Συγκαταλέγεται στους «αφανής ήρωες» της φετινής δύσκολης χρονιάς του Άρη. Ο Αντώνης Σαριόγλου (φωτό) –περί ου ο λόγος- 24ώρα μετά την οριστική σωτηρία των κίτρινων θέλησε να εκφραστεί δημόσια (για πρώτη φορά ίσως…) και να βγάλει κάποια συναισθήματα, για πρόσωπα και καταστάσεις. Σε μία «κατάθεση» ψυχής, ο Αντώνης έκανε μια σύνοψη της σεζόν στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook….
«Μετά από δυο περίπου μέρες, τώρα που έχουν καταλαγιάσει τα πνεύματα και με πολύ πιο ήρεμη σκέψη, θα ήθελα και εγώ να ευχαριστήσω τα παιδιά για την μεγάλη επιτυχία της διατήρησης της ομάδας στην κατηγορία. Άλλος με μεγαλύτερη ένταση, άλλος με μεγαλύτερη δοτικότητα, άλλος με μεγαλύτερο επαγγελματισμό, άλλος με μεγαλύτερη εμπειρία, άλλος με μεγαλύτερο πάθος, άλλος με μεγαλύτερη πίστη, άλλος με μεγαλύτερη ψυχραιμία, άλλος με μεγαλύτερη τρέλα, όλοι μαζί όμως με έναν κοινό παρανομαστή τη σωτηρία της ομάδας, κάτι που ενώ υπήρχαν στιγμές που έμοιαζε ακατόρθωτο, εμείς δεν αφήναμε να το χωρέσει ο νους μας, γιατί τα εμπόδια καθ` ολη τη διάρκεια της χρονιάς ήταν ανυπέρβλητα και εμείς με θέληση και πίστη κάτω από αντίξοες συνθήκες καταφέραμε να βγάλουμε από το ανυπέρβλητο το αν- το στερητικό- και να υπερβάλλουμε εαυτούς και να τα αντιμετωπίσουμε και να τα ξεπεράσουμε. Εύχομαι γι` αυτά τα παιδιά πλέον να κάνουν με ηρεμία την αυτοκριτική τους, να καταλάβουν ότι η ευκαιρία που τους δόθηκε ήταν μοναδική και ότι εάν θέλουν να σταθεροποιηθούν σε τέτοιο επίπεδο και να κερδίσουν μια θέση στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι θα πρέπει σε κάθε προπόνηση, σε κάθε λεπτό της προσωπικής τους ζωής, να διαθέτουν όλα αυτά τα συστατικά. Όλα. Όχι ένα ίσως και ακόμα παραπάνω από αυτά ,γιατί αλλιώς η κατάληξη σίγουρα δεν θα είναι αυτή που με τόση ευκολία σκέφτονται ότι θα είναι.
Ανεξάρτητα από τη σειρά, θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένειά μου, που στάθηκε δίπλα μου, γιατί αυτές οι αντίξοες συνθήκες επηρέασαν άμεσα και καταλυτικά ανθρώπους που αγαπώ, όσο τίποτα στον κόσμο, αλλά και τις οικογένειες των συναδέλφων μου και των ποδοσφαιριστών, που με την ίδια υπομονή στάθηκαν δίπλα στους ανθρώπους τους παίζοντας και αυτοί σημαντικό ρόλο στην τιτάνια προσπάθεια που κάναμε. Να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου που ήταν εκεί, που πάλεψαν για να έχουμε την ελπίδα ότι το ?αύριο? θα είναι κάπως καλύτερο.
Και φυσικά να ευχαριστήσω τον κόσμο της ομάδας, αυτό το μεγάλο και υγιές κομμάτι που στάθηκε ο μεγαλύτερος αρωγός, αυτούς που ήταν πάντα εκεί, γιατί εξ` αρχής γνώριζαν ότι ο δρόμος ήταν μακρύς και ανηφορικός, αυτούς που δεν έτρεφαν αυταπάτες και συνειδητοποιημένα μείνανε κοντά μας, αυτούς που έτσι μεγάλωσαν αγαπώντας την ομάδα με ανιδιοτέλεια, αυτούς που πάντα θα είναι εκεί να χειροκροτήσουν και να αγκαλιάσουν τους ανθρώπους που έχουμε την τιμή να έχουμε κληθεί να προσφέρουμε τις επαγγελματικές μας υπηρεσίες στην ομάδα, αυτούς που μας σέβονται και που καθημερινά μας βάζουν μέσα στο σπίτι τους, με τις σκέψεις τους και τις συζητήσεις τους και αυτό είναι ένα εξίσου μεγάλο φορτίο, αλλά και μέγιστη τιμή για εμάς, αυτούς που κάνουν το σύλλογο τόσο μα τόσο μεγάλο.
Τώρα να «ευχαριστήσω» αυτούς που, ενώ έλεγαν ότι είστε μόνοι σας, σώστε την ομάδα και θα έχετε τη θέση που σας αρμόζει στην ιστορία του συλλόγου και στις καρδιές μας, τώρα με μνήμη κοντύτερη και από τον κοντορεβιθούλη μας κατηγόρησαν που ξεσπάσαμε και πανηγυρίσαμε και γλεντήσαμε την παραμονή.
Όχι στην κατηγορία αλλά στα σπίτια μας και όποιος κατάλαβε… κατάλαβε.
Αυτούς που, ενώ πανηγυρίζαμε ένα τόσο σημαντικό διπλό στο Περιστέρι, που το καταφέραμε όλοι μαζί, μας έφτυναν, αυτούς που οικειοποιούνται, δώσαμε τη ζωή μας για τον Άρη, επιδιώκοντας ανταλλάγματα, τους ευχαριστώ που είναι ένας απειροελάχιστος αριθμός προσώπων μέσα σ το μεγαλείο λαού, που είναι τα θεμέλια αυτού του τεράστιου συλλόγου.
Να «ευχαριστήσω» κάποιους διαιτητές που κάνοντας «ανθρώπινα λάθη», προσπάθησαν λυσσαλέα, αλλά όχι άνευ λόγου να παίξουν με την ιστορία μιας τεράστιας ομάδας, αλλά και με τα σπίτια μας και τις οικογένειές μας.
Δεν πειράζει. Έχει ο Θεός. Και να «ευχαριστήσω» όλους αυτούς που με ανυπόστατα σχόλια περί «Μπάρτσα», ήθελαν να καπηλευτούν την προσπάθεια μας και τον ιδρώτα μας και να δηλητηριάσουν τη συνείδηση του απλού κόσμου, επειδή ο Ατρόμητος του ενός γκολ σε 8 αγωνιστικές έπρεπε να γίνει αυτός «Μπάρτσα» και να βάλει 4 γκολ στον Άρη, για να βγουν τα σχέδια τους. Ή ο Αστέρας των 2 συνεχόμενων ηττών έπρεπε να γίνει «Μπάρτσα», μέσα στο «Βικελίδης», όπου ο Άρης στα ντέρμπυ φέτος ήταν πάρα πολύ καλός και να φύγει με εύκολο «διπλό», για να βγουν τα σχέδιά τους.
Ή τέλος, η Ξάνθη που κέρδιζε με πάρα πολύ μεγάλη δυσκολία στα Πηγάδια, έπρεπε να γίνει «Μπάρτσα» και να αλλάξει το ρου της ιστορίας, κερδίζοντας εύκολα για να βγουν τα σχέδιά τους. Σε αυτούς περαστικά, αλλά δεν θα πάρουμε. Έχει γλάρο….
Αυτά, και συγγνώμη εάν σας κούρασα. Σκόρπιες σκέψεις ίσως πουν κάποιοι, εγώ λέω μια τεκμηριωμένη σύνοψη της χρονιάς. Και απλά να πω ότι είμαι πάρα πολύ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ που έπαιξα κι εγώ τον ρόλο μου στο φετινό άθλο κι αυτό θα το αποδείξει η ιστορία αυτού του τεράστιου συλλόγου, γιατί εμείς κάναμε το καθήκον μας και αυτός ο σύλλογος θα γιορτάσει τα 100 χρόνια ζωής στην πρώτη κατηγορία. Εκεί που είναι η φυσική του θέση….».Πηγή: metrosport.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου