Είναι φοβερός τύπος ο
Παπαθανασάκης. Κάθε φορά που μιλάω μαζί του, νιώθω το ίδιο ακριβώς
πράγμα: ότι έχω απέναντί μου έναν άνθρωπο που έχει ταυτιστεί τόσο πολύ
με τον Ηρακλή, όσο δεν έχουν ταυτιστεί άλλοι που χρόνια είναι
συνδεδεμένοι και υποστηρίζουν αυτή την ομάδα.
Δεν ξέρω αν πέφτω έξω, νομίζω πως όχι,
αλλά ο μεγαλομέτοχος του Ηρακλή είναι ένας βαθιά συναισθηματικός
άνθρωπος και αυτό το χαρακτηριστικό του είναι που επιδιώκει να
επικρατήσει ως το κυρίαρχο στην προσπάθεια των «κυανολεύκων»
Όταν σου λέει ότι «πρώτα κοιτάζουμε τον
χαρακτήρα των παικτών που πρόκειται να αγοράσουμε και μετά όλα τα άλλα»,
ή ότι «οι μεγαλύτεροι σε ηλικία παίκτες μας λειτουργούν ως μέντορες για
τους νεότερους», δεν μπορεί παρά να σκεφτείς πως εδώ δεν μιλάμε απλά
για έναν επιχειρηματία. Μιλάμε για έναν ηγέτη ο οποίος δεν βάζει μόνο
λεφτά αλλά καθορίζει και το πλαίσιο αρχών και αξιών που πρέπει να
διέπουν την ομάδα του.
Ειλικρινά, δεν έχω ποτέ ακούσει
επιχειρηματία που εμπλέκεται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, να λέει πως
αντιλαμβάνεται την ενασχόλησή του ως κάτι σπουδαίο, ως μια ευκαιρία για
να κάνει κάτι καλό στη ζωή του.
Μόνο από τον Σπύρο Παπαθανασάκη άκουσα ως
εξήγηση για την ανάμιξή του αυτό το πράγμα και δεν μπορώ παρά να το
συνδέσω με τον χαρακτήρα του, με την κουλτούρα του, με μια φιλοσοφία
εντελώς διαφορετική από εκείνη των περισσοτέρων παραγόντων στο χώρο του
επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.
Δεν ξέρω αν όλο αυτό που χτίζει, με τον
τρόπο που το χτίζει, μπορεί να έχει διάρκεια. Σε αυτή την πρώτη περίοδο,
πάντως, αποδεικνύεται ότι οι κατευθύνσεις που δίνει και το μήνυμα που
σε κάθε ευκαιρία στέλνει, ότι, δηλαδή, στον Ηρακλή δημιουργείται κάτι
σπουδαίο, κάτι που, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι πιο πάνω ακόμη και από το
ποδόσφαιρο, περνάει, γίνεται αντιληπτό, ενθουσιάζει ολοένα και
περισσότερους.
Κι αυτό συμβαίνει διότι στον Ηρακλή
βλέπουν ότι επικεφαλής της προσπάθειας είναι ένας άνθρωπος ίδιος με
αυτούς. Ενας άνθρωπος που παθιάζεται, δένεται, ενθουσιάζεται,
απογοητεύεται, καμαρώνει όταν οπαδοί άλλων ομάδων στον Καναδά του μιλάνε
με κολακευτικά σχόλια για τον –δικό του- Ηρακλή.
Ο Παπαθανασάκης, όμως, είναι και ένας
άνθρωπος που πληγώνεται, που οργίζεται όταν αυτό που με κόπο
δημιουργείται, χάνεται εξαιτίας λαθών ή σκοπιμοτήτων. Όπως στην
περίπτωση της αφαίρεσης των τριών βαθμών από την ΦΙΦΑ. Αυτό είναι κάτι
που το φέρει βαρέως, αλλά και κάτι που τον οπλίζει με περισσότερη δύναμη
ώστε να κάνει τον Ηρακλή το ίδιο ισχυρό και οργανωτικά, διοικητικά, όσο
είναι και αγωνιστικά.
Εδώ υπάρχει ένα ζήτημα, το οποίο,
ενδεχομένως, έχει να κάνει και με το γεγονός ότι δεν βρίσκεται στην
Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, ο Παπαθανασάκης έχει αποδείξει έως τώρα ότι τις
βρίσκει τις λύσεις. Οπότε, δεν αποκλείεται σύντομα να διαπιστώσουμε πως ο
Ηρακλής οχυρώνεται πολύ καλύτερα και στα οργανωτικά θέματα.
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου