Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος γράφει πως η Εθνική πρέπει πρώτα να ξαναγίνει ομάδα… ομάδα και μετά να διεκδικήσει δάφνες. Αυτή είναι η αλήθεια: δεν υπάρχει ομάδα.
Μια ήττα από μία ομάδα με παίκτες που παίζουν μπάλα για χόμπι, των οποίων αθροιστικά οι αποδοχές ισοδυναμούν με ένα συμβόλαιο δικού μας διεθνούς, ο οποίος αγωνίζεται είτε στη Σέριε Α, είτε στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, είτε στη Super League.
Μία ομάδα που μετά από το 1-0 επί της Αυστρίας, στο πρώτο της παιχνίδι, το 1992, δεν είχε άλλη αφορμή να πανηγυρίσει με όλη τη δύναμη της ψυχής της. Είναι κι ένα μάθημα για όποιον θεωρεί το ποδόσφαιρο μαθηματική ακολουθία ή... ανάλυση τραπεζικών λογαριασμών.
Στο ποδόσφαιρο, μετρά κατ' αρχήν, το πάθος. Δυστυχώς, αυτή η Ελλάδα κατεβαίνει χωρίς το μάτι της να γυαλίζει. Από εκεί και πέρα, έχει έναν προπονητή, τον Κλαούντιο Ρανιέρι, που έχει καταργήσει τη λογική και φέρνει το ένα κακό αποτέλεσμα μετά το άλλο. Δεν έχει σημασία εάν αυτή η Ελλάδα έχει, πια, ελπίδες πρόκρισης και πόσα... ρέστα τής έχουν απομείνει να παίξει στο τραπέζι.
Ισως να είναι και άδικο να πάρει τη θέση κάποιας άλλης ομάδας. Οταν τα Νησιά Φερόε σού κάνουν ένα γκολ, δύο δοκάρια κι αρκετές ακόμη φάσεις που δεν ολοκληρώθηκαν, δεν δικαιούσαι να προβάλεις αξιώσεις διάκρισης. Πρώτα πρέπει να ξαναγίνει η ομάδα... ομάδα και μετά να διεκδικήσει δάφνες. Αυτή είναι η αλήθεια: δεν υπάρχει ομάδα. Μέσα σε εκατό μέρες κατεδαφίστηκε ό,τι με κόπο χτίστηκε τα προηγούμενα χρόνια.
Μάλιστα, για το χθεσινοβραδινό πατατράκ δεν υπάρχει για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ούτε η δικαιολογία της πιεστικής εξέδρας. Ο κόσμος που πήγε στο Νέο Φάληρο επέδειξε μεγάλη αντοχή και ανοχή με αυτά που έβλεπε στο τερέν του «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και μόνο προς το τέλος άρχισε ν' αποδοκιμάζει όταν το πουλάκι είχε πετάξει. Μαύρη σελίδα, όχι απλώς επειδή αυτή η ήττα αποτελεί στίγμα, αλλά και διότι η Ελλάδα χάνει έδαφος στο ranking της ΟΥΕΦΑ.*Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου