Όταν ένα παιδί έχει γεννηθεί μέσα... στο γήπεδο είναι δύσκολο να μην ακολουθήσει το δρόμο της μπάλας. Πόσο μάλλον όταν πατέρας του είναι ένας παγκοσμίου φήμης ποδοσφαιριστής. Δεκάδες είναι οι περιπτώσεις γιών, οι οποίοι ακολούθησαν τα χνάρια του μπαμπά τους κι έγιναν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Άλλοι ξεπέρασαν τη φήμη του πατέρα τους, ενώ για άλλους αποδείχθηκε πως έπαιξαν μπάλα... με μέσον. Ας δούμε δέκα χαρακτηριστικές περιπτώσεις, που το μήλο έπεσε κάτω απ’τη μηλιά.
Γιόχαν Κρόιφ - Ζόρντι Κρόιφ
Ο μπαμπάς ήταν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Ο γιος του έμοιασε μόνο... στο όνομα. Ο μεγάλος Γιόχαν ήθελε το παιδί του να ακολουθήσει τα χνάρια του, όμως δεν τα κατάφερε. Τον έβαλε με... το ζόρι στην Μπαρτσελόνα (όσο ήταν ο ίδιος προπονητής) και στην εθνική Ολλανδίας, με την οποία αγωνίστηκε μόνο και μόνο επειδή ήταν ένας Κρόιφ. Όσο για τίτλους; Ας μην το συζητήσουμε. Χαοτική διαφορά.
Τσέζαρε Μαλντίνι - Πάολο Μαλντίνι
Όταν ο γιος ξεπερνάει τον πατέρα. Ο Τσέζαρε πραγματοποίησε 412 συμμετοχές με τη φανέλα της Μίλαν, ενώ ο Πάολο έγινε ο απόλυτος μύθος των «ροσονέρι» με 902 συμμετοχές σε 25 χρόνια. Με την εθνική Ιταλίας ο πατέρας αγωνίστηκε 25 φορές και ο γιος 126. Και οι δύο ήταν αμυντικοί, ενώ αμφότεροι σήκωσαν το κύπελλο πρωταθλητριών με τη Μίλαν. Συνεργάστηκαν, ως προπονητής και παίκτης, τόσο στη Μίλαν όσο και στην εθνική Ιταλίας.
Ζαν Τζορκαέφ – Γιούρι Τζορκαέφ
Ο πατέρας ήταν διεθνής Γάλλος αμυντικός από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 έως και τα μέσα του ’70. Αντίθετα, ο γιος του έγινε επιθετικός. Ο Ζαν αγωνίστηκε 48 φορές με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, ενώ ο Γιούρι 82, πετυχαίνοντας 28 γκολ και κατακτώντας Μουντιάλ (1998) και Euro (2000).
Χουάν Ραμόν Βερόν – Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν
Τον μπαμπά οι παλαιότεροι τον θυμούνται από το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό τη δεκαετία του ’70. Ο γιος μπορεί να μην ήρθε στα μέρη μας ποτέ (αν και είχε βρεθεί κοντά), όμως αποτελεί έναν από τους κορυφαίους Αργεντινούς ποδοσφαιριστές της τελευταίας 20ετίας. Σαμπντόρια, Πάρμα, Λάτσιο, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Τσέλσι και Ίντερ ήταν οι ευρωπαϊκές ομάδες, με τις οποίες αγωνίστηκε, ενώ ήταν διεθνής για 15 χρόνια, μετρώντας 73 συμμετοχές με την «αλμπισελέστε».
Πίτερ Σμάιχελ – Κάσπερ Σμάιχελ
Η μέρα με τη νύχτα. Όχι ότι ο Κάσπερ κάνει καριέρα μόνο λόγω του ονόματος Σμάιχελ και της ιστορίας του πατέρα του, όμως απέχει χιλιόμετρα μακριά από τον θρυλικό Πίτερ. Ο μπαμπάς αποτελεί ίσως τον κορυφαίο τερματοφύλακα στην ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης τόσο με τους «μπέμπηδες», όσο και με την εθνική Δανίας το 1992. Διεθνής με τους «βίκινγκς» είναι αυτή τη στιγμή ο Κάσπερ, χωρίς όμως πολλές συμμετοχές, ενώ σε συλλογικό επίπεδο αγωνίζεται στη Λέστερ εδώ και τέσσερα χρόνια.
Φρανκ Λάμπαρντ – Φρανκ Λάμπαρντ
Πατέρας και γιος έχουν το ίδιο όνομα, όμως ο Λάμπαρντ ο νεότερος άφησε κατά πολύ πίσω του τον γηραιότερο. Ο πατέρας έκανε μεγάλη καριέρα στη Γουέστ Χαμ, από την οποία ξεκίνησε και το παιδί του, όταν ο ίδιος ήταν βοηθός προπονητή. Βέβαια, ο γιος άνοιξε τα φτερά του και στη συνέχεια έγινε ένας από τους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία της Τσέλσι και της εθνικής Αγγλίας. Ο Φρανκ Λάμπαρντ ο πρεσβύτερος είναι μπατζανάκης με τον Χάρι Ρέντναπ (έχουν παντρευτεί δύο δίδυμες αδερφές, τη Σάντρα και την Πατρίτσια), με αποτέλεσμα ο Φράνκ Λάμπαρντ ο νεότερος και ο Τζέιμι Ρέντναπ να είναι ξαδέρφια.
Χάρι Ρέντναπ – Τζέιμι Ρέντναπ
Ο μπαμπάς Ρέντναπ είναι ένας από τους πιο έμπειρους Άγγλους προπονητές, καθώς βρίσκεται εδώ και 32 χρόνια σε πάγκους. Στα νιάτα του αγωνιζόταν ως μέσος, όπως και ο γιος του. Ο Τζέιμι Ρέντναπ έκανε μεγάλη καριέρα στη Λίβερπουλ, ενώ οι δυο τους είχαν συνεργαστεί τόσο στην Μπόρνμουθ, όσο και στη Σαουθάμπτον. Ο Χάρι ως προπονητής και ο Τζέιμι ως παίκτης του.
Άρνορ Γκούντιονσεν – Εϊντουρ Γκούντιονσεν
Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση πατέρα και γιου, καθώς οι δυο τους είχαν υπάρξει για ένα παιχνίδι συμπαίκτες. Σε ένα φιλικό της εθνικής Ισλανδίας το 1996 απέναντι στην Εσθονία, ο γιος αντικατέστησε τον πατέρα. Ο Εϊντουρ, φυσικά, έκανε μεγαλύτερη καριέρα από τον Άρνορ, αγωνιζόμενος – μεταξύ άλλων – σε Τσέλσι και Μπαρτσελόνα, πριν έρθει και στα μέρη μας για λογαριασμό της ΑΕΚ.
Πάμπλο Φορλάν – Ντιέγκο Φορλάν
Ο μπαμπάς Φορλάν αγωνιζόταν στη θέση του αμυντικού, αντίθετα με το γιο του που ήταν ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς την τελευταία δεκαετία. Ο Πάμπλο αγωνίστηκε 17 φορές με τη φανέλα της εθνικής Ουρουγουάης, ενώ ο Ντιέγκο αγωνίστηκε μεταξύ άλλων σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ατλέτικο Μαδρίτης και Ίντερ. Με τη «σελέστε» κέρδισε το «Χρυσό Παπούτσι» στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, ενώ συνολικά έχει σημειώσει 36 τέρματα.
Ίαν Ράιτ – Σον Ράιτ Φίλιπς
Τη δεκαετία του ’80 και του ’90 ο μπαμπάς Ράιτ έλαμψε, φορώντας τις φανέλες της Κρίσταλ Πάλας και της Άρσεναλ, σημειώνοντας πάνω από 300 γκολ στην καριέρα του. Ο γιος ξεκίνησε με καλές προϋποθέσεις, όμως κάπου έχει χάσει το δρόμο. Ούτε στην Τσέλσι, ούτε στην Μάντσεστερ Σίτι κατάφερε να στεριώσει και πλέον αγωνίζεται στην ΚΠΡ. Τη θέση του στην εθνική Αγγλίας την έχει χάσει από το 2010, ενώ ο πατέρας του αγωνίστηκε με τα «λιοντάρια» 33 φορές.
Υ.Γ. Στην αρχή του κειμένου κανονικά έπρεπε να μπει και η φράση «ποιος πατέρας δεν έχει πάει με το γιο του στο γήπεδο». Δεν παραλήφθηκε, απλά στη σημερινή Ελλάδα κάθε πατέρας το σκέφτεται πολύ σοβαρά να πάει με το παιδί του στο γήπεδο. Δυστυχώς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου