Το μυαλό μου πήγε σε ουσίες και οινοπνεύματα, αλλά με μια σύντομη
περιήγηση στα τιτιβίσματα της ημέρας, κατάλαβα ότι πρόκειται για ένα
tweet της Βούλας που αναφερόταν στους αλλοδαπούς που ζουν στην Ελλάδα.
Ένας καλόπιστος θα διαπίστωνε ότι πρόκειται για πολύ κακό χιούμορ και
ηλιθιότητα απύθμενη. Ένας κακόπιστος θα μιλούσε για ρατσισμό του
αισχίστου είδους, ζητώντας κομματιασμένη τη διαπίστευση που θα της
επιτρέψει την είσοδο στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου για να αγωνιστεί.
Δεν υπάρχει καμία τρίτη εκδοχή κατά την άποψή μου.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι δουλειά έχει ένας αθλητής, μια αθλήτρια να αναλώνονται σε τιτιβίσματα λίγες ημέρες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όπως σωστά μου είπε στο τηλέφωνο μια Ολυμπιονίκης, όλο αυτό δείχνει έλλειψη συγκέντρωσης και θα αποτυπωθεί στον αγωνιστικό χώρο. Σταματώ εδώ και δεν ασχολούμαι καν με τις πολιτικές προεκτάσεις που δίνουν (δικαίως ή αδίκως) διάφοροι από το πρωϊ. Δεν με αφορούν οι πολιτικές πεποιθήσεις της Βούλας κι ούτε θα τις κρίνω.
Καλώς ή κακώς έχουμε δημοκρατία, άρα όλοι έχουν δικαίωμα να διατυπώνουν χωρίς περιορισμούς την άποψή τους. Η έκρηξη λαϊκίστικων αντιδράσεων τύπου «να μην ταξιδέψει στο Λονδίνο» με βρίσκουν τόσο αντίθετο, όσο και το βλακώδες tweet της Παπαχρήστου για τις μύγες του δυτικού Νείλου. «Δεν συμφωνώ ούτε με μια λέξη απ’ όσα λες, αλλά θα υπερασπίζω και με τη ζωή μου ακόμα το δικαίωμα σου ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις». Είμαι φανατικός του Βολταίρου.
Προφανέστατα δεν μπορούμε (και δεν θέλουμε) να φιμώσουμε κανέναν, όμως μια φορά να ακούσει κανείς την εν λόγω (και άλλους που ελευθέρως μας λένε την άποψή τους στο twitter) να μιλάει, θα καταλάβει ότι δεν έχει τη συγκρότηση να αρθρώσει λόγο περί του σοβαρότατου θέματος της μετανάστευσης. Το ξενοφοβικό «χιουμοράκι» της αθλήτριας δεν προσβάλει ούτε τους μετανάστες, ούτε τη χώρα, ούτε κανέναν, παρά μόνο την ίδια. Αυτό είναι όμως το twitter. Όλοι έχουν άποψη για όλα χάριν εντυπωσιασμού.
Επιθυμώ να γενικεύσω το θέμα, προσεγγίζοντας το φαινόμενο social media, εξ αιτίας των οποίων έχουν χαθεί δουλειές, έχουν χαλάσει σπίτια, έχουν καταστραφεί άνθρωποι.
Το twitter ,ως κοινωνικό φαινόμενο, έχει δώσει βήμα σε καθέναν από μας να εκφράζει άποψη για ό,τι ίπταται, χωρίς να έχει ούτε συναίσθηση του τί γράφει, ούτε φυσικά τη γνώση, τη συγκρότηση και το υπόβαθρο για να το υποστηρίξει. Κάθε ηλίθιος (στην κυριολεξία ηλίθιος) στην προσπάθεια να προσεγγίσει followers γράφει ό,τι εξυπνάδα του κατέβει στο κεφάλι, πιστεύοντας ότι και καλά κάνει χιούμορ. Όσο πιο ακραίος είναι κανείς, τόσο περισσότερους followers κερδίζει.
Φυσικά αν κάτσει κάποιος να διαβάσει το τι μαλακία γράφεται καθημερινά στα social media, θα αντιληφθεί ότι η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι απλώς πταίσμα. Έχει σημασία αν το γράφει η Παπαχρήστου ή ο (ας πούμε) Don_Kixotis; Καμία απολύτως. Αν θεωρήσουμε επικίνδυνη την διαδικτυακή «παπάρα» του κάθε όψιμα (ή και όχι όψιμα) επώνυμου, τότε έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα. Ουαί και αλίμονο αν πιστέψουμε στα σοβαρά ότι τα social media διαμορφώνουν συνειδήσεις. Αρκεί μια ανάγνωση των διαφόρων time line ή walls για να καταλάβει και ο πιο καλόπιστος ότι –ως επί το πλείστον- στο twitter και στο facebook γράφονται ατελείωτες ηλιθιότητες και ακρότητες. Εξάλλου, οι ακραίες θέσεις τιμώνται δεόντως από μια διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα συμπολιτών μας. Αν είναι να ανακαλέσουμε τη συμμετοχή της Παπαχρήστου στους Ολυμπιακούς Αγώνες, να πάρουμε και τις ταυτότητες βουλευτών, υπουργών και άλλων που (υποτίθεται ότι) είναι νομιμοποιημένοι να γράφουν ό,τι θέλουν, όσο ακραίο κι αν είναι.
Κάθε νέο μέσον επικοινωνίας είναι ηθικά ουδέτερο. Γίνεται καλό ή κακό ανάλογα με τη χρήση. Τα social media θα μπορούσαν να είναι ένας εξαιρετικός χώρος διακίνησης (τεκμηριωμένων) ιδεών, διαλόγου και επικοινωνίας. Ορισμένοι μάλιστα τα χρησιμοποιούν ως τέτοια και οι διάλογοι είναι συχνά εξαιρετικά εποικοδομητικοί, είτε εξυπηρετώντας τη γρήγορη διακίνηση ειδήσεων, είτε την διαδραστική διακίνηση ιδεών.
Σε τούτη τη χώρα όμως το facebook και το twitter έχουν καταφέρει τα εξής:
1) Έχουν γίνει πεδίο υπέρτατης καυλάντας και μόνο καυλάντας
2) Καλύπτουν (ή έτσι πιστεύουμε) την ατελείωτη μοναξιά όλων μας
3) Έχουν αποβλακώσει όλους μας. Βλέπω συχνά σε παρέες τυπάκια και τύπισες σκυμμένους πάνω από iphone ή ipad να «συζητούν» με τους άγνωστους «φίλους» τους, την ώρα που οι πραγματικοί τους φίλοι είναι παραπειστικά παρακείμενοι.
4) Έχουν γίνει πεδίο διακίνησης του απόλυτου τίποτα
Με δυο λόγια το twitter ή το facebook μπορεί να είναι χρήσιμα, αλλά έχουν καταντήσει εξαιρετικά επικίνδυνα. Δυστυχώς ο Ζούγκεμπεργκ κι ο Στόουν δεν προέβλεψαν το αυτόματο «μπλοκ» στη μαλακία...
Πηγή: pamesports.gr
Δεν μπορώ να καταλάβω τι δουλειά έχει ένας αθλητής, μια αθλήτρια να αναλώνονται σε τιτιβίσματα λίγες ημέρες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όπως σωστά μου είπε στο τηλέφωνο μια Ολυμπιονίκης, όλο αυτό δείχνει έλλειψη συγκέντρωσης και θα αποτυπωθεί στον αγωνιστικό χώρο. Σταματώ εδώ και δεν ασχολούμαι καν με τις πολιτικές προεκτάσεις που δίνουν (δικαίως ή αδίκως) διάφοροι από το πρωϊ. Δεν με αφορούν οι πολιτικές πεποιθήσεις της Βούλας κι ούτε θα τις κρίνω.
Καλώς ή κακώς έχουμε δημοκρατία, άρα όλοι έχουν δικαίωμα να διατυπώνουν χωρίς περιορισμούς την άποψή τους. Η έκρηξη λαϊκίστικων αντιδράσεων τύπου «να μην ταξιδέψει στο Λονδίνο» με βρίσκουν τόσο αντίθετο, όσο και το βλακώδες tweet της Παπαχρήστου για τις μύγες του δυτικού Νείλου. «Δεν συμφωνώ ούτε με μια λέξη απ’ όσα λες, αλλά θα υπερασπίζω και με τη ζωή μου ακόμα το δικαίωμα σου ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις». Είμαι φανατικός του Βολταίρου.
Προφανέστατα δεν μπορούμε (και δεν θέλουμε) να φιμώσουμε κανέναν, όμως μια φορά να ακούσει κανείς την εν λόγω (και άλλους που ελευθέρως μας λένε την άποψή τους στο twitter) να μιλάει, θα καταλάβει ότι δεν έχει τη συγκρότηση να αρθρώσει λόγο περί του σοβαρότατου θέματος της μετανάστευσης. Το ξενοφοβικό «χιουμοράκι» της αθλήτριας δεν προσβάλει ούτε τους μετανάστες, ούτε τη χώρα, ούτε κανέναν, παρά μόνο την ίδια. Αυτό είναι όμως το twitter. Όλοι έχουν άποψη για όλα χάριν εντυπωσιασμού.
Επιθυμώ να γενικεύσω το θέμα, προσεγγίζοντας το φαινόμενο social media, εξ αιτίας των οποίων έχουν χαθεί δουλειές, έχουν χαλάσει σπίτια, έχουν καταστραφεί άνθρωποι.
Το twitter ,ως κοινωνικό φαινόμενο, έχει δώσει βήμα σε καθέναν από μας να εκφράζει άποψη για ό,τι ίπταται, χωρίς να έχει ούτε συναίσθηση του τί γράφει, ούτε φυσικά τη γνώση, τη συγκρότηση και το υπόβαθρο για να το υποστηρίξει. Κάθε ηλίθιος (στην κυριολεξία ηλίθιος) στην προσπάθεια να προσεγγίσει followers γράφει ό,τι εξυπνάδα του κατέβει στο κεφάλι, πιστεύοντας ότι και καλά κάνει χιούμορ. Όσο πιο ακραίος είναι κανείς, τόσο περισσότερους followers κερδίζει.
Φυσικά αν κάτσει κάποιος να διαβάσει το τι μαλακία γράφεται καθημερινά στα social media, θα αντιληφθεί ότι η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι απλώς πταίσμα. Έχει σημασία αν το γράφει η Παπαχρήστου ή ο (ας πούμε) Don_Kixotis; Καμία απολύτως. Αν θεωρήσουμε επικίνδυνη την διαδικτυακή «παπάρα» του κάθε όψιμα (ή και όχι όψιμα) επώνυμου, τότε έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα. Ουαί και αλίμονο αν πιστέψουμε στα σοβαρά ότι τα social media διαμορφώνουν συνειδήσεις. Αρκεί μια ανάγνωση των διαφόρων time line ή walls για να καταλάβει και ο πιο καλόπιστος ότι –ως επί το πλείστον- στο twitter και στο facebook γράφονται ατελείωτες ηλιθιότητες και ακρότητες. Εξάλλου, οι ακραίες θέσεις τιμώνται δεόντως από μια διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα συμπολιτών μας. Αν είναι να ανακαλέσουμε τη συμμετοχή της Παπαχρήστου στους Ολυμπιακούς Αγώνες, να πάρουμε και τις ταυτότητες βουλευτών, υπουργών και άλλων που (υποτίθεται ότι) είναι νομιμοποιημένοι να γράφουν ό,τι θέλουν, όσο ακραίο κι αν είναι.
Κάθε νέο μέσον επικοινωνίας είναι ηθικά ουδέτερο. Γίνεται καλό ή κακό ανάλογα με τη χρήση. Τα social media θα μπορούσαν να είναι ένας εξαιρετικός χώρος διακίνησης (τεκμηριωμένων) ιδεών, διαλόγου και επικοινωνίας. Ορισμένοι μάλιστα τα χρησιμοποιούν ως τέτοια και οι διάλογοι είναι συχνά εξαιρετικά εποικοδομητικοί, είτε εξυπηρετώντας τη γρήγορη διακίνηση ειδήσεων, είτε την διαδραστική διακίνηση ιδεών.
Σε τούτη τη χώρα όμως το facebook και το twitter έχουν καταφέρει τα εξής:
1) Έχουν γίνει πεδίο υπέρτατης καυλάντας και μόνο καυλάντας
2) Καλύπτουν (ή έτσι πιστεύουμε) την ατελείωτη μοναξιά όλων μας
3) Έχουν αποβλακώσει όλους μας. Βλέπω συχνά σε παρέες τυπάκια και τύπισες σκυμμένους πάνω από iphone ή ipad να «συζητούν» με τους άγνωστους «φίλους» τους, την ώρα που οι πραγματικοί τους φίλοι είναι παραπειστικά παρακείμενοι.
4) Έχουν γίνει πεδίο διακίνησης του απόλυτου τίποτα
Με δυο λόγια το twitter ή το facebook μπορεί να είναι χρήσιμα, αλλά έχουν καταντήσει εξαιρετικά επικίνδυνα. Δυστυχώς ο Ζούγκεμπεργκ κι ο Στόουν δεν προέβλεψαν το αυτόματο «μπλοκ» στη μαλακία...
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου