα περίφημα «δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης» κόντεψαν να σηκώσουν τσουνάμι στο μπουγάζι. Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Παίζει, έλεγαν, αποκρουστικό μπάσκετ. Όπως η ποδοσφαιρική Εθνική του 2004, να υποθέσω.
Εγώ είδα μία ομάδα ψυχολογικά ανανεωμένη, κωλοπετσωμένη όσο λίγες, ικανή να συνδυάσει τις στέρεες βάσεις που έχτισε ο Αργύρης Πεδουλάκης με τη φρεσκάδα που έφερε μαζί του ο Φραγκίσκος Αλβέρτης. Και να ανταποκρίνεται με συνέπεια στα «πρέπει» της.
Το ειδικό βάρος της φανέλας του έγινε πέτρα στο λαιμό των Ισπανών, οι οποίοι παρέδωσαν το πνεύμα μόλις συνειδητοποίησαν ότι είχαν απέναντί τους, σε δύο διαδοχικές αποστολές μάλιστα, τα θηρία από την Ελλάδα.
Στα πλέι-οφ, ο έμπειρος και πλήρης Παναθηναϊκός θα είναι μαύρο άλογο, όπως ήταν και πέρυσι απέναντι στην υπερφίαλη Μπαρτσελόνα. Οι καλομαθημένοι, βέβαια, εξακολουθούν να προσκυνάνε το εικόνισμα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και να αναπολούν περασμένα μεγαλεία που δεν έχουν καν παρέλθει.
Εάν ήταν άλλος στη θέση του Ομπράντοβιτς, λιγότερο επιτυχημένος, λιγότερο καταξιωμένος, λιγότερο προβεβλημένος και λιγότερο χρυσοπληρωμένος, θα είχε απολυθεί με συνοπτικές διαδικασίες από τη Φενέρμπαχτσε.
Οι Τούρκοι του έδωσαν 3 εκατομμύρια και του ζήτησαν ευρωπαϊκό τίτλο (ή έστω φάιναλ-φορ ή έστω πλέι-οφ βρε αδελφέ) εδώ και τώρα. Όχι το 2015.
Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Ρεάλ Μαδρίτης, ΤΣΣΚΑ Μόσχας: τέσσερις ομαδάρες εγκλωβισμένες σε έναν σφιχτό εναγκαλισμό που θα αναδείξει δύο θριαμβευτές και δύο απογοητευμένους.
Οι δύο φιναλίστ του Λονδίνου, οι δύο φιναλίστ της Κωνσταντινούπολης, οι δύο φιναλίστ του Βερολίνου, οι τρεις από τους τέσσερις που έπαιξαν στο φάιναλ-φορ του 2012, οι κάτοχοι 23 Κυπέλλων Πρωταθλητριών διαγκωνίζονται για να πιάσουν κάθισμα σε ένα διθέσιο.
Πώς χωράνε τέσσερις ελέφαντες σε ένα Σμαρτ; Το έδαφος σείεται και τα βατράχια τρέχουν για να σωθούν.
Ο Γολγοθάς των ομάδων μας, και των αντιπάλων τους, αρχίζει τη Μεγάλη Τρίτη, μόλις τέσσερις μέρες μετά την ολοκλήρωση του Top-16, χωρίς ανάσα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που ήρθαν από τη Βαρκελώνη, όπου ο σουλτάνος Μπερτομέου και οι «σοφοί» του κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να καταστρέψουν το προϊόν, τα δύο από τα τέσσερα ζευγάρια των προημιτελικών θα παίξουν Μ.Τρίτη-Μ.Πέμπτη-Κυριακή-Τρίτη-Παρασκευή. Και τα άλλα δύο, Μ.Τετάρτη-Μ.Παρασκευή-Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή.
Η μία ελληνική ομάδα θα γιορτάσει αγωνιώδες Πάσχα στο γήπεδο μαζί με τους οπαδούς της, η άλλη θα περάσει τη Μεγάλη Παρασκευή σε ξένο τόπο και θα επιστρέψει στη βάση της λίγες ώρες πριν την Ανάσταση. Εύχομαι να περισσέψει γλυκό ψωμί για όλους.
Αντίπαλο μπορεί να διαλέξει μόνο αυτός που θα καθίσει να χάσει, την ερχόμενη Πέμπτη στο Φάληρο. Τέτοιος, όμως, δεν υπάρχει.
Το πολύ πολύ, να χρησιμοποιηθεί η επιλογή αντιπάλου ως εύσχημη δικαιολογία για τον ηττημένο: «Δεν χτυπήσαμε το παιχνίδι, επειδή προτιμήσαμε την Ρεάλ από την ΤΣΣΚΑ. Ετσι αποφεύγουμε και τη Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό». Παραείναι χάρτινο για να γίνει πιστευτό.
Ή μήπως όχι; Το βράδυ της Πέμπτης, στην εκπομπή της Nova, το κονγκλάβιο συμφώνησε ότι η Ρεάλ είναι πιο βατός αντίπαλος για τις ελληνικές ομάδες, επειδή παίζει μπάσκετ πιο αφελές και χαρούμενο, επειδή ποντάρει λιγότερο στην τακτική, επειδή έχει Σχέδιο Α αλλά ουδέποτε έκανε τον κόπο να καταστρώσει Σχέδιο Β.
Προσθέτω, τώρα που αποχαιρετώ για τρίτη φορά φέτος τον φουρτουνιασμένο Βόσπορο, ότι η Ρεάλ είναι η λιγότερο σκληραγωγημένη ομάδα από εκείνες που θα διεκδικήσουν τον φετινό τίτλο.
Η πορεία της προς τα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας, αλλά και του ελληνικού πρωταθλήματος, εξελίχθηκε σε περίπατο. Ωστόσο, δεν αντέδρασε με πειστικό τρόπο τις λίγες φορές που βρέθηκε αντιμέτωπη με δύσκολα.
Γνώρισε συντριβή στη Μόσχα, έχασε στο Μόναχο, ζορίστηκε στο Τελ Αβίβ και στο Κράσνονταρ, γλίτωσε από θαύμα στον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου του Βασιλιά.
Το πρόβλημα για τον προσεχή της αντίπαλο, είναι ότι θα κληθεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά της Μαδρίτης, όπου η Ρεάλ εμφανίζεται αχτύπητη. Τη δυσκόλεψε, εκεί, μόνο η σκληροτράχηλη Γαλατασαράι.
Το modus operandi των Τούρκων, όχι μόνο στην Ισπανία αλλά και στη Μόσχα, μπορεί να γίνει πυξίδα για τον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό.
Ο Βαγγέλης Αγγέλου μου έλεγε στην Κωνσταντινούπολη, ότι «στις μάχες των 2ων με τους 3ους θα γίνει χαμός, ενώ το 1ος-4ος είναι πιο ξεκάθαρο». Με άλλα λόγια, θεωρεί τη Ρεάλ ακλόνητο φαβορί για πρόκριση έναντι του Δαναού που καταφτάνει στη Μαδρίτη, αλλά όχι την ΤΣΣΚΑ.
Η αρκούδα αγριεύει πότε πότε, αλλά δυσκολεύεται να δώσει τελειωτικά χτυπήματα. Η Φενέρμπαχτσε τη νίκησε τον Νοέμβριο μέσα στη Μόσχα. Η Λοκομοτίβ και η Γαλατασαράι έπαιξαν παράταση και έχασαν στο τελευταίο σουτ.
Ωστόσο, η ίδια ΤΣΣΚΑ νίκησε τη Ρεάλ με 14 πόντους, γελοιοποίησε τη Μακάμπι (100-64) και χρέωσε τη Μπαρτσελόνα με την τελευταία της ήττα μέχρι την επόμενη. Όταν βρυχάται, βρυχάται εκκωφαντικά.
Ο Μεσίνα γέμισε τη μπροστινή γραμμή με κορμιά (Κρστιτς, Κάουν, Χάινς, Χριάπα), πήρε σουτέρ για παρτενέρ του Ουίμς (Φρίτζον), απέκτησε γκαρντ ικανό να κάνει τον αγώνα άνω-κάτω (Πάργκο) και κράτησε τον Τζάκσον για να έχει αμυντικό εξολοθρευτή απέναντι σε παίκτες τύπου Σπανούλη.
Το πρόβλημά του ήταν, και παραμένει, ο αλλοπρόσαλλος Τεόντοσιτς. Οι αντίπαλοι έχουν μάθει να του πειράζουν το μυαλό και μετατρέπουν τις επιθυμιες του σε μπούμερανγκ. Ο Ολυμπιακός του οφείλει ένα άγαλμα για τον τελικό της Πόλης.
Στα χαρτιά η ΤΣΣΚΑ είναι πιο γεμάτη ακόμα και από τη Ρεάλ, αλλά κάτι δεν κάνει «κλικ» σε αυτή την ομάδα. Υποψιάζομαι ότι κατά βάθος αυτήν προτιμούν οι ομάδες μας και όχι την Ρεάλ Μαδρίτης. Άλλο ένα παιχνίδι, βλέπετε, και άλλο πέντε.
Ο Ολυμπιακός, βέβαια, τις έκανε πελάτισσες και τις δύο μέσα στην διετία που προηγήθηκε. Δεν αποτελεί ακριβώς επιβράβευση μιας τέτοιας πορείας το ζευγάρωμα με τον αίφνης φορμαρισμένο, παρά τις ελλείψεις του, πρωταθλητή Ευρώπης…
Οι ομάδες μας μπαίνουν στα πλέι-οφ πασπαλισμένες με μπαρούτι. Ακόμα και το μεταξύ τους ντέρμπι μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο, αφού είναι το πιο «θερμό» παιχνίδι προετοιμασίας που μπορεί να σκεφτεί κανείς.
Οι φανατικοί βγήκαν στα χαρακώματα και απαιτούν εποποιίες απέναντι στον προαιώνιο εχθρό, αλλά οι ίδιες οι ομάδες προετοιμάζονται για αυτόν τον ψευτοπόλεμο με γυαλί ηλίου και σαγιονάρες.
Ευτυχώς, οι προσευχές των νουνεχών εισακούστηκαν και το ντέρμπι θα είναι διαδικαστικού χαρακτήρα. Ποιος χρειάζεται μία τιτανομαχία ζωής και θανάτου στα μαρμαρένια αλώνια όταν υπάρχει η εναλλακτική λύση της διπλής επιβίωσης;
Ο ηττημένος του ελληνικού θα προκριθεί στα προημιτελικά με ρεκόρ 7-7. Ο Ολυμπιακός θα περνούσε και με 6-8, εάν έχανε τα δύο τελευταία παιχνίδια του!
Το προγνωστικό που διατύπωσα από τηλοψίας πριν ακόμη φτάσουμε στα μισά του Top-16, ότι το τελευταίο εισιτήριο θα το έπαιρνε ομάδα με 7 νίκες (και όχι με 8, πόσω μάλλον με 9, όπως υπολόγιζε ο φίλος Δημήτρης Καρύδας) δικαιώθηκε απόλυτα, όπως και το αντίστοιχο για τον αποκλεισμό της Φενέρμπαχτσε.
Εχω ρέντα, τελευταία, στα πονταρίσματά μου. Μήπως πρέπει να πάρω αντιαλλεργικά και να ξεκινήσω να παίζω στοίχημα; Μπααααα…
Έστησα ολόκληρη φάμπρικα στην Κωνσταντινούπολη, βράδυ Πέμπτης, για να παρακολουθήσω διαδικτυακώς τον αγώνα Παναθηναϊκού-Μάλαγα, είτε μέσω NovaGo είτε από κάποια ιστοσελίδα της «ελεύθερης» αγοράς.
Αμ δε. Ο μέγας σουλτάνος Ταγίπ μπλοκάρισε όχι μόνο το Twitter, αλλά και το YouTube και το live streaming και ο,τιδήποτε άλλο θα μπορούσε να σαμποτάρει την εκστρατεία του ή να αμαυρώσει την άμωμη εικόνα του.
Αφού αρέσει στους Τούρκους, εμάς μας περισσεύει. Τουλάχιστον αυτοί δεν στέλνουν χιτλερικούς στη Βουλή ούτε έχουν Μπαλτάκους και Φαήλους στο πηδάλιο της χώρας.
Τέλος πάντων, συγχύστηκα πάλι. Άλλο ξεκινούσα να γράψω. Πριν βρω, επιτέλους, εικόνα από το ΟΑΚΑ, με καθυστέρηση 15 ωρών, και πριν ακούσω την ανάλυση του Μάνου Μανουσέλη στη Nova, νόμιζα ότι ο Παναθηναϊκός είχε παίξει οικτρό μπάσκετ.
Οι ποταμοί της γκρίνιας, από καλομαθημένους οπαδούς, στα περίφημα «δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης» κόντεψαν να σηκώσουν τσουνάμι στο μπουγάζι. Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Παίζει, έλεγαν, αποκρουστικό μπάσκετ. Όπως η ποδοσφαιρική Εθνική του 2004, να υποθέσω.
Εγώ είδα μία ομάδα ψυχολογικά ανανεωμένη, κωλοπετσωμένη όσο λίγες, ικανή να συνδυάσει τις στέρεες βάσεις που έχτισε ο Αργύρης Πεδουλάκης με τη φρεσκάδα που έφερε μαζί του ο Φραγκίσκος Αλβέρτης. Και να ανταποκρίνεται με συνέπεια στα «πρέπει» της.
Το ειδικό βάρος της φανέλας του έγινε πέτρα στο λαιμό των Ισπανών, οι οποίοι παρέδωσαν το πνεύμα μόλις συνειδητοποίησαν ότι είχαν απέναντί τους, σε δύο διαδοχικές αποστολές μάλιστα, τα θηρία από την Ελλάδα.
Στα πλέι-οφ, ο έμπειρος και πλήρης Παναθηναϊκός θα είναι μαύρο άλογο, όπως ήταν και πέρυσι απέναντι στην υπερφίαλη Μπαρτσελόνα. Οι καλομαθημένοι, βέβαια, εξακολουθούν να προσκυνάνε το εικόνισμα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και να αναπολούν περασμένα μεγαλεία που δεν έχουν καν παρέλθει.
Εάν ήταν άλλος στη θέση του Ομπράντοβιτς, λιγότερο επιτυχημένος, λιγότερο καταξιωμένος, λιγότερο προβεβλημένος και λιγότερο χρυσοπληρωμένος, θα είχε απολυθεί με συνοπτικές διαδικασίες από τη Φενέρμπαχτσε.
Οι Τούρκοι του έδωσαν 3 εκατομμύρια και του ζήτησαν ευρωπαϊκό τίτλο (ή έστω φάιναλ-φορ ή έστω πλέι-οφ βρε αδελφέ) εδώ και τώρα. Όχι το 2015.
Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Ρεάλ Μαδρίτης, ΤΣΣΚΑ Μόσχας: τέσσερις ομαδάρες εγκλωβισμένες σε έναν σφιχτό εναγκαλισμό που θα αναδείξει δύο θριαμβευτές και δύο απογοητευμένους.
Οι δύο φιναλίστ του Λονδίνου, οι δύο φιναλίστ της Κωνσταντινούπολης, οι δύο φιναλίστ του Βερολίνου, οι τρεις από τους τέσσερις που έπαιξαν στο φάιναλ-φορ του 2012, οι κάτοχοι 23 Κυπέλλων Πρωταθλητριών διαγκωνίζονται για να πιάσουν κάθισμα σε ένα διθέσιο.
Πώς χωράνε τέσσερις ελέφαντες σε ένα Σμαρτ; Το έδαφος σείεται και τα βατράχια τρέχουν για να σωθούν.
Ο Γολγοθάς των ομάδων μας, και των αντιπάλων τους, αρχίζει τη Μεγάλη Τρίτη, μόλις τέσσερις μέρες μετά την ολοκλήρωση του Top-16, χωρίς ανάσα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που ήρθαν από τη Βαρκελώνη, όπου ο σουλτάνος Μπερτομέου και οι «σοφοί» του κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να καταστρέψουν το προϊόν, τα δύο από τα τέσσερα ζευγάρια των προημιτελικών θα παίξουν Μ.Τρίτη-Μ.Πέμπτη-Κυριακή-Τρίτη-Παρασκευή. Και τα άλλα δύο, Μ.Τετάρτη-Μ.Παρασκευή-Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή.
Η μία ελληνική ομάδα θα γιορτάσει αγωνιώδες Πάσχα στο γήπεδο μαζί με τους οπαδούς της, η άλλη θα περάσει τη Μεγάλη Παρασκευή σε ξένο τόπο και θα επιστρέψει στη βάση της λίγες ώρες πριν την Ανάσταση. Εύχομαι να περισσέψει γλυκό ψωμί για όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου