Το καλό, όμως, πρέπει να λέγεται και να γράφεται…
Αυτό που συνέβη στο Βελιγράδι ήταν μαγικό. Οι Σέρβοι (αδελφοποιημένοι με τους "ερυθρόλευκους" οπαδούς) τραγουδούσαν συνθήματα και για τις δύο ομάδες. Αφήνω κατά μέρους τις κατά καιρούς αθλιότητες, που έχουν σημειωθεί απ' όλους, ανεξάρτητα από το χρώμα του κασκόλ, στέκομαι μόνο στο συγκεκριμένο ματς.
Στις τέσσερις γραμμές, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος άρχισε να προσθέτει στοιχεία στο παιχνίδι των "κόκκινων". Μεγαλύτερη στοχοπροσήλωση στην άμυνα, μοίρασμα του παιχνιδιού, δεύτερο και τρίτο πλάνο όταν ο Σπανούλης "κολλάει". Και με τον Μαριάνοβιτς στο "ζωγραφιστό", την επιθετική άμυνα των Σέρβων, ήταν λογικό να περιοριστεί η δράση του.
Στην άμυνα εκμεταλλεύτηκε τον Μπρεντ Πέτγουεϊ (έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι), βάζοντάς τον "λίμπερο", να κόβει ό,τι περνάει, ενώ αξιοποίησε τον Δημήτρη Κατσίβελη. Κι αυτή είναι υποχρέωση κάθε προπονητή, να δουλεύει με το υλικό που έχει στα χέρια του. Διαφορετικά δεν συντρέχουν λόγοι να υπάρχουν κάποιοι στο ρόστερ.
Ο Ντάνστον θύμισε κάτι από τον περσινό αξιόπιστο σέντερ, ο Χάντερ ήταν πολύ κακός, αλλά συνολικά ο Ολυμπιακός πρέπει να ακουμπήσει πολλές περισσότερες μπάλες στο χαμηλό ποστ, για να βγουν κι ελεύθερα τρίποντα. Ως τώρα είναι μονοδιάστατος, αλλά κι αυτό έχει εξήγηση, αφού είναι εκτός ακόμα ο Πρίντεζης κι ουσιαστικά ο Ντάρντεν.
Όπως και να 'χει με τέσσερις νίκες οι "ερυθρόλευκοι" έχουν τελειώσει από νωρίς την υπόθεση πρόκριση και πλέον θα χρησιμοποιήσουν τα υπόλοιπα παιχνίδια ως "πιλότο" για να εφαρμόσουν τα πλάνα, που διαρκώς αναπροσαρμόζονται κι αυτό είναι ένα ζήτημα…
Κάτι από τη μαγεία του χθες
Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου. Ευθαρσώς γράφω ότι δεν πίστευα τον Παναθηναϊκό. Στην πράξη, όμως, οι "πράσινοι" είναι υπερβολικά πειστικοί. Παρότι λείπουν βασικά στοιχεία από τον καλοκαιρινό σχεδιασμό (Νέλσον κυρίως και Μαυροκεφαλίδης δευτερευόντως, αφού πιο σημαντική είναι η θέση του πόιντ γκαρντ), το "τριφύλλι" είναι… διαπλανητικό.
Η ομάδα έχει δουλέψει. Δεν ξέρω αν αυτό είναι το υψηλότερο πικ στο διάγραμμα, αναφορικά με το φορμάρισμά της, δείχνει όμως αξιοζήλευτη συνοχή στο πίσω μέρος του γηπέδου, εξαιρετική κυκλοφορία στο μπροστά, παίζει ελκυστικό μπάσκετ. Μετέτρεψε δύο ντέρμπι (που τα έκαναν ακόμα… πιο ντέρμπι οι κακές εμφανίσεις με Τουρόβ και Μπάγερν) σε ανεπανάληπτες παραστάσεις.
Είναι βέβαιον πως πλέον θα βγουν πολλοί και θα πουν ότι "ήμασταν σίγουροι". Με τον Μπλουμς να έρχεται από… σπόντα, τον Ράιτ υπέρβαρο, τον Γκιστ να ταλαιπωρείται από τραυματισμό (επακόλουθο το αργό ξεκίνημα), τον Μαυροκεφαλίδη εκτός, δίχως πλέι μέικερ, με παίκτες που δεν είναι από το πάνω ράφι, μόνο οι έχοντες μεταφυσικές δυνατότητες προέβλεπαν αυτή τη διαδρομή. Ως τώρα…
Ακόμα ο Παναθηναϊκός δεν έγινε υπερομάδα, χρειάζεται να μπει νερό στον μύλο, να χτιστούν προσωπικότητες μέσα από τους αγώνες, αλλά και σωστή διαχείριση των βραδιών που η εικόνα δεν θα είναι τόσο εκθαμβωτική. Οι "πράσινοι" κέρδισαν -με το σπαθί τους- τον χρόνο, το… τράτο της εξέδρας και μπορούν να μας καταπλήξουν.
Πόσο μακριά θα πάνε; Δεν γνωρίζω, αν το γνώριζα θα έπιανα το ΤΖΟΚΕΡ, δεν θα σπαταλούσα εδώ το… τρίψιμο του λυχναριού. Θέλω να δω πώς θα διαχειριστεί επερχόμενη κρίση, για να εξαχθούν πιο ασφαλή συμπεράσματα. Ως τώρα, όμως, είναι η θετική έκπληξη της φετινής Ευρωλίγκας (λόγω και του συντελεστή δυσκολίας, που επιφέρει ο συγκεκριμένος όμιλος).
Συνολικά: Ζήσαμε μια υπέροχη μπασκετική βραδιά. Από αυτές που μας κάνουν να λατρεύουμε το ελληνικό μπάσκετ. Το καλύτερο άθλημα στη χώρα, με απόσταση από όλα τα άλλα.*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου