Δεν υπάρχει ο χαρακτηρισμός «αμφισβητούμενο», ούτε και η κλασική περίπτωση της «πεναλτάρας».
Είναι μια εσχάτη των ποινών που χωρίς χρονοτριβή και πολλή σκέψη για την διαιτητική απόφαση, την παίρνουν εύκολα και χωρίς… δικαστήρια, όλες οι μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα και τον κόσμο, ειδικά όταν μάλιστα είναι γηπεδούχες.
Θέλετε να τη λένε Ολυμπιακό, Ρεάλ, Μάντσεστερ, Γιουβέντους, Μπάγερν, αυτή η φάση οδηγεί «αβλεπί» στην άσπρη βούλα.
Σάματις ο ΠΑΟΚ την περασμένη Δευτέρα, στους Ζωσιμάδες, μια πολύ πιο αμφισβητούμενη και όχι τόσο «ευανάγνωστη» περίπτωση επαφής κάτω στο πόδι του Νέτσιντ δεν πήρε και εξασφάλισε τους βαθμούς της νίκης;
Και πέντε 24ωρα αργότερα, κάνει λέει, σαματά η Θεσσαλονίκη, με φωνές… απόγνωσης για την απόφαση του Καλογερόπουλου, πιο πολύ για να σβήσει τις αμφιβολίες για το πέναλτι που καταλόγισε ο Σπάθας στα Γιάννινα και να επαναλάβει ένα ντόρο κατά του Ολυμπιακού και του «κατεστημένου των Αθηνών», παρά για την αυτοδικία της ανατροπής του Βάις στο ματς του Καραϊσκάκη.
Ο αποπροσανατολισμός όμως για να καλυφθούν οι εσωτερικές αδυναμίες του δικεφάλου του βορρά (και του «τριφυλλοφόρου συμμάχου» με κάθε ευκαιρία) έχει κουράσει και δεν απέχει και πολύ από το να καταντήσει και… αηδία!
Πήρε ένα «ντέρμπι»
Στην κριτική του αγώνα τώρα ο Μίτσελ δεν απένειμε άδικα, ούτε με δόση υπερβολής ή «δημοσιοσχετίστικη» διάθεση τα εύσημα στον Αστέρα Τρίπολης. Οι Αρκάδες, εκτός του ότι είναι μια ομάδα που… παραδοσιακά βγάζει το λάδι του Ολυμπιακού (μου θυμίζει τον Πανιώνιο και τον Εθνικό από το αρκετά μακρινό ποδοσφαιρικό παρελθόν), συνοδεύονται από εκείνο το – ανέγγιχτο στο πέρασμα του χρόνου - νοτιοαμερικάνικο ταπεραμέντο το οποίο προκαλεί δυσκολίες σε οποιονδήποτε αντίπαλο.
Είναι δεμένο και οργανωμένο σύνολο, παιδευμένο στα δύσκολα, μαθημένο να κοντράρεται γερά και επειδή ξέρει να κρατάει μπάλα και να την κυλάει στο χορτάρι με την τεχνική και τη φινέτσα της latin σφραγίδας των παικτών της, έχει και τον… επικίνδυνο αέρα της αυτοπεποίθησης.
Ο Ολυμπιακός έπρεπε να μείνει αδιάφορος επί 90 λεπτά απέναντι στην Άντερλεχτ και στον νυν υπέρ πάντων αγώνα της επιβίωσης του στο Champions League, παίζοντας εκ νέου με πολλά νέα πρόσωπα και έχοντας στην άλλη άκρη του τερέν έναν Αστέρα, ο οποίος ναι μεν υστερεί σε όνομα, αλλά επί της ουσίας η αντιπαλότητά του υπόσχεται – σχεδόν πάντα – ένα μίνι ντέρμπι.
Δεν το κατάφερε απόλυτα και γι’ αυτό ο ρυθμός, ειδικά στο χαλαρό πρώτο μέρος του έλειψε και αυτός ο μέγας μπαλαδόρος που λέγεται Ντομίνγκεζ δεν γινόταν να παίξει μόνος του όλο τον αγώνα με τους Τριπολιτσιώτες!
Η βοήθεια που ήρθε από τον Μίτσελ με τις ακριβείς (και πάλι) αλλαγές του από τον πάγκο (Βάις, Ολαϊτάν) ήταν καταλυτική στη… λύση του σταυρόλεξου για τη διάσπαση της άμυνας των φιλοξενούμενων.
Ο Σλοβάκος ήρθε φορτσάτος και έδωσε στους πρωταθλητές τις πλαγιοκοπήσεις και τα «τρυπήματα» που του έλειπαν, επιφέροντας αναστάτωση και σάστισμα στην αμυντική διάταξη, ενώ ο Νιγηριανός, με αίσθηση του γκολ, ήταν εκεί εκ νέου, σε φάση εκτέλεσης, για να ολοκληρώσει την 13η νίκη στη Λίγκα και να θέσει καταπώς φαίνεται σοβαρή πια υποψηφιότητα για την μεγάλη βραδιά με τους Βέλγους.
Ο «Τσόρι» έκανε το κορυφαίο παιχνίδι του μέχρι τώρα, καλύτερο για μένα και από το «Λουζ». Οργάνωσε, κατηύθυνε το παιχνίδι των «ερυθρολεύκων», από τα πόδια του περνούσαν τα πάντα. Ήταν επιθετικός και επιτελικός μέσος χάρη στην άριστη τεχνική του κατάρτιση. Οι Μασάντο και Σάμαρης έκαναν πολλή δουλειά στο κέντρο και πιθανά αυτή η τριάδα να απαρτίζει και την μεσαία γραμμή που θα παρατάξει ο Μίτσελ κόντρα στην Άντερλεχτ.
Εξαιρετική εμφάνιση και από τους Χολέβα, Σιόβα, με τον Κάμπελ να μην είναι σε σούπερ βραδιά όπως με ΠΑΟΚ και Εργοτέλη, αλλά η χρησιμότητα και το φορμάρισμα του ήταν ξανά εμφανή και αποδεικτικά για τη σταθερή θέση που διατηρεί στην 11άδα.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου