Γράφει ο Π. Στεφάνου...
Τούτη τη φορά δεν περιορίζονται απλά και μόνο σε μια επίσκεψη έξω από το χώρο των αποδυτηρίων, αλλά στρέφουν το βλέμμα τους και στην άλλη πλευρά. Περπατούν στην οδό Αλκμήνης, περιμένοντας τα μέλη της διοίκησης.
Ανάμεσα στο πλήθος και ένας πατέρας με τον 10χρονο γιο του. Ο διάλογος που ακολουθεί είναι αυθεντικός:
«Τι περιμένουμε;», ρωτά ο μικρός.
«Τον πρόεδρο», απαντά ο πατέρας.
«Και τι να μας πει ο πρόεδρος;», ξαναρωτά ο μικρός.
«Ε, δεν πρέπει κάτι να μας πει;», αποκρίνεται ο πατέρας.
«Αστο, μπαμπά, βαρέθηκα! Ολο τα ίδια και τα ίδια. Πάμε να φύγουμε…», η τελευταία αφοπλιστική πρόταση του 10χρονου παιδιού.
Ενός παιδιού, τα λεγόμενα του οποίου αποτυπώνουν ανάγλυφα την ψυχολογία που έχει δημιουργηθεί στις τάξεις των φιλάθλων του Αρη και ειδικά της νέας γενιάς. Το παιδί αυτό θα πάει στο σχολείο έτοιμο ν΄ ακούσει (ξανά) την καζούρα των συμμαθητών του για την πορεία της ομάδας του. Θα σταθεί και πάλι σε θέση άμυνας, προσπαθώντας να αποκρούσει τις «βολές» περί ανυπαρξίας, περί ένατης θέσης και άλλων συναφών σχολίων. Αλήθεια, ως πότε;
Το «μπαμπά βαρέθηκα» του μικρού αγοριού, έξω από το «Βικελίδης», είναι το πλέον ανησυχητικό σημάδι για τον Αρη της επόμενης μέρας. Αν για κάτι καυχιέται αυτή η ομάδα, είναι η αύξηση των οπαδών της, παρά το ότι δεν έχει διακρίσεις, δεν παίρνει τίτλους, δεν προσελκύει μεγάλους παίκτες.
Παρ΄ όλα αυτά, η οικογενειακή παράδοση, η κιτρινόμαυρη γαλούχηση, έπιανε και πιάνει τόπο. Αρειανός δεν γίνεται κανείς για τα τρόπαια. Γίνεται για την ιδέα, την ανεξάρτητη πορεία, το πνεύμα διαρκούς μάχης που πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος. Ωστόσο, χρειάζεται και η ανταπόκριση της ομάδας. Εστω και στο ελάχιστο. Και δυστυχώς ο Αρης της χρονιάς που τελείωσε, δεν ανταποκρίθηκε. Δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, δεν πάλεψε, δεν πολέμησε, δεν δικαιολόγησε το όνομά του. Και αυτό είναι που πικραίνει τον κόσμο του. Που κάνει τα μικρά παιδιά να βαριούνται, που δυσκολεύει την προσπάθεια των πατεράδων να μεταλαμπαδεύσουν τα ιδεώδη του συλλόγου.
Η χρονιά που έρχεται είναι κομβική. Η ομάδα χρειάζεται αναδόμηση εκ βάθρων και ξεκίνημα μιας νέας πορείας. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Διότι, δεν πρέπει να τριτώσει το κακό….
Πηγή: novasports.gr
Τούτη τη φορά δεν περιορίζονται απλά και μόνο σε μια επίσκεψη έξω από το χώρο των αποδυτηρίων, αλλά στρέφουν το βλέμμα τους και στην άλλη πλευρά. Περπατούν στην οδό Αλκμήνης, περιμένοντας τα μέλη της διοίκησης.
Ανάμεσα στο πλήθος και ένας πατέρας με τον 10χρονο γιο του. Ο διάλογος που ακολουθεί είναι αυθεντικός:
«Τι περιμένουμε;», ρωτά ο μικρός.
«Τον πρόεδρο», απαντά ο πατέρας.
«Και τι να μας πει ο πρόεδρος;», ξαναρωτά ο μικρός.
«Ε, δεν πρέπει κάτι να μας πει;», αποκρίνεται ο πατέρας.
«Αστο, μπαμπά, βαρέθηκα! Ολο τα ίδια και τα ίδια. Πάμε να φύγουμε…», η τελευταία αφοπλιστική πρόταση του 10χρονου παιδιού.
Ενός παιδιού, τα λεγόμενα του οποίου αποτυπώνουν ανάγλυφα την ψυχολογία που έχει δημιουργηθεί στις τάξεις των φιλάθλων του Αρη και ειδικά της νέας γενιάς. Το παιδί αυτό θα πάει στο σχολείο έτοιμο ν΄ ακούσει (ξανά) την καζούρα των συμμαθητών του για την πορεία της ομάδας του. Θα σταθεί και πάλι σε θέση άμυνας, προσπαθώντας να αποκρούσει τις «βολές» περί ανυπαρξίας, περί ένατης θέσης και άλλων συναφών σχολίων. Αλήθεια, ως πότε;
Το «μπαμπά βαρέθηκα» του μικρού αγοριού, έξω από το «Βικελίδης», είναι το πλέον ανησυχητικό σημάδι για τον Αρη της επόμενης μέρας. Αν για κάτι καυχιέται αυτή η ομάδα, είναι η αύξηση των οπαδών της, παρά το ότι δεν έχει διακρίσεις, δεν παίρνει τίτλους, δεν προσελκύει μεγάλους παίκτες.
Παρ΄ όλα αυτά, η οικογενειακή παράδοση, η κιτρινόμαυρη γαλούχηση, έπιανε και πιάνει τόπο. Αρειανός δεν γίνεται κανείς για τα τρόπαια. Γίνεται για την ιδέα, την ανεξάρτητη πορεία, το πνεύμα διαρκούς μάχης που πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος. Ωστόσο, χρειάζεται και η ανταπόκριση της ομάδας. Εστω και στο ελάχιστο. Και δυστυχώς ο Αρης της χρονιάς που τελείωσε, δεν ανταποκρίθηκε. Δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, δεν πάλεψε, δεν πολέμησε, δεν δικαιολόγησε το όνομά του. Και αυτό είναι που πικραίνει τον κόσμο του. Που κάνει τα μικρά παιδιά να βαριούνται, που δυσκολεύει την προσπάθεια των πατεράδων να μεταλαμπαδεύσουν τα ιδεώδη του συλλόγου.
Η χρονιά που έρχεται είναι κομβική. Η ομάδα χρειάζεται αναδόμηση εκ βάθρων και ξεκίνημα μιας νέας πορείας. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Διότι, δεν πρέπει να τριτώσει το κακό….
Πηγή: novasports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου