Ολο το πράγμα μοιάζει αυτή τη φορά στα μέτρα του κι αν αποτύχει, θα
είναι γιατί έχει κουραστεί. Δεν το πιστεύω: το διάστημα που ξεκουράστηκε
ήταν αρκετό ώστε να έχει μπαταρίες φορτωμένες. Το ότι έμεινε και λίγο
μακριά από τους πάγκους, θα του 'χει κάνει καλό: ένα κρύο ντουζ είναι
πάντα χρήσιμο σε ανθρώπους με μεγάλο εγωισμό.
Ενας
Υπάρχει πάντα ένα και μόνο ζήτημα με τον Μπάγεβιτς: ο Μπάγεβιτς. Στη μέχρι τώρα τεράστια καριέρα του στην Ελλάδα ο Ντούσαν είχε έναν και μόνο μεγάλο αντίπαλο: τον εαυτό του. Οπως όλοι οι πραγματικά μεγάλοι, ο Ντούσαν βάζει κάθε φορά στοιχήματα με τον εαυτό του -είναι ο μόνος (του) τρόπος για να γίνεται καλύτερος. Οταν ήρθε το μακρινό '89 στην ΑΕΚ, άφησε πίσω του μια στρωμένη κατάσταση: είχε ξεκινήσει με μια επιτυχία (δηλαδή την κατάκτηση του κυπέλλου), απολάμβανε της εκτίμησης όλων των γκουρού του γιουγκοσλαβικού ποδοσφαίρου, θα μπορούσε να μείνει εκεί και να φτάσει να προπονεί την Παρτίζαν ή τον Ερυθρό Αστέρα με απώτερο στόχο μια καριέρα στη Δυτική Ευρώπη. Διάλεξε να 'ρθει στην ΑΕΚ, που και τότε οικονομικά προβλήματα είχε, έχτισε τρεις – τέσσερις διαφορετικές εκδοχές της στα πάνω από δεκαπέντε χρόνια που έμεινε κι εκεί κι αν πήγε στον Ολυμπιακό ήταν αφενός γιατί δεν του άρεσαν οι παρεμβάσεις στο έργο του κι αφετέρου γιατί η δημιουργική του ανασφάλεια του επέβαλε να δοκιμάσει κι αλλού την επιτυχία της συνταγής του.
Στοιχήματα
Στοιχήματα ήταν και τα δυο περάσματά του από τις ομάδες της Θεσσαλονίκης. Με τον ΠΑΟΚ πίστεψε ότι θα μπορούσε να κάνει πρωταθλητισμό με πράξεις και όχι με λόγια καλοκαιρινά – πράγμα που στη Θεσσαλονίκη συνηθίζεται. Τον Αρη από την άλλη επιχείρησε να του δώσει τη στιβαρότητα που του λείπει: να τον επιβάλει μεταξύ των μεγάλων ως αγωνιστικά ισότιμο συνομιλητή. Δεν πήρε άριστα ούτε στον ΠΑΟΚ ούτε στον Αρη κι ο λόγος είχε να κάνει κυρίως με το ότι σχετικά γρήγορα απογοητεύτηκε από τους διοικούντες: ο Μπατατούδης ήταν ένα φάντασμα που πλήρωνε και στον Αρη οι παράγοντες ήταν περισσότεροι από τους ποδοσφαιριστές. Οχι ακριβώς το καλύτερο -για τον Ντούσαν- περιβάλλον.
Πάθημα
Από τι θα εξαρτηθεί η επιτυχία του ή η αποτυχία του στον Ατρόμητο; Νομίζω από το κατά πόσο έμαθε το πάθημα της επιστροφής στην ΑΕΚ - ειδικά της τελευταίας επιστροφής, που υπήρξε για τον ίδιο περίπου καταστροφική. Και τις δυο φορές, που επέστρεψε στην ΑΕΚ, ο Μπάγεβιτς πίστευε ότι η δική του παρουσία αρκεί για να καλύψει κάθε διοικητική αδυναμία. Την πρώτη φορά, παρά την παρουσία του Μάκη Ψωμιάδη, η εξέδρα αποδείχτηκε πολύ δυνατότερη από τον ίδιο: από ένα σημείο και πέρα ο Μπάγεβιτς ονειρευόταν πώς θα ξανακερδίσει το κοινό και όχι πώς θα φτιάξει μια αληθινά ανταγωνιστική ομάδα. Τη δεύτερη φορά, με δεδομένο το διοικητικό χάος της μετά το Ντέμη ενωσίτικης εποχής, οι μέτοχοι ενθάρρυναν τον Μπάγεβιτς να γίνει τα πάντα, δηλαδή και προπονητής και τεχνικός διευθυντής ακόμα και πρόεδρος! Σε μια συνέντευξη που του 'χα κάνει εκείνη την περίοδο, μου έλεγε με παράπονο πως η δική του δουλειά είναι η προπόνηση και η ομάδα και πως τα γραφεία δεν τον ενδιαφέρουν -όμως το κακό είχε γίνει: αυτοί που τον έφεραν στην ΑΕΚ τον ήθελαν ως ασπίδα για να κρυφτούν πίσω του. Οταν το κατάλαβε, ήταν μάλλον αργά.
Ομάδα
Κάποτε έφτανε ένας καλός προπονητής, ένας παθιασμένος με το ποδόσφαιρο άνθρωπος, για να φτιάξει μια ομάδα της προκοπής, διαλέγοντας σωστά παίκτες: πιθανότατα κανείς στην Ελλάδα δεν το έκανε αυτό καλύτερα από τον Μπάγεβιτς. Σήμερα όμως οι συγκεντρωτισμοί δεν αποδίδουν: καμιά ομάδα δεν μπορεί να στηρίζεται σε έναν προπονητή - χρειάζεται έναν μηχανισμό αποτελούμενο από ανθρώπους που μπορούν (και) τον κόουτς να τον βοηθήσουν ποικιλοτρόπως. Αν ο Ντούσαν αυτό το 'χει καταλάβει, στον Ατρόμητο θα κάνει σπουδαία δουλειά, είμαι βέβαιος…
Τιμοσένκο
Eίχε μεγάλο ενδιαφέρον μια αναδημοσίευση ενός κομματιού του Αγγλου δημοσιογράφου Τίμοθι Κάρτον Ας στο «Βήμα της Κυριακής». Το θέμα του δημοσιογράφου είναι το πιο μεγάλο πρόβλημα του Euro του 2012 που ξεκινάει και που δεν είναι τα γήπεδα ή άλλες οργανωτικές ατέλειες, αλλά η ιστορία της φυλάκισης της πρώην πρωθυπουργού της Ουκρανίας κας Τιμοσένκο. Κυρίως ο Ας γράφει για τη δυσκολία των ηγετών της Δύσης να ταξιδέψουν στην Ουκρανία, με δεδομένη την αρνητική στάση τους απέναντι στον νυν πρωθυπουργό της χώρας, κ. Γιανούκοβιτς. Γράφει χαρακτηριστικά:
«Λένε (σ.σ.: οι διπλωμάτες της Δύσης) ότι πρέπει να βρεθεί ένα μέτρο, τόσο συμβολικό όσο και πρακτικό, προκειμένου να διαχωριστεί ο Γιανούκοβιτς από την Ουκρανία. Μερικοί Ουκρανοί συμφωνούν. «Μποϊκοτάρετε τον Γιανούκοβιτς, όχι τους Ουκρανούς!» γράφει ο διακεκριμένος ιστορικός και σχολιαστής, Γιάροσλαβ Χρίτσακ.
Το πρόβλημα είναι πώς κάνεις τον διαχωρισμό μεταξύ ενός νταή προέδρου και μιας ευγενούς χώρας; Πηγαίνοντας στους αγώνες, αλλά μη χαιρετώντας τον Γιανούκοβιτς; Το διπλωματικό πρωτόκολλο δύσκολα θα επέτρεπε κάτι τέτοιο. Πηγαίνοντας, αλλά παραχωρώντας μια συνέντευξη Τύπου στην οποία τονίζεις την υπόθεση της Τιμοσένκο και το πρόβλημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της διαφθοράς στην Ουκρανία; Ωραία, αλλά πόσα από αυτά θα παρακολουθήσει ο μέσος Ουκρανός στην τηλεόραση που τελεί υπό αυστηρή λογοκρισία; Ή μήπως πηγαίνοντας με την προϋπόθεση να συναντήσεις την Τιμοσένκο;
Δεν υπάρχει κάποιος παγκόσμιος κανόνας που να καθορίζει το εάν ή όχι πρέπει να γίνεται μποϊκοτάζ σε ένα συγκεκριμένο αθλητικό ή πολιτιστικό γεγονός, είτε πρόκειται για το Euro 2012 είτε για τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου είτε για τον πρόσφατο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision στο ακόμη πιο καταπιεστικό και πιο διεφθαρμένο Αζερμπαϊτζάν. Εξαιτίας της συνδιοργανώτριας Πολωνίας δεν γίνεται να υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή θέση σε αυτό. Γι' αυτό κάθε ηγέτης θα πρέπει να αποφασίσει από μόνος του».
Μάλλον
Τι θα γίνει στο σημερινό Δ.Σ. της Λίγκας; Καυγάδες και τίποτα άλλο. Ενας καυγάς θα γίνει για το πώς πήρε την άδεια ο Παναθηναϊκός και πώς ο ΠΑΟΚ: προβλέπω σπόντες και του ΠΑΣ Γιάννινα (που πιστεύει ότι αδικήθηκε) και του Αρη. Απόφαση δεν βλέπω, γιατί κάποιοι θα βάλουν θέμα να μην ψηφίσουν Δόξα, Εργοτέλης και Παναιτωλικός που υποβιβάστηκαν, αλλά να αποφασίσει η Λίγκα όταν αποκτήσει απαρτία εν όψει νέας χρονιάς, δηλαδή όταν θα 'ναι μέλη της η Βέροια, ο Πανθρακικός και ο τρίτος που θα ανέβει από τη Φούτμπολ Λιγκ. Και μάλλον το αίτημα θα γίνει δεκτό. Μάλλον.
ΠΗΓΗ: Sportday
Ενας
Υπάρχει πάντα ένα και μόνο ζήτημα με τον Μπάγεβιτς: ο Μπάγεβιτς. Στη μέχρι τώρα τεράστια καριέρα του στην Ελλάδα ο Ντούσαν είχε έναν και μόνο μεγάλο αντίπαλο: τον εαυτό του. Οπως όλοι οι πραγματικά μεγάλοι, ο Ντούσαν βάζει κάθε φορά στοιχήματα με τον εαυτό του -είναι ο μόνος (του) τρόπος για να γίνεται καλύτερος. Οταν ήρθε το μακρινό '89 στην ΑΕΚ, άφησε πίσω του μια στρωμένη κατάσταση: είχε ξεκινήσει με μια επιτυχία (δηλαδή την κατάκτηση του κυπέλλου), απολάμβανε της εκτίμησης όλων των γκουρού του γιουγκοσλαβικού ποδοσφαίρου, θα μπορούσε να μείνει εκεί και να φτάσει να προπονεί την Παρτίζαν ή τον Ερυθρό Αστέρα με απώτερο στόχο μια καριέρα στη Δυτική Ευρώπη. Διάλεξε να 'ρθει στην ΑΕΚ, που και τότε οικονομικά προβλήματα είχε, έχτισε τρεις – τέσσερις διαφορετικές εκδοχές της στα πάνω από δεκαπέντε χρόνια που έμεινε κι εκεί κι αν πήγε στον Ολυμπιακό ήταν αφενός γιατί δεν του άρεσαν οι παρεμβάσεις στο έργο του κι αφετέρου γιατί η δημιουργική του ανασφάλεια του επέβαλε να δοκιμάσει κι αλλού την επιτυχία της συνταγής του.
Στοιχήματα
Στοιχήματα ήταν και τα δυο περάσματά του από τις ομάδες της Θεσσαλονίκης. Με τον ΠΑΟΚ πίστεψε ότι θα μπορούσε να κάνει πρωταθλητισμό με πράξεις και όχι με λόγια καλοκαιρινά – πράγμα που στη Θεσσαλονίκη συνηθίζεται. Τον Αρη από την άλλη επιχείρησε να του δώσει τη στιβαρότητα που του λείπει: να τον επιβάλει μεταξύ των μεγάλων ως αγωνιστικά ισότιμο συνομιλητή. Δεν πήρε άριστα ούτε στον ΠΑΟΚ ούτε στον Αρη κι ο λόγος είχε να κάνει κυρίως με το ότι σχετικά γρήγορα απογοητεύτηκε από τους διοικούντες: ο Μπατατούδης ήταν ένα φάντασμα που πλήρωνε και στον Αρη οι παράγοντες ήταν περισσότεροι από τους ποδοσφαιριστές. Οχι ακριβώς το καλύτερο -για τον Ντούσαν- περιβάλλον.
Πάθημα
Από τι θα εξαρτηθεί η επιτυχία του ή η αποτυχία του στον Ατρόμητο; Νομίζω από το κατά πόσο έμαθε το πάθημα της επιστροφής στην ΑΕΚ - ειδικά της τελευταίας επιστροφής, που υπήρξε για τον ίδιο περίπου καταστροφική. Και τις δυο φορές, που επέστρεψε στην ΑΕΚ, ο Μπάγεβιτς πίστευε ότι η δική του παρουσία αρκεί για να καλύψει κάθε διοικητική αδυναμία. Την πρώτη φορά, παρά την παρουσία του Μάκη Ψωμιάδη, η εξέδρα αποδείχτηκε πολύ δυνατότερη από τον ίδιο: από ένα σημείο και πέρα ο Μπάγεβιτς ονειρευόταν πώς θα ξανακερδίσει το κοινό και όχι πώς θα φτιάξει μια αληθινά ανταγωνιστική ομάδα. Τη δεύτερη φορά, με δεδομένο το διοικητικό χάος της μετά το Ντέμη ενωσίτικης εποχής, οι μέτοχοι ενθάρρυναν τον Μπάγεβιτς να γίνει τα πάντα, δηλαδή και προπονητής και τεχνικός διευθυντής ακόμα και πρόεδρος! Σε μια συνέντευξη που του 'χα κάνει εκείνη την περίοδο, μου έλεγε με παράπονο πως η δική του δουλειά είναι η προπόνηση και η ομάδα και πως τα γραφεία δεν τον ενδιαφέρουν -όμως το κακό είχε γίνει: αυτοί που τον έφεραν στην ΑΕΚ τον ήθελαν ως ασπίδα για να κρυφτούν πίσω του. Οταν το κατάλαβε, ήταν μάλλον αργά.
Ομάδα
Κάποτε έφτανε ένας καλός προπονητής, ένας παθιασμένος με το ποδόσφαιρο άνθρωπος, για να φτιάξει μια ομάδα της προκοπής, διαλέγοντας σωστά παίκτες: πιθανότατα κανείς στην Ελλάδα δεν το έκανε αυτό καλύτερα από τον Μπάγεβιτς. Σήμερα όμως οι συγκεντρωτισμοί δεν αποδίδουν: καμιά ομάδα δεν μπορεί να στηρίζεται σε έναν προπονητή - χρειάζεται έναν μηχανισμό αποτελούμενο από ανθρώπους που μπορούν (και) τον κόουτς να τον βοηθήσουν ποικιλοτρόπως. Αν ο Ντούσαν αυτό το 'χει καταλάβει, στον Ατρόμητο θα κάνει σπουδαία δουλειά, είμαι βέβαιος…
Τιμοσένκο
Eίχε μεγάλο ενδιαφέρον μια αναδημοσίευση ενός κομματιού του Αγγλου δημοσιογράφου Τίμοθι Κάρτον Ας στο «Βήμα της Κυριακής». Το θέμα του δημοσιογράφου είναι το πιο μεγάλο πρόβλημα του Euro του 2012 που ξεκινάει και που δεν είναι τα γήπεδα ή άλλες οργανωτικές ατέλειες, αλλά η ιστορία της φυλάκισης της πρώην πρωθυπουργού της Ουκρανίας κας Τιμοσένκο. Κυρίως ο Ας γράφει για τη δυσκολία των ηγετών της Δύσης να ταξιδέψουν στην Ουκρανία, με δεδομένη την αρνητική στάση τους απέναντι στον νυν πρωθυπουργό της χώρας, κ. Γιανούκοβιτς. Γράφει χαρακτηριστικά:
«Λένε (σ.σ.: οι διπλωμάτες της Δύσης) ότι πρέπει να βρεθεί ένα μέτρο, τόσο συμβολικό όσο και πρακτικό, προκειμένου να διαχωριστεί ο Γιανούκοβιτς από την Ουκρανία. Μερικοί Ουκρανοί συμφωνούν. «Μποϊκοτάρετε τον Γιανούκοβιτς, όχι τους Ουκρανούς!» γράφει ο διακεκριμένος ιστορικός και σχολιαστής, Γιάροσλαβ Χρίτσακ.
Το πρόβλημα είναι πώς κάνεις τον διαχωρισμό μεταξύ ενός νταή προέδρου και μιας ευγενούς χώρας; Πηγαίνοντας στους αγώνες, αλλά μη χαιρετώντας τον Γιανούκοβιτς; Το διπλωματικό πρωτόκολλο δύσκολα θα επέτρεπε κάτι τέτοιο. Πηγαίνοντας, αλλά παραχωρώντας μια συνέντευξη Τύπου στην οποία τονίζεις την υπόθεση της Τιμοσένκο και το πρόβλημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της διαφθοράς στην Ουκρανία; Ωραία, αλλά πόσα από αυτά θα παρακολουθήσει ο μέσος Ουκρανός στην τηλεόραση που τελεί υπό αυστηρή λογοκρισία; Ή μήπως πηγαίνοντας με την προϋπόθεση να συναντήσεις την Τιμοσένκο;
Δεν υπάρχει κάποιος παγκόσμιος κανόνας που να καθορίζει το εάν ή όχι πρέπει να γίνεται μποϊκοτάζ σε ένα συγκεκριμένο αθλητικό ή πολιτιστικό γεγονός, είτε πρόκειται για το Euro 2012 είτε για τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου είτε για τον πρόσφατο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision στο ακόμη πιο καταπιεστικό και πιο διεφθαρμένο Αζερμπαϊτζάν. Εξαιτίας της συνδιοργανώτριας Πολωνίας δεν γίνεται να υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή θέση σε αυτό. Γι' αυτό κάθε ηγέτης θα πρέπει να αποφασίσει από μόνος του».
Μάλλον
Τι θα γίνει στο σημερινό Δ.Σ. της Λίγκας; Καυγάδες και τίποτα άλλο. Ενας καυγάς θα γίνει για το πώς πήρε την άδεια ο Παναθηναϊκός και πώς ο ΠΑΟΚ: προβλέπω σπόντες και του ΠΑΣ Γιάννινα (που πιστεύει ότι αδικήθηκε) και του Αρη. Απόφαση δεν βλέπω, γιατί κάποιοι θα βάλουν θέμα να μην ψηφίσουν Δόξα, Εργοτέλης και Παναιτωλικός που υποβιβάστηκαν, αλλά να αποφασίσει η Λίγκα όταν αποκτήσει απαρτία εν όψει νέας χρονιάς, δηλαδή όταν θα 'ναι μέλη της η Βέροια, ο Πανθρακικός και ο τρίτος που θα ανέβει από τη Φούτμπολ Λιγκ. Και μάλλον το αίτημα θα γίνει δεκτό. Μάλλον.
ΠΗΓΗ: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου