Ο Ολυμπιακός δεν έγινε η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης τον μήνα Μαϊο. Υπήρξε για κάποιο διάστημα, συνεχίζοντας το έπος της Πόλης μέχρι που οι πληγές άρχισαν να αιμμοραγούν στο σώμα του. Δε χρειάζεται και πολλά πολλά μία ομάδα για να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Ο Ολυμπιακός, μετά τον εκπληκτικό πρώτο γύρο αδίκησε τον εαυτό του. Ας μην κάνουμε όμως αναδρομή. Στο Λονδίνο, ο Ολυμπιακός ανακάλυψε πάλι τη φύση του, αυτή που τον άνθισε από τις στάχτες πέρσι, αυτή που τον οδήγησε στην κορυφή κι αυτή που εν τέλει τον διατηρεί εκεί. Το πείσμα και refuse to lose χαρακτήρας του. Εμπλουτισμένος με προπονητικά συστατικά, που θα επιτρέψετε να πω (όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό) που δύσκολα θα τα ανακάλυπτε κανείς επί των ημερών Ντούντα.
Το 2012 ο Ολυμπιακός έκανε την υπέρβασή του, το 2013 απέδειξ ε ότι αυτή τη στιγμή, δικαίως και αναντίρρητα είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης Που εξυπηρετεί (κι αυτό είναι το πιο σημαντικό) το καλύτερο μοντέλο λειτουργίας στην Ευρώπης. Εχοντας μία ομάδα με ρόλους, έναν προπονητή που αποδείχθηκε στην πορεία ότι παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα μπορεί να είναι ευέλικτος , όχι μόνο σε ζητήματα τακτικής, αλλά και .τακτικής (αντιμετώπισης και διαχείρισης των παικτών). Έναν ηγέτη, ο οποίος έκανε δέρμα του την άποψη ότι ηγέτης δεν είναι μόνο αυτός που σκοράρει, αλλά κι αυτός που κατά περίπτωση ορθώνει ανάστημα, εμπνέει τους συμπαίκτες του, στέκεται ασπίδα μπροστά τους. Ο Βασίλης Σπανούλης τα έκανε όλα. Εχω ξεκινήσει να γράφω κι αισθάνομαι ότι δε θα σταματήσω ποτέ διότι σε αυτό το μεταπτυχιακό, ο Ολυμπιακός έχει να διδάξει πολλά.
α) Human resources, εκεί όπου όχι μόνο ο Μπαρτζώκας, αλλά και οι συνεργάτες του αξίζουν διδακτορικού, ενώ οι παίκτες ένα master. H συνεργασία σεοποιαδήποτε ομάδα προέρχεται από έναν (ομολογουμένως) αναπάντεχο τίτλο, είναι πολύ δύσκολα, αν έστω κι ένας (π.χ. ο Ντόρσεϊ) πιστέψει ότι είναι πιο πάνω από την ομάδα. Συνηδειτά ή ασυνείδητα. Και σε μία ομάδα με τόσους νεαρούς, τόσους ξένους, τόσες προσωπικότητες οι ισορροπίες, όσο πιο ψηλά πηγαίνει το αεροσκάφος, τόσο πιο εύκολα διαταράσσονται. Κι όμως οι ερυθρόλευκοι, περνώντας από διάφορες στενωπούς, έμειναν εκεί. Δεμένοι, ενωμένοι, όλοι μαζί.
Β) Διαχείριση κρίσεων και η επεξήγηση είναι απλή. Ντόρσεϊ, Τσεντεβίτα, κακές εμφανίσεις, κακές άμυνες, ΠΑΟΚ. Ονόματα όλα συνδυασμένα με κρίσεις για τον Γιώργο Μπαρτζώκα και την ομάδα του. Κι αυτές ξεπεράστηκαν. Χωρίς φωνές και βεβιασμένες κινήσεις, χωρίς δημόσιες εντάσεις και κουβέντες. Η αρετή της σιωπής και της υπομονής θριάμβευσε. Κυριάρχησε..
Γ) Success story. Μία πολυμορφική έννοια, που για τον Ολυμπιακός αποτελεί φινάλε μα κι αφετηρία. Ο Ολυμπιακός δεν κατέληξε στην επιτυχία. Η φετινή ομάδα ξεκίνησε από αυτή, αλλά με τελείως διαφορετική φυσιογνωμία. Και η διαχείρισή της ορίζει εναλλακτικούς τρόπος επιβίωσης. Είναι άλλο να γίνεσαι Βασιλιάς, κι άλλο να προσπαθείς να διατηρήσεις το στέμμα σου. Ο Ολυμπιακός κατάφερε και τα δύο.
Δ) Success' face. Είναι το πρόσωπο που έδειξαν πριν και μετά όλοι. Από τη διοίκηση μέχρι και τον τελευταίο άνθρωπο του αγωνιστικού τμήματος. Οι αρτίστες της σιωπής τα κατάφεραν. Όπως και πέρσι όταν όλοι (μας) βγάζαμε επικηδείους λόγους μετά από κάποιες ήττες, αυτοί ζητούσαν υπομονή. Όταν τους καταδικάζαμε, αυτοί μας χτυπούσαν φιλικά την πλάτη. Όταν τους αποθεώναμε, χαμήλωναν το κεφάλι κι όταν (φέτος) τους υποβαθμίζαμε, αυτοί το .βούλωναν. Για να μιλήσουν όταν κι εκεί που πρέπει. Κι όταν πάλι ήρθε η ώρα να ξαναμιλήσουν, ο Μπαρτζώκας είπε πως. «Είμαι πολύ μικρός σε μέγεθος για να αφιερώσω κάπου αυτό το κύπελλο», ο Πρίντεζης στάθηκε ταπεινός, ο Σπανούλης αποθέωνς τους συμπαίκτες του και αυτοί τον Σπανούλη κι όλοι μαζί τους αντιπάλους δεδομένου ότι η αξία του ηττημένου δίνει το δόξα στο νικητή. Αυτό είναι το πρόσωπο του βασιλιά.
Υ.Γ. Θα μπορούσα να γράψω πολλά για αυτά που άκουγα στη διάρκεια της σεζόν. Οποιος θυμάται θυμάται. Ο Μπαρτζώκας δικαίωσε πάνω απ'όλα τον εαυτό τους, εν συνεχεία της οικογένειά του και .τέλος. Κανέναν άλλον.
Υ.Γ. 1 Ο Ρούντι είναι ο μεγαλύτερος τσαρλατάνος που πέρασε ποτέ από το υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Όταν το παιχνίδι είναι στο πρώτο δεκάλεπτο και βγάζεις έξω γλώσσες έστω και μετά από μεγάλα σουτ, τότε, πρέπει να είσαι έτοιμος να υποκλιθείς στη μοίρα σου. Διότι είσαι ασεβής και νούμερο!
Υ.Γ.2 Ο Χάινς δεν πρόσφερε μόνο στην ομάδα του, αλλά ηπαρουσία του έκανε διπλό καλό στον Ολυμπιακό. Αφενός πέρασε ο ίδιος στο παρκέ, αφετέρου ο Λάσο απέσυρε τον Μπέγκιτς, που μέχρι τότε ήταν ο αφανής ισχυρότερος κρίκος στην αλυσίδα του +17 των Μαδριλένων. Η ανατροπή (αν έμπαιναν φυσικά τα σουτ) ήταν θέμα χρόνου.
Υ.Γ 3 K.H. Τϊποτα άλλο!
Υ.Γ. 4 Ο Σπανούλης δεν ήταν ο καλύτερος παίκτης του Φάιναλ Φορ. Ηταν όμως ο καλύτερος ηγέτης. Είτε έτσι είτε αλλιώς δικαιούται το τρόπαιο του MVP.
Y.Γ. 5 Το μπάσκετ για ακόμα μία φορά επικράτησε του θεάματος. Και οι προπονητές στο πρόσωπο του Μπαρτζώκα, νίκησαν αυτούς που μοιάζουν με τέτοιους. Οι τίτλοι που έχει κατακτήσει και οι προσλαμβάνουσες που εδωσε στους Ελληνες προπονητές είναι τα μεγαλύτερα αγαθά που έχει προσφέρει η παρουσία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην Ελλάδα.
Υ.Γ.6 Σε συνέχεια από το προηγούμενο. Η τέταρτη ομάδα του Φάιναλ Φορ και η αμέσως επόμενη καλύτερη ομάδα της Ευρώπης φέτος μετά τον Ολυμπιακό, θα έπρεπε να είναι άλλη. Ο Παναθηναϊκός. Αποκλειστικά και μόνο λόγω Πεδουλάκη, που για πλάκα θα περνούσε στον τελικό.
Υ.Γ. 7 Τώρα μένει να δούμε κι έννα τελικό Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός
Υ.Γ. 8 (κι αυτό που με γεμίζει με την μεγαλύτερη συγκίνηση και περηφάνεια). Τρία στα τρία τα τελευταία χρόνια, τα 4 από τα πέντε και τα 9 από τα τελευταία 17. Αυτό είναι το ελληνικό μπάσκετ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου