Αγωνιστική δράση στο πρωτάθλημα μπορεί να μην έχουμε, αλλά εξελίξεις
στον χώρο του ποδοσφαίρου όχι μόνο υπάρχουν, αλλά είναι και καυτές.
Ειδήσεις που δεν είναι ευχάριστες και όλοι όσοι ασχολούμαστε με την
στρογγυλή θεά προβληματιζόμαστε και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.
Μέχρι πρότινος, είχαμε καταγγελίες μέσω φημών ή στην καλύτερη των περιπτώσεων «κύκλων» . Τώρα βρεθήκαμε μπροστά σε ξεκάθαρες καταγγελίες. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Βαγγέλης Μαρινάκης δεν κρύφτηκε, πίσω από το δάχτυλό του. Μίλησε δημοσίως και απέδειξε περίτρανα, ότι έχει, είχε και θα έχει το θάρρος της γνώμης του.
Προσωπικά θεωρώ ότι δεν είναι ποτέ δυνατόν, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού να πραγματοποίησε αυτές τις καταγγελίες χωρίς να έχει στοιχεία στα χέρια του. Αυτό που εύχομαι είναι η δικαιοσύνη να κάνει την… δουλειά της και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτή είναι που θα αποφανθεί, αυτή είναι που θα καθαρίσει μία και καλή το τοπίο. Όπως άλλωστε είπε και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού «πρέπει να μπει τελεία. Όχι άνω τελεία, αλλά τελεία». Γιατί όσο αιωρούνται φήμες, συντηρούνται αυτές οι απαράδεκτες καταστάσεις και δεν ξεκαθαρίζει το τοπίο, είμαστε βέβαιοι ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρθει. Και πια δε μιλάμε για ομάδες και καζούρα μεταξύ των οπαδών, ούτε καν για λάσπες που συχνά πυκνά πετούν παράγοντες ομάδων, αλλά για ανθρώπινες ζωές. Η κατάσταση κοινώς, ξεφεύγει…
Προσωπικά ανήκω σε αυτούς που ποτέ δεν με «έφτιαχνε» το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και το έχω άλλωστε ξαναγράψει. Προς Θεού, δεν ήθελα να χάνει, χαιρόμουν ως ένα σημείο με τις νίκες και τις επιτυχίες, αλλά μέχρι εκεί. Επίσης, ανήκω στη μερίδα των φίλων του ποδοσφαίρου που γκρίνιαζαν για τον τρόπο με τον οποίο αγωνιζόταν η Εθνική ομάδα και δεν πρόκειται ποτέ να αναπολήσω τις μέρες του μισού – μηδέν με τις ευκαιρίες των αντιπάλων να διαδέχονται η μία την άλλη. Αναγνωρίζω ότι το σφιχτό παιχνίδι ήταν αποτελεσματικό, αλλά ποτέ δεν μου άρεσε.
Επίσης, ποτέ δεν ήμασταν υπερδύναμη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και κάποια στιγμή θα ερχόντουσαν και οι άσχημες μέρες. Με την ήττα από τα Νησιά Φερόε βέβαια, πιάσαμε πάτο. Πιο κάτω δεν γίνεται και άπαντες φέρουν ευθύνη. Η ηγεσία της ΕΠΟ, ο προπονητής και οι παίκτες. Γιατί ότι προβλήματα και να υπάρχουν, οι ποδοσφαιριστές έπρεπε να βγάλουν σε κάποιο σημείο και τον εγωισμό τους. Δεν γίνεται ερασιτέχνες να κερδίζουν πέρα για πέρα δίκαια, επαγγελματίες και με τους περισσότερους να αγωνίζονται στο εξωτερικό. Και φυσικά δε νομίζω ότι η απομάκρυνση των Φύσσα και Βόκολου (που βρήκαν πάντως στέγη…) να ευθύνεται για την ντροπιαστική ήττα.
Μέχρι πρότινος, είχαμε καταγγελίες μέσω φημών ή στην καλύτερη των περιπτώσεων «κύκλων» . Τώρα βρεθήκαμε μπροστά σε ξεκάθαρες καταγγελίες. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Βαγγέλης Μαρινάκης δεν κρύφτηκε, πίσω από το δάχτυλό του. Μίλησε δημοσίως και απέδειξε περίτρανα, ότι έχει, είχε και θα έχει το θάρρος της γνώμης του.
Προσωπικά θεωρώ ότι δεν είναι ποτέ δυνατόν, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού να πραγματοποίησε αυτές τις καταγγελίες χωρίς να έχει στοιχεία στα χέρια του. Αυτό που εύχομαι είναι η δικαιοσύνη να κάνει την… δουλειά της και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτή είναι που θα αποφανθεί, αυτή είναι που θα καθαρίσει μία και καλή το τοπίο. Όπως άλλωστε είπε και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού «πρέπει να μπει τελεία. Όχι άνω τελεία, αλλά τελεία». Γιατί όσο αιωρούνται φήμες, συντηρούνται αυτές οι απαράδεκτες καταστάσεις και δεν ξεκαθαρίζει το τοπίο, είμαστε βέβαιοι ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρθει. Και πια δε μιλάμε για ομάδες και καζούρα μεταξύ των οπαδών, ούτε καν για λάσπες που συχνά πυκνά πετούν παράγοντες ομάδων, αλλά για ανθρώπινες ζωές. Η κατάσταση κοινώς, ξεφεύγει…
Προσωπικά ανήκω σε αυτούς που ποτέ δεν με «έφτιαχνε» το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και το έχω άλλωστε ξαναγράψει. Προς Θεού, δεν ήθελα να χάνει, χαιρόμουν ως ένα σημείο με τις νίκες και τις επιτυχίες, αλλά μέχρι εκεί. Επίσης, ανήκω στη μερίδα των φίλων του ποδοσφαίρου που γκρίνιαζαν για τον τρόπο με τον οποίο αγωνιζόταν η Εθνική ομάδα και δεν πρόκειται ποτέ να αναπολήσω τις μέρες του μισού – μηδέν με τις ευκαιρίες των αντιπάλων να διαδέχονται η μία την άλλη. Αναγνωρίζω ότι το σφιχτό παιχνίδι ήταν αποτελεσματικό, αλλά ποτέ δεν μου άρεσε.
Επίσης, ποτέ δεν ήμασταν υπερδύναμη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και κάποια στιγμή θα ερχόντουσαν και οι άσχημες μέρες. Με την ήττα από τα Νησιά Φερόε βέβαια, πιάσαμε πάτο. Πιο κάτω δεν γίνεται και άπαντες φέρουν ευθύνη. Η ηγεσία της ΕΠΟ, ο προπονητής και οι παίκτες. Γιατί ότι προβλήματα και να υπάρχουν, οι ποδοσφαιριστές έπρεπε να βγάλουν σε κάποιο σημείο και τον εγωισμό τους. Δεν γίνεται ερασιτέχνες να κερδίζουν πέρα για πέρα δίκαια, επαγγελματίες και με τους περισσότερους να αγωνίζονται στο εξωτερικό. Και φυσικά δε νομίζω ότι η απομάκρυνση των Φύσσα και Βόκολου (που βρήκαν πάντως στέγη…) να ευθύνεται για την ντροπιαστική ήττα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου