άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου
Αν εξαιρέσει κανείς τον αδύναμο κρίκο της διοργάνωσης, που ήταν η Ιρλανδία, και η οποία έχασε με άνεση τα δύο πρώτα ματς, συν την εμφατική νίκη των Ρώσων επί των Τσέχων στην πρεμιέρα με 4-1 (που όμως δεν μέτρησε τελικά, αφού οι νικητές αποκλείστηκαν και οι ηττημένοι πέρασαν και, μάλιστα, πρώτοι), όλες οι αναμετρήσεις έχουν αγωνιστική ισορροπία. Σε αντίθεση με τα πάμπολλα αδιάφορα ματς στα Μουντιάλ στη φάση των ομίλων, τα παιχνίδια αυτού του EURO επιβεβαιώνουν πάντα τη ρήση του Ζινεντίν Ζιντάν πως είναι η πιο δύσκολη διοργάνωση για να επικρατήσεις!
Μόνο που από το 2016 στη Γαλλία, η επέκταση της τελικής φάσης με 24 ομάδες θα δημιουργήσει ανισορροπίες. Αλλά τι να κάνουμε που πρέπει να γίνει ένα άνοιγμα προς χώρες που δεν έχουν ζήσει αυτή τη χαρά και, κυρίως, στους οπαδούς τους που δικαιούνται να μη βλέπουν πάντα από μακριά, αλλά να τους δοθεί η ευκαιρία να το βιώσουν συμμετέχοντας.
Ένας κύριος λόγο που είναι η καλύτερη διοργάνωση εδώ και χρόνια είναι πως πρόκειται για το πιο παραγωγικό όλων των εποχών, αφού κατά μέσο όρο σημειώνονται 2,7 γκολ ανά ματς. Η μεγαλύτερη συγκομιδή από το 1976 και ύστερα με τη διαφορά πως τότε στο Βελιγράδι είχαμε μόνο τέσσερις ομάδες με δύο ημιτελικούς και μικρό και μεγάλο τελικό!
Από το 1980, στην Ιταλία που έγινε η τελική φάση με οκτώ ομάδες μέχρι σήμερα, ποτέ δεν είχαμε δει τόσα γκολ, τόσες ανατροπές και τόσα πολλά πρώτα ημίχρονα στα οποία σημειώθηκε, τουλάχιστον, ένα γκολ. Στα 14 από τα 18 πρώτα παιχνίδια είχαμε ήδη σκορ πριν πάνε οι ομάδες στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα και κάτι τέτοιο δεν έχει προηγούμενο! Επίσης, τακτικά αξίζει να αναλυθεί κάτι που είπε ο Αρσέν Βενγκέρ στη γαλλική τηλεόραση: «Είναι το τουρνουά στο οποίο δεν βρίσκεις εύκολη αντεπίθεση». Το δεύτερο γκολ των Πορτογάλων στη νίκη τους με τους Ολλανδούς ήταν μόλις το πρώτο σε αυτό τον όμιλο που σημειώθηκε με τέτοιον τρόπο.
Στον δικό μας όμιλο μόνο οι Ρώσοι στο πρώτο ματς με την Τσεχία (4-1) έβγαλαν τρία από τα τέρματά τους χρησιμοποιώντας το όπλο των αντεπιθέσεων! Αυτό, όπως εξήγησε ο Αλσατός τεχνικός, έχει να κάνει με το ότι σχεδόν όλες οι ομάδες είναι καλά οργανωμένες αμυντικά και παρ’ ότι κάποιες έχουν την ικανότητα να χρησιμοποιούν το άμεσο πρεσάρισμα (που κάνει και η Μπαρτσελόνα για να πιέζουν ψηλά ξανακερδίζοντας κατοχή μπάλας όταν τη χάνουν), οι πιο πολλές προτιμούν να μαζεύονται γρήγορα πίσω, οργανώνοντας την άμυνά τους.
Η Ελλάδα είναι μία από αυτές που λειτουργούν εξαιρετικά στο κλείσιμο των γραμμών, όπως έκανε στο δεύτερο ημίχρονο με την Πολωνία και την Τσεχία, αλλά ιδίως σε όλο το 90λεπτο του κρίσιμου ματς με τους Ρώσους.
Η απόλυτη απογοήτευση αυτού του EURΟ πάντως ήταν η Ολλανδία. Έφτασε ως διεκδικήτρια του τροπαίου και έφυγε χωρίς πόντο! Τελευταία φορά που μία ομάδα, η οποία ήταν ανάμεσα στα τρία πρώτα φαβορί και επέστρεψε χωρίς να πάρει βαθμό, ήταν το 1988 όταν η Αγγλία του Μπόμπι Ρόμπσον, που διέθετε σταρ όπως οι Λίνεκερ, Χοντλ και Μπαρνς, ηττήθηκε από Ιρλανδία, Σοβιετική Ένωση και Ολλανδία, μένοντας τελευταία στο γκρουπ της. Για τους «οράνιε» ήταν ένα τέλος εποχής, αφού οι πιο πολλοί από αυτούς που απέτυχαν οικτρά στο EURO δεν θα έχουν την ευκαιρία να ξαναπάνε σε μεγάλη διοργάνωση.
Και εκείνο που μένει ως συμπέρασμα από αυτή την παταγώδη αποτυχία της Ολλανδίας, η οποία όχι μόνο έχασε, αλλά κυρίως απογοήτευσε γιατί δεν έβγαλε θυμό και πάθος σε κανένα ματς, είναι το πόσο σημαντική είναι η νοητική προετοιμασία πριν από ένα τουρνουά! Καλό είναι να κοιτάμε, δηλαδή, όχι μόνο αν μία ομάδα μπορεί να τρέξει, αν έχει απουσίες, αν διαθέτει μεγάλο ρόστερ, αλλά κυρίως τι «προδίδει» το κλίμα της προς τα έξω. Η Ελλάδα του 2008 πήγε στο Σάλτσμπουργκ και η ομάδα ήταν χωρισμένη εκείνη την εποχή, σε δύο στρατόπεδα λόγω ΕΠΟ και απόφασης Βάλνερ. Το αποτέλεσμα ήταν να βγει στο γήπεδο όλο αυτό το κακό κλίμα!
Το 2004 τα πράγματα ήτα διαφορετικά και είδαμε τι έγινε, όπως και τώρα που αντιλαμβανόσουν από την πρεμιέρα πόσο διαφορετική νοητική προετοιμασία υπήρχε στο πώς αντέδρασαν οι διεθνείς στη διαιτητική αδικία και στον τραυματισμό του Αβραάμ. Η Ολλανδία του Γιοχάνεσμπουργκ έτρωγε σίδερα, η τωρινή Ολλανδία καταλάβαινες από τη μέρα που ο Χούντελααρ δήλωνε ότι πρέπει να παίζει βασικός, πως κάτι πήγαινε λάθος. Και το αποκορύφωμα ήταν το πόσο εύκολα έπεσε θύμα της υπερφίαλης λογικής των σταρ της η Ρωσία μετά το 3-0 με την Ιταλία στο φιλικό και το 4-1 της πρεμιέρας με τους Τσέχους. Το μυαλό έφυγε, ταξιδεύοντας σε τελικούς και μεταγραφές και μόλις η Πολωνία τους προσγείωσε, δεν ήταν πια δυνατόν να ανακτηθεί η χαμένη αυτοπεποίθηση. Έπεσαν και επάνω στους αποφασισμένους καμικάζι της Εθνικής μας και ήρθε και έδεσε το γλυκό, με την έλλειψη προσωπικότητάς τους να γίνεται η θηλειά στον λαιμό που τους έπνιξε!
πηγή: www.aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου