Το συμπέρασμα που βγήκε ήταν ότι ο τρόπος ήταν σωστός από την στιγμή που έλαμψε ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα παικτών που έκαναν την σημαντική διαφορά στο παιχνίδι. Οι δύο ομάδες είχαν τον ίδιο σχηματισμό οπότε με σχετική ευκολία μπορούμε να κάνουμε κάποιες συγκρίσεις παικτών.
Γκοντογκάν-Αλόνσο
Ο Γερμανός έδειξε πως πρέπει να παίζεται η θέση του αμυντικού χαφ σε πλήρη εφαρμογή. Και στα δύο μισά του γηπέδου. Με οργάνωση παιχνιδιού, με κάλυψη της άμυνας, με κλεψίματα και κοψίματα της μπάλας. Το πιο βασικό όμως είναι η ατομική προσπάθεια στην επίθεση με την μπάλα στα πόδια και κερδισμένα μέτρα στο γήπεδο. Από την άλλη ο Αλόνσο είναι αμυντικό χαφ παγκόσμιας κλάσης. Μεγάλη και ακριβής πάσα, κάλυψη χώρων, σίγουρες μεταβιβάσεις. Δεν έχει την ατομική προσπάθεια που δημιουργεί υπεραριθμία στην επίθεση.Γκέτσε-Μόντρις
Τα δύο «δεκάρια» των ομάδων. Ο Γκέτσε ξεδίπλωσε το ταλέντο του σε όλο του το μεγαλείο, «οργώνοντας» όλο το γήπεδο, παίζοντας κοντά στους πλάγιους συμπαίκτες του για γρήγορες συνεργασίες, δοκιμάζοντας ατομικές προσπάθειες και διεισδύσεις. Από την άλλη ο Μόντριτς ήταν η καταστροφή του συστήματος του Μουρίνιο. Ρηχός, χωρίς πάθος, με λάθος μεταβιβάσεις, δεν μπήκε ποτές το πνεύμα του αγώνα.Λεβαντόφσκι-Ιγκουαΐν
Σ’ αυτό το ζευγάρι η όποια σύγκριση θα αδικήσει τον μεγάλο πρωταγωνιστή του παιχνιδιού. Ο Λεβαντόσφσκι τα έβαλε με όλη την άμυνα της Ρεάλ και βγήκε νικητής. Έπαιξε όπως επιβάλλει το σύστημα , άνοιξε διαδρόμους, βγήκε από την περιοχή και συνεργάστηκε στα πλάγια με τους συμπαίκτες του. Όταν πάτησε περιοχή πέτυχε τα τέρματα. Ο Ιγκουαΐν δεν πήρε ποτέ την μπάλα για να απειλήσει. Χάθηκε στην άμυνα των Χούμελς και Σούμποτιτς και έγινε αλλαγή χωρίς κανένας να καταλάβει αν έπαιξε η όχι.Τι άλλο να ζητούσε ο Κλοπ;
Ο προπονητής έχει την υποχρέωση να βρίσκει τρόπους να κρατάει σε εγρήγορση τους παίκτες. Να διορθώνει τα λάθη τους, να βρίσκει αδυναμίες, να παίρνει το 100% σε απόδοση. Για τον Κλοπ η σημερινή μέρα θα είναι δύσκολη γιατί δεν θα έχει να πει τίποτα στην ομάδα του. Μία τόσο εμφαντική εμφάνιση απέναντι στην Ρεάλ, δεν ήταν αναμενόμενη. Το κρίσιμο του αγώνα ήταν ένας παράγοντας που έπρεπε να δούμε πως θα τον διαχειριστεί η Ντόρτμουντ. Η εμπειρία των παικτών της Ρεάλ σε συνδυασμό με την νεανική ομάδα των Γερμανών έδινε ένα συν στους Ισπανούς. Εκεί ακριβώς ήταν το σημείο του παιχνιδιού που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των γηπεδούχων και υπερκέρασε αυτόν τον παράγοντα. Το άνοιγμα του σκορ πολύ νωρίς έδωσε την απαιτούμενη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση στους παίκτες. Ήταν ο πρώτος και πιθανόν ο σημαντικότερος λόγος για την συνέχεια του παιχνιδιού. Κυριάρχησαν σε όλο το μήκος και πλάτος του γηπέδου, επέβαλλαν τον ρυθμό , αυξομείωναν το τέμπο του αγώνα ανάλογα με τις αντιδράσεις της Ρεάλ. Όλα αυτά χωρίς να φτάσουν σε κανένα στατιστικό τους τον μ.ο. της χρονιάς. Τελικά η βαριά φανέλα ήταν της Ντόρτμουντ και του Λεβαντόφσκι.- Σχηματισμός 4-2-3-1
- Άμυνα ζώνης με σωστές αποστάσεις για να μην δημιουργούνται κενά.
- Εκμετάλλευση του πλάτους στο γήπεδο.
- Κάθετη ανάπτυξη με μικρές και μεσαίες μεταβιβάσεις
- Target man ο Λεβαντόφσκι στην επίθεση.
- Αλληλοκάλυψη στα πλάγια με τριπλά μαρκαρίσματα.
- Συνεχής αλλαγή θέσεων του σέντερ φορ και των τριών παικτών από πίσω του.
- Γρήγορα «1-2» και τριγωνάκια για άμεσα ξεμαρκαρίσματα.
- Γρήγορη μετάβαση από άμυνα σε επίθεση για να βρούνε την άμυνα της Ρεάλ απροετοίμαστη.
- Πρώτη πάσα στον Γκοντογκάν για οργάνωση του παιχνιδιού στο κέντρο του γηπέδου για άμεση μεταφορά της μπάλας στην επίθεση με κοντινή πάσα.
- Η πίεση ξεκινούσε στο κέντρο του γηπέδου και μόνο όταν ήθελαν να αλλάξουν το τέμπο του παιχνιδιού πίεζαν στα όρια της περιοχής την άμυνα της Ρεάλ.
Κατά τα λοιπά ήταν μια ολοκληρωμένη εμφάνιση με αποτέλεσμα.
Τα στατιστικά του αγώνα
Η Ρεάλ στον πρώτο ημιτελικό
Δυστυχώς για την Ρεάλ ο πρώτος ημιτελικός έγινε χωρίς να είναι στο γήπεδο. Πιθανόν να έμειναν κάπου αλλού. Παρέδωσαν την παρτιτούρα με τις ατάκες στην Ντόρτμουντ για να κάνει μονόλογο. Δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση η εμφάνισή της. Παίκτες ανήμποροι να δημιουργήσουν, να κρατήσουν σωστές αποστάσεις γραμμών, να αμυνθούν. Χωρίς σθένος, πίστη, τσαμπουκά, ηρεμία. Με όλα αυτά τα μείον είναι τιμητικό το αποτέλεσμα. Το τέρμα που πέτυχαν θα γίνει η σημαία για «τον νυν υπέρ πάντων αγώνα» στην Μαδρίτη. Χωρίς αυτό θα μιλούσαμε για μια διαδικαστική αναμέτρηση.Τακτικά δεν θα πω τίποτα γιατί ακόμα και η Ρεάλ έχει δικαίωμα σε μία πολύ άσχημη βραδιά. Το σίγουρο είναι ότι ο σχεδιασμός του Μουρίνιο, όποιος και να ήταν, δεν εφαρμόστηκε από τους παίκτες. Θα παρακολουθήσουμε τον επαναληπτικό για να βγάλουμε τα οριστικά συμπεράσματα μας και να αποδώσουμε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».
Συμπέρασμα
Την φετινή περίοδο πιθανόν να βλέπουμε τους καλύτερους αγώνες του Champions League. Αιτία οι νέοι ήρωες και οι νέες ομάδες με αξιώσεις που εμφανίζονται στο Ευρωπαϊκό στερέωμα. Η Ντόρτμουντ είναι μία απ’ αυτές και δίνει νέο ενδιαφέρον στον θεσμό. Ελπίζω ότι ο επαναληπτικός στην Μαδρίτη να μας αποζημιώσει ως θέαμα και να το χαρούμε όλοι όσοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο.Πηγή: overlap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου