Το ημερολόγιο έδειχνε 14 Δεκεμβρίου του 1954 και στο λασπωμένο «Μολινό», η Γούλβς του μεγάλου Σταν Κάλις είχε μόλις επικρατήσει με 3-2 επί της ουγγρικής Χόνβεντ με τη φανέλα της οποίας αγωνιζόταν εκείνη την εποχή ο «καλπάζων συνταγματάρχης» Φέρεντς Πούσκας, αλλά και η αφρόκρεμα του ουγγρικού ποδοσφαίρου, με τα ονόματα των Τσίμπορ, Κόκτσιτς και Μπόζικ να μαρτυρούν το μέγεθος εκείνης της ομάδας.
Την επόμενη του ματς οι Άγγλοι δημοσιεύουν στις εφημερίδες με κεφαλαία γράμματα «Αυτοί είναι οι παγκόσμιοι πρωταθλητές» καθώς είχαν προηγηθεί οι νίκες της Γουλβς επί της αργεντίνικης Ρασινγκ και επί της Σπαρτάκ Μόσχας. Ήταν τα λόγια του προπονητή των «λύκων» Σταν Κάλις προς τους ποδοσφαιριστές του μετά το τέλος εκείνου του αγώνα, που έμελλε να μείνουν χαραγμένα στην ποδοσφαιρική ιστορία, αφού μέσα από αυτά γεννήθηκε η ποδοσφαιρική μυσταγωγία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης.
Και αυτό γιατί λίγο νοτιότερα, στη Γαλλία, ο διευθυντής της γαλλικής εφημερίδας «L’ Equipe», Γκαμπριέλ Ανό γινόταν μπροστάρης σε ένα κίνημα διαφωνίας για το αν ήταν όντως οι «λύκοι» γνήσιοι πρωταθλητές κόσμου. «Πρέπει να καθιερωθεί ένα παγκόσμιο ή τουλάχιστον ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα συλλόγων πριν ανακηρυχθεί η Γούλβς παγκόσμια πρωταθλήτρια» έγραφε σε άρθρο του ο Γκαμπριέλ Ανό την επομένη εκείνου του ματς στο «Μολινό», ρίχνοντας στο τραπέζι και κάνοντας πράξη στη συνέχεια την ιδέα για μια διοργάνωση που ξεκίνησε δειλά την επόμενη.
Λένε πως η ιστορία της ανθρωπότητας θα ήταν διαφορετική αν η μύτη της Κλεοπάτρας είχε διαφορετικό σχήμα και μάλλον έτσι πρέπει να είναι. Όπως θα ήταν τελείως διαφορετική η ποδοσφαιρική ιστορία αν δεν γινόταν ποτέ εκείνο το φιλικό παιχνίδι στο «Μολινό» και αν οι Άγγλοι δεν είχαν καταφέρει με τις δηλώσεις τους να… βγάλουν τον Γκαμπριέλ Ανό από τα ρούχα του.
Οι «λύκοι» αλλά και γενικότερα οι Άγγλοι εκείνο το βράδυ είχαν κάθε δικαίωμα να νιώθουν και να διατυμπανίζουν πως είναι οι παγκόσμιοι πρωταθλητές αφού είχαν γιατρέψει ένα κομμάτι του λαβωμένου τους εγωισμού.
Η Γουλβς έπαιρνε το αίμα της πίσω για λογαριασμό ολάκερης της Αγγλίας, με τη νίκη επί της Χόνβεντ η οποία αποτελούνταν κατά πέντε ενδέκατα από ποδοσφαιριστές της εθνικής Ουγγαρίας. Ήταν αυτοί που περίπου ένα χρόνο νωρίτερα, το Νοέμβριο του 1953, είχαν αμφισβητήσει περίτρανα το αγγλικό ποδόσφαιρο συντρίβοντας τα «λιοντάρια» με 6-3 μέσα στο Γουέμπλεϊ, κάτι που επανέλαβαν και στη Βουδαπέστη τον Μάιο του επόμενου έτους με τον φωτεινό πίνακα να γράφει 7-1.
Το παιχνίδι στο «Μολινό» το οποίο παρακολούθησαν σχεδόν 55.000 άνθρωποι και μεταδόθηκε ακόμα και τηλεοπτικά, ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία η Γουλβς να πάρει μια άτυπη ρεβάνς για λογαριασμό της χώρας που γέννησε το ποδόσφαιρο. Και κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα με τον Σταν Κάλις να επιστρατεύει κάθε μέθοδο στη λογική του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», αφού ο ίδιος ζήτησε ακόμα και να βραχεί το γήπεδο για να δυσκολευτούν οι τεχνίτες Μαγυάροι.
Όμως η μοίρα και το πεπρωμένο θέλησαν το παιχνίδι να μην μείνει στην ιστορία ως η ρεβάνς των Άγγλων επί των Ούγγρων, αλλά ως το ματς που θα γεννούσε τον θεσμό εκείνο που θα άλλαζε ριζικά τον ρου και την γενικότερη εικόνα της ποδοσφαιρικής ιστορίας της Γηραιάς Ηπείρου.
Πηγή: England365.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου