Στη μεγαλύτερη πρόκληση της μέχρι σήμερα πλούσιας προπονητικής του
καριέρας, πολλοί έβλεπαν την απομυθοποίησή του. Οι ελπίδες τους να
επιβεβαιωθούν ήταν βάσιμες. Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν για τον Μουρίνιο πολύ
πιο δύσκολη αποστολή σε σχέση και με την Πόρτο, και με την Τσέλσι αλλά
και με την Ιντερ.
Οι απαιτήσεις πολύ πιο αυξημένες, η πίεση ασύγκριτα μεγαλύτερη, η αμφισβήτηση είχε καλλιεργηθεί από σχετικά πολύ νωρίς ακόμα και μέσα στις τάξεις της δικής του ομάδας, ενώ ο αντίπαλός του βρισκόταν στο πικ της φόρμας αλλά και της καταξίωσης από τον ευρωπαϊκό Τύπο.
Πολύ γρήγορα ο Ζοζέ Μουρίνιο διαπίστωσε ότι οι αντίπαλοί του ήταν πολύ περισσότεροι από τους συμμάχους του, έστω κι αν ο Φλορεντίνο Πέρεθ ήταν αποφασισμένος να τα βάλει με όλους και με όλα για να τον στηρίξει.
Καθόλου τυχαίο ότι ανήμερα του clasico έγινε η διαρροή για την παραμονή του στον πάγκο της Ρεάλ και την επόμενη σεζόν καθώς και η πρόθεση των δύο πλευρών να εξαντλήσουν το συμβόλαιο συνεργασίας τους μέχρι το 2014.
Και όλα αυτά ενώ πολλοί προέβλεπαν ...έγκυρα ότι ο Μουρίνιο δεν θα έβγαζε ούτε την πρώτη του σεζόν στον πάγκο της βασίλισσας. Και όλα αυτά ενώ στον ισπανικό Τύπο πλήθαιναν τα δημοσιεύματα περί κακών σχέσεών του στα αποδυτήρια του Μπερναμπέου. Και όλα αυτά ενώ η Μπαρτσελόνα παρουσιαζόταν ως η ανίκητη ομάδα και η Ρεάλ ούτε λίγο ούτε πολύ ως... η ντροπή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Με τον Ρονάλντο να ...κρύβεται στα μεγάλα ματς, τον Πέπε να είναι... σεσημασμένος αλήτης, τον Κασίγιας να μην θέλει να βλέπει τον "Μου", τους συμπατριώτες του Μουρίνιο να κάνουν κλίκα σε βάρος των Ισπανών διεθνών και τον Πορτογάλο τεχνικό να έχει στερέψει από ιδέες και να έχει ως μοναδική επιλογή την καταστροφή του παιχνιδιού της Μπάρτσα. Αυτά τουλάχιστον έλεγαν οι ειδικοί...
Για τον Μουρίνιο η επιλογή ήταν πολύ απλή. Εκανε τα πάντα ώστε να πάρει πάνω του όλο το βάρος και την πίεση και να καταφέρει να αφήσει τους ποδοσφαιριστές του στο απυρόβλητο. Για μία ακόμα φορά τράβηξε πάνω του τα φώτα της κριτικής προκειμένου να αγοράσει χρόνο η ομάδα του. Παρουσιάστηκε ούτε λίγο ούτε πολύ ως ...εμμονικός με την Μπαρτσελόνα προκειμένου να περιορίσει το συναίσθημα κατωτερότητας των παικτών του απέναντι σε μία ομάδα που είχε ξεκινήσει από καλύτερη αφετηρία στη μάχη με τον Special One.
Εκανε, και τι δεν έκανε... Τιμωρίες, πρόστιμα, επιθετικές δηλώσεις, δάκτυλο στο μάτι του Βιλανόβα και ένας Αϊτόρ Καράνκα να πηγαινοέρχεται στις συνεντεύξεις Τύπου αντ' αυτού. Ο ρόλος του κακού παιδιού άρεσε ανέκαθεν στον Special One. Tον ανέθετε μόνο σε πολύ δικούς του ανθρώπους όπως ο Πέπε...
Tην πρώτη του σεζόν δεν είχε πολλές επιλογές από το να προσαρμόσει την ομάδα του στη δεδομένη ανωτερότητα της Μπαρτσελόνα αγνοώντας τα εκ των έσω πυρά και προβάλλοντας τον δικό του ρεαλισμό. Κατάφερε να «κλέψει» το κύπελλο, υπέκυψε απόλυτα φυσιολογικά σε Τσάμπιονς Λιγκ και πρωτάθλημα. Είχε όμως αρχίσει να παίρνει τα μέτρα της αντιπάλου του για να την εξοντώσει όπως το είχε κάνει λίγο νωρίτερα στον πάγκο της Ιντερ...
Η δεύτερη σεζόν ήταν πάντα η καλύτερή του σε όσες ομάδες κι αν εργάστηκε. Προσπάθησε να παίξει στα ίσια την Μπαρτσελόνα στο μεταξύ τους παιχνίδι στο Μπερναμπέου και ηττήθηκε με 1-3 παρά το γρήγορο γκολ του Μπενζεμά και την ευκαιρία του Ρονάλντο για το 2-0. Το πρώτο clasico του πρωταθλήματος ερμηνεύτηκε από το σύνολο του Τύπου ως απόδειξη της μόνιμης κυριαρχίας της Μπαρτσελόνα, αλλά ο Μουρίνιο έφυγε σίγουρος για το ότι η ψαλίδα με τη μεγάλη αντίπαλο είχε αρχίσει να κλείνει.
Ενα μόνο κακό παιχνίδι έκανε φέτος απέναντι στους Καταλανούς. Το πρώτο για το κύπελλο και πάλι στο Μπερναμπέου, αλλά δεν ήθελε πολύ να πάρει την πρόκριση με επική ανατροπή στη ρεβάνς. Από εκείνο το παιχνίδι και μετά είχε πάρει το πάνω χέρι ως προς το πρωτάθλημα. Εμενε μόνο ένα ματς. Αυτό του Σαββάτου!
Η Ρεάλ που είχε κατηγορηθεί ως ομάδα ...αντιποδοσφαίρου (αν είναι δυνατόν...) έφτασε με το γκολ του Ρονάλντο στο Καμπ Νου τα 109 σε μία σεζόν στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, απλησίαστο ρεκόρ που έχει την ευκαιρία να το διευρύνει κι άλλο στις τελευταίες αγωνιστικές της σεζόν και με την άνεση του +7 από μία Μπαρτσελόνα που δεν δείχνει πλέον το ίδιο ανίκητη. Και όλα αυτά με κατοχή μπάλας 28-72 υπέρ της Μπάρτσα. Εχει καμία σημασία;
Ο Μουρίνιο για μία ακόμα φορά στην καριέρα του καταφέρνει να νικήσει μία πολύ δύσκολη παρτίδα. Τη δυσκολότερη που είχε μέχρι σήμερα. Και με τη νίκη στο Καμπ Νου έφτασε αισίως τις 112 σε 139 ματς στον πάγκο της Ρεάλ. Που να ήταν και... επιτυχημένος δηλαδή!
Για τον Special One o στόχος της επιστροφής της βασίλισσας στο θρόνο του ισπανικού πρωταθλήματος μετά το 2008 και τρία σερί πρωταθλήματα της Μπάρτσα ήταν ο πιο σημαντικός. Από εκεί και πέρα το να γίνει ο πρώτος προπονητής που θα έχει κατακτήσει Τσάμπιονς Λιγκ με τρεις διαφορετικές ομάδες δεν τον αφήνει αδιάφορο ειδικά από τη στιγμή που μία τέτοια επιτυχία θα συνδυαστεί με το decimo για τη βασίλισσα της Ευρώπης.
Αν γίνει και αυτό το πρόβλημα για τον Ζοζέ Μουρίνιο θα είναι να βρει τον επόμενο στόχο προκειμένου να επιβεβαιώσει την ιδιοφυΐα του.
Πηγή: Goal
Οι απαιτήσεις πολύ πιο αυξημένες, η πίεση ασύγκριτα μεγαλύτερη, η αμφισβήτηση είχε καλλιεργηθεί από σχετικά πολύ νωρίς ακόμα και μέσα στις τάξεις της δικής του ομάδας, ενώ ο αντίπαλός του βρισκόταν στο πικ της φόρμας αλλά και της καταξίωσης από τον ευρωπαϊκό Τύπο.
Πολύ γρήγορα ο Ζοζέ Μουρίνιο διαπίστωσε ότι οι αντίπαλοί του ήταν πολύ περισσότεροι από τους συμμάχους του, έστω κι αν ο Φλορεντίνο Πέρεθ ήταν αποφασισμένος να τα βάλει με όλους και με όλα για να τον στηρίξει.
Καθόλου τυχαίο ότι ανήμερα του clasico έγινε η διαρροή για την παραμονή του στον πάγκο της Ρεάλ και την επόμενη σεζόν καθώς και η πρόθεση των δύο πλευρών να εξαντλήσουν το συμβόλαιο συνεργασίας τους μέχρι το 2014.
Και όλα αυτά ενώ πολλοί προέβλεπαν ...έγκυρα ότι ο Μουρίνιο δεν θα έβγαζε ούτε την πρώτη του σεζόν στον πάγκο της βασίλισσας. Και όλα αυτά ενώ στον ισπανικό Τύπο πλήθαιναν τα δημοσιεύματα περί κακών σχέσεών του στα αποδυτήρια του Μπερναμπέου. Και όλα αυτά ενώ η Μπαρτσελόνα παρουσιαζόταν ως η ανίκητη ομάδα και η Ρεάλ ούτε λίγο ούτε πολύ ως... η ντροπή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Με τον Ρονάλντο να ...κρύβεται στα μεγάλα ματς, τον Πέπε να είναι... σεσημασμένος αλήτης, τον Κασίγιας να μην θέλει να βλέπει τον "Μου", τους συμπατριώτες του Μουρίνιο να κάνουν κλίκα σε βάρος των Ισπανών διεθνών και τον Πορτογάλο τεχνικό να έχει στερέψει από ιδέες και να έχει ως μοναδική επιλογή την καταστροφή του παιχνιδιού της Μπάρτσα. Αυτά τουλάχιστον έλεγαν οι ειδικοί...
Για τον Μουρίνιο η επιλογή ήταν πολύ απλή. Εκανε τα πάντα ώστε να πάρει πάνω του όλο το βάρος και την πίεση και να καταφέρει να αφήσει τους ποδοσφαιριστές του στο απυρόβλητο. Για μία ακόμα φορά τράβηξε πάνω του τα φώτα της κριτικής προκειμένου να αγοράσει χρόνο η ομάδα του. Παρουσιάστηκε ούτε λίγο ούτε πολύ ως ...εμμονικός με την Μπαρτσελόνα προκειμένου να περιορίσει το συναίσθημα κατωτερότητας των παικτών του απέναντι σε μία ομάδα που είχε ξεκινήσει από καλύτερη αφετηρία στη μάχη με τον Special One.
Εκανε, και τι δεν έκανε... Τιμωρίες, πρόστιμα, επιθετικές δηλώσεις, δάκτυλο στο μάτι του Βιλανόβα και ένας Αϊτόρ Καράνκα να πηγαινοέρχεται στις συνεντεύξεις Τύπου αντ' αυτού. Ο ρόλος του κακού παιδιού άρεσε ανέκαθεν στον Special One. Tον ανέθετε μόνο σε πολύ δικούς του ανθρώπους όπως ο Πέπε...
Tην πρώτη του σεζόν δεν είχε πολλές επιλογές από το να προσαρμόσει την ομάδα του στη δεδομένη ανωτερότητα της Μπαρτσελόνα αγνοώντας τα εκ των έσω πυρά και προβάλλοντας τον δικό του ρεαλισμό. Κατάφερε να «κλέψει» το κύπελλο, υπέκυψε απόλυτα φυσιολογικά σε Τσάμπιονς Λιγκ και πρωτάθλημα. Είχε όμως αρχίσει να παίρνει τα μέτρα της αντιπάλου του για να την εξοντώσει όπως το είχε κάνει λίγο νωρίτερα στον πάγκο της Ιντερ...
Η δεύτερη σεζόν ήταν πάντα η καλύτερή του σε όσες ομάδες κι αν εργάστηκε. Προσπάθησε να παίξει στα ίσια την Μπαρτσελόνα στο μεταξύ τους παιχνίδι στο Μπερναμπέου και ηττήθηκε με 1-3 παρά το γρήγορο γκολ του Μπενζεμά και την ευκαιρία του Ρονάλντο για το 2-0. Το πρώτο clasico του πρωταθλήματος ερμηνεύτηκε από το σύνολο του Τύπου ως απόδειξη της μόνιμης κυριαρχίας της Μπαρτσελόνα, αλλά ο Μουρίνιο έφυγε σίγουρος για το ότι η ψαλίδα με τη μεγάλη αντίπαλο είχε αρχίσει να κλείνει.
Ενα μόνο κακό παιχνίδι έκανε φέτος απέναντι στους Καταλανούς. Το πρώτο για το κύπελλο και πάλι στο Μπερναμπέου, αλλά δεν ήθελε πολύ να πάρει την πρόκριση με επική ανατροπή στη ρεβάνς. Από εκείνο το παιχνίδι και μετά είχε πάρει το πάνω χέρι ως προς το πρωτάθλημα. Εμενε μόνο ένα ματς. Αυτό του Σαββάτου!
Η Ρεάλ που είχε κατηγορηθεί ως ομάδα ...αντιποδοσφαίρου (αν είναι δυνατόν...) έφτασε με το γκολ του Ρονάλντο στο Καμπ Νου τα 109 σε μία σεζόν στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, απλησίαστο ρεκόρ που έχει την ευκαιρία να το διευρύνει κι άλλο στις τελευταίες αγωνιστικές της σεζόν και με την άνεση του +7 από μία Μπαρτσελόνα που δεν δείχνει πλέον το ίδιο ανίκητη. Και όλα αυτά με κατοχή μπάλας 28-72 υπέρ της Μπάρτσα. Εχει καμία σημασία;
Ο Μουρίνιο για μία ακόμα φορά στην καριέρα του καταφέρνει να νικήσει μία πολύ δύσκολη παρτίδα. Τη δυσκολότερη που είχε μέχρι σήμερα. Και με τη νίκη στο Καμπ Νου έφτασε αισίως τις 112 σε 139 ματς στον πάγκο της Ρεάλ. Που να ήταν και... επιτυχημένος δηλαδή!
Για τον Special One o στόχος της επιστροφής της βασίλισσας στο θρόνο του ισπανικού πρωταθλήματος μετά το 2008 και τρία σερί πρωταθλήματα της Μπάρτσα ήταν ο πιο σημαντικός. Από εκεί και πέρα το να γίνει ο πρώτος προπονητής που θα έχει κατακτήσει Τσάμπιονς Λιγκ με τρεις διαφορετικές ομάδες δεν τον αφήνει αδιάφορο ειδικά από τη στιγμή που μία τέτοια επιτυχία θα συνδυαστεί με το decimo για τη βασίλισσα της Ευρώπης.
Αν γίνει και αυτό το πρόβλημα για τον Ζοζέ Μουρίνιο θα είναι να βρει τον επόμενο στόχο προκειμένου να επιβεβαιώσει την ιδιοφυΐα του.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου