Οι δύο όψεις του νομίσματος Ρανιέρι...!!

Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για την μεγάλη κουβέντα η οποία έχει σηκωθεί γύρω από τον Ιταλό προπονητή και στέκεται στα όσα είδε στο ματς με την Φινλανδία από τον ομοσπονδιακό τεχνικό.  

Δεν είναι καμία σοφία, δεν είναι κάτι που δεν ξέρετε, αλλά μερικές φορές τα αυτονόητα είναι απαραίτητο να τονίζονται. Τον κάθε προπονητή παγκοσμίως τον στηρίζει μόνο ένα πράγμα, τα αποτελέσματα. Τίποτα άλλο. Ούτε οι διοικήσεις, ούτε οι ιδιοκτήτες, ούτε οι παίκτες, ούτε οι οπαδοί, ούτε κανείς άλλος.

ADVERTISEMENT

Συνεπώς και τον Ρανιέρι δεν πρόκειται να τον στηρίξει καμία διοίκηση, κανένας ποδοσφαιριστής, κανένας Καραγκούνης που θα κάτσει δίπλα του, κανένας ποδοσφαιριστής που θα πει στην διοίκηση ή στον κόσμο ότι είναι καλός και κάνει εξαιρετική δουλειά, κανένας δημοσιογράφος που θα γράψει ή θα πει δύο καλές κουβέντες.
Ανεξάρτητα λοιπόν αν η ΕΠΟ έχει πρόθεση να του ανανεώσει το συμβόλαιο μέχρι το 2018 και το Μουντιάλ ή μέχρι το 2048, το μόνο που μπορεί να κρατάει στον πάγκο της Εθνικής τον Ρανιέρι είναι τα αποτελέσματα. Ούτε καν το παίζει δεν παίζει καλά, αλλά το αποτέλεσμα. Τον Σάντος για παράδειγμα ο κόσμος ήθελε να τον δει να φεύγει πολύ νωρίτερα, αλλά με πρόκριση στα τελικά του Euro και εκεί με πρόκριση στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και μετά με πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ και στην Βραζιλία με πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου και αποκλεισμός από τις 8 στην διαδικασία των πέναλτι ποιός να τον κουνήσει. Εφυγε μόνο επειδή ο ίδιος ήθελε να φύγει και βρήκε δουλειά στην Εθνική Πορτογαλίας! Ασε τον Τύπο και τον κόσμο να λέει γιατί έβαζε τον Κατσουράνη και τον Καραγκούνη...
Πάμε τώρα και στον Ρανιέρι. Αν τα αποτελέσματα έρχονται και ο ίδιος θέλει θα μείνει όχι μόνο μέχρι το 2018, αλλά μέχρι το 2028 θα μείνει! Αν όμως τα αποτελέσματα δεν έρχονται, για κάθε μία ήττα θα επιταχύνεται και η αντίστροφη μέτρηση της αποχώρησής του, είτε με παραίτηση, είτε με απόλυση. Μέχρι και οι Ιρλανδοί δημοσιογράφοι τον ρώτησαν για αυτό. Κερδίζει την Βόρεια Ιρλανδία, όλα καλά και συνεχίζουμε. Χάνει από την Βόρεια Ιρλανδία τότε υπάρχει πρόβλημα. Δεν λέω ότι απολύεται την επομένη το πρωί, αλλά λέω ότι πλέον από εκεί και πέρα σε κάθε ματς θα παίζει το κεφάλι του.
Πώς να το κάνουμε τώρα, δεν θα αλλάξουμε τους νόμους του ποδοσφαίρου. Και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πήρε τον Μόγιες με 6ετές συμβόλαιο και σκέφτονταν όταν τον προσέλαβε, αν ηλικιακά προλάβαινε να ξεπεράσει το ρεκόρ του Σερ Αλεξ και να μείνει περισσότερα χρόνια στον πάγκο της από αυτόν. Και μάλιστα τον προσέλαβε με υπόδειξη του Σερ Αλεξ και την απόλυτη στήριξή του. Μετά από μερικούς μήνες τον έστειλε στο ταμείο ανεργίας γιατί απλά τα αποτελέσματα ήταν για κλάματα.
Εντυπωσιασμοί του τύπου “ότι και να λένε κάποιοι ο Ρανιέρι θα μείνει για χρόνια” είναι για μικρά παιδιά. Κερδίζει ο Ρανιέρι θα μείνει για χρόνια, χάνει ο Ρανιέρι, ετοιμάζει βαλίτσες για Ιταλία. Αφαιρέστε το όνομα Ρανιέρι και βάλτε στη θέση του το όνομα Μουρίνιο ή όποιο άλλο θέλετε. Δεν αλλάζει τίποτα.
Πάμε τώρα και στην ουσία. Τα όσα είδαμε από τον Ρανιέρι στην Φινλανδία και γενικά τα όσα έχουμε δει ως τώρα δεν είναι ούτε για να έχουμε ανοίξει κουβέντα για το αν πρέπει να φύγει (προς Θεού), ούτε για να ανοίξει η κουβέντα αν τον θέλουμε μαζί μας και στο Μουντιάλ του 2018 (προς Θεού Νο2). Ο Ρανιέρι είναι ένα μεγάλο όνομα της προπονητικής με βαρύ βιογραφικό που έχει έρθει στην Ελλάδα για να κοουτσάρει Εθνική ομάδα (κάτι που δεν το έχει ξανακάνει) και προσπαθεί να προσαρμοστεί. Και στη νέα πραγματικότητα της καριέρας του (ομοσπονδιακός τεχνικός και όχι μάνατζερ συλλόγου), αλλά και στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα της Ελλάδας την οποία αγνοεί. Από το πιο απλό της, τους παίκτες της ομάδας και τις δυνατότητές του, μέχρι το πιο σύνθετο, τι σημαίνει ΕΠΟ, Τύπος, κ.τ.λ.π.
Θέλει το χρόνο του για να μπορέσουμε να τον κρίνουμε, αλλά το πρόβλημα για αυτόν είναι ότι δεν τον έχει. Είναι τέτοια η φύση των προκριματικών του Euro (πρωτάθλημα 10 αγωνιστικών) που κάθε ματς μετράει για τρία ή τέσσερα σε αντιστοιχία συλλογικών πρωταθλημάτων. Αρα και η κάθε ήττα μετράει για 3! Μία ήττα την διορθώνεις στις εννιά υπόλοιπες αγωνιστικές, μία ήττα και μία ισοπαλία επίσης την διορθώνεις στις υπόλοιπες οκτώ αγωνιστικές, δύο ήττες και μία ισοπαλία όμως αρχίζει και γίνεται εξαιρετικά αμφίβολο αν μπορείς να τις διορθώσεις στις επόμενες επτά αγωνιστικές.
Ο Ρανιέρι λοιπόν στην Φινλανδία άρχισε να λειτουργεί σαν νέος προπονητής που πλέον ξέρει, έχει δει καταλαβαίνει και σκοπεύει να εφαρμόσει τις δικές του ιδέες. Για παράδειγμα ένα ματς που είδε των Ελπίδων κόντρα στην Πολωνία ήταν αρκετό για να τον πείσει ότι ο Μαυρίας πρέπει να παίζει βασικός στην Ανδρών. Οι ιδέες του στη Φινλανδία ήταν και καλές και κακές. Η επιλογή να βάλει τους Καρέλη, Μαυρία στα άκρα, είχε λογική. Ηθελε γρήγορους παίκτες οι οποίοι θα δείξουν και μεγάλη διάθεση στο μαρκάρισμα των αντίπαλων μπακ. Συνέβη ως ένα βαθμό, παρά ταύτα δεχτήκαμε γκολ από ακραίο μπακ σε φάση που αρκετοί παίκτες της Εθνικής δεν λειτούργησαν σωστά ανασταλτικά, ανάμεσά τους και ο Καρέλης με την κακή επιστροφή. Παρά ταύτα η επιλογή του Ρανιέρι είχε ποδοσφαιρική λογική, ήταν σωστή και παρά τα όποια προβλήματα εν μέρει δικαιώθηκε με το γκολ του Καρέλη.
Ποδοσφαιρική λογική είχε και η επιλογή να παίξει κάποια στιγμή με 3 στόπερ, εδώ όμως φάνηκε ότι ο Κλαούντιο Ρανιέρι δεν ξέρει καλά τους παίκτες του. Δεν ξέρει με λίγα λόγια ότι ο Βύντρα είναι πολύ καλύτερος να παίξει ως τρίτος στόπερ σε άμυνα με 3, παρά να παίξει ως δεξί μπακ εξτρέμ από την στιγμή που δημιουργικά έχει μεγάλα μειονεκτήματα. Ο Ρανιέρι έπαιξε με 3 στόπερ για να ανεβάσει τα ακραία μπακ του πάνω από την σέντρα, αλλά δημιουργικά δεν πήρε τίποτα από αυτή την αλλαγή.
Ο Τοροσίδης πάλευε να λειτουργήσει ως εξτρέμ με ανάποδο πόδι και ο Βύντρα πάλευε να παίξει κάτι που 10 χρόνια που παίζει ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο δεν το έχει καταφέρει. Αν ο Ρανιέρι ήξερε καλά το ρόστερ του θα έκανε το εξής. Θα έβγαζε τον Μαυρία και δεν θα πέρναγε στο ματς τρίτο στόπερ, αλλά αριστερό μπακ. Είτε τον Σταφυλλίδη, είτε τον Γιαννούλη. Τρίτος στόπερ θα έπαιζε ο Βύντρα, δεξί χαφ θα έπαιζε ο Τόρο και αριστερό ο Σταφυλλίδης ή ο Γιαννούλης. Στην χειρότερη θα έβγαζε τον Μαυρία και θα έβαζε ένα κανονικό δεξί μπακ που ξέρει να ανεβαίνει και να δημιουργεί (δηλαδή τον Σκόνδρα) καιπάλι θα πέρναγε τον Βύντρα στόπερ.
Παρά ταύτα η σκέψη ήταν σωστή και δεν μπορεί να γίνει κριτική για αυτήν την επιλογή. Οταν θα περάσει λίγος καιρός και θα έχει πλέον ολοκληρωμένη γνώμη για το τι μπορεί να κάνει ο Βύντρα και ο κάθε Βύντρα, τότε θα μπορεί να κριθεί με μεγαλύτερη ασφάλεια. Το πρόβλημα όμως παραμένει ότι δεν έχει το χρόνο, να μαθαίνει χωρίς να κερδίζει. Πρέπει και τα δύο να συμβαίνουν ταυτόχρονα.
Διότι καλή είναι η ανανέωση, αλλά δεν θα μας στείλει από μόνη της στα τελικά του Euro. Χρειάζεται να γίνει, αλλά χρειάζεται και τρόπος για να γίνει. Η μαζική χρησιμοποίηση παιδιών που έχουμε μονοψήφιο αριθμό παιχνιδιών στην Εθνική Ανδρών (πέντε στην αρχική ενδεκάδα στο ματς με την Φινλανδία) όταν γίνεται σε ματς που... καίνε και μπορούν να μας στοιχίσουν ακόμη και την πρόκριση...
Στο δια ταύτα ο Ρανιέρι θέλει το χρόνο του, αλλά ο μόνος που μπορεί να του τον προσφέρει είναι ο ίδιος και τα αποτελέσματα της ομάδας. Κανείς άλλος!

*Πηγή: gazzetta.gr*