Ακριβώς στην από κάτω σειρά, ως σχολιαστή του συνδρομητικού, ο Φώτης Κατσικάρης, δεχόταν κάθε τρεις κάθε τρείς και λίγο «επισκέψεις» από Ρώσους συναδέλφους. Του έλεγαν πόσο θα τον ήθελαν στην εθνική τους, αφού αυτή τα πήγε χειρότερα από εμάς.
Ο καιρός πέρασε, ήρθε η ώρα για άλλη μια μεγάλη διοργάνωση. Οι θέσεις μας περιμένουν, αλλά ο κόουτς θα ‘ναι όρθιος στον δικό μας πάγκο. Και πέφτει στις δικές του πλάτες όλο το βάρος. Ξέρετε, η εθνική Ελλάδας στο μπάσκετ, είναι όπως η Ιταλία, η Βραζιλία, η Γερμανία, η Αργεντινή στο ποδόσφαιρο. Σε κάθε πτήση, σε κάθε εμφάνιση, σε κάθε παρουσία την ακολουθούν εκατομμύρια βλέμματα και υψηλές προσδοκίες. Όπως σε αυτές τις τεράστιες ομάδες το κεφάλαιο προπονητής, είναι τεράστιο, το ίδιο ισχύει και για εμάς στο μπάσκετ. Ο Κατσικάρης, ανέλαβε μια ευθύνη. Πιστεύω ότι προσπαθεί ως τώρα με τον καλύτερο τρόπο.
Βλέποντας όλα τα φιλικά και έχουν στην άκρη του μυαλού-πάντα- τα προβλήματα που προέκυψαν, δε μπορούμε να μιλήσουμε για μια… άλλη δωδεκάδα. Με αυτούς θα πάμε και έτσι θα πορευτούμε. Κι αν πρέπει να δούμε συν και πλην:
• Δείχνουμε ισορροπημένοι. Ένα εξαιρετικό κράμα, που ακόμη και εν μέσω δυσκολιών μπόρεσε να δημιουργηθεί. Ο Ζήσης ως παλαιότερος και κοντά του οι Μπουρούσης- Πρίντεζης, έχουν τα φόντα να κρατήσουν την ομάδα ήρεμη.
• Παίζει μεγάλο ρόλο, ότι η εθνική μας έχει και νεαρούς σε ηλικία παίκτες που ‘χουν σηκώσει τίτλους και έχουν κάνει την Ευρώπη να… παραμιλήσει. Δεν είναι οι άπειροι παίκτες που θα εμφανιστούν στην διοργάνωση και θα τρέμουν.
• Έχουμε ενέργεια. Και το δείχνουμε. Η παρουσία του Αντεντοκούνμπο βάζει τον έξτρα ενθουσιασμό, που ούτως ή άλλως υπάρχει με τον Παπανικολάου που ξεκινάει και κάνει όλα αυτά που πρέπει.
• Έχουμε «πονοκέφαλο» στο «5», αλλά είμαστε πανίσχυροι σε «3» και «4», ενώ έχουμε και τον Βασιλειάδη, που αν δεν έπαιζε και με τον Κατσικάρη, ε, δεν θα έπαιζε ποτέ.
• Σε παιχνίδι ανοιχτού γηπέδου δεν φοβάμαι, οι Τούρκοι μας «έμαθαν» ότι υπάρχουν και κάποιοι που θα μας παίξουν ζώνη.
• Ήταν πολύ ωραίο, ότι στο τουρνουά της Γαλλίας, βγάλαμε τόσα προβλήματα. Και ήταν ακόμη πιο ωραίο που μπήκε ο Καλάθης στην ομάδα και τα πάντα διαφοροποιήθηκαν, σα να μπήκε ήλιος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο που είχε συνέχεια αναμμένες λάμπες.
• Έχουμε παιδιά που θα πάρουν πάνω τους μια δύσκολη κατάσταση, φυσικά και δεν είμαστε η πιο «γεμάτη» ομάδα. Τι να πουν και οι Ισπανοί δηλαδή; Φυσικά και δεν είμαστε το μεγάλο φαβορί. Φυσικά και για πολλούς δεν μπορούμε καν να φτάσουμε 4αδα. Αλλά ωραία δεν είναι αυτά; Υπάρχει καλύτερο από το να μη σε περιμένει κάποιος και να σε δει ξαφνικά, ως άλλο… μπαμπούλα μπροστά του;
• Ναι, το να λέμε ότι αν κάνει τρίτο φάουλ ο Μπουρούσης είναι ζήτημα, έχει μια μεγάλη δόση αλήθειας, όμως δεν θα καθίσω να μειώσω τον Βουγιούκα ή να γράψω ότι δεν δικαιούται να μπει και να πολεμήσει, ο πάντα συμπαθής και μαχητής Γλυνιαδάκης.
• Την ιστορία την γράφουν πάντα οι παρόντες. Αφού ξεπεράσαμε την κρίση με τα πως και τα γιατί δεν ήρθαν κάποιοι, αφού σταμάτησαν να ρωτάνε τους παίκτες(άλλο κι αυτό) την άποψή τους για πάσης φύσεως λιποταξία, ώρα είναι να σηκώσουμε τα μανίκια.
• Επιβάλλεται κάθε παιχνίδι να το δούμε ξεχωριστά. Ο Τρινκιέρι μέσα στα όποια λάθη πέρυσι που οδήγησαν και κάποιους σε… παραφροσύνη, είχε κάνει κατ’ εμέ μεγαλύτερο. Πήρε «πακέτο» την πρώτη φάση, κοιμόταν με την… ασφάλεια του τελευταίου ματς κόντρα στη Φινλανδία(που να ‘ξερε) και με συνοπτικές διαδικασίες, τελειώσαμε. Καθαριστήκαμε…
• Η κατάσταση είναι διαφορετική. Πρώτα Σενεγάλη. Και τίποτ’ άλλο. Κι ας ρωτάνε οι δημοσιογράφοι, ας λένε οι «ειδικοί», ας προγραμματίζουν οι αντίπαλοι. Όταν χαίρεσαι την κάθε μέρα ξεχωριστά, ίσως χαρείς και πολύ περισσότερο απ’ ότι έχουν προβλέψει κάποιοι!
Πηγή:superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου