Σφύζει από υγεία η αθλητική
συζήτηση των τελευταίων ωρών στην Ελλάδα, δηλαδή από τη στιγμή που έληξε
ο τελικός της Euroleague. Κάνεις μια βόλτα στα social media,
διαπιστώνεις την καθολική αναγνώριση και αποδοχή, το “μπράβο” που ακούει
ο πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός από φίλους του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ,
του ΠΑΟΚ, του Αρη, τσιμπιέσαι και χαίρεσαι που το ζεις, κι ας ξέρεις ότι
δεν θα κρατήσει για πολύ, ότι δεν σηματοδοτεί την αλλαγή στις
αντιλήψεις, στην κουλτούρα του μέσου Ελληνα φίλαθλου, στην κουλτούρα του
μέσου Ελληνα.
Γιατί, πώς συνέβη, πώς το κατάφερε ο μπασκετικός Ολυμπιακός να πάρει το χειροκρότημα από υποστηρικτές άλλων ομάδων; Επειδή ακριβώς αυτή η δύναμη κρύβεται στη φύση του αθλητισμού. Επειδή το ωραίο, το καθαρό, το πολιτισμένο, το υγιές, το ποιοτικό υποτάσσει, μαγεύει, εμπνέει.
Δεν γίνεται να μη (το λιγότερο) σεβαστείς μια ομάδα που έχει δημιουργηθεί από ερασιτέχνες (ετυμολογία: αυτοί που ασχολούνται με κάτι από ευχαρίστηση, όχι επαγγελματικά ή με σκοπό το οικονομικό κέρδος), από πολιτισμένους, από ανθρώπους με ιδέες και οράματα, και αρχές. Δεν γίνεται να μη θαυμάσεις μια αθλητική προσπάθεια που σφύζει από υγεία. Δεν γίνεται, στον αθλητισμό, να μη θαυμάσεις και να μη χειροκροτήσεις το ωραίο. Το διδάσκει η ιστορία, η αθλητική τέχνη έχει γητεύσει τα πιο άγρια θηρία των κερκίδων, έχει υποτάξει τους πιο φανατισμένους εκ των αντιπάλων, που έχουν χειροκροτήσει μια μεγάλη ντρίμπλα, ένα μεγάλο γκολ, ένα μεγάλο καλάθι, ένα εντυπωσιακό κάρφωμα, έναν μεγάλο παίκτη, κι ας φορά φανέλα άλλου χρώματος, συχνά και του πιο “μισητού”.
Είναι πολύ ενθαρρυντικό, αισιόδοξο για την ελληνική αθλητική κοινωνία αυτό που σήμερα συμβαίνει με την απήχηση της επιτυχίας του μπασκετικού Ολυμπιακού. Βεβαίως, για να μην ξεχνάμε ότι εδώ είναι Ελλάδα, η είδηση ότι ο Ολυμπιακός κατέκτησε την Euroleague υπάρχει σε όλα τα αθλητικά πρωτοσέλιδα της Ευρώπης, και πιθανόν του πλανήτη, αλλά απουσιάζει από αρκετά ελληνικά αθλητικά πρωτοσέλιδα. Αυτή η προσδοκία σε αυτή την Ελλάδα δεν θα 'ταν ρεαλιστική. Είναι πολύ ενθαρρυντικό το μαζικό χειροκρότημα στον μπασκετικό Ολυμπιακό, διότι είναι ένα καθαρό σημάδι υγείας. Δεν έχουμε καεί ολοσχερώς. Και, το σημαντικότερο, δεν έχουμε κάψει τους πιτσιρικάδες. Καταφέρνουν να μεγαλώνουν σε μια τόσο κλειστοκέφαλη Ελλάδα και και ανοίγουν το κεφάλι τους περισσότερο από εμάς τους μεγαλύτερους. Κι αυτό αφήνει μια πόρτα ανοιχτή για την πιθανότητα να φτιάξουν αυτοί μια καλύτερη αθλητική κοινωνία, πιθανόν μια καλύτερη κοινωνία.
Δίνει πολύ κουράγιο στους εραστές του κανονικού αθλητισμού το επίτευγμα του Ολυμπιακού. Δίνει δύναμη σε αυτούς που προσπαθούν να κάνουν πρωταθλητισμό, ή έστω αθλητισμό, σε οποιοδήποτε πεδίο της ζωής, “με τον σταυρό στο χέρι”. Δείχνει σε όσους χρηματοδοτούν ή διοικούν αθλητικές ομάδες ότι δεν είναι μονόδρομος ο άλλος δρόμος, ότι υπάρχει κι αυτή η διαδρομή, η κανονική.
Γι' αυτούς και άλλους παρόμοιους λόγους, οι κανονικοί αυτής της χώρας και ειδικά αυτής της αγοράς νιώσαμε πολύ καλά με την επιτυχία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Πήραμε μια καλή ανάσα. Ωρα να κρατήσουμε τώρα την αναπνοή μας. Μέχρι την επόμενη φορά...
Γιατί, πώς συνέβη, πώς το κατάφερε ο μπασκετικός Ολυμπιακός να πάρει το χειροκρότημα από υποστηρικτές άλλων ομάδων; Επειδή ακριβώς αυτή η δύναμη κρύβεται στη φύση του αθλητισμού. Επειδή το ωραίο, το καθαρό, το πολιτισμένο, το υγιές, το ποιοτικό υποτάσσει, μαγεύει, εμπνέει.
Δεν γίνεται να μη (το λιγότερο) σεβαστείς μια ομάδα που έχει δημιουργηθεί από ερασιτέχνες (ετυμολογία: αυτοί που ασχολούνται με κάτι από ευχαρίστηση, όχι επαγγελματικά ή με σκοπό το οικονομικό κέρδος), από πολιτισμένους, από ανθρώπους με ιδέες και οράματα, και αρχές. Δεν γίνεται να μη θαυμάσεις μια αθλητική προσπάθεια που σφύζει από υγεία. Δεν γίνεται, στον αθλητισμό, να μη θαυμάσεις και να μη χειροκροτήσεις το ωραίο. Το διδάσκει η ιστορία, η αθλητική τέχνη έχει γητεύσει τα πιο άγρια θηρία των κερκίδων, έχει υποτάξει τους πιο φανατισμένους εκ των αντιπάλων, που έχουν χειροκροτήσει μια μεγάλη ντρίμπλα, ένα μεγάλο γκολ, ένα μεγάλο καλάθι, ένα εντυπωσιακό κάρφωμα, έναν μεγάλο παίκτη, κι ας φορά φανέλα άλλου χρώματος, συχνά και του πιο “μισητού”.
Είναι πολύ ενθαρρυντικό, αισιόδοξο για την ελληνική αθλητική κοινωνία αυτό που σήμερα συμβαίνει με την απήχηση της επιτυχίας του μπασκετικού Ολυμπιακού. Βεβαίως, για να μην ξεχνάμε ότι εδώ είναι Ελλάδα, η είδηση ότι ο Ολυμπιακός κατέκτησε την Euroleague υπάρχει σε όλα τα αθλητικά πρωτοσέλιδα της Ευρώπης, και πιθανόν του πλανήτη, αλλά απουσιάζει από αρκετά ελληνικά αθλητικά πρωτοσέλιδα. Αυτή η προσδοκία σε αυτή την Ελλάδα δεν θα 'ταν ρεαλιστική. Είναι πολύ ενθαρρυντικό το μαζικό χειροκρότημα στον μπασκετικό Ολυμπιακό, διότι είναι ένα καθαρό σημάδι υγείας. Δεν έχουμε καεί ολοσχερώς. Και, το σημαντικότερο, δεν έχουμε κάψει τους πιτσιρικάδες. Καταφέρνουν να μεγαλώνουν σε μια τόσο κλειστοκέφαλη Ελλάδα και και ανοίγουν το κεφάλι τους περισσότερο από εμάς τους μεγαλύτερους. Κι αυτό αφήνει μια πόρτα ανοιχτή για την πιθανότητα να φτιάξουν αυτοί μια καλύτερη αθλητική κοινωνία, πιθανόν μια καλύτερη κοινωνία.
Δίνει πολύ κουράγιο στους εραστές του κανονικού αθλητισμού το επίτευγμα του Ολυμπιακού. Δίνει δύναμη σε αυτούς που προσπαθούν να κάνουν πρωταθλητισμό, ή έστω αθλητισμό, σε οποιοδήποτε πεδίο της ζωής, “με τον σταυρό στο χέρι”. Δείχνει σε όσους χρηματοδοτούν ή διοικούν αθλητικές ομάδες ότι δεν είναι μονόδρομος ο άλλος δρόμος, ότι υπάρχει κι αυτή η διαδρομή, η κανονική.
Γι' αυτούς και άλλους παρόμοιους λόγους, οι κανονικοί αυτής της χώρας και ειδικά αυτής της αγοράς νιώσαμε πολύ καλά με την επιτυχία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Πήραμε μια καλή ανάσα. Ωρα να κρατήσουμε τώρα την αναπνοή μας. Μέχρι την επόμενη φορά...
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου