Με αυτό το... success story θα πάμε Βραζιλία;

O Xρήστος Σταθόπουλος γράφει για την Εθνική ομάδα. Αναρωτιέται, αμφιβάλει, αναγνωρίζει και φοβάται μήπως το... success story εξελιχθεί σε... success sorry. Θα ξεκινήσω με τα ελαφρυντικά. Με τα... καλά νέα: η Εθνική ομάδα είχε καιρό να «βρεθεί», το χορτάρι δεν βοήθησε, το αποτέλεσμα ήρθε κι έκατσε ώστε να παραμείνουμε στις ράγες της πρόκρισης στο Μουντιάλ μέσω των μπαράζ και σε γενικές γραμμές το κλίμα είναι καλό.
Τώρα, θα πούμε τα κακά μαντάτα. Τα οποία είναι το εξής ένα: η Εθνική δεν παίζει μπάλα. Και αυτό είναι πρόβλημα για όποιον αγαπάει το ποδόσφαιρο και ειδικότερα τη... χώρα του. Το σύνολο του Φερνάντο Σάντος σερνόταν στον «ψεύτικο» χλοοτάπητα της Λιθουανίας και παρά τον αδύναμο αντίπαλο, πέρασε με το ζόρι.
Σκοπό δεν έχω να γκρινιάξω, ούτε να μαντέψω καμιά «συμφορά», ούτε να μειώσω στο παραμικρό την πιθανή πρόκριση στα γήπεδα της Βραζιλίας για το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μακάρι και με την ευχή όλων, η πρωταθλήτρια Ευρώπης το ευλογημένο -αλλά μακρινό- 2004, να παρελάσει στο «καρναβάλι» της μπάλας.
Ο προβληματισμός μου έγκειται στο κατά πόσο θα είναι επιτυχία η παρουσία μας εκεί, με εικόνες σαν αυτή της Παρασκευής. Τουλάχιστον άτοπο, θα πει κάποιος, να προδικάζουμε τι θα γίνει σε ένα χρόνο από τώρα έχοντας υπόψιν την προχθεσινή εμφάνιση. Σωστό. Σωστό, όμως, είναι και το γεγονός ότι αυτή η Εθνική παίρνει αποτελέσματα με αντιπάλους ισοδύναμους στην καλύτερη περίπτωση, την ώρα που αδυναμεί να διαπραγματευτεί με σχέδιο, όταν απέναντι υπάρχει η «τρόικα».
Συμφωνώ, από την άλλη, με όποιον αυτή τη στιγμή σκέφτεται και απαντάει ψιθυριστά, ότι αυτό που μένει είναι το αποτέλεσμα. Δηλαδή το διπλό και κατ' επέκταση η -εκτός απροόπτου- παρουσία μας στα μπαράζ κόντρα σε μια ομάδα που απ' όσο θα διαβάσατε στο σχετικό θέμα που ετοίμασε το gazzetta, παίζεται και δεν ιδρώνεις στη θέα της.
Το μεγάλο ταξίδι, λοιπόν, είναι πολύ πιθανό. Και σίγουρα αξίζει, ακόμα κι αν δεν γνωρίζαμε τον τελικό προορισμό. Θα επαναλάβω, όμως, τη... φοβία μου για το ποδοσφαιρικό μας success story. Κατά πόσο έχει γερά θεμέλια; Κατά πόσο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και δεν μεσολαβεί η ανάγκη να το κάνουμε, να πάμε και... βλέπουμε ή κατά πόσο οι αριθμοί λένε την αλήθεια; Επιπλέον, είναι σίγουρο πως αν στο Μουντιάλ μάς χορέψουν σάμπα μέχρι τελικής πτώσης, το success story θα γίνει success sorry. Και τότε πολύ αμφιβάλω αν θα στεκόμαστε στο ταξίδι και όχι στον προορισμό. Είπαμε, τα αποτελέσματα (θα) μετράνε.
πηγή: gazzetta.gr